Ηλιαία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Asfarer (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Προσθήκη: ja:民衆裁判所
Γραμμή 25: Γραμμή 25:
[[fi:Heliaia]]
[[fi:Heliaia]]
[[fr:Démocratie athénienne#L'Héliée]]
[[fr:Démocratie athénienne#L'Héliée]]
[[ja:民衆裁判所]]
[[nl:Heliaia]]
[[nl:Heliaia]]
[[no:Heliaia]]
[[no:Heliaia]]

Έκδοση από την 18:04, 8 Μαΐου 2011

Η Ηλιαία ήταν το κυριότερο δικαστήριο του αρχαίου αθηναϊκού κράτους. Επρόκειτο για δικαστήριο ενόρκων, μέλη του οποίου μπορούσαν να γίνουν όλοι οι γνήσιοι Αθηναίοι πολίτες άνω των 30 ετών, έπειτα από κλήρωση.Η βάση της νέας δημοκρατίας ήταν ο έλεγχος κάθε πολίτη από από το σύνολο των πολιτών ,όπως και του συνόλου από τον ίδιο πολίτη.

Η Ηλιαία αποτελούνταν από 6.000 δικαστές ("Ηλιασταί"), οι οποίοι προέρχονταν από τις 10 Φυλές της Αθήνας (κάθε Φυλή συμμετείχε με 600 μέλη). 1000 ήταν αναπληρωματικοί. Το δικαστήριο δίκαζε σε τμήματα των 201, 301 κλπ. δικαστών. Η Ηλιαία συνεδρίαζε όλες τις εργάσιμες ημέρες εκτός από τις τρεις τελευταίες ημέρες κάθε μήνα και τις ημέρες λειτουργίας της Εκκλησίας του Δήμου. Σχεδόν ποτέ όμως δεν εργάσθηκαν και τα δέκα τμήματα της Ηλιαίας ταυτοχρόνως. Η απόδοση δικαιοσύνης από τον δήμο ενώχλησε τόσο πολύ τους ολιγαρχικούς,ώστε δυσφήμισαν με κάθε τρόπο το γεγονός αυτό ,υπογραμμίζοντας -όχι σωστά- ότι τη δικαιοσύνη στην Αθήνα την απένεμαν οι θήτες.

Ο ηγεμών του δικαστηρίου συγκέντρωνε τα παράπονα και τις υποθέσεις προς εκδίκαση και όριζε μέσω κλήρωσης από ποιο τμήμα και σε ποιο μέρος θα εκδικαζόταν η υπόθεση. Καθώς δεν υπήρχαν δικηγόροι, οι κατηγορούμενοι αναλάμβαναν οι ίδιοι την υπεράσπισή τους με τη βοήθεια ενός μόνο φίλου ή συγγενούς. Πολλές φορές, ανέθεταν τη συγγραφή ενός λόγου για την αγόρευσή τους σε έναν επαγγελματία λογογράφο (π.χ. Ισοκράτης, Λυσίας κ.ά.). Ο χρόνος των αγορεύσεων περιοριζόταν από ένα υδραυλικό χρονόμετρο, την κλεψύδρα. Η ψηφοφορία ήταν μυστική. Σε περίπτωση ισοψηφίας, ο κατηγορούμενος κρινόταν αθώος, καθώς θεωρούνταν ότι είχε "την ψήφο της Αθηνάς".

Οι δικαστές λάμβαναν ως αποζημίωση 2-3 οβολούς κατά δικάσιμη ημέρα.

Δείτε επίσης

Βιβλιογραφία

  • Αθηνά Καλογεροπούλου ,Η Ηλιαία ,Ιστορία του Ελληνικού Έθνους ,Εκδοτική Αθηνών τομ ,Γ2 ,Αθήνα 1972 ,σελ.96-97