Πισιδία: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
μ Ρομπότ: Προσθήκη: ja:ピシディア
μ Ρομπότ: Προσθήκη: uk:Пісідія
Γραμμή 50: Γραμμή 50:
[[sv:Pisidien]]
[[sv:Pisidien]]
[[tr:Pisidya]]
[[tr:Pisidya]]
[[uk:Пісідія]]
[[zh:皮西迪亚]]
[[zh:皮西迪亚]]

Έκδοση από την 14:46, 12 Ιουλίου 2010

Χάρτης της Πισιδίας του 15ου αιώνα

Η Πισιδία ήταν μια περιοχή της Μικράς Ασίας, στη σημερινή Αντάλεια της Τουρκίας. Συνόρευε με τη Λυκία, την Καρία, τη Λυδία, τη Φρυγία και την Παμφυλία.

Γεωγραφία

Αν και βρίσκεται κοντά στη Μεσόγειο, εντούτοις τα όρη του Ταύρου την προστατεύουν από το θερμό νότιο κλίμα. Η περιοχή έχει πολλές βροχοπτώσεις, και το έδαφος είναι αρκετά εύφορο, πράγμα το οποίο συνετέλεσε στην ευμάρεια των εκεί πόλεων.

Ιστορία

Πρώιμη ιστορία

Η περιοχή της Πισιδίας κατοικήθηκε από την Παλαιολιθική εποχή. Γηγενείς πληθυσμοί πρέπει να υπήρχαν στην περιοχή πριν τον ερχομό τον Χετταίων, οι οποίοι ονόμασαν την περιοχή Salawassa (όνομα που διασώθηκε στην πόλη Σαλαγασσό. Η γλώσσα των Πισιδίων μας είναι εν πολλοίς άγνωστη, θεωρείται όμως τμήμα του ανατολικού κλάδου των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών.

Οι Πισίδιοι συμμάχησαν με τους Πέρσες στους πολέμους τους εναντίον των Ελλήνων. Θεωρείται ότι ήταν φύλο συγγενές προς τους Παμφυλίους, αν και υπήρχε κάποια διάκριση μεταξύ τους. Ο Ηρόδοτος αναφέρει τους Παμφυλίους, αλλά όχι τους Πισιδίους. Ο ιστορικός Έφορος τους αναφέρει και τους δύο, περιλαμβάνοντας τους μεν Παμφυλίους στους παραθαλάσσιους λαούς, τους δε Πισιδίους στους λαούς της ενδοχώρας. Σταδιακά, η Παμφυλία δέχτηκε την ευεργετική ανάμειξη με τις ελληνικές αποικίες, ενώ η Παμφυλία παρέμεινε πιο άγρια, ορεινή και δυσπρόσιτη περιοχή, δύσκολα προσπελάσιμη σε ξένα φύλα. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα η περιοχή να μείνει πίσω πολιτισμικά, αλλά από την άλλη να μην υποταχθεί ούτε στους Λυδούς, ούτε στους Πέρσες.

Ελληνιστική περίοδος

Ο Μέγας Αλέξανδρος κατέκτησε την περιοχή και μετά το θάνατό του έγινε μέρος του Βασιλείου του Αντίγονου του Μονόφθαλμου. Μετά από αυτόν, η Πισιδία περιήλθε στον Σέλευκο Νικάτωρα. Οι Σελευκίδες εξελλήνισαν τον πληθυσμό, αλλά πάντοτε η περιοχή βρισκόταν στο επίκεντρο μετακινήσεων και εισβολών. Μετά από διαδοχικές κατακτήσεις, η Πισιδία κατέληξε μέρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας το 102 π.Χ.

Ρωμαϊκοί και βυζαντινοί χρόνοι

Κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους, η Πισιδία αποικίστηκε από βετεράνους του Ρωμαϊκού στρατού, μια μέθοδος που ακολουθούνταν προκειμένου να υπάρξει σταθερότητα στον έλεγχο εδαφών. Οι περισσότεροι άποικοι προέρχονταν από πτωχές περιοχές της Ιταλίας, ανέπτυξαν τη γεωργία και εκλατίνισαν την περιοχή. Η λατινική γλώσσα παρέμεινε επίσημη μέχρι τον 3ο αιώνα μ.Χ.

Η Πισιδία αποδείχτηκε σημαντική και για τη διάδοση του Χριστιανισμού. Ο Απόστολος Παύλος πέρασε από την Αντιόχεια της Πισιδίας και κήρυξε τη νέα θρησκεία. Η Αντιόχεια έγινε και διοικητικό κέντρο της επαρχίας της Πισιδίας, η οποία σχηματίστηκε τον 4ο αιώνα στα πλαίσια πλέον της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Την ίδια εποχή κτίστηκαν τείχη σε διάφορες πόλεις της περιοχής, για προστασία από εισβολείς.

Η Πισιδία επλήγη από μεγάλο σεισμό το 518, από πανώλη περί το 542, ενώ ένας νέος σεισμός και η εισβολή των Αράβων τον 7ο αιώνα την έπληξαν για μια ακόμη φορά. Μετά την κατάκτηση της Συρίας από τους Μουσουλμάνους, η περιοχή έχασε τη στρατηγική της σημασία. Τον 8ο αιώνα, οι επιδρομές αυξήθηκαν, ενώ τον 11ο αιώνα η περιοχή κατακτήθηκε από τους Σελτζούκους Τούρκους, οι οποίοι ίδρυσαν εκεί το Σουλτανάτο της Ανατολίας. Η Πισιδία άλλαζε συνεχώς χέρια μεταξύ Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και Τούρκων μέχρι το 1176, οπότε ο Αυτοκράτορας Μανουήλ Κομνηνός ηττήθηκε στη μάχη του Μυριοκέφαλου και πλέον η Πισιδία έγινε μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Από τους βυζαντινούς χρόνους μέχρι και το 1924, η περιοχή ανήκε στη Μητρόπολη Πισιδίας.