Αραμαίοι

Οι Αραμαίοι ήταν αρχαίος νομαδικός Βιβλικός λαός με σημιτική γλώσσα και πολύ συγγενικός με τους Εβραίους, τους αρχαίους Ισραηλίτες*, που απλώνονταν μέσα σε ολόκληρη τη Μεσοποταμία και την Συρία κατά το τελευταίο μέρος της 2ης χιλιετίας π.Χ..
Έτσι στην αρχή της 1ης χιλιετηρίδας οι Αραμαίοι βρέθηκαν να κατέχουν πολλές συριακές περιοχές και πόλεις όπως η Δαμασκός και η Αιμάθ. Πρόκειται γα τους "Αριμού" των σφηνοειδών επιγραφών και τους "Αρλαμί" των πινακίδων της Αμάρνας.

Γενάρχης του λαού αυτού φέρεται ο "περιπτότοκος" γιος του Σημ, ο Αράμ.

Όνομα

• Το εβραϊκό όνομα "Αράμ" (= υψηλός και υψηλή χώρα, οροπέδιο), που σήμερα φέρεται επίσης και ως μουσουλμανικό, μεταφράζεται ως "Συρία", πλην όμως η ονομασία Συρία είναι ελληνική που εμφανίζεται και στη Καινή Διαθήκη. Το όνομα Αράμ, ως γεωγραφικός όρος, αντιδιαστέλλεται με το όνομα Χαναάν (= χαμηλή χώρα, βαθύπεδο).

Χώρα

Η χώρα των Αραμαίων κατά τους χρόνους της μεγαλύτερης εξάπλωσής τους οριζόταν από μεν προς βορρά από την οροσειρά του Ταύρου, ΝΔ. από έρημο, δυτικά από την Παλαιστίνη και τον σημερινό Λίβανο και ανατολικά από την Χαμπούρ (Μεσοποταμία).
Επιμέρους τμήματα αυτής που αναφέρονται στη Παλαιά Διαθήκη είναι η "Αράμ Ναχαρείμ" (= Αράμ των δύο ποταμών), που ήταν η ανατολικότερη επαρχία, η "Αράμ Μοαχά", η "Αράμ Νταμέσσεκ" (= Αράμ της Δαμασκού), η "Αράμ Μπεθ Ρεχόμπ" και η "Αράμ Σομπά".

Θρησκεία

Η θρησκεία των Αραμαίων προσδιορίζεται ως συμβολική φυσιολατρεία. Ανώτερη θεότητα αυτών ήταν ο Χαντάντ, με αντίστοιχη θεά την Αταρατά την οποία οι αρχαίοι Έλληνες την αποκαλούσαν Ατάργατις και που αργότερα ταυτιζόταν με την Αστάρτη.

Σημειώσεις

(*) Δευτερονόμιο 26:5.

Δείτε επίσης

• Κίλικες