Επιστημονική επανάσταση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
μΧωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 5: Γραμμή 5:
== Η «επιστήμη» μέχρι την Αναγέννηση ==
== Η «επιστήμη» μέχρι την Αναγέννηση ==
Η φυσική φιλοσοφία που κυριάρχησε σε όλο τον Μεσαίωνα, κατά μεγάλο μέρος είχε κληρονομηθεί από την Αρχαιότητα. Η μέθοδος εξήγησης των φαινομένων ήταν μια καθαρά διανοητική διεργασία, στην οποία εκπονούνταν μια γενική θεωρία που ικανοποιούσε την λογική και η οποία δεν ερχόταν σε σημαντική αντίθεση με τα ίδια τα φαινόμενα.<ref>Βαλλιάνος Περικλής (2008), ''Η Επιστημονική Επανάσταση και η Φιλοσοφική θεωρία της Επιστήμης. Ακμή και Υπέρβαση του Θετικισμού'', β’ έκδοση, Πάτρα: ΕΑΠ. σσ. 23-24.</ref> Χαρακτηριστικό σημείο της προσέγγισης του «σώζειν τα φαινόμενα» ήταν το Πτολεμαϊκό γεωκεντρικό σύστημα. Στηριζόμενο στον αφελή εμπειρισμό της άμεσης παρατήρησης, για την σωτηρία των φαινομένων επέβαλλε θεωρητικές και «επί τούτω» υποθέσεις επί των πραγματικών εμπειρικών δεδομένων.<ref>Βαλλιάνος (2008), σσ. 28-29.</ref>
Η [[φυσική φιλοσοφία]] που κυριάρχησε σε όλο τον [[Μεσαίωνας|Μεσαίωνα]], κατά μεγάλο μέρος είχε κληρονομηθεί από την [[Αρχαιότητα]]. Η μέθοδος εξήγησης των φαινομένων ήταν μια καθαρά διανοητική διεργασία, στην οποία εκπονούνταν μια γενική [[θεωρία]] που ικανοποιούσε την [[λογική]] και η οποία δεν ερχόταν σε σημαντική αντίθεση με τα ίδια τα φαινόμενα.<ref>Βαλλιάνος Περικλής (2008), ''Η Επιστημονική Επανάσταση και η Φιλοσοφική θεωρία της Επιστήμης. Ακμή και Υπέρβαση του Θετικισμού'', β’ έκδοση, Πάτρα: ΕΑΠ. σσ. 23-24.</ref> Χαρακτηριστικό σημείο της προσέγγισης του «σώζειν τα φαινόμενα» ήταν το [[Κλαύδιος Πτολεμαίος|Πτολεμαϊκό]] [[γεωκεντρικό μοντέλο|γεωκεντρικό σύστημα]]. Στηριζόμενο στον αφελή εμπειρισμό της άμεσης παρατήρησης, για την σωτηρία των φαινομένων επέβαλλε θεωρητικές και «επί τούτω» υποθέσεις επί των πραγματικών εμπειρικών δεδομένων.<ref>Βαλλιάνος (2008), σσ. 28-29.</ref>


==Παραπομπές==
==Παραπομπές==

Έκδοση από την 23:53, 3 Μαρτίου 2010

Η επιστημονική επανάσταση ήταν μια περίοδος κατά την οποία νέες ιδέες στην φυσική, την αστρονομία, την βιολογία, την ανατομία, την χημεία και άλλες επιστήμες οδήγησαν στην απόρριψη δογμάτων που κυριάρχησαν από την Αρχαιότητα και καθ'όλο τον Μεσαίωνα, και οδήγησαν στην θεμελίωση της σύγχρονης επιστήμης. Παραδοσιακά, έναρξη της επιστημονικής επανάστασης θεωρείται το 1543, οπότε και δημοσιεύτηκαν δύο βιβλία που άλλαξαν την πορεία της επιστήμης. Ήταν το De revolutionibus orbium coelestium του Νικόλαου Κοπέρνικου, στο οποίο εισήγαγε την θέση ότι η Γη κινείται γύρω από τον Ήλιο, και το De humani corporis fabrica του Ανδρέα Βεσάλιου. Κορύφωση της επιστημονικής επανάστασης ήταν η δημοσίευση του Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica από τον Ισαάκ Νεύτωνα το 1687.

Άλλες σημαντικές εξελίξεις σε αυτή την περίοδο έγιναν από τους Γαλιλαίο Γαλιλέι, Έντμουντ Χάλλεϋ, Κρίστιαν Χόυχενς, Τυχό Μπραχέ, Γιοχάνες Κέπλερ, Γκότφριντ Λάιμπνιτς και Μπλεζ Πασκάλ. Στην φιλοσοφία, κύριες συνεισφορές ήταν του Φράνσις Μπέικον, Ρενέ Ντεκάρτ, Τόμας Χομπς.

Η «επιστήμη» μέχρι την Αναγέννηση

Η φυσική φιλοσοφία που κυριάρχησε σε όλο τον Μεσαίωνα, κατά μεγάλο μέρος είχε κληρονομηθεί από την Αρχαιότητα. Η μέθοδος εξήγησης των φαινομένων ήταν μια καθαρά διανοητική διεργασία, στην οποία εκπονούνταν μια γενική θεωρία που ικανοποιούσε την λογική και η οποία δεν ερχόταν σε σημαντική αντίθεση με τα ίδια τα φαινόμενα.[1] Χαρακτηριστικό σημείο της προσέγγισης του «σώζειν τα φαινόμενα» ήταν το Πτολεμαϊκό γεωκεντρικό σύστημα. Στηριζόμενο στον αφελή εμπειρισμό της άμεσης παρατήρησης, για την σωτηρία των φαινομένων επέβαλλε θεωρητικές και «επί τούτω» υποθέσεις επί των πραγματικών εμπειρικών δεδομένων.[2]

Παραπομπές

  1. Βαλλιάνος Περικλής (2008), Η Επιστημονική Επανάσταση και η Φιλοσοφική θεωρία της Επιστήμης. Ακμή και Υπέρβαση του Θετικισμού, β’ έκδοση, Πάτρα: ΕΑΠ. σσ. 23-24.
  2. Βαλλιάνος (2008), σσ. 28-29.

Βιβλιογραφία

  • Βαλλιάνος, Περικλής (2008). Η Επιστημονική Επανάσταση και η Φιλοσοφική θεωρία της Επιστήμης. Ακμή και Υπέρβαση του Θετικισμού (β' έκδοση). Πάτρα: ΕΑΠ. ISBN 9605387840. 
  • Μετζενιώτης, Διονύσης. «Η μαθηματικοποίηση της φύσης». Κείμενα Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Επιστημών. Πάτρα: ΕΑΠ. ISBN 9605388138. 
  • Πατηνιώτης, Μανόλης. «Νεύτων και Νευτωνισμός στην Ευρώπη του 18ου αιώνα». Κείμενα Ιστορίας και Φιλοσοφίας των Επιστημών. Πάτρα: ΕΑΠ. ISBN 9605388138. 
  • Πεφάνης, Παναγιώτης (2004). Συνοπτική ιστορία της ιατρικής. Ανιχνεύοντας την αβεβαιότητα. Αθήνα: Εξάντας. ISBN 9789602565919. 
  • Crombie, A. C. (1992). Από τον Αυγουστίνο στον Γαλιλαίο. Αθήνα: ΜΙΕΤ. ISBN 9602500697. 
  • Gillispie, C.C. (1986). Στην Κόψη της Αλήθειας: Η εξέλιξη των επιστημονικών ιδεών από το Γαλιλαίο ως τον Einstein. Αθήνα: ΜΙΕΤ. ISBN 9602501014. 
  • Lindberg, David C. (1997). Οι απαρχές της δυτικής επιστήμης. Αθήνα: Πανεπιστημιακές Εκδόσεις ΕΜΠ. ISBN 9602545208.