Έκσταση: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 20:01, 17 Σεπτεμβρίου 2009

Με τον όρο έκταση εννοείται στη θρησκειολογία και η αίσθηση ή το συναίσθημα της απόσπασης από την καθημερινή συνείδηση και υπονοεί πιθανώς μία εκτεταμένη αίσθηση αγαλλίασης, όπως απαντάται τουλάχιστον στον Σαμανισμό. Ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πλωτίνος αντελήφθη αρχικά την έκσταση ως ανάδυση της συνείδησης πέραν των ορίων της ατομικότητας και μυστική ένωση με την υπερβατική Οντότητα . Παρόμοιες ιδέες αναπτύχθηκαν από τον Χέγκελ και εισδικά από τον Φρίντριχ Νίτσε, ο οποίος μετέφερε στη σύγχρονη εποχή τη μυθική μορφή του Διονύσου, ως συμβόλου της έκστασης^[1]

↑ Kocku von Stuckrad (ed), 2006, The Brill Dictionary of Religion, Vol A, Brill Leiden - Boston, 582.

[1] Kocku von Stuckrad (ed), 2006, The Brill Dictionary of Religion, Vol A, Brill Leiden - Boston, 582.

[1]

Έκδοση από την 20:00, 17 Σεπτεμβρίου 2009 επεξεργασία Γ. Κόκκινου (συζήτηση \| συνεισφορές) 49 επεξεργασίες Νέα σελίδα: Με τον όρο '''έκταση''' εννοείται στη θρησκειολογία και η αίσθηση ή το συναίσθημα της απόσπασης α...		Έκδοση από την 20:01, 17 Σεπτεμβρίου 2009 επεξεργασία αναίρεση Γ. Κόκκινου (συζήτηση \| συνεισφορές) 49 επεξεργασίες Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Επόμενη διαφορά →
Γραμμή 1:		Γραμμή 1:
	Με τον όρο '''έκταση''' εννοείται στη [[θρησκειολογία]] και η αίσθηση ή το συναίσθημα της απόσπασης από την καθημερινή συνείδηση και υπονοεί πιθανώς μία εκτεταμένη αίσθηση αγαλλίασης, ~~όπως3~~ απαντάται τουλάχιστον στον [[Σαμανισμός\|Σαμανισμό]]. Ο Νεοπλατωνισμός\|νεοπλατωνικός φιλόσοφος Πλωτίνος αντελήφθη αρχικά την έκσταση ως ανάδυση της συνείδησης πέραν των ορίων της [[ατομικότητα\|ατομικότητας]] και μυστική ένωση με την υπερβατική Οντότητα . Παρόμοιες ιδέες αναπτύχθηκαν από τον Χέγκελ και εισδικά από τον [[Φρίντριχ Νίτσε]], ο οποίος μετέφερε στη σύγχρονη εποχή τη [[μύθος\|μυθική]] μορφή του [[Διόνυσος\|Διονύσου]], ως συμβόλου της έκστασης<ref>Kocku von Stuckrad (ed), 2006, ''The Brill Dictionary of Religion'', Vol A, Brill Leiden - Boston, 582.</ref>		Με τον όρο '''έκταση''' εννοείται στη [[θρησκειολογία]] και η αίσθηση ή το συναίσθημα της απόσπασης από την καθημερινή συνείδηση και υπονοεί πιθανώς μία εκτεταμένη αίσθηση αγαλλίασης, όπως απαντάται τουλάχιστον στον [[Σαμανισμός\|Σαμανισμό]]. Ο [[Νεοπλατωνισμός\|νεοπλατωνικός]] φιλόσοφος [[Πλωτίνος]] αντελήφθη αρχικά την έκσταση ως ανάδυση της συνείδησης πέραν των ορίων της [[ατομικότητα\|ατομικότητας]] και μυστική ένωση με την υπερβατική Οντότητα . Παρόμοιες ιδέες αναπτύχθηκαν από τον Χέγκελ και εισδικά από τον [[Φρίντριχ Νίτσε]], ο οποίος μετέφερε στη σύγχρονη εποχή τη [[μύθος\|μυθική]] μορφή του [[Διόνυσος\|Διονύσου]], ως συμβόλου της έκστασης<ref>Kocku von Stuckrad (ed), 2006, ''The Brill Dictionary of Religion'', Vol A, Brill Leiden - Boston, 582.</ref>

	[[Κατηγορία:Θρησκειολογία]]		[[Κατηγορία:Θρησκειολογία]]