Κοινωνικός Δαρβινισμός

Ο Κοινωνικός Δαρβινισμός αναφέρεται στην τάση να θεωρούνται οι επιστημονικές θεωρίες του Καρόλου Δαρβίνου περί φυσικής επιλογής και επιβίωσης του καταλληλότερου εφαρμόσιμες στις ανθρώπινες κοινωνίες. Επηρεασμένοι από τα γραπτά του Δαρβίνου για τους μηχανισμούς και τις δυνάμεις που ωθούν την εξέλιξη και τη συνέχεια στη φύση και συγκεκριμένα στα έμβια όντα, οι θεωρητικοί του Κοινωνικού Δαρβινισμού πιστεύουν ότι με παρόμοιο τρόπο συγκροτείται και εξελίσσεται η κοινωνική ζωή. Ο όρος Κοινωνικός Δαρβινισμός εισήχθη στο κοινωνικό και πολιτικό ευρωπαϊκό προσκήνιο το 1877 όπως προέκυψε από ιδέες του Τόμας Μάλθους, του Χέρμπερτ Σπένσερ και του Φράνσις Γκάλτον. Αν και δεν είναι όλοι μεταγενέστεροι του Δαρβίνου, πολλές από τις απόψεις τους παραπέμπουν προφανώς σε μια κοινωνική διάσταση και εφαρμογή δαρβινιστικών θεωριών περί της εξέλιξης. Στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής η θεωρία διαδόθηκε το 1944 από τον ιστορικό Richard Hofstadter.

Θεωρητικοί του Κοινωνικού Δαρβινισμού

Ο Χέρμπερτ Σπένσερ φαίνεται να είναι ένας από τους γνωστότερους πρεσβευτές του Κοινωνικού Δαρβινισμού, αν και με το έργο του δεν επιχείρησε σκόπιμα τη διάδοση όλων των δυσάρεστων συνεπειών που έφερε η συγκεκριμένη θεωρία. Ο Σπένσερ παρομοιάζει αρχικά την κοινωνία με έναν ζωντανό οργανισμό αποτελούμενο από όργανα-θεσμούς που εξασφαλίζουν την επιβίωση, κάνοντας γόνιμο το πεδίο για μετέπειτα συγκρίσεις των φυσικών δομών με τις κοινωνικές. Χαρακτηριστικό κομμάτι του έργου του είναι η ιδέα, ότι οι η κυβέρνηση δεν πρέπει να παρεμβαίνει στις φυσικές διεργασίες της εξέλιξης στην κοινωνία χρηματοδοτώντας και προστατεύοντας τους φτωχούς και αδυνάτους, καθώς έτσι διαστρεβλώνεται η ροή της επιβίωσης των ισχυρότερων και πλουσίων που θα δημιουργήσουν τελικά υγιέστερες κοινωνικές δομές. Επηρεασμένος από τις πολιτικές και οικονομικές θεωρίες του Τόμας Μάλθους που ήθελαν τον τερματισμό των φιλανθρωπιών, ώστε να επέλθει η διαιώνιση των περισσότερο προσαρμοσμένων, και από το ευρύτερο κλίμα του ακμάζοντα καπιταλισμού στην Αγγλία, ο Σπένσερ προώθησε σε μεγάλο βαθμό τις ιδέες του Κοινωνικού Δαρβινισμού που λειτούργησε, άλλωστε, σαν ένα ιδεολογικό πλαίσιο-άλλοθι για τα πολλαπλά αποικιοκρατικά ταξίδια των Δυτικών της εποχής.

Άλλος γνωστός εκπρόσωπος των πεποιθήσεων του Κοινωνικού Δαρβινισμού είναι ο συγγενής του Δαρβίνου, Φράνσις Γκάλτον, ο οποίος με τις θεωρητικές του πεποιθήσεις και τις ψυχομετρικές πρακτικές του θέλησε να προωθήσει την εξυγίανση της κοινωνίας. Ο Γκάλτον θεωρούσε, ότι καταλυτικό ρόλο στα χαρακτηριστικά και τις ικανότητες των ανθρώπων διαδραματίζει η κληρονομικότητα, και ως εκ τούτου θα πρέπει να ελέγχεται η αναπαραγωγή των αδυνάτων και ανίσχυρων, ώστε να μην επέλθει ο υπερπληθυσμός τους. Το 1883 εισήγαγε τον όρο ευγονική με τον οποίο εξέφρασε την υποστήριξή του για την επιλεκτική αναπαραγωγή μόνο των ικανών και επιφανών, έτσι ώστε να διαιωνιστεί η ομάδα των ανθρώπων που φαίνεται να είναι περισσότερο προσαρμοσμένη στις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες και όχι άλλες.

Κοινωνική Εφαρμογή

Λόγω της γενικότητας και της μη επιστημονικής του τεκμηρίωσης, ο Κοινωνικός Δαρβινισμός χρησιμοποιήθηκε ανά διαστήματα για διαφορετικούς λόγους εξυπηρετώντας διαφορετικές σκοπιμότητες. Συγκεκριμένα, οι απόψεις περί Κοινωνικού Δαρβινισμού αναπτύχθηκαν κατά την περίοδο ακμής του καπιταλισμού του laissez-faire και του περιορισμού της κρατικής παρέμβασης, θεμελιώνοντας τον άκρατο ατομικισμό και την ιδιωτικοποίηση του κεφαλαίου.

Παράλληλα, εφόσον οι ιμπεριαλιστικές τακτικές είναι στενά συνδεδεμένες με την αντίληψη ότι ο ισχυρότερος επιβάλλεται με επεκτατικούς πολέμους και τη διάδοση του πολιτισμού του, είναι κατανοητό ότι ο Κοινωνικός Δαρβινισμός τροφοδότησε και υποστήριξε τις αποικιοκρατικές τάσεις των περασμένων αιώνων, αλλά και σύγχρονες ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις.

Επίσης, η ευγονική και η σχέση του με τη συγκεκριμένη θεωρία αποτέλεσε πρόσφορο έδαφος, πάνω στο οποίο αναπτύχθηκαν οι ναζιστικές αντιλήψεις που στόχευαν στη διαιώνιση της άριας φυλής και στη γενοκτονία πολλών άλλων λιγότερο ισχυρών στο πολιτικό προσκήνιο.

Βιβλιογραφία

• Diane B. Paul, Darwin, social Darwinism and eugenics in Jonathan Hodge and Gregory Radick, eds., The Cambridge Companion to Darwin (Cambridge, England: Cambridge University Press, 2003), 214-239
• Hawkins, Mike (1997). Social Darwinism in European and American Thought 1860-1945: Nature and Model and Nature as Threat. London: Cambridge University Press
• Michael Hughes, Carolyn J. Kroeler, Κοινωνιολογία Οι Βασικές Έννοιες, Εισαγωγή και Επιστημονική Επμέλεια Θεόδωρος Ιωσηφίδης, Εκδόσεις Κριτική
• Kaye, Howard L. The Social Meaning of Modern Biology: From Social Darwinism to Sociobiology (1997)
• Jonathan H. Turner, Herbert Spencer : a renewed appreciation, Beverly Hills, Calif. 1985
• Ρόμπερτ Μέλλον, Κλινική Ψυχομετρία, Εκδόσεις Πεδίο