Συστηματική ταξινόμηση

The various levels of the scientific classification system.

---

Η ιεραρχία των οκτώ κύριων ταξινομικών βαθμίδων στην Συστηματική ταξινόμηση. Οι ενδιάμεσες βαθμίδες δεν συμπεριλαμβάνονται στο σχεδιάγραμμα .

Το συστηματική ταξινόμηση είναι η θεωρία και η πρακτική που χρησιμοποιούν οι βιολόγοι για την κατάταξη των έμβιων όντων. Η χρησιμότητά της έγγειται στην ανάγκη διαχωρσμού των ζωντανών οργανισμών που συναντάμε σε τεράστια ποικιλία στο φυσικό κόσμο: από πελώριες φάλαινες εώς και μικροσκοπικά βακτήρια. Η εφαρμογή αυτή της ταξινόμησης προσφέρει μια ονοματολογία η οποία χρησιμοποιείται διεθνώς. Αποτελεί μέρος της ευρύτερης επιστήμης της Συστηματικής.

Ιστορία

Αρχικά στάδια

Πρώτος ο Αριστοτέλης συγκέντρωσε όλες τις σχετικές γνώσεις της εποχής του και πλούτισε αυτές με τις παρατηρήσεις του συγκεντρώνοντας όλες κατά επιστημονικά σύνολα.

Λινναία ταξινόμηση

Βλέπε κύριο λήμμα Ταξινομία του Λινναίου.

Μετά 2.000 χρόνια ο Σουηδός βοτανολόγος Κάρολος Λινναίος (1707-1778) ταξινόμησε κατά σύστημα και τα τρία συστήματα της φύσης, δηλαδή Φυτά (Regnum vegetabile), Ζώα (Regnum animale) και Ορυκτά (Regnum lapideum) εισάγοντας την διπλή ονομασία. Τα κριτήρια της κατάταξης των οργανισμών είναι μορφολογικά. Οι απαρτιζόμενες κύριες ομάδες υποδιαιρούνται σε άλλες μικρότερες και ακόμη μικρότερες κ.ο.κ. Οι βασικές βαθμίδες της ταξινομικής ιεραρχίας είναι οι εξής: το Βασίλειο, η Συνομοταξία, η Ομοταξία, η Τάξη, η Οικογένεια, το Γένος. και το Είδος. Ως βάση της ιεράρχησης λαμβάνεται το είδος, τα όμοια μεταξύ τους είδη συναποτελούν γένος, όμοια γένη τις οικογένειες και αυτές τις τάξεις, ομοταξίες, κ.λπ.

Φυλογενετική ταξινόμηση

Σήμερα τα νεότερα συστήματα ταξινόμησης δεν είναι τεχνικά ή φυσικά όπως του Λινναίου διότι δεν λαμβάνεται ως βάση η εξωτερική ομοιότητα ή η ομοιότητα της εσωτερικής κατασκευής αλλά φυλογενετικά. Η συστηματική αυτή ταξινόμηση λέγεται φυλογενετική ταξινόμηση διότι αποβλέπει στην ανεύρεση συγγένειας και κοινής καταγωγής των ειδών.

Ονοματολογία

Βλέπε λήμμα Κατάλογος αντιστοιχίας Λατινικών-Ελληνικών όρων ταξινομικών μονάδων

Οι επιστημονικές ονομασίες στη Ζωολογία και τη Βοτανική είναι κατ' εξοχήν ελληνικές και λατινικές. Οι ελληνικές ή ελληνογενείς λέξεις εμφανίζονται στη λατινοποιημένη τους μορφή, δηλαδή αποδιδόμενες με λατινικούς χαρακτήρες και σύμφωνα με την ερασμιακή αντιστοίχηση των φθόγγων. Εκ των δύο ονομάτων της επιστημονικής ονομασίας το πρώτο προσδιορίζει το Γένος και είναι ουσιαστικό. Βρίσκεται πάντα σε πτώση ονομαστική της ελληνικής ή λατινικής γλώσσας. Το δεύτερο όνομα αναφέρεται στο Είδος, είναι επιθετικός προσδιορισμός και μπορεί να βρίσκεται και σε πτώση γενική, πάντα της λατινικής.

• Παραδείγματα:
  • Amphibolurus gilbertii - Αμφιβόλουρος (ελλ. - ονομαστική) του Γκίλμπερτ (λατ. - γενική)
  • Tropidophis melanurus - Τροπιδόφις (ελλ. - ονομαστική) ο μελάνουρος (ελλ. - ονομαστική)
  • Hexaprotodon liberiensis - Εξαπροτόδων (ελλ. - ονομαστική) ο λιβεριανός (λατ. - ονομαστική)