Βαλερικό οξύ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
Γραμμή 112: | Γραμμή 112: | ||
</div> |
</div> |
||
=== Με υδρόλυση πεντανονιτριλίου === |
|||
Με [[υδρόλυση]] [[πεντανονιτρίλιο|πεντανονιτριλίου]] (CH<sub>3</sub>CH<sub>2</sub>CH<sub>2</sub>CN) σε όξινο περιβάλλον παράγεται πεντανικό οξύ<ref>Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.2.</ref>: |
Με [[υδρόλυση]] [[πεντανονιτρίλιο|πεντανονιτριλίου]] (CH<sub>3</sub>CH<sub>2</sub>CH<sub>2</sub>CN) σε όξινο περιβάλλον παράγεται πεντανικό οξύ<ref>Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.2.</ref>: |
||
Γραμμή 119: | Γραμμή 119: | ||
</div> |
</div> |
||
=== Με οξείδωση δεκεενίου-5, πεντανόλης-1 ή πεντανάλης === |
|||
1. Με [[οξειδοαναγωγή|οξείδωση]] [[δεκένιο-4|δεκενίου-4]] (CH<sub>3</sub>CH<sub>2</sub>CH<sub>2</sub>CH<sub>2</sub>CH=CHCH<sub>2</sub>CH<sub>2</sub>CH<sub>2</sub>CH<sub>3</sub>) παράγεται πεντανικό οξύ<ref>Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.3α.</ref>: |
1. Με [[οξειδοαναγωγή|οξείδωση]] [[δεκένιο-4|δεκενίου-4]] (CH<sub>3</sub>CH<sub>2</sub>CH<sub>2</sub>CH<sub>2</sub>CH=CHCH<sub>2</sub>CH<sub>2</sub>CH<sub>2</sub>CH<sub>3</sub>) παράγεται πεντανικό οξύ<ref>Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.3α.</ref>: |
||
Γραμμή 146: | Γραμμή 146: | ||
</div> |
</div> |
||
=== Από προπυλομηλονικό οξύ === |
|||
Από [[προπυλομηλονικό οξύ]] [HOOCCH(CH<sub>2</sub>CH<sub>2</sub>CH<sub>3</sub>)COOH] παράγεται πεντανικό οξύ<ref>Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.4.</ref>: |
Από [[προπυλομηλονικό οξύ]] [HOOCCH(CH<sub>2</sub>CH<sub>2</sub>CH<sub>3</sub>)COOH] παράγεται πεντανικό οξύ<ref>Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.4.</ref>: |
Έκδοση από την 17:38, 6 Ιουνίου 2010
Βαλερικό οξύ | |
---|---|
Γενικά | |
Όνομα IUPAC | Βαλερικό οξύ |
Άλλες ονομασίες | Βαλερικό οξύ |
Χημικά αναγνωριστικά | |
Χημικός τύπος | C5H10O2 |
Μοριακή μάζα | 102,13 amu |
Σύντομος συντακτικός τύπος |
CH3(CH2)3COOH |
Συντομογραφίες | BuCOOH |
Αριθμός CAS | 109-52-4 |
SMILES | CCCCC(=O)O |
Αριθμός RTECS | YV6100000 |
Ισομέρεια | |
Ισομερή θέσης | >100 |
Φυσικές ιδιότητες | |
Σημείο τήξης | -34,5 °C |
Σημείο βρασμού | 186-187 °C |
Πυκνότητα | 930 kg/m3 |
Διαλυτότητα στο νερό |
49,7 kg/m3 |
Εμφάνιση | άχρωμο ελαιώδες καυστικό υγρό |
Χημικές ιδιότητες | |
pKa | 4,82 |
Ελάχιστη θερμοκρασία ανάφλεξης |
86 °C |
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). |
Το πεντανικό οξύ ή βαλερικό οξύ είναι ένα αλκανικό οξύ ευθείας αλυσίδας με σύντομο συντακτικό τύπο CH3(CH2)3COOH και συντομογραφία BuCOOH. Όπως και τα άλλα (σχετικά) χαμηλής μοριακής μάζας καρβονικά οξέα έχει πολύ δυσάρεστη οσμή. Απαντάται στο φυτό βαλεριάνα (Valeriana officinalis), ένα πολυετές ανθοφόρο φυτό από το οποίο προέρχεται το εμπειρικό όνομά του (βαλερικό οξύ). Η κύρια χρήση του είναι η σύνθεση εστέρων του, γιατί, αντίθετα από το οξύ από το οποίο προέρχονται, οι εστέρες του έχουν ευχάριστη οσμή, οπότε χρησιμοποιούνται σε αρώματα και κοσμητικά. Επίσης, ο πεντανικός αιθυλεστέρας (BuCOOEt) και ο πεντανικός πεντυλοεστέρας (BuCOOCH2Bu) χρησιμοποιούνται ως προσθετικά τροφίμων, δίνοντάς τους φρουτώδη αρώματα.
Παραγωγή
Με καρβοξυλίωση βουτυλαλογονιδίων
Με καρβοξυλίωση με διοξείδιο του άνθρακα (CO) βουτυλαλογονιδίων (CH3CH2CH2CH2X), μέσω οργανομαγνησιακών ενώσεων (αντιδραστήρια Grignard) παράγεται πεντανικό οξύ[1]::
Με υδρόλυση πεντανονιτριλίου
Με υδρόλυση πεντανονιτριλίου (CH3CH2CH2CN) σε όξινο περιβάλλον παράγεται πεντανικό οξύ[2]:
Με οξείδωση δεκεενίου-5, πεντανόλης-1 ή πεντανάλης
1. Με οξείδωση δεκενίου-4 (CH3CH2CH2CH2CH=CHCH2CH2CH2CH3) παράγεται πεντανικό οξύ[3]:
2. Με οξείδωση πεντανόλης-1 (CH3CH2CH2CH2CH2OH) παράγεται πεντανικό οξύ[4]:
3. Με οξείδωση πεντανάλης (CΗ3CH2CH2CH2CHO) παράγεται πεντανικό οξύ[5]:
Από προπυλομηλονικό οξύ
Από προπυλομηλονικό οξύ [HOOCCH(CH2CH2CH3)COOH] παράγεται πεντανικό οξύ[6]:
- To προπυλομηλονικό οξύ παράγεται από το μηλονικό οξύ ως εξής:
Αναφορές και παρατηρήσεις
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.1.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.2.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.3α.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.3β.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.3β.
- ↑ Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982: Σελ.283, §12.2.4.
Πηγές
- Ν. Αλεξάνδρου, Γενική Οργανική Χημεία, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1985
- Α. Βάρβογλη, «Χημεία Οργανικών Ενώσεων», παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1991
- SCHAUM'S OUTLINE SERIES, ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΧΗΜΕΙΑ, Μτφ. Α. Βάρβογλη, 1999
- Ασκήσεις και προβλήματα Οργανικής Χημείας Ν. Α. Πετάση 1982
- Πολυχρόνη Σ. Καραγκιοζίδη: Ονοματολογία οργανικών ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1991, Έκδοση Β΄.
- Ν. Αλεξάνδρου, Α. Βάρβογλη, Δ. Νικολαΐδη: Χημεία Ετεροκυκλικών Ενώσεων, Θεσσαλονίκη 1985, Έκδοση Β΄.
- Δ. Νικολαΐδη: Ειδικά κεφάλαια Οργανικής Χημεία, Θεσσαλονίκη 1983.
Αυτό το λήμμα σχετικά με μία χημική ένωση χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Valeric acid της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |
|