Αιθανοδιικό οξύ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Vchorozopoulos (συζήτηση | συνεισφορές)
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Προσθήκη: sk:Kyselina etándiová
Γραμμή 153: Γραμμή 153:
[[ro:Acid oxalic]]
[[ro:Acid oxalic]]
[[ru:Щавелевая кислота]]
[[ru:Щавелевая кислота]]
[[sk:Kyselina etándiová]]
[[sv:Oxalsyra]]
[[sv:Oxalsyra]]
[[th:กรดออกซาลิก]]
[[th:กรดออกซาลิก]]

Έκδοση από την 18:21, 20 Απριλίου 2011

Αιθανοδιικό οξύ
Γενικά
Όνομα IUPAC Αιθανοδιικό οξύ
Άλλες ονομασίες Οξαλικό οξύ
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος C2H2O4 (άνυδρο)
C2H2O4·2Η2Ο (ένυδρο)
Μοριακή μάζα 90,03 amu (άνυδρο)
126,07 amu (ένυδρο)
Σύντομος
συντακτικός τύπος
HOOCCOOH
Αριθμός CAS 144-62-7
SMILES OC(=O)C(O)=O
Δομή
Μοριακή γεωμετρία επίπεδη
Ισομέρεια
Ισομερή θέσης 4
καρβοξυδιοξιράνιο
υδροξυφορμυλοοξιράνιο
δι(διοξιρανύλιο)
2,3,5,6-τετραοξα-(2.2.0)-δικυκλοεξάνιο
Φυσικές ιδιότητες
Σημείο τήξης 101-102 °C (ένυδρο)
Σημείο βρασμού διασπάται
Πυκνότητα 1.900 kg/m3 (άνυδρο)
1.653 kg/m3 (ένυδρο)
Διαλυτότητα
στο νερό
Πλήρως αναμείξιμο
Εμφάνιση λευκό κρυσταλλικό στερεό
Χημικές ιδιότητες
pKa 1,27 (pKa1
4,28 (pKa2
Ελάχιστη θερμοκρασία
ανάφλεξης
166°C
Αυτοδιάσπαση ναι
Επικινδυνότητα
MSDS [1]
Κίνδυνοι κατά
NFPA 704

1
3
0
 
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Το αιθανοδιικό οξύ ή οξαλικό οξύ είναι μια χημική ένωση με χημικό τύπο C2H2O4 και σύντομο συντακτικό τύπο HOOCCOOH. Είναι ένα άχρωμο στερεό, σχετικά ισχυρό καρβονικό οξύ, αφού είναι περίπου 3.000 φορές ισχυρότερο από το αιθανικό οξύ. Το διανιόν του ονομάεται «οξαλικό» ή «αιθανοδιικό» και συμπεριφέρεαι ως συναρμοστής για μεταλλικά κατιόντα. Συνήθως το οξαλικό οξύ βρίσκεται στην ένυδρη μορφή του (HOOCCOOH·2H2O).

Φυσική παρουσία

Το αιθανοδιικό οξύ έχει κύρια φυσική παρουσία με τη μορφή των οξαλικών ανιόντων του[1]. Τα οξαλικά βρίσκονται (σχετικά) ευρύτατα στο φυτικό βασίλειο, αλλά όχι μόνο. Π.χ. περιέχονται σε υψηλές συγκεντρώσεις στο λίπος των κοτόπουλων, στην οξαλίδα (κοινώς τσουκνίδα), στη ρίζα και στα φύλλα του ραβέντιου και του φαγόπυρου (είδος σίκαλης)[2]. Παράγεται βιοσυνθετικά μέσω της ατελούς οξείδωσης των σακχάρων.

Άλλα φαγώσιμα φυτικής προέλευσης περιέχουν (επίσης) σημαντικές συγκεντρώσεις οξαλικών. Σ'΄αυτά περιέχονται το μαύρο πιπέρι, ο μαϊντανός, οι σπόροι της παπαρούνας, ο αμάραντος, το σπανάκι, τα σέσκουλα, τα τεύτλα, το κακάο, η σοκολάτα, οι περισσότεροι ξηροί καρποί, τα περισσότερα μούρα, τα φασόλια και τα φύλλα του τεϊόδενδρου, αν και το ίδιο το ρόφημα (τσάι) περιέχει πολύ μικρότερες συγκεντρώσεις από αυτά, εξαιτίας του σχετικά μικρής μάζας φύλλων του φυτού που βράζονται κατά την παρασκευή του.

Αναφορές και παρατηρήσεις

  1. Γεγονός μάλλον αναμενόμενο, αφού πρόκειται για σχετικά ισχυρό οξύ.
  2. Wilhelm Riemenschneider, Minoru Tanifuji "Oxalic Acid" in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, 2002, Wiley-VCH, Weinheim. doi: 10.1002/14356007.a18_247.

Πηγές

  • Ν. Αλεξάνδρου, Γενική Οργανική Χημεία, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1985
  • Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
  • SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
  • Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
  • Πολυχρόνη Σ. Καραγκιοζίδη: Ονοματολογία οργανικών ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1991, Έκδοση Β΄.
  • Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη: Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1985, Έκδοση Β΄.
  • Δ. Νικολαΐδη: Ειδικά κεφάλαια Οργανικής Χημεία, Θεσσαλονίκη 1983.