Ρω

Αυτό το λήμμα αφορά το γράμμα. Για τη νησίδα, δείτε: Ρω Μεγίστης.

Το γράμμα ρω (επίσης ρο) (κεφαλαίο Ρ, πεζό ρ ή ϱ) είναι το δέκατο έβδομο γράμμα του Ελληνικού αλφαβήτου.

Στην αρχαία ελληνική κάθε λέξη που ξεκινούσε από ρ έφερε δασεία: Ῥᾴδιον. Γι αυτό το λόγο στη λατινική μεταγραφή ελληνικών λέξεων που αρχίζουν απο ρ το λατινικό r, στην αρχή της λέξης, ακολουθείται πάντοτε από το h: λ.χ (Ῥόδος - Rhodes ), ( ῥαψῳδία - rhapsody ) κ.α. Το h αντιστοιχεί στη δασεία που έφερε το γράμμα. Ο λόγος που το ρ στην αρχή των λέξεων έφερε δασεία ήταν ότι παλαιότερα πρίν από το ρ προηγούταν το αρχαϊκό γράμμα δίγαμμα (Ϝ), το οποίο καθώς βαθμιαία σιγήθηκε σημειώθηκε με τη δασεία, η οποία με τη σειρά της σιγήθηκε επίσης. Λέξεις που αρχίζουν από ρ και γίνονται δεύτερο συνθετικό λέξης, διπλασιάζουν το ρ. Στο πρώτο ρ έμπαινε ψιλή, ενώ στο δεύτερο δασεία (Καλλιῤῥόη - Callirrhoe). Λόγω του ήχου του διπλού ρ, που έμοιαζε με τον ήχο που παράγει ο σκύλος όταν είναι θυμωμένος, οι Λατίνοι γραμματικοί ονόμαζαν το γράμμα ρ littera canina (σκυλίσιο γράμμα).

Προήλθε από το φοινικικό γράμμα res, που στα φοινικικά σήμαινε κεφάλι.

To ρω έχει άμεση σχέση με το γράμμα R, r άλλων αλφαβήτων.

Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητική αξία ρ´ = 100.

Το πεζό ρ χρησιμοποιείται για:

• να συμβολίζει πυκνότητες στην φυσική.