Ζάχος Θάνος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
μ →Δείτε επίσης: + |
|||
Γραμμή 16: | Γραμμή 16: | ||
*"Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.9ος, σελ.477. |
*"Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.9ος, σελ.477. |
||
{{DEFAULTSORT:Θανος Ζαχος}} |
|||
[[Κατηγορία: Έλληνες ηθοποιοί|Θάνος Ζάχος]] |
|||
[[Κατηγορία: Έλληνες |
[[Κατηγορία: Έλληνες ηθοποιοί]] |
||
[[Κατηγορία: Έλληνες θεατρικοί |
[[Κατηγορία: Έλληνες θεατρικοί συγγραφείς]] |
||
[[Κατηγορία: |
[[Κατηγορία: Έλληνες θεατρικοί επιχειρηματίες]] |
||
[[Κατηγορία: |
[[Κατηγορία: Πειραιώτες]] |
||
[[Κατηγορία: |
[[Κατηγορία: Γεννήσεις το 1884]] |
||
[[Κατηγορία: Θάνατοι το 1946]] |
Έκδοση από την 14:09, 16 Μαΐου 2010
Ο Ζάχος Θάνος (1884-1946) ήταν Έλληνας, ηθοποιός, θιασάρχης και θεατρικός συγγραφέας.
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1884. Αποφοίτησε από το Βαρβάκειο Γυμνάσιο Αθηνών και στη συνέχεια φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το οποίο όμως εγκατέλειψε προκειμένου ν΄ ασχοληθεί με το θέατρο, παρασυρόμενος από τον ξέδελφό του Πέτρο Λέοντα στο θίασο του οποίου αρχικά και συμμετείχε.
Το 1912 ο Ζάχος Θάνος γίνεται θιασάρχης συνεταιριζόμενος με τον Ηλία Θεοδώρου. Τον επόμενο χρόνο δημιουργεί δικό του θίασο και ίδρυσε το "Θέατρο του Λαού" στη συμβολή των οδών Κολοκυνθούς και Μ. Αλεξάνδρου, στο Μεταξουργείο, στο οποίο και ανέβαζε δικές του επιθεωρήσεις. Σημαντικότερη εξ αυτών ήταν, το 1914, η επιθεώρηση "Σκούπα" που σημείωσε εξαιρετική επιτυχία.
Ο Ζάχος Θάνος έγραψε λιμπρέτα για περίπου εξήντα οπερέτες καθώς και πολλά μονόπρακτα κυρίως δράματα που συνεχίζουν να παίζονται από περιοδεύοντες θιάσους. Επίσης σημαντική επιτυχία είχαν σημειώσει οι οπερέτες του "Το κορίτσι της γειτονιάς", "Η γυναίκα του δρόμου", "Το αλανάκι", "Πως περνούν οι παντρεμένοι", "Ο άνθρωπος της ταβέρνας", "Γιόλα", "Πονεμένες καρδιές", "Ο ταχπίνης σερβιτόρος" κ.ά.
Επίσης έγραψε πολλές επιθεωρήσεις μερικές των οποίων ανέβασε στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά καθώς και θεατρικές διασκευές ξένων μυθιστορημάτων. Είχε ασχοληθεί επίσης και με την ποίηση. Πέθανε στην Αθήνα, μετά την απελευθέρωση, το 1946.
Δείτε επίσης
Πηγές
- "Νεώτερον Εγκυκλοπαιδικόν Λεξικόν Ηλίου" τομ.9ος, σελ.477.