Πάπας Ονώριος Α΄: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Ονώριος Α΄
Από	27-10-625
Έως	12-10-638
Προκάτοχος	Βονιφάτιος Ε΄
Διάδοχος	Σεβερίνος

Περιήγηση ιστορικού διαδραστικά

← Προηγούμενη διαφορά Επόμενη διαφορά →

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε

ΟπτικήΚώδικας wiki

Ενδογραμμικά

Έκδοση από την 17:27, 14 Δεκεμβρίου 2008

Ο Πάπας Ονώριος Α΄ διετέλεσε Πάπας Ρώμης από τις 27 Οκτωβρίου του 625 έως και το θάνατό του στις 12 Οκτωβρίου του 638.

Με βάση το Liber Pontificalis, ο Πάπας Ονώριος καταγόταν από την Καμπανία και ήταν γιος του πρόξενου Πετρώνιου. Εκλέχτηκε Πάπας στις 27 Οκτωβρίου του 625, δύο ημέρες μετά το θάνατο του προκατόχου του, Βονιφάτιου Ε΄. Ο εορτασμός της Υψώσεως τουΤιμίου Σταυρού λέγεται ότι θεσπίστηκε την περίοδο της παποσύνης του, η οποία σημαδεύτηκε επίσης με αξιοσημείωτη ιεραποστολική δράση. Σημαντικό μέρος της δράσης αυτής έλαβε χώρα στην Αγγλία και ειδικά στο Ουέσσεξ. Κατόρθωσε επίσης να εξομοιώσει τον εορτασμό του Πάσχα των Ιρλανδών με αυτόν της υπόλοιπης Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Ο Ονώριος ήταν υποστηρικτής του Μονοθελητισμού, ενός δόγματος, το οποίο προτάθηκε από το βυζαντινό αυτοκράτορα Ηράκλειο, με σκοπό να συμφιλιώσει τους Μονοφυσιτιστές και του Καθολικούς. Ο Μονοθελητισμός υποστήριζε ότι ο Χριστός είχε ολοκληρώσει το έργο της σωτηρίας με μία εκδήλωση της θέλησης του σαν θεάνθρωπος. Για το σκοπό αυτό, ο Ωνόριος «έστειλε το διάκονο του, Γάιο» σε μία σύνοδο στην Κύπρο το 634, με διοργανωτή τον αρχιεπίσκοπο Κύπρου Αρκάδιο Β΄ και με επιπλέον απεσταλμένους του Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Σέργιου Α΄. Η αντιμονοθελητική ομάδα της Ιερουσαλήμ, με ηγέτες τον Μάξιμο τον Ομολογητή και τον Σωφρόνιο, έστειλε στη σύνοδο αυτή τον Αναστάσιο, μαθητή του Μάξιμου, το Γεώργιο της Ρεσένα, μαθητή του Σωφρονίου, δύο μαθητές του Γεωργίου καθώς και οχτώ επισκόπους από την Παλαιστίνη. Όταν οι δύο πλευρές παρουσιάστηκαν εμπρός στον αυτοκράτορα, εκείνος επέμεινε στις μονοθελητικές του απόψεις.^[1]

Αναθεματισμός

Περισσότερα από 40 χρόνια μετά το θάνατό του ,ο Ονώριος Α΄ αναθεματίστηκε μαζί με τους Μονοθελήτες από την Τρίτη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης το 680. Το ανάθεμα που αναγνώστηκε, μετά τους επικεφαλείς Μονοθελήτες αναφέρει, «και μαζί τους ο Ονώριος, ο οποίος ήταν ιεράρχης της Ρώμης, καθώς τους ακολούθησε σε όλα».

Επιπλέον, στις πράξεις της δέκατης τρίτης συνεδρίασης της Συνόδου αναφέρεται, "Και με αυτά καθορίζουμε ότι ο Ονώριος, που υπήρξε για κάποιο διάστημα Πάπας της Παλιάς Ρώμης πρέπει να καθαιρεθεί από την αγία του Θεού Εκκλησία και να αναθεματιστεί, διότι αυτά που έγραψε στον Πατριάρχη Σέργιο, από κάθε άποψη αντανακλούν τις απόψεις του και επιβεβαιώνουν ασεβή δόγματα." Στη δέκατη έκτη συνεδρίαση αποφασίστηκε: «Στο Θεόδωρο της Φαράν, τον αιρετικό, ανάθεμα! Στο Σέργιο, τον αιρετικό, ανάθεμα! Στον Κύρο, τον αιρετικό, ανάθεμα! Στον Ονώριο, τον αιρετικό, ανάθεμα! Στον Πύρρο, τον αιρετικό, ανάθεμα!»

Ο αναθεματισμός επικυρώθηκε από τον Πάπα Λέοντα Β΄, κάτι που αμφισβητείται από ορισμένους, όπως ο Καίσαρ Μπαρόνιους και ο Ρόμπερτ Μπελλαρμίνε^[2] αλλά έχει γίνει κοινά αποδεκτό με τη μορφή, «και επίσης ο Ονώριος, που δεν επιχείρησε να αγιοποιήσει την Αποστολική Εκκλησία με τη διδασκαλία της αποστολικής παράδοσης, αλλά με βέβηλη διδασκαλία, που επέτρεψε να ρυπανθεί η καθαρότητά της»^[3].

Το ανάθεμα αυτό αποτέλεσε αργότερα ένα από τα κυριότερα επιχειρήματα ενάντια στο παπικό αλάθητο στις συζητήσεις της Α' Βατικάνειας Συνόδου το 1870, όποου το γεγονός αυτό τελικά δε θεωρήθηκε ότι αντιτειθόταν στο προτεινόμενο δόγμα. Αυτό επειδή, πρώτον οι υποστηρικτές του αλάθητου υποστήριξαν ότι ο Ονώριος δε μιλούσε από καθέδρας στις συγκεκριμένες επιστολές, αν και ο Ρωαμίος ιστορικός Χέφελε και οι ενέντιοι στοι αλάθητο πίστευαν ότι ο Ονώριος μιλούσσα από καθέδρας. ^[4], Και δεύτερον εικάζεται ότι δεν καταδικάστηκε ως Μονοθελητής ούτε για τη διδασκαλία της αίρεσης, όπως ισχυρίζονταν οι υποστηρικτές του αλάθητου, αλλά για βαριά αμέλεια και μια χαλαρή ηγεσία σε μια περίοδο που μετις επιστολές και την καθοδήγηση του μπορούσε να συντρίψει την αίρεση στη ρίζα της.

Παραπομπές

↑ Γεωργίου της Ρεσένα, Πρώιμος βίος του Μαξίμου του Ομολογητή, 316-7
↑ Η συκοφάντηση του Πάπα Ονώριου Α΄
↑ αποσπάσματα από την Καθολική Εγκυκλοπαίδεια
↑ Καθολική Εγκυκλοπαίδεια

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Το πρωτότυπο κείμενο προέρχεται από ένα αντίγραφο της 9ης έκδοσης της Encyclopædia Britannica (1881) και από την Καθολική Εγκυκλοπαίδεια

[1] Γεωργίου της Ρεσένα, Πρώιμος βίος του Μαξίμου του Ομολογητή, 316-7

[2] Η συκοφάντηση του Πάπα Ονώριου Α΄

[3] αποσπάσματα από την Καθολική Εγκυκλοπαίδεια

[4] Καθολική Εγκυκλοπαίδεια

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Γραμμή 1: / Γραμμή 1: @@
+{{Πάπας
-{{Infobox Pope|
+ |όνομα = Ονώριος Α΄
-English name=Honorius I|
-image=[[Image:Onorio I - mosaico Santa Agnese fuori le mura.jpg|150px]]|
+ |εικόνα = [[Εικόνα:Onorio I - mosaico Santa Agnese fuori le mura.jpg|150px]]
+ |από = [[27 Οκτωβρίου|27-10-]][[625]]
-birth_name=???|
+ |έως = [[12 Οκτωβρίου|12-10-]][[638]]
-term_start=[[October 27]], [[625]]|
+ |προκάτοχος = [[Πάπας Βονιφάτιος Ε΄|Βονιφάτιος Ε΄]]
-term_end=[[October 12]], [[638]]|
+ |διάδοχος = [[Πάπας Σεβερίνος|Σεβερίνος ]]
-predecessor=[[Pope Boniface V|Boniface V]]|
+ |θυρεός =
-successor=[[Pope Severinus|Severinus]]|
+}}
-birth_date=???|
+Ο '''Πάπας Ονώριος Α΄''' διετέλεσε [[Πάπας]] Ρώμης από τις [[27 Οκτωβρίου]] του [[625]] έως και το θάνατό του στις [[12 Οκτωβρίου]] του [[638]].
-birthplace=[[Campania]]|
-dead=dead|death_date={{death date|638|10|12|mf=y}}|
-deathplace=???|
-other=Honorius}}
-{{otherpeople2|Honorius}}
+Με βάση το ''[[Liber Pontificalis]]'', ο Πάπας Ονώριος καταγόταν από την [[Καμπανία]] και ήταν γιος του πρόξενου Πετρώνιου. Εκλέχτηκε Πάπας στις 27 Οκτωβρίου του 625, δύο ημέρες μετά το θάνατο του προκατόχου του, [[Πάπας Βονιφάτιος Ε΄|Βονιφάτιου Ε΄]]. Ο εορτασμός της Υψώσεως του[[Σταυρός του Ιησού Χριστού|Τιμίου Σταυρού]] λέγεται ότι θεσπίστηκε την περίοδο της παποσύνης του, η οποία σημαδεύτηκε επίσης με αξιοσημείωτη [[ιεραποστολή|ιεραποστολική]] δράση. Σημαντικό μέρος της δράσης αυτής έλαβε χώρα στην [[Αγγλία]] και ειδικά στο [[Ουέσσεξ]]. Κατόρθωσε επίσης να εξομοιώσει τον εορτασμό του [[Πάσχα]] των [[Ιρλανδία|Ιρλανδών]] με αυτόν της υπόλοιπης Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
-'''Pope Honorius I''' (died [[October 12]], [[638]]) was [[pope]] from 625 to 638.
+Ο Ονώριος ήταν υποστηρικτής του [[Μονοθελητισμός|Μονοθελητισμού]], ενός δόγματος, το οποίο προτάθηκε από το βυζαντινό αυτοκράτορα [[Ηράκλειος|Ηράκλειο]], με σκοπό να συμφιλιώσει τους [[Μονοφυσιτισμός|Μονοφυσιτιστές]] και του [[Καθολικισμός|Καθολικούς]]. Ο Μονοθελητισμός υποστήριζε ότι ο Χριστός είχε ολοκληρώσει το έργο της σωτηρίας με μία εκδήλωση της θέλησης του σαν θεάνθρωπος.  Για το σκοπό αυτό, ο Ωνόριος «έστειλε το διάκονο του, Γάιο» σε μία [[σύνοδος (εκκλησιαστική)|σύνοδο]] στην [[Κύπρος|Κύπρο]] το 634, με διοργανωτή τον αρχιεπίσκοπο Κύπρου [[Αρκάδιος Β΄|Αρκάδιο Β΄]] και με επιπλέον απεσταλμένους του [[Πατριάρχης Σέργιος Α΄|Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Σέργιου Α΄]]. Η αντιμονοθελητική ομάδα της Ιερουσαλήμ, με ηγέτες τον [[Μάξιμος ο Ομολογητής|Μάξιμο τον Ομολογητή]] και τον [[Σωφρόνιος Α΄ Ιεροσολύμων|Σωφρόνιο]], έστειλε στη σύνοδο αυτή τον Αναστάσιο, μαθητή του Μάξιμου, το Γεώργιο της Ρεσένα, μαθητή του Σωφρονίου, δύο μαθητές του Γεωργίου καθώς και οχτώ επισκόπους από την Παλαιστίνη. Όταν οι δύο πλευρές παρουσιάστηκαν εμπρός στον αυτοκράτορα, εκείνος επέμεινε στις μονοθελητικές του απόψεις.<ref>Γεωργίου της Ρεσένα, ''Πρώιμος βίος του Μαξίμου του Ομολογητή'', 316-7</ref>
-Honorius, according to the ''[[Liber Pontificalis]]'', came from [[Campania]] and was the son of the consul Petronius. He became pope on [[October 27]], [[625]], two days after the death of his predecessor, [[Boniface V]]. The festival of the [[Elevation of the Cross]] is said to have been instituted during the pontificate of Honorius, which was marked also by considerable [[missionary]] enterprise. Much of this was centered on [[England]], especially [[Wessex]]. He also succeeded in bringing the [[Ireland|Irish]] [[Easter]] celebrations in line with the rest of the Catholic Church.
+==Αναθεματισμός==
-Honorius favoured [[Monothelitism]]; a formula proposed by the Byzantine emperor [[Heraclius]], with the design of bringing about a reconciliation between the [[Monophysite]]s and the [[Catholicism|Catholics]]. Monothelitism bore that Christ had accomplished His work of redemption by one manifestation of his will as the God-man.  To this end, Honorius "sent his deacon Gaios" to a [[synod]] in Cyprus in 634, hosted by archbishop [[Arkadios II]] and with additional representatives from [[Patriarch Sergius I of Constantinople]]. The anti-Monothelite side in Jerusalem, championed by [[Maximus the Confessor]] and [[Sophronius]], sent to this synod Anastasius pupil of Maximus, George of Reshaina pupil of Sophronius and two of George's own pupils, and also eight bishops from Palestine. When the two sides were presented to the emperor, the emperor persisted with Monothelitism and so with Honorius. (George of Reshaina, "An Early Life of Maximus the Confessor", 316-7)
+Περισσότερα από 40 χρόνια μετά το θάνατό του ,ο Ονώριος Α΄ [[ανάθεμα|αναθεματίστηκε]] μαζί με τους  Μονοθελήτες από την [[Τρίτη Σύνοδος της Κωνσταντινούπολης|Τρίτη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης]] το 680. Το ανάθεμα που αναγνώστηκε, μετά τους επικεφαλείς Μονοθελήτες αναφέρει, «και μαζί τους ο Ονώριος, ο οποίος  ήταν ιεράρχης της Ρώμης, καθώς τους ακολούθησε σε όλα».
+Επιπλέον, στις πράξεις της δέκατης τρίτης συνεδρίασης της Συνόδου αναφέρεται, "Και με αυτά καθορίζουμε ότι ο Ονώριος, που υπήρξε για κάποιο διάστημα Πάπας της Παλιάς Ρώμης πρέπει να καθαιρεθεί από την αγία του Θεού Εκκλησία και να αναθεματιστεί, διότι αυτά που έγραψε στον Πατριάρχη Σέργιο, από κάθε άποψη αντανακλούν τις απόψεις του και επιβεβαιώνουν ασεβή δόγματα." Στη δέκατη έκτη συνεδρίαση αποφασίστηκε: «Στο Θεόδωρο της Φαράν, τον αιρετικό, ανάθεμα! Στο Σέργιο, τον αιρετικό, ανάθεμα! Στον Κύρο, τον αιρετικό, ανάθεμα! Στον Ονώριο, τον αιρετικό, ανάθεμα! Στον Πύρρο, τον αιρετικό, ανάθεμα!»
-==Anathematization==
-More than forty years after his death, Honorius was [[anathema]]tized by name along with the [[Monothelitism|Monothelites]] by the [[Third Council of Constantinople]] ([[First Trullan]]) in 680.  The [[anathema]] read, after mentioning the chief Monothelites, "and with them Honorius, who was Prelate of Rome, as having followed them in all things".
+Ο αναθεματισμός επικυρώθηκε από τον  [[Πάπας Λέων Β΄|Πάπα Λέοντα Β΄]], κάτι που αμφισβητείται από ορισμένους, όπως ο [[Καίσαρ Μπαρόνιους]] και ο [[Ρόμπερτ Μπελλαρμίνε]]<ref>[http://www.eclipseofthechurch.com/HonoriusCalumny.htm Η συκοφάντηση του Πάπα Ονώριου Α΄]</ref> αλλά έχει γίνει κοινά αποδεκτό με τη μορφή, «και επίσης ο Ονώριος, που δεν επιχείρησε να αγιοποιήσει την Αποστολική Εκκλησία με τη διδασκαλία της αποστολικής παράδοσης, αλλά με βέβηλη διδασκαλία, που επέτρεψε να ρυπανθεί η καθαρότητά της»<ref>αποσπάσματα από την [[Καθολική Εγκυκλοπαίδεια]]</ref>.
-Furthermore, the Acts of the Thirteenth Session of the Council state, "And with these we define that there shall be expelled from the holy Church of God and anathematized Honorius who was some time Pope of Old Rome, because of what we found written by him to [Patriarch] Sergius, that in all respects he followed his view and confirmed his impious doctrines." The Sixteenth Session adds: "To Theodore of Pharan, the heretic, anathema! To Sergius, the heretic, anathema! To Cyrus, the heretic, anathema! To Honorius, the heretic, anathema! To Pyrrhus, the heretic, anathema!"
+Το ανάθεμα αυτό αποτέλεσε αργότερα ένα από τα κυριότερα επιχειρήματα ενάντια στο [[παπικό αλάθητο]] στις συζητήσεις της [[Α' Βατικάνεια Σύνοδος|Α' Βατικάνειας Συνόδου]] το 1870, όποου το γεγονός αυτό τελικά δε θεωρήθηκε ότι αντιτειθόταν στο προτεινόμενο δόγμα.  Αυτό επειδή, πρώτον οι υποστηρικτές του αλάθητου υποστήριξαν ότι ο Ονώριος δε μιλούσε από καθέδρας στις συγκεκριμένες επιστολές, αν και ο Ρωαμίος ιστορικός [[Χέφελε]] και οι ενέντιοι στοι αλάθητο πίστευαν ότι  ο Ονώριος μιλούσσα από καθέδρας. <ref>[http://www.newadvent.org/cathen/07452b.htm Καθολική Εγκυκλοπαίδεια]</ref>, Και δεύτερον εικάζεται ότι δεν καταδικάστηκε ως Μονοθελητής ούτε για τη διδασκαλία της αίρεσης, όπως ισχυρίζονταν οι υποστηρικτές του αλάθητου, αλλά για βαριά αμέλεια και μια χαλαρή ηγεσία σε μια περίοδο που μετις επιστολές και την καθοδήγηση του μπορούσε να συντρίψει την αίρεση στη ρίζα της.
-This condemnation was subsequently confirmed by [[Pope Leo II|Leo II]] (a fact disputed by such persons as [[Cesare Baronio]] and [[Robert Bellarmine|Bellarmine]],[http://www.eclipseofthechurch.com/HonoriusCalumny.htm] but which has since become commonly accepted) in the form, "and also Honorius, who did not attempt to sanctify this Apostolic Church with the teaching of Apostolic tradition, but by profane treachery permitted its purity to be polluted" (quotations from the [[Catholic Encyclopedia]]).
+==Παραπομπές==
-This [[anathema]] was later one of the main arguments against [[Papal infallibility]] in the discussions surrounding the [[First Vatican Council]] of 1870, where the episode was not ultimately regarded as contrary to the proposed [[dogma]].  This was because (1) Honorius was not considered to be speaking [[ex cathedra]], by the supporters of infallibility, in the letters in question (although the Roman historian [[Hefele]] and opponents of the definition believed that Honorius had spoken ex cathedra) [http://www.newadvent.org/cathen/07452b.htm], and (2) he was alleged to have never been condemned as a [[Monothelitism|Monothelite]], nor, asserted the proponents of infallibility, was he condemned for teaching heresy, but rather for gross negligence and a lax leadership at a time when his letters and guidance were in a position to quash the heresy at its roots.
+<references />
+==Εξωτερικοί σύνδεσμοι==
+*[http://www.catholicculture.org/library/view.cfm?recnum=3301 Ένοχοι λόγω της αποτυχίας τους να διδάξουν] {{en}}
+*[http://www.ccel.org/ccel/schaff/hcc4.i.xi.viii.html Ιστορία της Χριστιανικής Εκκλησίας, Τόμος Δ: Μεσαιωνικός Χριστιανισμός. 590-1073 μ.Χ., Φίλιπ Σαφ] {{en}}
-==External links==
-*[http://www.catholicculture.org/library/view.cfm?recnum=3301 Guilty Only of Failure To Teach]
-*[http://www.ccel.org/ccel/schaff/hcc4.i.xi.viii.html History of the Christian Church, Volume IV: Mediaeval Christianity. A.D. 590-1073, Philip Schaff]
+:''Το πρωτότυπο κείμενο προέρχεται από ένα αντίγραφο της 9ης έκδοσης της ''[[Encyclopædia Britannica]]'' (1881) και από την [http://www.newadvent.org/cathen/07452b.htm Καθολική Εγκυκλοπαίδεια]''
-{{s-start}}
-{{s-rel|ca}}
-{{s-bef|before=[[Pope Boniface V|Boniface V]]}}
-{{s-ttl|title=[[Pope]]|years=625&ndash;638}}
-{{s-aft|after=[[Pope Severinus|Severinus]]}}
-{{end}}
-{{Popes}}
-{{Catholicism}}
-{{History of the Catholic Church}}
+{{Πάπες Ρώμης}}
-Original text taken from a paper copy of the 9th edition ''[[Encyclopædia Britannica]]'' (1881) and the [http://www.newadvent.org/cathen/07452b.htm Catholic Encyclopedia]
-{{DEFAULTSORT:Honorius I}}
+[[Κατηγορία:Πάπες Ρώμης|Ονωριος Α]]
-[[Category:Popes]]
-[[Category:Italian popes]]
-[[Category:7th century archbishops]]
-[[Category:638 deaths]]
 [[af:Pous Honorius I]]
@@ Γραμμή 58: / Γραμμή 45: @@
 [[cs:Honorius I.]]
 [[de:Honorius I.]]
-[[el:Pope Honorius I]]
+[[en:Pope Honorius I]]
 [[et:Honorius I]]
 [[es:Honorio I]]