Αντάντ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 19:13, 4 Μαΐου 2006

Αντάντ ή "Εγκάρδια Συνεννόηση" (Entente Cordiale) ονομάζεται η συμμαχία Γαλλίας και Μεγάλης Βρετανίας, η οποία έθεσε τέλος σε 8 αιώνες αγγλογαλλικού ανταγωνισμού και έθεσε τις βάσεις για την αγγλογαλλική συνεργασία κατά τον 20ό αιώνα. Ταυτόχρονα σήμανε και το τέλος της αγγλικής πολιτικής της "Λαμπρής Απομονόσεως" και την απευθείας ανάμιξή της στα ευρωπαϊκά θέματα.

Η προσέγγιση Βρετανίας-Γαλλίας εμφανίστηκε σαν αποτέλεσμα της σταδιακής σύγκλισης των συμφερόντων των δύο χωρών και της αμοιβαίας απειλής που ένιωθαν από την επεκτατική πολιτική της αυτοκρατορικής Γερμανίας κατά τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα. Η ιδέα προωθήθηκε έντονα από τον βασιλιά Εδουάρδο Ζ' της Μ. Βρετανίας, και κατέληξε στην αμοιβαία συμφωνία της 8η Απριλίου 1904. Με αυτή την συμφωνία ρυθμίζονταν οι εκκρεμότητες μεταξύ των δύο εθνών, που αφορούσαν θέματα όπως την παραίτηση της Γαλλίας από προνόμια που είχε με την συνθήκη της Ουτρέχτης και το μοίρασμα αποικιακών εδαφών και σφαιρών επιρροής. Η αγγλογαλλική συνεργασία ενισχύθηκε το επόμενο έτος μετά την πρώτη Κρίση του Μαρόκου, και επεκτάθηκε δια της ξεχωριστής Αγγλορωσικής Συνεννόησης το 1907, μετασχηματιζόμενη στην λεγόμενη "Τριπλή Αντάντ", που στρεφόταν εναντίον της συμμαχίας των Κεντρικών Δυνάμεων, όπου πρωτοστατούσε η Γερμανία.

Μετά την έκρηξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου η συμμαχία επεκτάθηκε με την εισδοχή της Σερβίας και του Βελγίου. Αργότερα συνασπίστηκαν μαζί τους και η Ιαπωνία (1914), η Ιταλία (1915), η Ρουμανία (1916), η Ελλάδα και οι Η.Π.Α. (1917). Υπό αυτή την έννοια ο όρος "Αντάντ" χρησιμοποιείται για να δηλώσει το νικηφόρο συμμαχικό μπλοκ κατά τον πόλεμο αυτό. Η νίκη της Αντάντ στον Μεγάλο Πόλεμο οδήγησε στην πλήρη επικράτηση της αγγλογαλλικής συμμαχίας στην Ευρώπη αλλά και παγκοσμίως. Κατά τη δεκαετία του 1920 η αγγλογαλλική συνεργασία παρέμεινε στενή, με πρώτιστο μέλημά της την αποτροπή της επανάκαμψης της γερμανικής ισχύος. Για αυτό το σκοπό, με γαλλική παρότρυνση σχηματίστηκε και η Μικρή Αντάντ από τα νέα κράτη της Αν. Ευρώπης. Κατά την δεκαετία του 1930, η συμμαχία ατόνησε, εξαιτίας διαφορών στην εξωτερική πολτική και των σοβαρών οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων που αντιμετώπιζαν τα δύο κράτη. Έτσι στάθηκαν ανίκανα και απρόθυμα να αποτρέψουν την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία και την σταδιακή ενδυνάμωσή του, με αποτέλεσμα την συντριπτική ήττα και κατοχή της Γαλλίας το 1940 από τις γερμανικές δυνάμεις. Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο η αγγλογαλλική συνεργασία συνεχίστηκε στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της ΕΟΚ.

Έκδοση από την 19:11, 4 Μαΐου 2006 επεξεργασία Cplakidas (συζήτηση \| συνεισφορές) Εκτεταμένα αυτοεπιβεβαιωμένοι χρήστες 9.667 επεξεργασίες Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας ← Προηγούμενη διαφορά		Έκδοση από την 19:13, 4 Μαΐου 2006 επεξεργασία αναίρεση Cplakidas (συζήτηση \| συνεισφορές) Εκτεταμένα αυτοεπιβεβαιωμένοι χρήστες 9.667 επεξεργασίες Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας Επόμενη διαφορά →
Γραμμή 1:		Γραμμή 1:
	'''Αντάντ''' ή "Εγκάρδια Συνεννόηση" (Entente Cordiale) ονομάζεται η συμμαχία [[Γαλλία\|Γαλλίας]] και [[Μεγάλη Βρετανία\|Μεγάλης Βρετανίας]], η οποία έθεσε τέλος σε 8 αιώνες αγγλογαλλικού ανταγωνισμού και έθεσε τις βάσεις για την αγγλογαλλική συνεργασία ~~και συμμαχία~~ κατά τον [[20ός αιώνας\|20ό αιώνα]]. Ταυτόχρονα σήμανε και το τέλος της αγγλικής πολιτικής της "Λαμπρής Απομονόσεως" και την απευθείας ανάμιξή της στα ευρωπαϊκά θέματα.		'''Αντάντ''' ή "Εγκάρδια Συνεννόηση" (Entente Cordiale) ονομάζεται η συμμαχία [[Γαλλία\|Γαλλίας]] και [[Μεγάλη Βρετανία\|Μεγάλης Βρετανίας]], η οποία έθεσε τέλος σε 8 αιώνες αγγλογαλλικού ανταγωνισμού και έθεσε τις βάσεις για την αγγλογαλλική συνεργασία κατά τον [[20ός αιώνας\|20ό αιώνα]]. Ταυτόχρονα σήμανε και το τέλος της αγγλικής πολιτικής της "Λαμπρής Απομονόσεως" και την απευθείας ανάμιξή της στα ευρωπαϊκά θέματα.

	Η προσέγγιση Βρετανίας-Γαλλίας εμφανίστηκε σαν αποτέλεσμα της σταδιακής σύγκλισης των συμφερόντων των δύο χωρών και της αμοιβαίας απειλής που ένιωθαν από την επεκτατική πολιτική της αυτοκρατορικής Γερμανίας κατά τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα. Η ιδέα προωθήθηκε έντονα από τον βασιλιά [[Εδουάρδος Ζ' του Ηνωμένου Βασιλείου\|Εδουάρδο Ζ']] της Μ. Βρετανίας, και κατέληξε στην αμοιβαία συμφωνία της [[8 Απριλίου\|8η Απριλίου]] [[1904]]. Με αυτή την συμφωνία ρυθμίζονταν οι εκκρεμότητες μεταξύ των δύο εθνών, που αφορούσαν θέματα όπως την παραίτηση της Γαλλίας από προνόμια που είχε με την συνθήκη της Ουτρέχτης και το μοίρασμα αποικιακών εδαφών και σφαιρών επιρροής. Η αγγλογαλλική συνεργασία ενισχύθηκε το επόμενο έτος μετά την πρώτη Κρίση του Μαρόκου, και επεκτάθηκε δια της ξεχωριστής Αγγλορωσικής Συνεννόησης το [[1907]], μετασχηματιζόμενη στην λεγόμενη "Τριπλή Αντάντ", που στρεφόταν εναντίον της συμμαχίας των [[Κεντρικές Δυνάμεις\|Κεντρικών Δυνάμεων]], όπου πρωτοστατούσε η Γερμανία.		Η προσέγγιση Βρετανίας-Γαλλίας εμφανίστηκε σαν αποτέλεσμα της σταδιακής σύγκλισης των συμφερόντων των δύο χωρών και της αμοιβαίας απειλής που ένιωθαν από την επεκτατική πολιτική της αυτοκρατορικής Γερμανίας κατά τα πρώτα χρόνια του 20ού αιώνα. Η ιδέα προωθήθηκε έντονα από τον βασιλιά [[Εδουάρδος Ζ' του Ηνωμένου Βασιλείου\|Εδουάρδο Ζ']] της Μ. Βρετανίας, και κατέληξε στην αμοιβαία συμφωνία της [[8 Απριλίου\|8η Απριλίου]] [[1904]]. Με αυτή την συμφωνία ρυθμίζονταν οι εκκρεμότητες μεταξύ των δύο εθνών, που αφορούσαν θέματα όπως την παραίτηση της Γαλλίας από προνόμια που είχε με την συνθήκη της Ουτρέχτης και το μοίρασμα αποικιακών εδαφών και σφαιρών επιρροής. Η αγγλογαλλική συνεργασία ενισχύθηκε το επόμενο έτος μετά την πρώτη Κρίση του Μαρόκου, και επεκτάθηκε δια της ξεχωριστής Αγγλορωσικής Συνεννόησης το [[1907]], μετασχηματιζόμενη στην λεγόμενη "Τριπλή Αντάντ", που στρεφόταν εναντίον της συμμαχίας των [[Κεντρικές Δυνάμεις\|Κεντρικών Δυνάμεων]], όπου πρωτοστατούσε η Γερμανία.