Ολυμπιακός Σ.Φ.Π. (ποδόσφαιρο)

Αυτό το λήμμα αφορά ποδοσφαιρικό τμήμα του Ολυμπιακού. Για τα υπόλοιπα τμήματα, δείτε: Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς.

Ολυμπιακός Σ.Φ.Π.

Ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος, το έμβλημα του Ολυμπιακού
Επίσημη ονομασία	Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρεία
Σύντομο όνομα	Ολυμπιακός
Προσωνύμιο	Θρύλος και Ερυθρόλευκοι
Ίδρυση	10 Μαρτίου 1925
Έδρα	Πειραιάς, Ελλάδα
Στάδιο	Γήπεδο Γ. Καραϊσκάκης, Δήμος Πειραιώς
Χρώματα	κόκκινο και λευκό
Μητρικός σύλλογος	Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς
Ιδιοκτήτης	Ευάγγελος Μαρινάκης
Πρόεδρος	Ευάγγελος Μαρινάκης
Προπονητής	Ερνέστο Βαλβέρδε
Πρωτάθλημα	Σούπερ Λίγκα Ελλάδα
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Πρώτη εμφάνιση Δεύτ. εμφάνιση Τρίτη εμφάνιση
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα
wikidata ()

Ο Ολυμπιακός, με πλήρες όνομα Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς ή συντετμημένα ΟΣΦΠ, είναι ένα ελληνικό ποδοσφαιρικό σωματείο. Ιδρύθηκε το 1925 στον Πειραιά, και αποτέλεσε το πρώτο τμήμα του ευρύτερου αθλητικού συλλόγου Ολυμπιακός ΣΦΠ.

Είναι η πιο πετυχημένη ομάδα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, έχοντας κατακτήσει 38 πρωταθλήματα, 24 Κύπελλα Ελλάδος, 4 Σούπερ Καπ, 2 Κύπελλα Μεγάλης Ελλάδος και 1 Βαλκανικό Κύπελλο, περισσότερα από κάθε άλλη ελληνική ομάδα. Χαρακτηριστικό είναι πως όλες οι υπόλοιπες ελληνικές ομάδες έχουν αθροιστικά 37 πρωταθλήματα, ενώ είναι και μια από τις τέσσερις ομάδες που δεν έχουν υποβιβαστεί ποτέ από την Α' Εθνική Κατηγορία. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, έχει φτάσει δύο φορές στα προημιτελικά της κορυφαίας διασυλλογικής διοργάνωσης, το 1992-93 στο Κύπελλο Κυπελλούχων και το 1998-99 στο UEFA Champions League. Ο Ολυμπιακός είναι από τα ιδρυτικά μέλη της European Club Association.

Έδρα της ομάδας είναι το Στάδιο Γεώργιος Καραϊσκάκης στο Φάληρο του Πειραιά. Είναι η πιο δημοφιλής ελληνική ομάδα με περίπου 2,5 εκατομμύρια φιλάθλους και ήταν η 9η ομάδα παγκοσμίως με τα περισσότερα μέλη το 2006, έχοντας 83.000 εγγεγραμμένους. Έχει διαχρονική και μεγάλη αντιπαλότητα με τον Παναθηναϊκό, με τον οποίο συναγωνίζεται στο λεγόμενο «ντέρμπι των αιωνίων (αντιπάλων)».

Στο πρωτάθλημα έχει 7 συνεχόμενες κατακτήσεις (1997-2003), 6 (1954-1959), 5 (2005-2009), 4 (1980-1983) και δύο φορές από 3 (1936-1938) και (1973-1975). Στο Κύπελλο κατέκτησε 5 διαδοχικά τρόπαια την περίοδο 1957-61 και 4 διαδοχικά την περίοδο 1951-54. Επίσης έχει κατακτήσει 14 νταμπλ (1947, 1951, 1954, 1957, 1958, 1959, 1973, 1975, 1981, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009), εκ των οποίων 3 διαδοχικά (1957-59).

Ιστορία

Ίδρυση

Οι ιδρυτές του Ολυμπιακού

Ο Ολυμπιακός, ιδρύθηκε στις 10 Μαρτίου 1925 στον Πειραιά, για να αποτελέσει το αντίπαλο δέος του πολύ ισχυρού, εκείνη την εποχή, Εθνικού, αλλά και αθηναϊκών ομάδων όπως ο ΠΑΟ και η ΑΕΚ. Προήλθε από συγχώνευση του Πειραϊκού Συνδέσμου με την Πειραϊκή Ένωση, σωματεία που είχαν ιδρυθεί στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα. Ήταν κατά βάση λαϊκή ομάδα και δεν άργησε, σε συνδυασμό με τα θετικά αποτελέσματα, να γίνει δημοφιλής στον Πειραιά και έπειτα σε όλη την Ελλάδα.

Ιδρυτικά μέλη του Ολυμπιακού ήταν οι αδερφοί Ανδριανόπουλοι, Γιάννης, Γιώργος, Ντίνος και Βασίλης, ο Μιχάλης Μανούσκος, ο Νότης Καμπέρος, ο Νίκος Ανδρόνικος, ο Σταύρος Μαραγκουδάκης, ο Δημήτρης Σκλιας, ο Νικόλαος Ζαχαρίας κ.α. Πρώτος πρόεδρος διετέλεσε ο Μιχάλης Μανούσκος και αντιπρόεδρος ο Νότης Καμπέρος, που ήταν και ο εμπνευστής του ονόματος του συλλόγου. Αρχικά ο Ολυμπιακός αριθμούσε αυστηρά 100 μέλη, από τους οποίους συντάχθηκε και το πρώτο καταστατικό του συλλόγου.

Το ερυθρόλευκο χρώμα ήταν επιλογή του Γιάννη Ανδριανόπουλου, ο οποίος σχεδίασε και την πρώτη φανέλα. Σύμφωνα με το καταστατικό της ομάδας, το κόκκινο συμβολίζει το πάθος ενώ το λευκό την αγνότητα, το δε έμβλημα του Ολυμπιακού, ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος, παραπέμπει στα Ολυμπιακά ιδεώδη.Πρώτη έδρα του Ολυμπιακού αποτέλεσε το Ποδηλατοδρόμιο, το οποίο ήταν γήπεδο με καρβουνόσκονη ενώ δεν είχε επαρκής εγκαταστάσεις για να φιλοξενήσει τους πολυάριθμους φιλάθλους που το κατέκλυζαν εξ αρχής.

Πρώτα χρόνια (1925 – 1930)

Ανακοίνωση του τελικού του πρωταθλήματος Πειραιά 1925
πηγή:Εμπρός 17-5-1925

Ο Ολυμπιακός το 1930
πηγή:Εμπρός 22-12-1930

Από το ξεκίνημά του πραγματοποίησε επιτυχίες που τον ισχυροποίησαν ως σύλλογο. Από το 1925 έως το 1929, η μοναδική ομάδα που κατάφερε να τον νικήσει ήταν ο Παναθηναϊκός δείχνοντας από νωρίς ότι θα αποτελέσει το αντίπαλο δέος. Επί τρία συναπτά έτη μάλιστα, 4 Μαρτίου 1926 – 3 Μαρτίου 1929, παρέμεινε αήττητος σε πρωτάθλημα και φιλικά παιχνίδια κάνοντας ρεκόρ. Πρώτος επίσημος αγώνας που έδωσε στην ιστορία του ήταν με την ομάδα του γαλλικού πολεμικού πλοίου Ζαν ντ' Αρκ, στις 30 Απριλίου 1925 στο Ποδηλατοδρόμιο, την οποία νίκησε με 6-0. Την ίδια χρονιά συμμετείχε στο νεοσύστατο Πρωτάθλημα Πειραιά, όπου έμελλε να είναι ο πρώτος τίτλος που κατέκτησε η ομάδα. Κατέκτησε το Πρωτάθλημα Πειραιά και τις επόμενες δύο χρόνιες, ενώ ελλείψει εθνικού πρωταθλήματος έδωσε αρκετούς φιλικούς αγώνες με άλλες ομάδες σημειώνοντας μεγάλες νίκες.

Σε φιλικά την περίοδο 1925-26, νίκησε τον Άρη 3-1, τον Ηρακλή 6-1 και 4-0, την ΑΕΚ 5-2 ενώ αναδείχτηκε ισόπαλος στον πρώτο αγώνα με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό 3-3. Η μοναδική ήττα της περιόδου ήταν από τον Παναθηναϊκό με 2-1, στον δεύτερο αγώνα μεταξύ των δύο ομάδων. Την περίοδο 1926-27, συνέτριψε τον ΠΑΟΚ 7-1, τον Παναθηναϊκό 5-1, την ΑΕΚ 6-2 και 3-1, τον Ηρακλή 4-2, τον Εθνικό 2-1 και 3-2 ενώ επικράτησε και σε διεθνή αγώνα επί της Λέφσκι Σόφιας με σκορ 3-2. Σημαδιακή ήταν η χρονιά 1927-28, όπου Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ, αποβλήθηκαν από την νεοσύστατη ΕΠΟ, δεν συμμετείχαν στο πρώτο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα και ίδρυσαν το ΠΟΚ. Ο ΠΟΚ διοργάνωσε το Κύπελλο Πάσχα, το οποίο κατέκτησε ο Ολυμπιακός, επικρατώντας του Παναθηναϊκού 3-1, της ΑΕΚ 4-1, της Βίνους Σπάρτα 5-1 και της Μπεογκράντσκι 3-0. Την επόμενη χρονιά 1928-29, ο Ολυμπιακός συμμετείχε και κατέκτησε ξανά το Πρωτάθλημα Πειραιά, ενώ υπερασπίζεται επιτυχώς τα κεκτημένα στο 2ο Κύπελλο Πάσχα.

Την περίοδο 1929-30, μετείχε για πρώτη φορά στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα το οποίο απέτυχε να κατακτήσει γνωρίζοντας μάλιστα την πρώτη ήττα μετά από τρία χρόνια, ξανά από τον Παναθηναϊκό. Η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη, με τον Ολυμπιακό να κατακτά για πρώτη φορά το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα του 1930-31, νικώντας όλους τους βασικούς διεκδικητές του τίτλου. Η ομάδα ηττήθηκε μόλις σε έναν από τους 14 αγώνες, νίκησε 11 φορές ενώ σε 2 αγώνες αναδείχθηκε ισόπαλη. Άξιες αναφοράς είναι οι νίκες επί του Παναθηναϊκού 3-1 εντός και 3-2 εκτός έδρας. Εμβληματικοί παίκτες της πρώτης ομάδας του Ολυμπιακού ήταν οι Γεώργιος Ανδριανόπουλος, Λεωνίδας Ανδριανόπουλος, Κώστας Τερεζάκης, Φίλιππος Κουράντης, Νίκος Πανόπουλος και ο τερματοφύλακας Αχιλλέας Γραμματικόπουλος.

Εδραίωση (1931 – 1944)

Με την έναρξη της νέας δεκαετίας, τα τοπικά πρωταθλήματα υποβαθμίζονταν και αυξανόταν η απήχηση, σε συλλόγους και φιλάθλους, το Πανελληνίου Πρωταθλήματος. Επίσης τις χρονιές 1931-32, 1932-33, 1934-35, 1935-36 δεν διεξήχθη πρωτάθλημα Πειραιά ενώ το πρωτάθλημα 1940-41 διεκόπη λόγω του πολέμου.

Τον Οκτώβριο του 1931, οι Γιώργος και Γιάννης Ανδριανόπουλος αποσύρθηκαν και άλλαξε βασικός κορμός της ομάδας. Εκείνη την περίοδο (1931-32), το πρωτάθλημα κατέκτησε ο Άρης Θεσσαλονίκης. Ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε να πάει μακριά ούτε στην πρώτη του συμμετοχή στο Κύπελλο Ελλάδος, αφού αποκλείστηκε πρόωρα από τον Απόλλωνα. Την επόμενη χρονιά κατέκτησε το πρωτάθλημα, νικώντας τον Άρη (3-2, 5-0) και την ΑΕΚ (3-1, 3-2). Την ίδια χρονιά ο Ολυμπιακός πέτυχε θρίαμβο με σκορ 6-1 επί του Παναθηναϊκού στο Κύπελλο, χωρίς να καταφέρει να φτάσει στον τελικό. Τον τίτλο διατήρησε και την περίοδο 1933-34, με νίκες επί του Ηρακλή (3-2, 2-1).

Εκείνη την εποχή, η ομάδα ανανεωνόταν διαρκώς και πλέον από τους Ανδριανόπουλους είχε μείνει μόνο ο Λεωνίδας. Νέοι παίκτες, με σημαντικότερους τους Γιάννη Βάζο, Χριστόφορο Ράγκο και Θεολόγο Συμεωνίδη, οδηγούσαν την ομάδα από τρόπαιο σε τρόπαιο. Το 1934-35 το πρωτάθλημα δεν ολοκληρώθηκε, οι ερυθρόλευκοι είχαν ισοβαθμήσει με Εθνικό και Παναθηναϊκό στους 13 βαθμούς, ενώ οι μεταξύ τους αναμετρήσεις έληξαν 2-0, 5-2 με τον Εθνικό και 2-0, 0-1 με τον ΠΑΟ, η ΕΠΟ όμως δεν είχε προνοήσει για την περίπτωση ισοβαθμίας. Ο Ολυμπιακός κέρδισε με διαφορά το πρωτάθλημα του 1935-36, σημειώνοντας νέα μεγάλη νίκη επί του Παναθηναϊκού με 6-1. Το ίδιο έγινε και την επόμενη χρονιά, με τον Ολυμπιακό να κερδίζει εκτός έδρας τον ΠΑΟΚ 5-1 και τον Παναθηναϊκό 1-0, κατακτώντας το πέμπτο πρωτάθλημα της ιστορίας του.

Προσθέτοντας στο δυναμικό του τον Γιάννη Χέλμη από τον Εθνικό, ο Ολυμπιακός κατέκτησε το τελευταίο του πρωτάθλημα πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο το 1937-38, με νίκες επί του Άρη (3-2, 5-1). Δεν τα κατάφερε την επόμενη χρονιά, αφού ισοβάθμησε με την ΑΕΚ αλλά υστερούσε στη διαφορά τερμάτων, χάνοντας έτσι το πρωτάθλημα. Στο Κύπελλο απέκλεισε τον Παναθηναϊκό με 2-0 προτού ηττηθεί από την ΑΕΚ με 2-1. Την ίδια χρονιά έχασε και για μοναδική φορά το πρωτάθλημα Πειραιά από τον Εθνικό. Με την ΑΕΚ να διπλασιάζει τα πρωταθλήματά της το 1939-40, ο Ολυμπιακός αρκέστηκε στο πρωτάθλημα Πειραιά, ενώ η διοργάνωση του 1940-41 δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Ποδόσφαιρο παίχτηκε ξανά το 1945, αφού πολλοί παίκτες του Ολυμπιακού ήταν στην πρώτη γραμμή του μετώπου, ενώ αρκετοί ανέπτυξαν και αντιστασιακή δράση, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Νίκο Γόδα.

Αναγέννηση και Θρύλος (1945 - 1959)

Μετά τον πόλεμο συνέβησαν σημαντικές αλλαγές στην ομάδα. Σημαντικοί παίκτες του παρελθόντος είχαν αποσυρθεί, συνέχισαν όμως οι πολύ καλοί Βαζός και Χέλμης, ενώ σε αυτούς προστέθηκαν οι επίσης σημαντικοί Ανδρέας Μουράτης, Στέλιος Κουρκουκλάτος και Διονύσης Μινάρδος. Στα αγωνιστικά, εξακολούθησε να κατακτά κάθε χρόνο το πρωτάθλημα Πειραιά, έως το 1959 που διοργανώθηκε το τελευταίο. Δεν είχε όμως εξαρχής την ίδια επιτυχία και στο πρώτο μεταπολεμικό Πανελλήνιο πρωτάθλημα 1945-46, που κατέληξε στον Άρη. Επέστεψε στις επιτυχίες την επόμενη περίοδο (1946-47), όπου κατέκτησε το πρωτάθλημα και το συνδύασε με το πρώτο Κύπελλο Ελλάδος που κατάφερε να κερδίσει, σημειώνοντας νταμπλ.

Παραμένει ακλόνητος πρωταθλητής και το 1947-48, με καλύτερο παίκτη ξανά τον Γιάννη Βάζο και νίκες επί του ΠΑΟΚ (2-1, 3-0) και του Απόλλωνα (2-1, 1-1). Στο Κύπελλο, παρά τον αρχικό θρίαμβο επί του Ηρακλή με 6-0, έχασε στο δεύτερο παιχνίδι από την ΑΕΚ 1-0 και αποκλείστηκε. Την περίοδο 1948-49, έχασε το πρωτάθλημα, σε ισοβαθμία με τον Παναθηναϊκό, στη διαφορά τερμάτων. Αν και είχε καλύτερο συντελεστή στα μεταξύ τους παιχνίδια (2-0, 2-3), ο μηδενισμός του Άρη στο παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό, λόγω παραπόνων για την διαιτησία, έδωσε το πρωτάθλημα στους «πράσινους». Λόγω του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, το 1949-50, δεν διοργανώθηκε πρωτάθλημα. Αξιοσημείωτο είναι πως δύο παίκτες του Ολυμπιακού, οι Ν. Πολίτης και Γιώργος Δαρίβας, βρέθηκαν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Μακρόνησο.

Δεκαετία μεγάλων επιτυχιών ήταν αυτή του '50. Με γερές βάσεις από τα προηγούμενα χρόνια, κατάφερε να κατακτήσει 7 πρωταθλήματα και 7 κύπελλα. Η αρχή έγινε με το νταμπλ της περιόδου 1950-51, αφού εκτός από πρωταθλητής αναδείχθηκε και κυπελλούχος νικώντας τον ΠΑΟΚ με 4-0. Δεν του δόθηκε η ευκαιρία να επαναλάβει το νταμπλ την επόμενη χρονιά, λόγω ενός πρωτοφανούς σκανδάλου. Στον αγώνα Παναθηναϊκός – Φωστήρας, όπου αναδείχθηκαν ισόπαλοι 2-2, οι αρμόδιοι ακύρωσαν γκολ του Φωστήρα ως εκπρόθεσμο στέλνοντας ΑΕΚ και ΠΑΟ στα μπαράζ για την ανάδειξη του πρωταθλητή Αθήνας. Η ΑΕΚ, ως αδικημένη αρνήθηκε, δεν διεξήχθη η τελική φάση του πρωταθλήματος και δεν προέκυψε πρωταθλητής. Οι ερυθρόλευκοι όμως διατήρησαν το Κύπελλο απέναντι στον Πανιώνιο (2-2 , 2-0). Ούτε την επόμενη χρονιά όμως κατάφερε να κάνει νταμπλ ο Ολυμπιακός, αν και κατέκτησε ξανά το Κύπελλο επί της ΑΕΚ με 3-2, αφού έχασε το πρωτάθλημα που κατέληξε στον Παναθηναϊκό.

Επανόρθωσε το 1953-54, όπου κατέκτησε το δέκατο πρωτάθλημα της ιστορίας του, ενώ το συνδύασε και με το κύπελλο νικώντας 2-0 την Δόξα Δράμας. Πρωταθλητής αναδείχθηκε και τις επόμενες δύο χρονιές, δεν τα κατάφερε όμως στο Κύπελλο, αφού ηττήθηκε από τον Απόλλωνα το '55 και από την ΑΕΚ το '56. Κυριαρχεί απόλυτα πάντως τις επόμενες χρονιές στον ελληνικό χώρο, κατακτώντας άλλα τρία πρωταθλήματα και ισάριθμα κύπελλα. Με έξι διαδοχικά πρωταθλήματα και 4 νταμπλ, η λέξη Θρύλος έγινε, για τους οπαδούς της ομάδας, συνώνυμη της λέξης Ολυμπιακός. Βασικά στελέχη εκείνης της ομάδας του Ολυμπιακού ήταν οι Ανδρέας Μουράτης, Γιώργος Δαρίβας, Ηλίας Ρωσίδης, Θανάσης Μπέμπης, Μπάμπης Κοτρίδης, Μπάμπης Δρόσος, Κώστας Καραπατής, Σάββας Θεοδωρίδης, Ηλίας Υφαντής, Θανάσης Κίνλεϊ, Στέλιος Ψύχος.

Σποραδικές επιτυχίες (1960 - 1979)

Η έναρξη της Ά Εθνικής κατηγορίας σηματοδότησε αλλαγή σελίδας για τον Ολυμπιακό. Μετά από έξι άκρος επιτυχημένες περιόδους, από το 1959-60 έως το 1964-65, δεν κατάφερε να κατακτήσει κάποιο πρωτάθλημα, τερματίζοντας δεύτερος ή τρίτος. Είχε ποιοτικούς παίκτες στις γραμμές του όπως οι Ηλίας Υφαντής, Σάββας Θεοδωρίδης, Θανάσης Μπέμπης ενώ πρόσθεσε και νέους όπως οι Κώστας Πολυχρονίου, Γιώργος Σιδέρης και Κώστας Παπάζογλου. Δεν κατάφερε όμως να πρωταγωνιστήσει στο πρωτάθλημα σε μια περίοδο που θεωρείται από τις πιο επιτυχημένες του μεγάλου αντιπάλου, του Παναθηναϊκού. Αντίθετα, στο Κύπελλο Ελλάδος, έφτασε πέντε φορές στον τελικό κατακτώντας τέσσερις φορές το τρόπαιο. Χαρακτηριστικές είναι οι νίκες στους τελικούς, 3-0 τον Παναθηναϊκό το '60 στον επαναληπτικό, 3-0 τον Πανιώνιο στο '61, 3-0 τον Πιερικό το '63, 1-0 τον Παναθηναϊκό το '65. Στον τελικό βρέθηκε και το '62 με αντίπαλο ξανά τους πράσινους αλλά το παιχνίδι διεκόπη λόγω σκότους, ενώ το σκορ ήταν 0-0 στην παράταση.

Ξανά πρωταθλητής στέφθηκε την περίοδο 1965-66, μια επιτυχία που χρεώνεται πρωτίστως στον προπονητή της ομάδας, Μάρτον Μπούκοβι. Με τον Ούγγρο προπονητή να εφαρμόζει πρωτοποριακές μεθόδους και τακτικές για την εποχή, οι ερυθρόλευκοι δημιούργησαν ένα πολύ ισχυρό σύνολο. Αποδίδοντας κατά διαστήματα εκπληκτικό ποδόσφαιρο, έκαναν 23 νίκες και 4 ισοπαλίες σε 30 αγώνες, βάζοντας τέλος στην εξαετή ανομβρία τίτλων. Ιστορικός έχει μείνει ο αγώνας στα Τρίκαλα το 1966, με τον τοπικό ΑΟ Τρικάλων όπου 15.000 φίλαθλοι του Ολυμπιακού είχαν φτάσει με κάθε μέσο στην πόλη από την προηγούμενη μέρα, κάτι πολύ δύσκολο την εποχή εκείνη, για να πανηγυρίσουν την νίκη-τίτλο (0-5) ύστερα από 7 χρόνια. Οι περισσότεροι διανυκτέρευσαν σε χωράφια και στους δρόμους, την επόμενη μέρα το γήπεδο ήταν κατάμεστο από φίλους της ομάδας. Με τον Μπούκοβι στην τεχνική ηγεσία και πρωταγωνιστές τους Σιδέρη, Πολυχρονίου και Νίκο Γιούτσο, κατέκτησαν και το πρωτάθλημα του 1966-67, με το τέλος του πρωταθλήματος να βρίσκει την Ελλάδα υπό το στρατιωτικό καθεστώς της Χούντας. Το καθεστώς αυτό, κατά την άποψη των οπαδών και της διοίκησης του Ολυμπιακού, ευνόησε ξεκάθαρα τον αντίπαλο Παναθηναϊκό κατά τα επόμενα χρόνια. Την επόμενη διετία, αν και δεν κατάφερε να κατακτήσει πρωτάθλημα, ο Ολυμπιακός εμφανίστηκε πολύ δυνατός στο Κύπελλο. Αναδείχθηκε νικητής το 1968 επί του Παναθηναϊκού, στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας, ενώ στον ιστορικό τελικό του 1969 έχασε το κύπελλο στο στρίψιμο της δεκάρας.

Με τον Ολυμπιακό να διαμαρτύρεται για σωρεία διαιτητικών λαθών εις βάρος του τα επόμενα χρόνια, αλλά και με τον Γενικό Γραμματέα Αθλητισμού Ασλανίδη να επεμβαίνει διαρκώς στα του ποδοσφαίρου, μοναδικό τρόπαιο της επόμενης τριετίας ήταν το κύπελλο επί του ΠΑΟΚ το '71 με 3-1. Όλα άλλαξαν το 1972, όταν πρόεδρος του Ολυμπιακού ανέλαβε ο Νίκος Γουλανδρής. Ξοδεύοντας μεγάλα ποσά για μεταγραφές, συγκέντρωσε πολλά αστέρια στην ομάδα του Πειραιά. Πρωτοκλασάτοι παίκτες όπως οι Νίκος Γιούτσος, Γιώργος Δεληκάρης, Παναγιώτης Κελεσίδης, Γιάννης Κυράστας, Ρομαίν Αργυρούδης, Μίλτον Βιέρα, Μάικ Γαλάκος, Χούλιο Λοσάντα, Υβ Τριαντάφυλλος, Θανάσης Αγγελής, Γιάννης Γκαϊτατζής, Απόστολος Γκλέζος, Πέτρος Καραβίτης, Μιχάλης Κρητικόπουλος, Μιγκέλ Νικολάου, Βασίλης Σιώκος, Μπάμπης Σταυρόπουλος, και Δημήτρης Περσίδης πάσχιζαν για μια θέση στην ενδεκάδα. Η ομάδα του Γουλανδρή, υπό τις οδηγίες του προπονητή Λάκη Πετρόπουλου κατέκτησε την τριετία 1972-75 τρία πρωταθλήματα και δύο νταμπλ. Οι ερυθρόλευκοι, έχοντας υπεροπλία στην επίθεση, απέδωσαν 102 τέρματα την περίοδο 1973-74, σημειώνοντας ρεκόρ.

Με τον Γουλανδρή να αποχωρεί από την προεδρία απηυδισμένος από την αντιμετώπιση των διαιτητών το 1975, ο Ολυμπιακός περνά ξανά στην ανυποληψία. Χωρίς να έχει στιβαρή διοίκηση, έχασε αρκετά από τα μεγάλα αστέρια της ομάδας και την επόμενη τετραετία, 1975-79, δεν κατάφερε να κατακτήσει ούτε πρωτάθλημα ούτε κύπελλο. Χωρίς να έχει σταθερή απόδοση στο πρωτάθλημα τις χρονιές 1975-76 και 1977-78, κατετάγη τρίτος και τέταρτος αντίστοιχα. Έφτασε όμως και κοντά στον τίτλο δύο φορές, το 1976-77, όπου ήταν πρώτος μέχρι την τελευταία αγωνιστική πριν ηττηθεί από την Καστοριά, και την περίοδο 1978-79, όπου αρνήθηκε να συμμετάσχει σε αγώνα μπαράζ με την ΑΕΚ, λόγω ισοβαθμίας, σε ένδειξη διαμαρτυρίας προς την διοργανώτρια αρχή. Στο θεσμό του Κυπέλλου, έφτασε μόλις σε έναν τελικό το '76 όπου και έχασε το τρόπαιο από τον Ηρακλή στα πέναλτι. Τις επόμενες χρονιές δεν τα κατάφερε, αφού αποκλειόταν είτε στους προημιτελικούς είτε στους ημιτελικούς.

Επαγγελματικό πρωτάθλημα

Με νομοσχέδιο που κατατέθηκε στην βουλή στις 19 Ιανουαρίου 1979 οι σύλλογοι μετατράπηκαν σε Π.Α.Ε. και έγιναν επαγγελματικοί. Ταυτόχρονα, επιχειρηματίες και εφοπλιστές ανέλαβαν τις νέες ΠΑΕ αποκτώντας τα πλειοψηφικά πακέτα των μετοχών. Τον Ολυμπιακό ανέλαβε όμιλος επιχειρηματιών με πρόεδρο τον Σταύρο Νταϊφά.

Ο Ολυμπιακός επανήλθε στην κορυφή του ελληνικού πρωταθλήματος κατακτώντας τέσσερα συνεχόμενα πρωταθλήματα και ένα ακόμα το 1987. Στη συνέχεια, την ιδιοκτησία ανέλαβε ο μετέπειτα καταδικασμένος για μεγάλο οικονομικό και πολιτικό σκάνδαλο, επιχειρηματίας Γιώργος Κοσκωτάς και, αμέσως μετά, ο Αργύρης Σαλιαρέλης, ο οποίος επίσης καταδικάστηκε για οικονομικές ατασθαλίες. Αυτή ήταν η πιο άσχημη περίοδος στην ιστορία της ομάδας, η οποία χαρακτηρίστηκε ως «πέτρινα χρόνια», καθώς δεν κατάφερε να κατακτήσει πρωτάθλημα για εννέα χρόνια, αν και κατά περιόδους έπαιξε εντυπωσιακό ποδόσφαιρο έχοντας στη σύνθεσή τους αναγνωρισμένης και υψηλής αξίας παίκτες, όπως ο Λάγιος Ντέταρι, ο Όλεγκ Προτάσοφ, ο Γκενάντι Λιτόφτσενκο, ο Γιούρι Σάβιτσεφ και ο Χουάν Χιλμπέρτο Φούνες. Κατέκτησε, παρ' όλα αυτά τα κύπελλα του 1990 και του 1992, καθώς και το Σούπερ Καπ του 1992, φτάνοντας επίσης στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων την περίοδο 1992-93. Μάλιστα αυτή η στείρα περίοδος των Πειραιωτών ξεκίνησε με τον χειρότερο τρόπο, αφού στο πρωτάθλημα 1987-88, ο Ολυμπιακός τερμάτισε μόλις στην 8η θέση, φτάνοντας στην πιο δυσάρεστη θέση της ιστορίας του, να παλεύει για μεγάλο διάστημα για την αποφυγή του υποβιβασμού.

Το 1993 τον σύλλογο ανέλαβε ο Σωκράτης Κόκκαλης, ο οποίος αναδιοργάνωσε τον Ολυμπιακό και τον οδήγησε σε επτά συνεχόμενα πρωταθλήματα από το 1997 μέχρι το 2003, και έντεκα συνολικά στα τελευταία δώδεκα χρόνια (1997-2008), ενώ η ομάδα πραγματοποίησε την καλύτερη παρουσία της στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις το 1999, όταν έφτασε στους προημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ. Επί προεδρίας Κόκκαλη, ο Ολυμπιακός ενισχύθηκε με παίκτες διεθνούς φήμης και αξίας, όπως οι Τζιοβάννι, Ζάχοβιτς, Καρεμπέ και Ριβάλντο, ενώ οι παρουσίες του Ντούσαν Μπάγεβιτς στον πάγκο του Ολυμπιακού, του επί σειρά ετών πρώτου σκόρερ Αλέκου Αλεξανδρή και του κορυφαίου ξένου σκόρερ στην ιστορία του Ολυμπιακού Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, συνέβαλαν σημαντικά στην αναγέννησή του. Από τις 31 Δεκεμβρίου 2010 Πρόεδρος ανέλαβε ο Ευάγγελος Μαρινάκης.

Διοργανώσεις

Πρωτάθλημα Πειραιά

Το Πρωτάθλημα Πειραιά, ήταν το πρώτο πρωτάθλημα στο οποίο συμμετείχε ο Ολυμπιακός, το 1925. Από την δεκαετία του 30, απέκτησε τοπικό χαρακτήρα αλλά δεν μειώθηκε η αξία του καθώς τις περισσότερες φορές ο πρωταθλητής έπαιρνε και το μοναδικό εισιτήριο για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα. Ο Ολυμπιακός αποβλήθηκε από το πρωτάθλημα του 1928 από την ΕΠΟ, λόγω διαφορών. Δεν συμμετείχε στα πρωταθλήματα του 1932, 1933 και 1936 λόγω σύστασης εθνικής κατηγορίας με περισσότερες ομάδες και παρόμοιο τρόπο διεξαγωγής με τον σημερινό. Μεγάλος αντίπαλος του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα Πειραιά ήταν ο Εθνικός, που όμως κατάφερε να κατακτήσει μόνο το πρωτάθλημα του 1939, από αυτά που συμμετείχε και ο Ολυμπιακός, ενώ σε αυτό του 1929 ανακηρύχθηκαν συμπρωταθλητές. Πρωτάθλημα Πειραιά διεξήχθη για τελευταία φορά το 1959.

Χρονιά	25	26	27	28	29	30	31	32	33	34	35	36	37	38	39	40	41	42	43	44	45	46	47	48	49	50	51	52	53	54	55	56	57	58	59
Θέση	1ος	1ος	1ος	Α	1ος	1ος	1ος	Σ	Σ	1ος	Δ	Σ	1ος	1ος	2ος	1ος	Δ	Χ	Χ	Χ	Χ	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος
Α - Αποβλήθηκε · Σ - Δεν Συμμετείχε · Δ - Διεκόπη · X - Δεν διεξήχθη

Πανελλήνιο πρωτάθλημα

Στο πρώτο πρωτάθλημα Ελλάδος το 1928 ο Ολυμπιακός μαζί με ΠΑΟ και ΑΕΚ δεν συμμετείχαν με επακόλουθο την τιμωρία τους από την ΕΠΟ. Ο Ολυμπιακός συμμετείχε στο δεύτερο πρωτάθλημα του 1929-30 μαζί με Παναθηναϊκό και Άρη κατακτώντας την τελευταία θέση. Στο επόμενο πρωτάθλημα του 1930-31 κατέκτησε τον πρώτο του τίτλο, ενώ ακολούθησαν άλλα πέντε τη δεκαετία του 1930. Η πλήρης καταξίωση για τον Ολυμπιακό ήρθε την δεκαετία του 1950 όταν η ομάδα, με σπουδαίους παίκτες στη σύνθεσή της, κατέκτησε επτά πρωταθλήματα, τα έξι εκ των οποίων συνεχόμενα. Τότε παρατηρείται η χρήση της ονομασίας «Θρύλος» για την πειραϊκή ομάδα, η οποία υφίσταται μέχρι και σήμερα, ενώ η ομάδα γίνεται ιδιαίτερα δημοφιλής, με τον φανατικό της κόσμο να γεμίζει ασφυκτικά το τότε Ποδηλατοδρόμιο (το μετέπειτα Στάδιο Καραϊσκάκης) και να την ακολουθεί πιστά σε όλα τα γήπεδα που αγωνιζόταν.

Χρονιά	28	29	30	31	32	33	34	35	36	37	38	39	40	41	42	43	44	45	46	47	48	49	50	51	52	53	54	55	56	57	58	59
Θέση	Σ	Χ	3ος	1ος	5ος	1ος	1ος	Δ	1ος	1ος	1ος	2ος	2ος	Χ	Χ	Χ	Χ	Χ	3ος	1ος	1ος	2ος	Χ	1ος	Χ	2ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος
Σ - Δεν Συμμετείχε · Δ - Διεκόπη · X - Δεν διεξήχθη

Α' Εθνική

Την αγωνιστική περίοδο 1959-60 η ΕΠΟ αποφάσισε την ίδρυση μόνιμης εθνικής κατηγορίας με 16 ομάδες, Ο Ολυμπιακός συμπεριλήφθηκε ως πρωταθλητής Πειραιά. Μέχρι το 1966 δεν κατάφερε να κατακτήσει το πρωτάθλημα τερματίζοντας 2ος και 3ος. Τη διετία 1965-67, ο Ολυμπιακός δημιούργησε, με προπονητή τον Μάρτον Μπούκοβι, μια πολύ δυνατή ομάδα κερδίζοντας δύο πρωταθλήματα, ενώ την τριετία 1972-75, επί προεδρίας Νίκου Γουλανδρή, οι ερυθρόλευκοι κατέκτησαν τρία πρωταθλήματα.

Χρονιά	60	61	62	63	64	65	66	67	68	69	70	71	72	73	74	75	76	77	78	79
Θέση	3ος	2ος	2ος	3ος	2ος	2ος	1ος	1ος	2ος	2ος	3ος	7ος	2ος	1ος	1ος	1ος	3ος	2ος	4ος	2ος

Επαγγελματικό πρωτάθλημα

Με νομοσχέδιο που κατατέθηκε στην βουλή στις 19 Ιανουαρίου 1979 οι σύλλογοι μετατράπηκαν σε Π.Α.Ε. και έγιναν επαγγελματικοί. Ταυτόχρονα, επιχειρηματίες και εφοπλιστές ανέλαβαν τις νέες ΠΑΕ αποκτώντας τα πλειοψηφικά πακέτα των μετοχών. Τον Ολυμπιακό ανέλαβε όμιλος επιχειρηματιών με πρόεδρο τον Σταύρο Νταϊφά.

Χρονιά	80	81	82	83	84	85	86	87	88	89	90	91	92	93	94	95	96	97	98	99	00	01	02	03	04	05	06
Θέση	1ος	1ος	1ος	1ος	2ος	4ος	5ος	1ος	8ος	2ος	4ος	2ος	2ος	2ος	3ος	2ος	3ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	1ος	2ος	1ος	1ος

Σούπερ Λίγκ

Χρονιά	07	08	09	10	11
Θέση	1ος	1ος	1ος	5ος	1ος

Κύπελλο Ελλάδος

Στο κύπελλο Ελλάδος ο Ολυμπιακός συμμετείχε πρώτη φορά το 1932 και αποκλείστηκε στον δεύτερο γύρο από τον Απόλλωνα με 1-0. Από το 1947 έως το 1976 πρωταγωνίστησε στην διοργάνωση κατακτώντας 17 κύπελλα, χάνοντας σε 5, με ένα τελικό όπου δεν διεξήχθη ποτέ επαναληπτικός και μία διοργάνωση που δεν τελείωσε, όλα αυτά σε 30 διοργανώνεις. Μάλιστα έχει 12 συνεχόμενες συμμετοχές σε τελικούς με πρώτη το 1951 και τελευταία το 1966. Ιστορικοί έχουν μείνει οι τελικοί του 1947 όπου νίκησε τον Ηρακλή με 5-0, ο τελικός του 1969 που έχασε το κύπελλο από τον Παναθηναϊκό έπειτα από κλήρωση, καθώς και το 5-1 επί της Δόξας Δράμας το 1958.

Άλλες διοργανώσεις

Κύπελλα Πάσχα και Χριστουγέννων

Όταν το 1928 η ΕΠΟ τιμώρησε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΑΕΚ αυτοί ένωσαν τις δυνάμεις του δημιουργώντας το ΠΟΚ. Η ένωση αυτή διοργάνωσε δύο διεθνή τουρνουά το Κύπελλο Πάσχα και το Κύπελλο Χριστουγέννων με συμμετοχή και ομάδων από το εξωτερικό. Ο Ολυμπιακός πρωταγωνίστησε σε αυτά τα κύπελλα κατακτώντας 9 φορές το Κύπελλο Χριστουγέννων (1948, 1952, 1953, 1954, 1956, 1959, 1960, 1961, 1962) και 10 κύπελλα Πάσχα (1928, 1929, 1936, 1945, 1946, 1949, 1951, 1953, 1959, 1964). Με την δημιουργία της Α΄ Εθνικής Κατηγορίας το ΠΟΚ ουσιαστικά διαλύθηκε και σταμάτησαν και οι αγώνες των κυπέλλων.

Κύπελλο Μεγάλης Ελλάδας

Το κύπελλο αυτό διοργανωνόταν μεταξύ του κυπελλούχου Ελλάδας και αυτού της Κύπρου. Ο Ολυμπιακός κατέκτησε τις δύο διοργανώσεις στις οποίες συμμετείχε, το 1969 εναντίον του ΑΠΟΕΛ και το 1972 εναντίον της Ανόρθωσης.

Κύπελλο φιλίας και αλληλεγγύης

Είναι η διοργάνωση του ελληνικού super cup ανάμεσα στον πρωταθλητή και τον κυπελλούχο της προηγούμενης περιόδου. Ο Ολυμπιακός έχει κατακτήσει 3 φορές το κύπελλο. Έχει πάρει μέρος και στις δύο από τις τρεις ανεπίσημες διοργανώσεις που έγιναν, το 1971 και το 1980, κατακτώντας την τελευταία.

Ευρωπαϊκή παρουσία

Η ομάδα του Ολυμπιακού παραταγμένη στο Στάμφορντ Μπριτζ, πριν την έναρξη του αγώνα απέναντι στην Τσέλσι για την φάση των "16" του Τσάμπιονς Λιγκ 2007–08.

Ο Ολυμπιακός έχει πολυετή παρουσία στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, έχοντας επιτύχει αρκετές προκρίσεις και νίκες, ενώ ήταν και η πρώτη ελληνική ομάδα που συμμετείχε σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Την περίοδο 1958–59 επρόκειτο να συμμετάσχει στο Κύπελλο Πρωταθλητριών, όμως η κλήρωση του έφερε αντίπαλο την τουρκική Μπεσίκτας και λόγω των άσχημων σχέσεων ανάμεσα στις δύο χώρες ο Ολυμπιακός αποχώρησε χωρίς να αγωνιστεί, καθώς η ΟΥΕΦΑ δεν δέχτηκε την πρότασή του οι αγώνες να διεξαχθούν στην Γιουγκοσλαβία. Τελικά έκανε την παρθενική του εμφάνιση την αμέσως επόμενη περίοδο στην ίδια διοργάνωση, όπου αντιμετώπισε τη Μίλαν, από την οποία αποκλείστηκε αποσπώντας ισοπαλία 2–2 στον Πειραιά και με ήττα 1–3 στο Σαν Σίρο. Επίσης, ήταν η πρώτη ελληνική ομάδα η οποία κατάφερε να προκριθεί στον επόμενο γύρο ευρωπαϊκής διοργάνωσης, όταν στο Κύπελλο Κυπελλούχων της περιόδου 1963–64 απέκλεισε την πολωνική Ζαγκλέμπιε, ενώ δύο χρόνια μετά στην ίδια διοργάνωση έγινε η πρώτη ελληνική ομάδα που κέρδισε εκτός Ελλάδας, 1–0 την Ομόνοια στη Λευκωσία.

Σημαντική διεθνής επιτυχία για την εποχή εκείνη ήταν η κατάκτηση του Βαλκανικού Κυπέλλου το 1963, όπου στον τελικό επικράτησε της Λέφσκι Σόφιας μετά από τρεις αγώνες, 1–0 στο Στάδιο Καραϊσκάκης, 0–1 στη Σόφια και 1–0 στον τρίτο και αποφασιστικό τελικό στην Κωνσταντινούπολη. Στο Κύπελλο Κυπελλούχων της περιόδου 1971–72, ο Ολυμπιακός πέτυχε μία ιστορική εκτός έδρας νίκη με 2–1 μέσα στη Μόσχα απέναντι στην Ντιναμό Μόσχας, η οποία εκείνη την χρονιά έφτασε μέχρι τον τελικό της διοργάνωσης, αλλά αποκλείστηκε έχοντας χάσει με 2–0 εντός έδρας. Την επόμενη χρονιά στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, οι ερυθρόλευκοι πήραν σπουδαία πρόκριση απέναντι στην Κάλιαρι, η οποία τρία χρόνια πριν είχε στεφθεί πρωταθλήτρια Ιταλίας, νικώντας την μάλιστα και στους δύο αγώνες, 2–1 εντός και 1–0 εκτός έδρας, που ήταν και η πρώτη νίκη ελληνικής ομάδας στην Ιταλία. Στον επόμενο γύρο αντιμετώπισαν την κάτοχο του τίτλου Τότεναμ, από την οποία αποκλείστηκαν αλλά κατάφεραν να την κερδίσουν στον πρώτο αγώνα στο Φάληρο με 1–0.

Η σημαντικότερη όμως επιτυχία του μέχρι τότε σε ευρωπαϊκή διοργάνωση ήρθε στο Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1974–75, όταν ο Ολυμπιακός απέκλεισε την Σέλτικ, με ισοπαλία 1–1 στην Γλασκώβη και νίκη 2–0 στον Πειραιά, η οποία τότε ήταν μία από τις πιο επιτυχημένες και ισχυρότερες ομάδες στο ευρωπαϊκό ποδοσφαιρικό στερέωμα και μόλις την προηγούμενη περίοδο είχε φτάσει στα ημιτελικά της κορυφαίας ευρωπαϊκής διασυλλογικής διοργάνωσης, ενώ είχε αναδειχτεί πρωταθλήτρια και δευτεραθλήτρια Ευρώπης μερικά χρόνια πριν. Στην φάση των "16", ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε την επίσης ισχυρή εκείνη την εποχή Άντερλεχτ, η οποία μέσα στα επόμενα τρία χρόνια κατέκτησε από δύο φορές τόσο το Κύπελλο Κυπελλούχων, όσο και το Σούπερ Καπ. Στον πρώτο αγώνα στις Βρυξέλλες οι ερυθρόλευκοι ηττήθηκαν με 5–1, με τον επαναληπτικό να διεξάγεται στην Πάτρα καθώς ήταν τιμωρημένη η έδρα της ομάδας, όπου ο Ολυμπιακός νίκησε με 3–0 την βελγική ομάδα και έφτασε κοντά σε μία μεγάλη ανατροπή, με τον διαιτητή του αγώνα Παλοτάι όμως να του ακυρώνει τρία κανονικά γκολ και να τον αφήνει με δέκα παίκτες.

Άλλη σπουδαία πρόκριση για την ομάδα ήταν αυτή στο Κύπελλο Πρωταθλητριών του 1983–84, όταν ο Ολυμπιακός απέκλεισε τον Άγιαξ αποσπώντας ισοπαλία 0–0 στο Άμστερνταμ και νικώντας με 2–0 στην παράταση στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας. Στην φάση των "16", ο Ολυμπιακός πέτυχε άλλη μία ιστορική νίκη με 1–0 εντός έδρας επί της Μπενφίκα, όμως αποκλείστηκε με ήττα 3–0 στο Ντα Λουζ. Ο Ολυμπιακός έφτασε στα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων της περιόδου 1992–93, αποκλείοντας στον πρώτο γύρο την ουκρανική Τσερνομόρετς, αφού αν και ηττήθηκε στον πρώτο αγώνα στο Στάδιο Καραϊσκάκης με 0–1, κατάφερε να κερδίσει με 3–0 στην Οδησσό. Στον επόμενο γύρο η πειραϊκή ομάδα πέτυχε μία από τις σπουδαιότερες νίκες και προκρίσεις στην ευρωπαϊκή ιστορία της, κερδίζοντας με 1–0 την φιναλίστ της προηγούμενης περιόδου Μονακό μέσα στο Λουί Ντε και σε συνδυασμό με την λευκή ισοπαλία στο Φάληρο προκρίθηκε στους "8", όπου αποκλείστηκε από την Ατλέτικο Μαδρίτης.

Σημαντικότερη πορεία μέχρι σήμερα για τον Ολυμπιακό είναι η πρόκρισή του στους προημιτελικούς του Τσάμπιονς Λιγκ της περιόδου 1998–99, μόλις στην δεύτερη συμμετοχή του στη διοργάνωση με τη νέα της μορφή. Στην φάση των ομίλων οι ερυθρόλευκοι τερμάτισαν στην πρώτη θέση στον δικό τους όμιλο με 11 βαθμούς, αφήνοντας πίσω τους την Κροάσια Ζάγκρεμπ, την Πόρτο και τον Άγιαξ, με απολογισμό τρεις νίκες στα ισάριθμα εντός έδρας παιχνίδια, δύο ισοπαλίες και μία ήττα εκτός έδρας από τον Άγιαξ στην Άμστερνταμ Αρίνα. Στους "8" κληρώθηκε να παίξει εναντίον της Γιουβέντους. Στο πρώτο παιχνίδι στο Ντέλε Άλπι του Τορίνο η πειραϊκή ομάδα ηττήθηκε με 2–1, ενώ στον δεύτερο αγώνα στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας ο Ολυμπιακός προηγήθηκε στο 12ο λεπτό και κρατούσε το σκορ πρόκρισης μέχρι το 85ο, όταν η Γιουβέντους ισοφάρισε σε 1–1 σε μία άτυχη στιγμή για την ελληνική ομάδα και πήρε την πρόκριση για τα ημιτελικά.

Ο Ολυμπιακός κατάφερε να προκριθεί από την φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ άλλες δύο φορές. Την περίοδο 2007–08 προκρίθηκε από έναν δύσκολο όμιλο ως δεύτερος με 11 βαθμούς, αλλά ισόβαθμος με την πανίσχυρη Ρεάλ Μαδρίτης που είχε κατακτήσει την πρώτη θέση, αφήνοντας πίσω του την Βέρντερ Βρέμης και την Λάτσιο. Μάλιστα εκείνη την χρονιά οι ερυθρόλευκοι κατάφεραν να κερδίσουν για πρώτη φορά εκτός έδρας σε όμιλο της διοργάνωσης πετυχαίνοντας δύο ιστορικές νίκες, μία μέσα στη Βρέμη με 3–1 επί της Βέρντερ και άλλη μία επί της Λάτσιο με 2–1 στο Ολίμπικο της Ρώμης. Επίσης, πραγματοποίησαν εξαιρετική εμφάνιση στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης, όπου αν και βρέθηκαν πίσω στο σκορ μόλις στο 2ο λεπτό, κατάφεραν να ισοφαρίσουν στο 8ο και να προηγηθούν με 2–1 στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου αν και αγωνίζονταν με 10 παίκτες από το 13ο λεπτό. Τελικά ισοφαρίστηκαν στο 68ο και δέχτηκαν άλλα δύο γκολ στα τελευταία λεπτά του αγώνα, χάνοντας όμως αρκετές ευκαιρίες για κάτι καλύτερο αν και έπαιζαν με παίκτη λιγότερο επί σχεδόν 80 λεπτά. Η επιβλητική νίκη με 3–0 επί της Βέρντερ στην τελευταία αγωνιστική στο Στάδιο Καραϊσκάκης σφράγισε την ιστορική πρόκριση του Ολυμπιακού στην επόμενη φάση, όπου αποκλείστηκε από τη μετέπειτα φιναλίστ της διοργάνωσης Τσέλσι, με 0–0 στην Αθήνα και ήττα 3–0 στο Στάμφορντ Μπριτζ. Την πρόκριση στους "16" πήρε και την περίοδο 2009–10, όταν τερμάτισε δεύτερος στον όμιλο με 10 βαθμούς πίσω από την Άρσεναλ και πάνω από τις πρωταθλήτριες Βελγίου και Ολλανδίας, την Σταντάρ Λιέγης και την Άλκμααρ αντίστοιχα, κερδίζοντας και τους τρεις εντός έδρας αγώνες. Στην επόμενη φάση αποκλείστηκε από την αήττητη μέχρι εκείνη τη στιγμή Μπορντό, με ήττα 1–0 εντός και 2–1 εκτός.

Άλλες δύο φορές ο Ολυμπιακός έφτασε κοντά στην πρόκριση από όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ. Την περίοδο 2000–01 οι Πειραιώτες έχασαν την πρόκριση στην ισοβαθμία με τη Λιόν στη δεύτερη θέση με 9 βαθμούς, χάρη στο εκτός έδρας γκολ που πέτυχαν οι Γάλλοι στα τελευταία λεπτά του αγώνα στην Αθήνα όπου ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει με 2–1, ενώ στην τελευταία αγωνιστική του ομίλου η ελληνική ομάδα έχασε στην Γαλλία με 1–0. Ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει εντός έδρας και τις άλλες δύο ομάδες του ομίλου, την ολλανδική Χέρενφεν και την φιναλίστ της προηγούμενης περιόδου Βαλένθια, η οποία τερμάτισε και πρώτη στον όμιλο. Παρόμοια τύχη είχε και την περίοδο 2004–05, όταν σε ένα δύσκολο όμιλο με αντιπάλους την φιναλίστ της προηγούμενης περιόδου Μονακό, τη μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Λίβερπουλ και την Λα Κορούνια, ο Ολυμπιακός τερμάτισε στη δεύτερη θέση ισόβαθμος με την Λίβερπουλ με 10 βαθμούς, έχοντας κερδίσει και πάλι όλους τους εντός έδρας αγώνες και με εκτός έδρας ισοπαλία με τη Λα Κορούνια. Στην τελευταία αγωνιστική αντιμετώπισε εκτός έδρας την Λίβερπουλ, την οποία είχε κερδίσει στην Αθήνα με 1–0. Αν και προηγήθηκε στο ημίχρονο μέσα στο Άνφιλντ, τελικά έχασε με 3–1 δεχόμενος το μοιραίο τρίτο γκολ πάλι στα τελευταία λεπτά του αγώνα.

Στα επιτεύγματα του Ολυμπιακού στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις συμπεριλαμβάνονται επίσης η εντυπωσιακή νίκη με 6–2 επί της δευτεραθλήτριας Ευρώπης Μπάγερ Λεβερκούζεν στα πλαίσια του ομίλου του Τσάμπιονς Λιγκ της περιόδου 2002–03, η οποία αποτελεί και τη μεγαλύτερη ήττα της γερμανικής ομάδας στην Ευρώπη, η ευρεία νίκη με 3–0 επί της Γαλατασαράι στον όμιλο της επόμενης περιόδου, η ιστορική εκτός έδρας νίκη με 2–1 επί της Γιουβέντους στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ του 1999–00, καθώς και οι μεγάλες νίκες στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ της περιόδου 2008–09 με 5–1 επί της Μπενφίκα και με 4–0 επί της Χέρτα Βερολίνου, η οποία επίσης αποτελεί τη μεγαλύτερη ήττα της Χέρτα στην Ευρώπη. Επίσης ένα σημαντικό στατιστικό στοιχείο είναι ότι ο Ολυμπιακός είχε καταφέρει να διατηρήσει αήττητη την έδρα του στα τέσσερα πρώτα χρόνια της συμμετοχής του στο Τσάμπιονς Λιγκ, χάνοντας για πρώτη φορά στην πέμπτη του διαδοχική συμμετοχή, όταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έγινε η πρώτη ομάδα που τον κέρδισε στο Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας με 2–0, διακόπτοντας το σερί των 15 εντός έδρας αγώνων χωρίς ήττα της πειραϊκής ομάδας. Ο Ολυμπιακός έχει πετύχει επίσης άλλο ένα ανάλογο σερί 11 εντός έδρας αήττητων αγώνων στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση της Ευρώπης, το οποίο διακόπηκε από τη Μπορντό το 2010, με την προηγούμενη ήττα του να καταγράφεται το 2006 από την Ρόμα.

Φίλαθλοι

Η τραγωδία της θύρας 7

Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού σε αγώνα με τον ΠΑΟ

Τραγική ημέρα στην ιστορία του Ολυμπιακού και του ελληνικού αθλητισμού, ήταν η 8η Φεβρουαρίου 1981, όταν 21 φίλαθλοι από τη θύρα 7 βρήκαν φρικτό θάνατο κατά τη διάρκεια του αγώνα με την ΑΕΚ στο Στάδιο Καραϊσκάκης, που έληξε με 6-0 υπέρ των ερυθρολεύκων. Οι 20 από αυτούς ήταν φίλοι του Ολυμπιακού και ένας της ΑΕΚ. Μέσα σε πανηγυρισμούς, πολλοί φίλαθλοι έτρεξαν λίγα λεπτά πριν από τη λήξη του αγώνα να βγουν από τη θύρα 7, δημιουργώντας συνωστισμό ενώ η πόρτα της θύρας ήταν κλειστή. Κάποιοι από τους φιλάθλους έπεσαν στα σκαλιά της θύρας με αποτέλεσμα το πλήθος που συνέρεε προς την έξοδο να ποδοπατηθεί. Εκτός από τους 21 νεκρούς υπήρξαν και 53 τραυματίες .

Δεκάδες τραυματίες και νεκροί μεταφέρθηκαν με περιπολικά και ασθενοφόρα στο Τζάνειο Νοσοκομείο, στο οποίο είχε αρχίσει να συγκεντρώνεται εξαιρετικά μεγάλος αριθμός ατόμων, δημιουργώντας σκηνές αλλοφροσύνης. Πολλοί τραυματίες μεταφέρθηκαν επίσης στο Γενικό Κρατικό Πειραιώς και στο ΚΑΤ. Παράλληλα, τα ραδιοτηλεοπτικά δίκτυα έκαναν έκκληση σε γιατρούς και αιμοδότες να προσέλθουν στο Τζάνειο, ενώ σε ένδειξη πένθους διέκοψαν τα προγράμματά τους και μετέδιδαν πένθιμη μουσική.

Η μνήμη των θυμάτων τιμάται κάθε χρόνο από τη διοίκηση και τους οπαδούς της ομάδας. Στο νέο γήπεδο του Ολυμπιακού υπάρχουν 21 μαύρα καθίσματα, για να τιμηθούν τα θύματα της τραγωδίας, ενώ έχουν διατηρηθεί και φυλάσσονται στο μουσείο η πόρτα και μέρος από τα σκαλοπάτια όπου συνέβη το τραγικό περιστατικό.

Τίτλοι

Πανελλήνιοι και διεθνείς τίτλοι

• 38 Πρωταθλήματα Ελλάδος: 1931, 1933, 1934, 1936, 1937, 1938, 1947, 1948, 1951, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959, 1966, 1967, 1973, 1974, 1975, 1980, 1981, 1982, 1983, 1987, 1997, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2003, 2005, 2006, 2007, 2008, 2009, 2011.
• 24 Κύπελλα Ελλάδος: 1947, 1951, 1952, 1953, 1954, 1957, 1958, 1959, 1960, 1961, 1963, 1965, 1968, 1971, 1973, 1975, 1981, 1990, 1992, 1999, 2005, 2006, 2008, 2009.
• 4 Σούπερ Καπ Ελλάδος: 1980 ανεπίσημο, 1987, 1992, 2007.
• 1 Βαλκανικό Κύπελλο: 1963.

Άλλοι τίτλοι

• 24 Πρωταθλήματα Πειραιώς: 1925, 1926, 1927, 1929, 1930, 1933, 1934, 1937, 1939, 1940, 1946, 1947, 1948, 1949, 1950, 1951, 1952, 1953, 1954, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959.
• 10 Κύπελλα Πάσχα: 1928, 1929, 1936, 1945, 1946, 1949, 1951, 1953, 1959, 1964
• 9 Κύπελλα Χριστουγέννων: 1948, 1952, 1953, 1954, 1956, 1959, 1960, 1961, 1962
• 2 Κύπελλα Μεγάλης Ελλάδος: 1969, 1972.

Νέοι και έφηβοι

• 1 Κύπελλο Πειραιώς: 2002
• 2 Πρωταθλήματα Ελλάδος Κ-21: 2004, 2010
• 1 Πρωτάθλημα Ελλάδος Κ-17: 2010

Τρέχουσα σύνθεση

Σημείωση: Οι σημαίες αφορούν την εθνική ομάδα, σύμφωνα με τους κανόνες επιλεξιμότητας της FIFA. Οι παίκτες μπορεί να κατέχουν περισσότερες ιθαγένειες εκτός FIFA.

No.	Έθνος	Θέση	Παίκτης
1		Τερματοφύλακας	Νίκος Παπαδόπουλος
2		Αμυντικός	Γιάννης Μανιάτης
3		Αμυντικός	Φρανσουά Μοντεστό
4		Αμυντικός	Όλοφ Μέλμπεργκ
7		Μέσος	Αριέλ Ιμπαγάσα
8		Μέσος	Ντούντου Σεαρένσε
9		Επιθετικός	Μάρκο Πάντελιτς
10		Επιθετικός	Ραφίκ Τζιμπούρ
11		Μέσος	Ζαουάντ Ζαϊρί
14		Επιθετικός	Κέβιν Μιραλάς
15		Αμυντικός	Ραούλ Μπράβο
18		Μέσος	Γιάννης Φετφατζίδης

No.	Έθνος	Θέση	Παίκτης
19		Μέσος	Νταβίντ Φουστέρ
20		Αμυντικός	Χοσέ Χολέμπας
21		Αμυντικός	Αβραάμ Παπαδόπουλος
24		Ακραίος	Ντένις Ρόμενταλ
30		Αμυντικός μέσος	Μόισες Ουρτάδο Πέρεζ
33		Μέσος	Γιάννης Παπαδόπουλος
35		Αμυντικός	Βασίλης Τοροσίδης
42		Τερματοφύλακας	Μπαλάς Μέγκιερι
71		Τερματοφύλακας	Αντώνης Νικοπολίδης
78		Τερματοφύλακας	Ούρκο Ράφαελ Πάρντο
77		Μέσος	Άλμπερτ Ριέρα
92		Αμυντικός	Ιωάννης-Κωνσταντίνος Ποτουρίδης

Προπονητής: Ερνέστο Βαλβέρδε

Σε δανεισμό: Σημείωση: Οι σημαίες αφορούν την εθνική ομάδα, σύμφωνα με τους κανόνες επιλεξιμότητας της FIFA. Οι παίκτες μπορεί να κατέχουν περισσότερες ιθαγένειες εκτός FIFA.

No.	Έθνος	Θέση	Παίκτης
5		Αμυντικός	Γιώργος Γκαλίτσιος (στον Πανιώνιο)
9		Επιθετικός	Ματ Ντάρμπισιρ (στην Μπέρμιγχαμ)
10		Επιθετικός	Ντιόγκο Λουίς Σάντο (στην Φλαμένγκο)
—		Ακραίος	Ντένις Επσταϊν (στην Κέρκυρα)
—		Επιθετικός	Σουμπίνιο (στον Πανσερραϊκό)
—		Αμυντικός	Τάσος Παπάζογλου (στον Πανσερραϊκό)
—		Μέσος	Γιώργος Κατσικογιάννης (στον ΟΦΗ)

No.	Έθνος	Θέση	Παίκτης
22		Επιθετικός	Κώστας Μήτρογλου(στον Πανιώνιο)
29		Επιθετικός	Κρίστιαν Νέμεθ (στον Ολυμπιακό Βόλου)
—		Ακραίος	Γιώργος Νικλητσιώτης (στον ΟΦΗ)
—		Ακραίος	Αριστείδης Σοϊλέδης (στον ΟΦΗ)
—		Αμυντικός	Γιώργος Βαλεριάνος (στον Θρασύβουλο)
—		Αμυντικός	Ανδρέας Βασιλόγιαννης (στον Εθνικό Πειραιώς)
—		Αμυντικός	Παναγιώτης Σταμόγιαννος (στην Δόξα Δράμας)

Αλλαγές στη σύνθεση για την ερχόμενη περίοδο 2010/11

Ήρθαν: Σημείωση: Οι σημαίες αφορούν την εθνική ομάδα, σύμφωνα με τους κανόνες επιλεξιμότητας της FIFA. Οι παίκτες μπορεί να κατέχουν περισσότερες ιθαγένειες εκτός FIFA.

No.	Έθνος	Θέση	Παίκτης
3		Αμυντικός	Φρανσουά Μοντεστό (από την Μονακό)
7		Μέσος	Αριέλ Ιμπαγάσα (από την Βιγιαρεάλ)
9		Επιθετικός	Μάρκο Πάντελιτς (από τον Άγιαξ)
14		Περιφερειακός	Κέβιν Μιραλάς (δανεικός από τη Σεντ Ετιέν)
19		Περιφερειακός	Νταβίντ Φουστέρ (από την Βιγιαρεάλ)
20		Αμυντικός	Χοσέ Χολέμπας (από την Μόναχο 1860)
24		Ακραίος	Ντένις Ρόμενταλ (από τον Άγιαξ)

No.	Έθνος	Θέση	Παίκτης
29		Περιφερειακός	Κρίστιαν Νέμεθ (από την Λίβερπουλ)
30		Αμυντικός μέσος	Μόισες Ουρτάδο Πέρεζ (από την Εσπανιόλ)
42		Τερματοφύλακας	Μπαλάς Μέγκιερι (από τη Φερεντσβάρος)
77		Ακραίος	Άλμπερτ Ριέρα (από την Λίβερπουλ)
—		Ακραίος	Ντένις Επσταϊν (από τον Ηρακλή)
—		Επιθετικός	Σουμπίνιο (από τον Εθνικό Πειραιώς)
—		Αμυντικός	Τάσος Παπάζογλου (από τον Πανσερραϊκό)

Έφυγαν: Σημείωση: Οι σημαίες αφορούν την εθνική ομάδα, σύμφωνα με τους κανόνες επιλεξιμότητας της FIFA. Οι παίκτες μπορεί να κατέχουν περισσότερες ιθαγένειες εκτός FIFA.

No.	Έθνος	Θέση	Παίκτης
1		Τερματοφύλακας	Λεωνίδας Παναγόπουλος (Πανιώνιος)
2		Αμυντικός	Κυριάκος Παπαδόπουλος (Σάλκε)
3		Αμυντικός	Ντιντιέ Ντομί (Ελεύθερος)
6		Μέσος	Ιεροκλής Στολτίδης (Α.Ο. Κέρκυρα)
7		Ακραίος	Λουτσιάνο Γκαλέτι (αποσύρθηκε)
8		Μέσος	Όσκαρ Γκονζάλεθ Μάρκος (Ελεύθερος)
14		Αμυντικός	Μίχαλ Ζεβλάκοφ (Ανκαραγκουτσού)

No.	Έθνος	Θέση	Παίκτης
19		Ακραίος	Χεσούς Ντάτολο (τέλος δανεισμού)
24		Αμυντικός	Λεονάρντο
25		Μέσος	Έντσο Μαρέσκα (Ελεύθερος)
28		Μέσος	Κριστιάν Ραούλ Λεντέσμα (Colon Santa Fe)
30		Αμυντικός	Τάσος Πάντος (Π.Α.Σ. Γιάννινα)
32		Επιθετικός	Λομάνα Τρεζόρ Λούα Λούα (Α.Σ. Ομόνοια Λευκωσίας)
50		Τερματοφύλακας	Πάβελ Κόβατς (ΑΟ Νέα Καβάλα)

Διακεκριμένοι ποδοσφαιριστές

Αλέκος Αλεξανδρής Νίκος Αναστόπουλος Παρασκευάς Άντζας Χρήστος Πατσατζόγλου Χρήστος Αρβανίτης Νίκος Βαμβακούλας Γρηγόρης Γεωργάτος Στέλιος Γιαννακόπουλος Βασίλης Καραπιάλης Κυριάκος Καραταΐδης Τάσος Μητρόπουλος Πέτρος Μίχος Βασίλης Μποτίνος Γιώργος Κοκολάκης Τάκης Λεμονής Βαγγέλης Κουσουλάκης Λάγιος Ντέταρι Όλεγκ Προτάσοφ Γκενάντι Λιτόφτσενκο Γιούρι Σάβιτσεφ Χουάν Ζιλμπέρτο Φούνες Πέτρος Ξανθόπουλος

Τόμας Άλστρομ Μάρτιν Νοβοσέλατς Σταύρος Παπαδόπουλος Παναγιώτης Σοφιανόπουλος Στράτος Αποστολάκης Θόδωρος Παχατουρίδης Ηλίας Σαββίδης Γιώργος Μητσιμπόνας Γιώργος Μύρτσος Ντανιέλ Μπατίστα Ίλια Ίβιτς Γιώργος Σκαρτάδος Αντρέι Γιουσκόβιακ Νίκος Σαργκάνης Γιώτης Τσαλουχίδης Νίκος Τσιαντάκης Ζιοβάννι Ριβάλντο Ζε Ελίας Λουτσιάνο ντε Σόουζα Λουτσιάνο Γκαλέτι Βιθέντε Εσταβίλιο

Χόρχε Μπάριος Φαμπιάν Εστάι Νέρι Αλμπέρτο Καστίγιο Κριστιάν Καρεμπέ Γιώργος Γκαβασιάδης Πέτρος Καραβίτης Τάκης Νικολούδης Θεόδωρος Πάλλας Βιθέντε Εσταβίλιο Μάικ Γαλάκος Τάσος Μητρόπουλος Πέτρος Ξανθόπουλος Μίλος Σέστιτς Ρότζερ Άλμπερτσεν Κώστας Ορφανός Γιάννης Γούναρης Σίνισα Γκόγκιτς Γιώργος Αμανατίδης Δημήτρης Ελευθερόπουλος Γιώργος Ανατολάκης Νίκος Νταμπίζας Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς

Ρασίντ Γιεκινί Ντάρκο Κοβάτσεβιτς Γιώργος Δεληκάρης Μπεντ Κρίστενσεν Παρ Ζέτερμπεργκ Αντρέι Γιουσκόβιακ Χέρμπερτ Νόυμαν Χόρχε Μπάριος Ανδρέας Μπονόβας Γιώργος Κωστίκος Βασίλης Παπαχρήστου Γιώργος Σεμερτζίδης Γιώργος Βαΐτσης Αλέξης Αλεξίου Μηνάς Χατζίδης Ηλίας Ταληκριάδης

Δείτε επίσης

• Ιστορία του ποδοσφαιρικού τμήματος του Ολυμπιακού Πειραιώς (2000-2009)
• Κατάλογος ποδοσφαιρικών ομάδων Αττικής

Βιβλιογραφία

• Γ.Χ. Αλεξανδρή Η Ιστορία του Ολυμπιακού
• Βασίλη Καρδάση , Ολυμπιακός ένα αρχείο μιά ιστορία , Εκδόσεις Μίλητος, ISBN 960-8460-09-3
• Θρύλος πορεία μέσα στο χρόνο, εκδόσεις Ηλιοτρόπιο, 1997, ISBN 569-584-365-2
• Γιώργου Αρκουλή, Η αληθινή ιστορία του Θρύλου 1925-1978, εκδόσεις Ιωάννου, 1999, ISBN 960-8020-00-Χ
• Γιώργου Γαβαλά, Χρυσός θρύλος, έκδοση ART PRESS ΕΚΔΟΤΙΚΉ ΕΠΕ
• Ανδρέα Μπόμπη, Γκολ 2000 ένας αιώνας ποδόσφαιρο, Εκδόσεις Πελεκάνος, 2000
• Όλα για το ποδόσφαιρο, τρίτομο Αλμανάκ 91, έκδοση περιοδικό εικόνες, 1991
• Γιάννη Διακογιάννη, 100 χρόνια ποδόσφαιρο, τόμος 4ος, Εκδόσεις Μίλητος, ISBN 960-8460-08-5

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Ο 85χρονος... έφηβος
• Θύρα 7 (8-2-1981)
• Ο «θρυλικός» Ατίλλιο
• Ο παλιός και αυθεντικός ύμνος του Ολυμπιακού (1930)