Συμμαχικό Συμβούλιο Ελέγχου: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Το '''Συμμαχικό Συμβούλιο Ελέγχου''' (αγγλ. Allied Control Council, ACC, ενίοτε και Allied Control Authority,, γερμαν. ''Alliierter Kontrollrat'') ήταν το κυβερνητικό σώμα στρατιωτικής κατοχής που συστάθηκε μετά την άνευ όρων παράδοση της [[Ναζιστική Γερμανία|Ναζιστικής Γερμανίας]] που επέφερε τη λήξη του [[ΒΠΠ|Β' Παγκοσμίου Πολέμου]] στην [[Ευρώπη]]. Μέλη του ήταν οι [[ΗΠΑ]], το [[Ηνωμένο Βασίλειο]] και η [[ΕΣΣΔ|Σοβιετική Ένωση]]. Αργότερα προστέθηκε και η [[Γαλλία]] με δικαίωμα ψήφου, χωρίς όμως ανάθεση καθηκόντων. Το Συμβούλιο είχε ως έδρα το [[Βερολίνο]] - Σένεμπεργκ (Berlin-Schöneberg) και ήταν ο μηχανισμός που επέτρεψε τη συνέχιση της ύπαρξης της Γερμανίας ως χώρας. ΤΟ Συμβούλιο απαρτιζόταν από τους Ανώτατους Στρατιωτικούς Διοικητές κάθε ζώνης κατοχής.<ref name=fd>[http://encyclopedia2.thefreedictionary.com/Allied+Control+Council Encyclopedia ''The FreeDictionary'']</ref>
Το '''Συμμαχικό Συμβούλιο Ελέγχου''' (αγγλ. Allied Control Council, ACC, ενίοτε και Allied Control Authority,, γερμαν. ''Alliierter Kontrollrat'') ήταν το κυβερνητικό σώμα στρατιωτικής κατοχής που συστάθηκε μετά την άνευ όρων παράδοση της [[Ναζιστική Γερμανία|Ναζιστικής Γερμανίας]] που επέφερε τη λήξη του [[ΒΠΠ|Β' Παγκοσμίου Πολέμου]] στην [[Ευρώπη]]. Μέλη του ήταν οι [[ΗΠΑ]], το [[Ηνωμένο Βασίλειο]] και η [[ΕΣΣΔ|Σοβιετική Ένωση]]. Αργότερα προστέθηκε και η [[Γαλλία]] με δικαίωμα ψήφου, χωρίς όμως ανάθεση καθηκόντων. Το Συμβούλιο είχε ως έδρα το [[Βερολίνο]] - Σένεμπεργκ (Berlin-Schöneberg) και ήταν ο μηχανισμός που επέτρεψε τη συνέχιση της ύπαρξης της Γερμανίας ως χώρας. ΤΟ Συμβούλιο απαρτιζόταν από τους Ανώτατους Στρατιωτικούς Διοικητές κάθε ζώνης κατοχής.<ref name=fd>[http://encyclopedia2.thefreedictionary.com/Allied+Control+Council Encyclopedia ''The FreeDictionary'']</ref>


Η πρώτη συνεδρίαση του Συμβουλίου πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο στις 6 Σεπτεμβρίου 1945. Συμμετείχαν εκ μέρους των ΗΠΑ ο [[Ντουάιτ Αϊζενχάουερ]], εκ μέρους του Ην. Βασιλείου ο [[Μπέρναρντ Μοντγκόμερι]], εκ μέρους της Γαλλίας ο Στρατηγός Μαρί Πιέρ Κενίχ (Marie Pierre Koenig).<ref>[http://www.britishpathe.com/record.php?id=13370 British Pathe video]</ref> Σο Συμβούλιο, για όσο χρόνο λειτούργησε, εξέδωσε μια σειρά από διατάγματα και νομοθετικές ρυθμίσεις, οι οποίες σήμερα βρίσκονται αρχειοθετημένες σε εννέα τόμους. Αυτά αποτέλεσαν τις προσπάθειες του Συμβουλίου να κυριαρχήσει σε μια κατεχόμενη χώρα, της οποίας όλοι οι θεσμοί είχαν καταρρεύσει.<ref>[http://www.loc.gov/rr/frd/Military_Law/enactments-home.html Library of Congress, Military Legal Resources]</ref> Βασικές επιδιώξεις του ήταν η εξάλειψη του γερμανικού μιλιταρισμού, η διάλυση των μονοπωλίων και η αποναζιστικοποίηση.<ref name=fd/>
Η πρώτη συνεδρίαση του Συμβουλίου πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο στις 6 Σεπτεμβρίου 1945. Συμμετείχαν εκ μέρους των ΗΠΑ ο [[Ντουάιτ Αϊζενχάουερ]], εκ μέρους του Ην. Βασιλείου ο [[Μπέρναρντ Μοντγκόμερυ]], εκ μέρους της Γαλλίας ο Στρατηγός Μαρί Πιέρ Κενίχ (Marie Pierre Koenig).<ref>[http://www.britishpathe.com/record.php?id=13370 British Pathe video]</ref> Το Συμβούλιο, για όσο χρόνο λειτούργησε, εξέδωσε μια σειρά από διατάγματα και νομοθετικές ρυθμίσεις, οι οποίες σήμερα βρίσκονται αρχειοθετημένες σε εννέα τόμους. Αυτά αποτέλεσαν τις προσπάθειες του Συμβουλίου να κυριαρχήσει σε μια κατεχόμενη χώρα, της οποίας όλοι οι θεσμοί είχαν καταρρεύσει.<ref>[http://www.loc.gov/rr/frd/Military_Law/enactments-home.html Library of Congress, Military Legal Resources]</ref> Βασικές επιδιώξεις του ήταν η εξάλειψη του γερμανικού μιλιταρισμού, η διάλυση των μονοπωλίων και η αποναζιστικοποίηση.<ref name=fd/>


Σύμφωνα με το έγγραφο που φυλάσσεται στη βιβλιοθήκη του [[Φράνκλιν Ρούζβελτ]], οι σκοποί του Συμβουλίου καθορίζονται ως εξής:
Σύμφωνα με το έγγραφο που φυλάσσεται στη βιβλιοθήκη του [[Φράνκλιν Ρούζβελτ]], οι σκοποί του Συμβουλίου καθορίζονται ως εξής:

Έκδοση από την 21:20, 19 Ιουνίου 2011

Το Συμμαχικό Συμβούλιο Ελέγχου (αγγλ. Allied Control Council, ACC, ενίοτε και Allied Control Authority,, γερμαν. Alliierter Kontrollrat) ήταν το κυβερνητικό σώμα στρατιωτικής κατοχής που συστάθηκε μετά την άνευ όρων παράδοση της Ναζιστικής Γερμανίας που επέφερε τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στην Ευρώπη. Μέλη του ήταν οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Σοβιετική Ένωση. Αργότερα προστέθηκε και η Γαλλία με δικαίωμα ψήφου, χωρίς όμως ανάθεση καθηκόντων. Το Συμβούλιο είχε ως έδρα το Βερολίνο - Σένεμπεργκ (Berlin-Schöneberg) και ήταν ο μηχανισμός που επέτρεψε τη συνέχιση της ύπαρξης της Γερμανίας ως χώρας. ΤΟ Συμβούλιο απαρτιζόταν από τους Ανώτατους Στρατιωτικούς Διοικητές κάθε ζώνης κατοχής.[1]

Η πρώτη συνεδρίαση του Συμβουλίου πραγματοποιήθηκε στο Βερολίνο στις 6 Σεπτεμβρίου 1945. Συμμετείχαν εκ μέρους των ΗΠΑ ο Ντουάιτ Αϊζενχάουερ, εκ μέρους του Ην. Βασιλείου ο Μπέρναρντ Μοντγκόμερυ, εκ μέρους της Γαλλίας ο Στρατηγός Μαρί Πιέρ Κενίχ (Marie Pierre Koenig).[2] Το Συμβούλιο, για όσο χρόνο λειτούργησε, εξέδωσε μια σειρά από διατάγματα και νομοθετικές ρυθμίσεις, οι οποίες σήμερα βρίσκονται αρχειοθετημένες σε εννέα τόμους. Αυτά αποτέλεσαν τις προσπάθειες του Συμβουλίου να κυριαρχήσει σε μια κατεχόμενη χώρα, της οποίας όλοι οι θεσμοί είχαν καταρρεύσει.[3] Βασικές επιδιώξεις του ήταν η εξάλειψη του γερμανικού μιλιταρισμού, η διάλυση των μονοπωλίων και η αποναζιστικοποίηση.[1]

Σύμφωνα με το έγγραφο που φυλάσσεται στη βιβλιοθήκη του Φράνκλιν Ρούζβελτ, οι σκοποί του Συμβουλίου καθορίζονται ως εξής:

  1. Η εξασφάλιση της απαραίτητης ομοιογένειας δράσεων μεταξύ των στρατιωτικών διοικητών των αντίστοιχων τομέων κατοχής
  2. Η εκπόνηση σχεδίων και η εφαρμογή των ήδη ειλημμένων αποφάσεων επί στρατιωτικών, πολιτικών και οικονομικών θεμάτων οι οποίες επηρεάζουν τη Γερμανία ως σύνολο επί τη βάσει οδηγιών που λαμβάνει κάθε Διοικητής από την Κυβέρνησή του.
  3. Ο έλεγχος της γερμανικής Κεντρικής Διοίκησης, η οποία θα λειτουργεί υπό τη διεύθυνση του ACC και θα είναι υπεύθυνη για την ευθυγράμμιση των ενεργειών της σύμφωνα με τις οδηγίες του.
  4. Να διευθύνει τη διοίκηση του "κεντρικού Βερολίνου" μέσω των κατάλληλων οργάνων.[4]


Παραπομπές