Αλκοολούχο ποτό: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Αναίρεση έκδοσης 2503398 από τον 109.242.210.121 (Συζήτηση χρήστη:109.242.210.121)
μ r2.7.1) (Ρομπότ: Προσθήκη: cv:Алкоголь ĕçмисем
Γραμμή 29: Γραμμή 29:
[[ca:Beguda alcohòlica]]
[[ca:Beguda alcohòlica]]
[[cs:Alkoholický nápoj]]
[[cs:Alkoholický nápoj]]
[[cv:Алкоголь ĕçмисем]]
[[cy:Diod feddwol]]
[[cy:Diod feddwol]]
[[da:Alkoholiske drikkevarer]]
[[da:Alkoholiske drikkevarer]]

Έκδοση από την 22:07, 25 Φεβρουαρίου 2011

Αλκοολούχο γενικά ονομάζεται οποιοδήποτε υγρό που περιέχει αλκοόλη. Συνηθέστερα όμως με τον προσδιορισμό αυτόν ονομάζεται το ποτό του οποίου συστατικό είναι η αιθυλική αλκοόλη (οινόπνευμα, CH3-CH2-OH). Τα αλκοολούχα ποτά ονομάζονται, επίσης, και οινοπνευματώδη και, λαϊκότερα, σπίρτα (από παραφθορά της λατινικής λέξεως spirit=οινόπνευμα).

Τύποι αλκοολούχων ποτών

Τα αλκοολούχα ποτά, ανάλογα με τον τρόπο παρασκευής τους, διακρίνονται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες:

Ζυμούμενα

Παρασκευάζονται με αλκοολική ζύμωση αμυλούχου ή σακχαρούχου πρώτης ύλης. Τυπικοί εκπρόσωποι αυτού του τύπου ποτών είναι το κρασί και ο ζύθος (μπίρα). Ως συνέπεια του τρόπου παρασκευής τους, δεν έχουν την δυνατότητα να ανέβουν σε περιεκτικότητα άνω των 18 αλκοολικών βαθμών (σε υψηλότερες περιεκτικότητες αναστέλλεται η δράση των μυκήτων που προκαλούν την ζύμωση).

Αποσταζόμενα

Σε αυτό τον τύπο ποτών η αλκοολική ζύμωση της πρώτης ύλης ακολουθείται από απόσταξη σε ειδική συσκευή, τον αποστακτήρα (κοινώς αποκαλούμενη "καζάνι"). Χαρακτηριστικοί εκπρόσωποι τέτοιων ποτών είναι το τσίπουρο, το ούζο, η βότκα, το ουίσκι κ.ά.

Ηδύποτα

Τα ποτά αυτού του τύπου είναι εξ ολοκλήρου τεχνητής παρασκευής: Αναμιγνύονται προϋπολογισμένες ποσότητες αιθυλικής αλκοόλης, νερού, αρωματικών και χρωστικών υλών (τις περισσότερες φορές μη φυσικής προέλευσης) και γλυκαντικών ουσιών. Χαρακτηριστικός εκπρόσωπος αυτού του τύπου ποτών είναι τα διαφόρων τύπων λικέρ.

Πηγές

  • Γ. Α. Βάρβογλης, Ν. Α. Αλεξάνδρου, Οργανική Χημεία, Αθήνα, 1971