Αυλός

Αυλητής, περ. 480 π.Χ.

Ο αυλός ήταν πνευστό μουσικό όργανο της Ελληνικής αρχαιότητας. Ανάλογα με την κατασκευή του ονομαζόταν μόναυλος (μονός αυλός), πλαγίαυλος (αυλός που παίζεται πλάγια όπως το φλάουτο), δίαυλος (διπλός αυλός).

Ο αυλός ήταν βασικό όργανο σε όλους τους εορτασμούς στην Αρχαία Ελλάδα, ιδιαίτερα δε σε τελετές προς τιμήν του Διονύσου.

Σε παραστάσεις σε αγγεία συχνά φαίνεται ότι ο αυλός στερεωνόταν με μια δερμάτινη λωρίδα η οποία περνούσε γύρω από το κεφάλι και είχε άνοιγμα στην περιοχή των χειλιών. Οι αυλοί συχνά είχαν γλωσσίδα.

Βιβλιογραφία

• Becker, Heinz: Zur Entwicklungsgeschichte der antiken und mittelalterlichen Rohrblattinstrumente, Hamburg 1966
• Boetticher, Wolfgang: Art. Aulos, in: MGG, Sachteil, Bd. 1, Sp. 1039-1042
• S. Hagel / Ch. Harrauer (Hrsg.): Ancient Greek Music in Performance, Wien 2005.
• J. G. Landels: Music in Ancient Greece and Rome, London und New York, 1999.
• M. L. West: Ancient Greek Music, Oxford 1992.
• G. Wille: Musica Romana – die Bedeutung der Musik im Leben der Römer, Amsterdam 1967.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Αυλός Musipedia
• Δείγματα ήχων Μουσική από ανακατασκευασμένα αρχαία ελληνικά όργανα (Αυστριακή Ακαδημία Επιστημών)