Ιερώνυμος ο Καρδιανός: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Dgolitsis (συζήτηση | συνεισφορές)
Vanakaris (συζήτηση | συνεισφορές)
μετακίνηση αξιολόγησης του έργου του σε ενότητα
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
[[File:Hieronymous Treutler.jpg|Hieronymous Treutler.jpg|thumb|right|850px|Ιερώνυμος ο Καρδιανός]]
[[File:Hieronymous Treutler.jpg|Hieronymous Treutler.jpg|thumb|right|850px|Ιερώνυμος ο Καρδιανός]]
Ο '''Ιερώνυμος ο Καρδιανός''' (περ.360 - περ.260 π.Χ.) Ιστορικός των πολέμων των [[Επίγονοι (Μεγάλου Αλεξάνδρου)|Διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου]] για τον οποίο ο Βρεταννός ιστορικός Τζων Μπάγκνελ Μπιούρι (Bury) έγραψε: Θα τον τοποθετούσαμε τον ιστορικό αυτόν τρίτο στην τριανδρία των Ελλήνων ιστορικών, δίπλα στον [[Θουκυδίδης|Θουκυδίδη]] και τον [[Πολύβιος|Πολύβιο]].
Ο '''Ιερώνυμος ο Καρδιανός''' (περ.360 - περ.260 π.Χ.) ήταν [[Έλληνας]] ιστορικός των πολέμων των [[Επίγονοι (Μεγάλου Αλεξάνδρου)|Διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου]].


==Βίος==
==Βίος==
Γραμμή 7: Γραμμή 7:
==Εργογραφία==
==Εργογραφία==
Ο Ιερώνυμος έγραψε το ιστορικό έργο: ''Αι περί Διαδόχων Ιστορίαι'' στο οποίο διαπραγματεύτηκε την ιστορία της περιόδου από τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323) ως τον θάνατο του [[Πύρρος|Πύρρου]] (272 π.Χ.). Από το έργο του σώθηκαν λιγοστά μόνο αποσπάσματα. Είναι όμως γνωστό ότι το χρησιμοποίησαν ως βασική τους πηγή ο [[Διόδωρος ο Σικελιώτης]]<ref>[[Διόδωρος ο Σικελιώτης]], Βιβλιοθήκη, Βιβλία 18-20</ref> και ο [[Αρριανός]],<ref>[[Αρριανός]],«Τα μετ΄Αλέξανδρον» (10 βιβλία), μια ιστορία των γεγονότων που συνέβησαν τα πρώτα χρόνια μετά τον θάνατο του Μεκεδόνα Βασιλιά (323 ως 321 π.Χ,). Το έργο χάθηκε, αλλά περίληψή του δίνει ο [[Πατριάρχης Φώτιος Α΄|Φώτιος]] </ref> καθώς και ο [[Πλούταρχος]] στις βιογραφίες του.<ref>[[Πλούταρχος]], Παράλληλοι βίοι, [[Ευμένης]], [[Πύρρος]], [[Δημήτριος ο Πολιορκητής]].</ref>Ιδιαίτερη επίσης ικανότητα είχε ο Ιερώνυμος στην απεικόνιση και ερμηνεία του χαρακτήρα των ιστορικών προσώπων, όπως μπορεί να εξαχθεί από το βίο του [[Δημήτριος Πολιορκητής|Δημητρίου Πολιορκητή]], γραμμένο από τον [[Πλούταρχος|Πλούταρχο]], ο οποίος άντλησε από τον Ιερώνυμο. Επίσης υπήρξε ο πρώτος Έλληνας ιστορικός που ασχολήθηκε με την [[Ρώμη]], εντελώς πάντως περιστασιακά στο τμήμα του έργου του που αναφερόταν στην σύγκρουση του [[Πύρρος|Πύρρου]] με τους Ρωμαίους.
Ο Ιερώνυμος έγραψε το ιστορικό έργο: ''Αι περί Διαδόχων Ιστορίαι'' στο οποίο διαπραγματεύτηκε την ιστορία της περιόδου από τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323) ως τον θάνατο του [[Πύρρος|Πύρρου]] (272 π.Χ.). Από το έργο του σώθηκαν λιγοστά μόνο αποσπάσματα. Είναι όμως γνωστό ότι το χρησιμοποίησαν ως βασική τους πηγή ο [[Διόδωρος ο Σικελιώτης]]<ref>[[Διόδωρος ο Σικελιώτης]], Βιβλιοθήκη, Βιβλία 18-20</ref> και ο [[Αρριανός]],<ref>[[Αρριανός]],«Τα μετ΄Αλέξανδρον» (10 βιβλία), μια ιστορία των γεγονότων που συνέβησαν τα πρώτα χρόνια μετά τον θάνατο του Μεκεδόνα Βασιλιά (323 ως 321 π.Χ,). Το έργο χάθηκε, αλλά περίληψή του δίνει ο [[Πατριάρχης Φώτιος Α΄|Φώτιος]] </ref> καθώς και ο [[Πλούταρχος]] στις βιογραφίες του.<ref>[[Πλούταρχος]], Παράλληλοι βίοι, [[Ευμένης]], [[Πύρρος]], [[Δημήτριος ο Πολιορκητής]].</ref>Ιδιαίτερη επίσης ικανότητα είχε ο Ιερώνυμος στην απεικόνιση και ερμηνεία του χαρακτήρα των ιστορικών προσώπων, όπως μπορεί να εξαχθεί από το βίο του [[Δημήτριος Πολιορκητής|Δημητρίου Πολιορκητή]], γραμμένο από τον [[Πλούταρχος|Πλούταρχο]], ο οποίος άντλησε από τον Ιερώνυμο. Επίσης υπήρξε ο πρώτος Έλληνας ιστορικός που ασχολήθηκε με την [[Ρώμη]], εντελώς πάντως περιστασιακά στο τμήμα του έργου του που αναφερόταν στην σύγκρουση του [[Πύρρος|Πύρρου]] με τους Ρωμαίους.

Ο Βρετανός ιστορικός Τζων Μπάγκνελ Μπιούρι (Bury) έγραψε για τον Ιερώνυμο Καρδιανό: Θα τον τοποθετούσαμε τον ιστορικό αυτόν τρίτο στην τριανδρία των Ελλήνων ιστορικών, δίπλα στον [[Θουκυδίδης|Θουκυδίδη]] και τον [[Πολύβιος|Πολύβιο]].


==Σημειώσεις==
==Σημειώσεις==

Έκδοση από την 21:54, 4 Αυγούστου 2011

Αρχείο:Hieronymous Treutler.jpg
Ιερώνυμος ο Καρδιανός

Ο Ιερώνυμος ο Καρδιανός (περ.360 - περ.260 π.Χ.) ήταν Έλληνας ιστορικός των πολέμων των Διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Βίος

Γεννήθηκε στην Καρδία της Θρακικής χερσονήσου (σημ. Καλλίπολη και υπηρέτησε ως αξιωματικός υπό τις διαταγές του συμπολίτη του Ευμένη του Καρδιανού κατά τους πολέμους των Διαδόχων του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Πήρε μέρος σε μάχες εναντίον του Περδίκκα και του Αντιγόνου ως το 316, όπου ο Αντίγονος νίκησε τον Ευμένη στη μάχη της Γαβιανής. Μετά το γεγονός αυτό αιχμαλωτίσθηκε πληγωμένος και φυλακίστηκε·τελικά ο Αντίγονος του έδωσε χάρη και τον διόρισε επιστάτη εκμετάλλευσης ασφάλτου στην Νεκρά Θάλασσα και αργότερα ακολούθησε τον Αντίγονο και Πολέμησε στη μάχη της Ιψού 301 π.Χ. και όταν ο γιός του Αντιγόνου ο Δημήτριος ο Πολιορκητής έγινε βασιλιάς της Μακεδονίας τοποθέτησε τον Ιερώνυμο αρμοστή στις Θεσπιές της Βοιωτίας (293 π.Χ.). Αργότερα συνόδευσε στην Πελοπόννησο τον διάδοχο του Δημητρίου Αντίγονο Α΄Γονατά στην εκστρατεία εναντίον του Πύρρου. Έζησε κατά τον Λουκιανό εκατόν τέσσερα χρόνια.[1] α[›]

Εργογραφία

Ο Ιερώνυμος έγραψε το ιστορικό έργο: Αι περί Διαδόχων Ιστορίαι στο οποίο διαπραγματεύτηκε την ιστορία της περιόδου από τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου (323) ως τον θάνατο του Πύρρου (272 π.Χ.). Από το έργο του σώθηκαν λιγοστά μόνο αποσπάσματα. Είναι όμως γνωστό ότι το χρησιμοποίησαν ως βασική τους πηγή ο Διόδωρος ο Σικελιώτης[2] και ο Αρριανός,[3] καθώς και ο Πλούταρχος στις βιογραφίες του.[4]Ιδιαίτερη επίσης ικανότητα είχε ο Ιερώνυμος στην απεικόνιση και ερμηνεία του χαρακτήρα των ιστορικών προσώπων, όπως μπορεί να εξαχθεί από το βίο του Δημητρίου Πολιορκητή, γραμμένο από τον Πλούταρχο, ο οποίος άντλησε από τον Ιερώνυμο. Επίσης υπήρξε ο πρώτος Έλληνας ιστορικός που ασχολήθηκε με την Ρώμη, εντελώς πάντως περιστασιακά στο τμήμα του έργου του που αναφερόταν στην σύγκρουση του Πύρρου με τους Ρωμαίους.

Ο Βρετανός ιστορικός Τζων Μπάγκνελ Μπιούρι (Bury) έγραψε για τον Ιερώνυμο Καρδιανό: Θα τον τοποθετούσαμε τον ιστορικό αυτόν τρίτο στην τριανδρία των Ελλήνων ιστορικών, δίπλα στον Θουκυδίδη και τον Πολύβιο.

Σημειώσεις

^ α: Ο Ιερώνυμος που έλαβε μέρος σε πολέμους και υπέμεινε πολλούς κόπους και τραύματα, έζησε έτη τέσσερα και εκατόν, όπως αναφέρει ο Αγαθαρχίδης[5] στο ένατο βιβλίο της ιστορίας της Ασίας και θαυμάζει τον άνδρα, επειδή μέχρι τα τελευταία του ήταν ικανός στα ερωτικά (άρτιον όντα εν ταις συνουσίαις), άρτιος σε όλες τους τις αισθήσεις και εντελώς υγιής.

Παραπομπές

  1. Λουκιανός, Μακρόβιοι, 22. 3-9
  2. Διόδωρος ο Σικελιώτης, Βιβλιοθήκη, Βιβλία 18-20
  3. Αρριανός,«Τα μετ΄Αλέξανδρον» (10 βιβλία), μια ιστορία των γεγονότων που συνέβησαν τα πρώτα χρόνια μετά τον θάνατο του Μεκεδόνα Βασιλιά (323 ως 321 π.Χ,). Το έργο χάθηκε, αλλά περίληψή του δίνει ο Φώτιος
  4. Πλούταρχος, Παράλληλοι βίοι, Ευμένης, Πύρρος, Δημήτριος ο Πολιορκητής.
  5. Ο Αγαθαρχίδης από την Κνίδο, γραμματικός του 2ου αι. π.Χ. έγραψε πολλά έργα από τα οποίας σώζονται μόνο αποσπάσματα του Περίπλου Ερυθράς θαλάσσης.

Πηγές

Βιβλιογραφία