Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων του «Καραμανλήδικα (τουρκική διάλεκτος)»

H '''Καραμανλήδεια γραφή''' είναι μια συμβατική γραφή της τουρκικής γλώσσας με ελληνικούς χαρακτήρες (γράμματα) αντί των αραβικών που χρησιμοποιούσαν οι τουρκόφωνοι [[Ελλάδα|Έλληνες]] των ανατολικών επαρχιών της [[Μικρά Ασία|Μικράς Ασίας]] οι οποίοι αποκαλούνταν [[καραμανλήδες]], εξ ου και η ονομασία αυτής της γραφής. Πρώτη επίσημη εμφάνιση της γραφής αυτής ήταν το [[1713]] πουκαι τόσο είχε απήχηση, που διατηρήθηκε επί δύο αιώνες.

Λόγω των [[Εξισλαμισμός|εξισλαμισμών]] που σημειώνονταν ως τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αι. στη Μικρά Ασία, μεγάλο μέρος των Ελλήνων λησμόνησαν τη μητρική τους γλώσσα και χρησιμοποιούσαν την [[Τουρκία|τουρκικήΤουρκική]]. Ένας περιορισμένος αριθμός Ελλήνων που βρισκόταν σε περιοχές μακριά από τα παράλια και από μεγάλα αστικά κέντρα, αφομοιώθηκαν μεν γλωσσικά από τον κατακτητή, κατάφεραν όμως να διατηρήσουν τη συνείδηση της [[θρησκεία|θρησκευτικής]] και φυλετικής τους αυτοτέλειας.

Για τους τουρκόφωνους αυτούς Έλληνες τυπώθηκαν από τις αρχές του 18ου αι. και συνεχίσθηκαν να τυπώνονται επί δυο αιώνες [[Βιβλίο|βιβλία]], κυρίως [[Θρησκεία|θρησκευτικά]], αλλά και ιστορικά δοκίμια, διηγήματα και άλλα ακόμη και [[Λεξικό|λεξικά]] σε τουρκική [[τουρκική γλώσσα]], αλλά με ελληνικούς χαρακτήρες, που μπορούσαν να τα διαβάζουν και να τα κατανοούν.

Η γραφή αυτή ονομάσθηκε από τους Έλληνες ομοεθνείς της Τουρκίας "ΚαραμαλήδειοςΚαραμανλήδειος γραφή" την οποία και τελικά αναγνώρισε και ο Σουλτάνος ως επίσημη γραφή της [[Οθωμανική αυτοκρατορία|Οθωμανικής ΑυτοκρατορίαςΑυτοκρατορία]] δίνοντας την έγκριση συγγραφής τουρκοελληνικού λεξικού στον Ι. Χλωρό υπό την από 28 Σαρίφ 1313 [[Έτος Εγίρας]] -(1934 μ.Χ.) του τουρκικού Υπουργείου Δημόσιας Εκπαίδευσης.