Ελληνική πεζογραφία 1830-1880: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
+κατ
Elena153 (συζήτηση | συνεισφορές)
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
Η πεζογραφική παραγωγή των πρώτων δεκαετιών του ελληνικού κράτους ήταν μέχρι πρόσφατα ελάχιστα μελετημένη και υπήρχε η άποψη ότι η ποσότητα των έργων ήταν μικρή και η ποιότητα χαμηλή. Τουλάχιστον ως προς την ποσότητα οι νεότερες έρευνες έχουν δείξει ότι η παραγωγή είναι πολύ πιο πλούσια απ΄ ότι πιστευόταν, και ως προς την ποιότητα έχει αναθεωρηθεί η άποψη ότι τα έργα της περιόδου δεν έχουν καμία σχέση με την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.
Η πεζογραφική παραγωγή των πρώτων δεκαετιών του ελληνικού κράτους ήταν μέχρι πρόσφατα ελάχιστα μελετημένη και υπήρχε η άποψη ότι η ποσότητα των έργων ήταν μικρή και η ποιότητα χαμηλή. Τουλάχιστον ως προς την ποσότητα οι νεότερες έρευνες έχουν δείξει ότι η παραγωγή είναι πολύ πιο πλούσια απ΄ ότι πιστευόταν, και ως προς την ποιότητα έχει αναθεωρηθεί η άποψη ότι τα έργα της περιόδου δεν έχουν καμία σχέση με την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.


Στην πεζογραφία της περιόδου κυριαρχεί το μυθιστόρημα. Λιγοστά είναι τα δείγματα διηγημάτων. Κυρίαρχη γλώσσα είναι η καθαρεύουσα, με αρκετές διαβαθμίσεις από απλή καθαρεύουσα, ομιλουμένη των αστικών κέντρων, ως την αρχαϊζουσα. Τα βασικά είδη μυθιστορήματος που καλλιεργούνται είναι το ρομαντικό ερωτικό (συχνά με επιστολική μορφή, όπως ο ''Λέανδρος'' του [[Παναγιώτης Σούτσος|Παναγιώτη Σούτσου]] και ο ''Θέρσανδρος'' του Κύπριου Επ. Φραγκούδη) και το ιστορικό μυθιστόρημα. Δεν λείπουν έργα με πιο ρεαλιστικές αναφορές στην σύγχρονη πραγματικότητα, όπως ''Ο Ζωγράφος'', του [[Γρηγόριος Παλαιολόγος|Γρ. Παλαιολόγου]], η ''Στρατιωτική Ζωή εν Ελλάδι'' του Χ. Δημόπουλου, ο ''Πίθηκος Ξουθ'', του Ιάκωβου Πιτσιπίου. Εξέχουσα θέση στο σύνολο της παραγωγής κατέχουν τα έργα ''Πάπισσα Ιωάννα'' του Ροϊδη και ο ''Λουκής Λάρας'' του [[Δημήτριος Βικέλας|Βικέλα]].
Στην πεζογραφία της περιόδου κυριαρχεί το μυθιστόρημα. Λιγοστά είναι τα δείγματα διηγημάτων. Κυρίαρχη γλώσσα είναι η καθαρεύουσα, με αρκετές διαβαθμίσεις από απλή καθαρεύουσα, ομιλουμένη των αστικών κέντρων, ως την αρχαΐζουσα. Τα βασικά είδη μυθιστορήματος που καλλιεργούνται είναι το ρομαντικό ερωτικό (συχνά με επιστολική μορφή, όπως ο ''Λέανδρος'' του [[Παναγιώτης Σούτσος|Παναγιώτη Σούτσου]] και ο ''Θέρσανδρος'' του Κύπριου Επ. Φραγκούδη) και το ιστορικό μυθιστόρημα. Δεν λείπουν έργα με πιο ρεαλιστικές αναφορές στην σύγχρονη πραγματικότητα, όπως ''Ο Ζωγράφος'', του [[Γρηγόριος Παλαιολόγος|Γρ. Παλαιολόγου]], η ''Στρατιωτική Ζωή εν Ελλάδι'' του Χ. Δημόπουλου, ο ''Πίθηκος Ξουθ'', του Ιάκωβου Πιτσιπίου. Εξέχουσα θέση στο σύνολο της παραγωγής κατέχουν τα έργα ''Πάπισσα Ιωάννα'' του [[Εμμανουήλ Ροΐδης|Ροΐδη]] και ο ''Λουκής Λάρας'' του [[Δημήτριος Βικέλας|Βικέλα]].


=='''Τα σημαντικότερα μυθιστορήματα της περιόδου'''==
=='''Τα σημαντικότερα μυθιστορήματα της περιόδου'''==
*1834 ''Λέανδρος'', του Π.Σούτσου. Το πρώτο νεοελληνικό μυθιστόρημα.
*1834 ''Λέανδρος'', του [[Παναγιώτης Σούτσος|Π.Σούτσου]]. Το πρώτο νεοελληνικό μυθιστόρημα.
*1835 ''Ο Εξόριστος του 1831'' του Αλ. Σούτσου.
*1835 ''Ο Εξόριστος του 1831'' του [[Αλέξανδρος Σούτσος|Αλ. Σούτσου]].
*1839 ''Η Ορφανή της Χίου'', Ιάκωβου Πιτσπίου
*1839 ''Η Ορφανή της Χίου'', Ιάκωβου Πιτσιπίου
*1839 ''Ο Πολυπαθής'', Γρ. Παλαιολόγου
*1839 ''Ο Πολυπαθής'', Γρ. Παλαιολόγου
*1842 ''Ο Ζωγράφος'', Γρ. Παλαιολόγου
*1842 ''Ο Ζωγράφος'', Γρ. Παλαιολόγου
Γραμμή 12: Γραμμή 12:
*1847 ''Ο Φλώρος'', Δ.Σ. Καλογερόπουλου
*1847 ''Ο Φλώρος'', Δ.Σ. Καλογερόπουλου
*1849 ''Ο Πίθηκος Ξουθ'' του Ιάκ. Πιτσιπίου
*1849 ''Ο Πίθηκος Ξουθ'' του Ιάκ. Πιτσιπίου
*1850 ''Ο Αυθέντης του Μορέως'' του Αλ. Ρ. Ραγκαβή
*1850 ''Ο Αυθέντης του Μορέως'' του [[Αλέξανδρος Ρίζος Ραγκαβής|Αλ. Ρ. Ραγκαβή]]
*1855 ''Θάνος Βλέκας'' του Π. Καλλιγά
*1855 ''Θάνος Βλέκας'' του Παύλου Καλλιγά
*1862 ''Η Ηρωίς της Ελληνικής Επαναστάσεως'' , Στ. Ξένου
*1862 ''Η Ηρωίς της Ελληνικής Επαναστάσεως'' , Στέφανου Ξένου
*1862 ''Αι τελευταίαι ημέραι του Αλή Πασά '', Κ.Ράμφου
*1862 ''Αι τελευταίαι ημέραι του Αλή Πασά '', Κων/νου Ράμφου
*1864 ''Η Χαριτίνη'', Π.Σούτσου
*1864 ''Η Χαριτίνη'', Π.Σούτσου
*1866 ''Πάπισσα Ιωάννα'', Εμμ. Ροϊδη
*1866 ''Πάπισσα Ιωάννα'', Εμμ. Ροΐδη
*1870 ''Η στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι'', Ανωνύμου (αποδίδεται στον Χαρίλαο Δημόπουλο)
*1870 ''Η στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι'', Ανωνύμου (αποδίδεται στον Χαρίλαο Δημόπουλο)
*1871 ''Οι Κρητικοί Γάμοι'', Σπ. Ζαμπελίου
*1871 ''Οι Κρητικοί Γάμοι'', Σπυρίδωνος Ζαμπελίου
*1879 ''Λουκής Λάρας'', Δ. Βικέλα
*1879 ''Λουκής Λάρας'', [[Δημήτριος Βικέλας|Δημητρίου Βικέλα]]


[[Κατηγορία:Ελληνική λογοτεχνία]]
[[Κατηγορία:Ελληνική λογοτεχνία]]

Έκδοση από την 19:36, 6 Ιουνίου 2006

Η πεζογραφική παραγωγή των πρώτων δεκαετιών του ελληνικού κράτους ήταν μέχρι πρόσφατα ελάχιστα μελετημένη και υπήρχε η άποψη ότι η ποσότητα των έργων ήταν μικρή και η ποιότητα χαμηλή. Τουλάχιστον ως προς την ποσότητα οι νεότερες έρευνες έχουν δείξει ότι η παραγωγή είναι πολύ πιο πλούσια απ΄ ότι πιστευόταν, και ως προς την ποιότητα έχει αναθεωρηθεί η άποψη ότι τα έργα της περιόδου δεν έχουν καμία σχέση με την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.

Στην πεζογραφία της περιόδου κυριαρχεί το μυθιστόρημα. Λιγοστά είναι τα δείγματα διηγημάτων. Κυρίαρχη γλώσσα είναι η καθαρεύουσα, με αρκετές διαβαθμίσεις από απλή καθαρεύουσα, ομιλουμένη των αστικών κέντρων, ως την αρχαΐζουσα. Τα βασικά είδη μυθιστορήματος που καλλιεργούνται είναι το ρομαντικό ερωτικό (συχνά με επιστολική μορφή, όπως ο Λέανδρος του Παναγιώτη Σούτσου και ο Θέρσανδρος του Κύπριου Επ. Φραγκούδη) και το ιστορικό μυθιστόρημα. Δεν λείπουν έργα με πιο ρεαλιστικές αναφορές στην σύγχρονη πραγματικότητα, όπως Ο Ζωγράφος, του Γρ. Παλαιολόγου, η Στρατιωτική Ζωή εν Ελλάδι του Χ. Δημόπουλου, ο Πίθηκος Ξουθ, του Ιάκωβου Πιτσιπίου. Εξέχουσα θέση στο σύνολο της παραγωγής κατέχουν τα έργα Πάπισσα Ιωάννα του Ροΐδη και ο Λουκής Λάρας του Βικέλα.

Τα σημαντικότερα μυθιστορήματα της περιόδου

  • 1834 Λέανδρος, του Π.Σούτσου. Το πρώτο νεοελληνικό μυθιστόρημα.
  • 1835 Ο Εξόριστος του 1831 του Αλ. Σούτσου.
  • 1839 Η Ορφανή της Χίου, Ιάκωβου Πιτσιπίου
  • 1839 Ο Πολυπαθής, Γρ. Παλαιολόγου
  • 1842 Ο Ζωγράφος, Γρ. Παλαιολόγου
  • 1847 Ο Θέρσανδρος, Επ. Φραγκούδη
  • 1847 Ο Φλώρος, Δ.Σ. Καλογερόπουλου
  • 1849 Ο Πίθηκος Ξουθ του Ιάκ. Πιτσιπίου
  • 1850 Ο Αυθέντης του Μορέως του Αλ. Ρ. Ραγκαβή
  • 1855 Θάνος Βλέκας του Παύλου Καλλιγά
  • 1862 Η Ηρωίς της Ελληνικής Επαναστάσεως , Στέφανου Ξένου
  • 1862 Αι τελευταίαι ημέραι του Αλή Πασά , Κων/νου Ράμφου
  • 1864 Η Χαριτίνη, Π.Σούτσου
  • 1866 Πάπισσα Ιωάννα, Εμμ. Ροΐδη
  • 1870 Η στρατιωτική ζωή εν Ελλάδι, Ανωνύμου (αποδίδεται στον Χαρίλαο Δημόπουλο)
  • 1871 Οι Κρητικοί Γάμοι, Σπυρίδωνος Ζαμπελίου
  • 1879 Λουκής Λάρας, Δημητρίου Βικέλα