Μπαϊμπάρς: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 00:57, 20 Ιουλίου 2009

Ο Μπαϊμπάρ (1223 - 1277) ήταν Μαμελούκος σουλτάνος της Αιγύπτου και της Συρίας, Tουρκικής καταγωγής.

Αρχικά πουλήθηκε σαν δούλος στους Μογγόλους. Ο εμίρης της Χάμαθ ήταν καχύποπτος απέναντι στον Μπαϊμπάρ, λόγω της ασυνήθιστης εξωτερικής του εμφάνισης: πολύ ψηλός, μελαχροινός, με καταρράκτη στο ένα του μάτι. Πουλήθηκε στον Αιγύπτιο απεσταλμένο και στάλθηκε στην Αίγυπτο, όπου έγινε σωματοφύλακας του Αγιουβίδη κυβερνήτη Ας Σαλίχ Αγιούμπ.

Ήταν στρατιωτικός διοικητής των Μαμελούκων (1250), όταν ηττήθηκε στη Ζ' Σταυροφορία από τον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο Θ' τον Άγιο, στρατιωτικός διοικητής υπό τον σουλτάνο Κουτούζ στην μάχη του Άιν Τζαλούτ. Μετά τη μάχη, ο σουλτάνος δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού και τον διαδέχθηκε ο ίδιος ο Μπαϊμπάρ, που λέγεται ότι ήταν μπλεγμένος στη δολοφονία του, γιατί δεν του έδινε ψηλές διοικητικές θέσεις λόγω φόβου.

Μαμελούκος σουλτάνος της Αιγύπτου

Συνέχισε τους πολέμους με τους Σταυροφόρους, ιδιαίτερα με την Αντιόχεια, που είχε συμμαχήσει με τους Μογγόλους εναντίον του στην μάχη του Άιν Τζαλούτ. Επιτέθηκε (1263) στην Άκρα, το μόνο τμήμα που είχε απομείνει από το βασίλειο της Ιερουσαλήμ: απέτυχε να το καταλάβει, αλλά νίκησε τους Σταυροφόρους σε μια σειρά από άλλες μάχες (Αρσούφ, Χάιφα, Ασκαλών, Καισάρεια) παίρνοντας πολλούς αιχμαλώτους, ανάμεσα στους οποίους Ναΐτες και Ιωαννίτες Ιππότες.

Επιτέθηκε (1266) στους Αρμένιους στην Κιλικία τους μόνους συμμάχους της Αντιόχειας, πολιόρκησε την Αντιόχεια και την κατέλαβε στις 18 Μαΐου 1268, σφάζοντας τους κατοίκους, αν και είχε υποσχεθεί να τους χαρίσει τις ζωές. Ο πρίγκηπας της πόλης Βοϊμόνδος κατάφερε να δραπετεύσει, ενώ λίγο αργότερα έφτασε η Η' Σταυροφορία (1271) υπό τον βασιλιά της Αγγλίας Εδουάρδο Α', που συμμάχησε αμέσως με τους Μογγόλους εναντίον του.

Ο Εδουάρδος δεν κατάφερε να κάνει τίποτα το σημαντικό για να τον απειλήσει, επιστρέφοντας άπρακτος πίσω στην Αγγλία (1272), αφού λίγο πριν είχε αποτύχει προσπάθεια του Μπαϊμπάρ να τον δολοφονήσει. Παίρνοντας θάρρος, προχώρησε ακόμα περισσότερο: επιτέθηκε στο σουλτανάτο του Ρουμ των Σελτζούκων. Εκεί ηττήθηκε από τους Μογγόλους στη μάχη του Ελμπιστάν (1277) και αποσύρθηκε στη Συρία. Παντρεύτηκε πολλές γυναίκες, αφήνοντας συνολικά 7 κόρες και 3 γιους, δύο από τους οποίους (αλ Σαΐντ Μπαρακάχ και Σολαμίς) έγιναν σουλτάνοι.

Πρότυπο:Μεταφρασμένο

@@ Γραμμή 1: / Γραμμή 1: @@
+Ο '''Μπαϊμπάρ''' ([[1223]] - [[1277]]) ήταν [[Μαμελούκοι|Μαμελούκος]] [[σουλτάνος]] της [[Αίγυπτος|Αιγύπτου]] και της [[Συρία|Συρίας]], [[Τουρκία|Tουρκικής]] καταγωγής.
-Ο '''Μπαιμπάρ''' ([[1223]] - [[1277]]) ήταν Μαμελούκος σουλτάνος της Αιγύπτου και της Συρίας, Tουρκικής καταγωγής αρχικά πουλήθηκε σα δούλος στους Μογγόλους. Ο εμίρης της Χαμά ήταν καχύποπτος απέναντι στον Μπαιμπάρ λόγω της ασυνήθιστης εξωτερικής του εμφάνισης, πολύ ψηλός, μελαχροινός, με καταρράκτη στο ένα του μάτι. Πουλήθηκε στον Αιγύπτιο απεσταλμένο και στάλθηκε στην Αίγυπτο όπου έγινε σωματοφύλακας του Αγιουβίδη κυβερνήτη Ας - Σαλίχ. Ήταν στρατιωτικός διοικητής των Μαμελούκων ([[1250]]) όταν ηττήθηκε στη Ζ' Σταυροφορία από τον βασιλιά της Γαλλίας [[Λουδοβίκος Θ' της Γαλλίας|Λουδοβίκο Θ' τον Άγιο]], στρατιωτικός διοικητής υπό τον σουλτάνο Κουτούζ στην '''μάχη του Αίν Ζαλούτ'''. Μετά τη μάχη ο σουλτάνος δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού και τον διαδέχθηκε ο ίδιος ο Μπαιμπάρ, που λέγεται οτι ήταν μπλεγμένος στη δολοφονία του, γιατί δεν του έδινε ψηλές διοικητικές θέσεις λόγω φόβου.
+Αρχικά πουλήθηκε σαν δούλος στους [[Μόγγολοι|Μογγόλους]]. Ο εμίρης της [[Χάμαθ]] ήταν καχύποπτος απέναντι στον Μπαϊμπάρ, λόγω της ασυνήθιστης εξωτερικής του εμφάνισης: πολύ ψηλός, μελαχροινός, με καταρράκτη στο ένα του μάτι. Πουλήθηκε στον Αιγύπτιο απεσταλμένο και στάλθηκε στην Αίγυπτο, όπου έγινε σωματοφύλακας του [[Αγιουβίδες|Αγιουβίδη]] κυβερνήτη [[Ας Σαλίχ Αγιούμπ]].
+Ήταν στρατιωτικός διοικητής των Μαμελούκων ([[1250]]), όταν ηττήθηκε στη [[Ζ' Σταυροφορία]] από τον βασιλιά της Γαλλίας [[Λουδοβίκος Θ' της Γαλλίας|Λουδοβίκο Θ' τον Άγιο]], στρατιωτικός διοικητής υπό τον σουλτάνο [[Κουτούζ]] στην [[μάχη του Άιν Τζαλούτ]]. Μετά τη μάχη, ο σουλτάνος δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια ενός κυνηγιού και τον διαδέχθηκε ο ίδιος ο Μπαϊμπάρ, που λέγεται ότι ήταν μπλεγμένος στη δολοφονία του, γιατί δεν του έδινε ψηλές διοικητικές θέσεις λόγω φόβου.
 ==Μαμελούκος σουλτάνος της Αιγύπτου==
-Συνέχισε τους πολέμους με τους Σταυροφόρους ιδιαίτερα με την [[Αντιόχεια]] που είχε συμμαχήσει με τους Μογγόλους εναντίον του στην μάχη του Αίν Ζαλού. Επιτέθηκε ([[1263]]) στην [[Άκρ]] το μόνο τμήμα που είχε απομείνει από το βασίλειο των Ιεροσολύμων, απέτυχε να το καταλάβει αλλά νίκησε τους Σταυροφόρους σε μιά σειρά απο άλλες μάχες (Αρσούφ, Χάιφα, Ασκαλών, Καισάρεια) παίρνοντας πολλούς αιχμαλώτους ανάμεσα στους οποίους Ναΐτες και Ιωαννίτες. Επιτέθηκε ([[1266]]) στους Αρμένιους στην [[Κιλικία]] τους μόνους συμμάχους της Αντιόχειας, πολιόρκησε την [[Αντιόχεια]] και την κατέλαβε στις [[18 Μαΐου]]/[[1268]], σφάζοντας τους κατοίκους, αν και είχε υποσχεθεί να τους χαρίσει τις ζωές. Ο πρίγκηπας της πόλης [[Βοϊμόνδος ΣΤ' της Αντιόχειας|Βοϊμόνδος]] κατάφερε να δραπετεύσει, ενώ λίγο αργότερα έφτασε η Η' Σταυροφορία ([[1271]]) υπο τον βασιλιά της Αγγλίας [[Εδουάρδος Α' της Αγγλίας|Εδουάρδο Α']] που συμμάχησε αμέσως με τους Μογγόλους εναντίον του. Ο Εδουάρδος δεν κατάφερε να κάνει τίποτα το σημαντικό για να τον απειλήσει, επιστρέφοντας άπρακτος πίσω στην [[Αγγλία]] ([[1272]]) αφού λίγο πρίν είχε αποτύχει προσπάθεια του Μπαιμπάρ να τον δολοφονήσει. Παίρνοντας θάρρος προχώρησε ακόμα περισσότερο επιτέθηκε στο σουλτανάτο των Σελτζούκων του Ρουμ. Εκεί ηττήθηκε απο τους
+Συνέχισε τους πολέμους με τους Σταυροφόρους, ιδιαίτερα με την [[Αντιόχεια]], που είχε συμμαχήσει με τους Μογγόλους εναντίον του στην μάχη του Άιν Τζαλούτ. Επιτέθηκε ([[1263]]) στην [[Άκρα]], το μόνο τμήμα που είχε απομείνει από το [[βασίλειο της Ιερουσαλήμ]]: απέτυχε να το καταλάβει, αλλά νίκησε τους Σταυροφόρους σε μια σειρά από άλλες μάχες ([[Αρσούφ]], [[Χάιφα]], [[Ασκαλών]], [[Καισάρεια]]) παίρνοντας πολλούς αιχμαλώτους, ανάμεσα στους οποίους [[Ναΐτες]] και [[Ιωαννίτες Ιππότες]].
+Επιτέθηκε ([[1266]]) στους [[Αρμένιοι|Αρμένιους]] στην [[Κιλικία]] τους μόνους συμμάχους της Αντιόχειας, πολιόρκησε την [[Αντιόχεια]] και την κατέλαβε στις [[18 Μαΐου]] [[1268]], σφάζοντας τους κατοίκους, αν και είχε υποσχεθεί να τους χαρίσει τις ζωές. Ο πρίγκηπας της πόλης [[Βοϊμόνδος ΣΤ' της Αντιόχειας|Βοϊμόνδος]] κατάφερε να δραπετεύσει, ενώ λίγο αργότερα έφτασε η [[Η' Σταυροφορία]] ([[1271]]) υπό τον βασιλιά της Αγγλίας [[Εδουάρδος Α' της Αγγλίας|Εδουάρδο Α']], που συμμάχησε αμέσως με τους Μογγόλους εναντίον του.
+Ο Εδουάρδος δεν κατάφερε να κάνει τίποτα το σημαντικό για να τον απειλήσει, επιστρέφοντας άπρακτος πίσω στην [[Αγγλία]] ([[1272]]), αφού λίγο πριν είχε αποτύχει προσπάθεια του Μπαϊμπάρ να τον δολοφονήσει. Παίρνοντας θάρρος, προχώρησε ακόμα περισσότερο: επιτέθηκε στο [[σουλτανάτο του Ρουμ]] των [[Σελτζούκοι|Σελτζούκων]]. Εκεί ηττήθηκε από τους Μογγόλους στη [[μάχη του Ελμπιστάν]] ([[1277]]) και αποσύρθηκε στη [[Συρία]]. Παντρεύτηκε πολλές γυναίκες, αφήνοντας συνολικά 7 κόρες και 3 γιους, δύο από τους οποίους (αλ Σαΐντ Μπαρακάχ και Σολαμίς) έγιναν σουλτάνοι.
-Μογγόλους στο '''Ελμπιστάν''' ([[1277]]) και αποσύρθηκε στη [[Συρία]]. Παντρεύτηκε πολλές γυναίκες αφήνοντας συνολικά 7 κόρες και 3 γιους, δύο από τους οποίους (αλ Σαίντ Μπαρακάχ και Σολαμίς) έγιναν σουλτάνοι.
-{{Μετάφραση EN|Baibars}}
+{{μεταφρασμένο|en|Baibars}}