Πολιτικό άσυλο

Το δικαίωμα του ασύλου (ή του πολιτικού ασύλου) είναι μια αρχαία δικαστική έννοια, κάτω από την οποία ένα πρόσωπο που διώκεται για τις πολιτικές του απόψεις ή τη θρησκευτική πίστη στη χώρα του μπορεί να προστατευθεί από μια άλλη κυρίαρχη αρχή, μια ξένη χώρα, ή μια εκκλησία, όπως στους μεσαιωνικούς χρόνους. Το πολιτικό άσυλο δεν πρέπει να συγχέεται με το σύγχρονο νόμο για τους πρόσφυγες, ο οποίος εξετάζει τη μαζική είσοδο του πληθυσμού, ενώ το δικαίωμα του ασύλου αφορά άτομα και παραδίδεται συνήθως σε μια συγκεκριμένη περίπτωση. Εντούτοις, τα δύο μπορούν να επικαλυφθούν, δεδομένου ότι κάθε πρόσφυγας μπορεί να απαιτήσει να του χορηγηθεί πολιτικό άσυλο.

Αυτό το δικαίωμα αναγνωρίστηκε ήδη από τους Αιγυπτίους, τους αρχαίους Έλληνες και τους Εβραίους. Κάθε κράτος πρόσφερε προστασία σε ξένα διωγμένα πρόσωπα. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν ο Καρτέσιος, που μετέβη στις Κάτω Χώρες, ο Βολταίρος, που κατέφυγε στην Αγγλία, ο Τόμας Χομπς, που έγινε δεκτός στη Γαλλία κ.λπ.