Αλφόνσος του Πουατιέ: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
Thijs!bot (συζήτηση | συνεισφορές)
μ Ρομπότ: Προσθήκη: ca:Alfons de Poitiers
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 1: Γραμμή 1:
'''Αλφόνσος κόμης του Πουατιέ''' ([[1220]] - [[1271]]) κόμης του Πουατιέ και της [[Τουλούζη|Τουλούζης]] γιός του βασιλιά της Γαλλίας [[Λουδοβίκος Η' της Γαλλίας|Λουδοβίκου H' του Λέοντα]] και της [[Λευκή της Καστίλης|Λευκής της Καστίλης]], αδελφός του βασιλιά της Γαλλίας [[Λουδοβίκος Θ' της Γαλλίας|Λουδοβίκου Θ' του Αγίου]] και του [[Κάρολος ο Ανδεγαυός|Καρόλου του Ανδεγαυού]]. Έγινε κόμης του [[Πουατιέ]] το [[1225]]. Προσάρτησε στην επικράτειά του και την [[Τουλούζη]] μετά το θάνατο (1249) του κόμη της Τουλούζης Ραϋμόνδου του 7ου, του οποίου τη θυγατέρα Ιωάννα είχε παντρευτεί το [[1237]]. Συμμετείχε και στις δύο Σταυροφορίες ([[1247]], [[1270]]) στο πλευρό του αδελφού του βασιλιά Λουδοβίκου του Αγίου.
Ο '''Αλφόνσος''' ήταν κόμης του Πουατιέ και της Τουλούζης (1220 - 1271).


Με το θάνατο της μητέρας τους Λευκής της Καστίλλης ([[1252]]), ανέλαβε την αντιβασιλεία με τον μικρότερο αδελφό του Κάρολο τον Ανδεγαυό μέχρι την επιστροφή του αδελφού τους Λουδοβίκου από εκστρατεία. Εκεί με διαπραγματεύσεις με τον Γάλλο βασιλιά Ερρίκο τον 3ο κατέληξε στη Συνθήκη των Παρισίων ([[1249]]) σύμφωνα με την οποία όφειλε ο Άγγλος βασιλιάς να αποσυρθεί από περιοχές της Γαλλικής γης (π.χ. Νορμανδία, Ανζού, Πουατιέ) και αυτοί με την σειρά τους θα απέσυραν την υποστήριξη τους στους Άγγλους επαναστάτες.
Ήταν γιός του βασιλιά της Γαλλίας [[Λουδοβίκος Η' της Γαλλίας|Λουδοβίκου 8ου του Λέοντα]] και της [[Λευκή της Καστίλης|Λευκής της Καστίλης]], αδελφός του βασιλιά της Γαλλίας [[Λουδοβίκος Θ' της Γαλλίας|Λουδοβίκου 9ου του Αγίου]] και του [[Κάρολος ο Ανδεγαυός|Καρόλου του Ανδεγαυού]]. Έγινε κόμης του [[Πουατιέ]] το [[1225]]. Προσάρτησε στην επικράτειά του και την [[Τουλούζη]] μετά το θάνατο (1249) του κόμη της Τουλούζης Ραϋμόνδου του 7ου, του οποίου τη θυγατέρα Ιωάννα είχε παντρευτεί το [[1237]]. Συμμετείχε και στις δύο Σταυροφορίες (1247, 1270) στο πλευρό του αδελφού του βασιλιά Λουδοβίκου του Αγίου.


Το κύριο έργο του ήταν η οργάνωση των επαρχιών με νόμους και κεντρική διοίκηση με απώτερο στόχο αργότερα την ένωση τους με το Γαλλικό στέμμα. Με τον «'''Αλφονσίνιο'''» κώδικα νόμων προστάτευε τις μεσαίες τάξεις απο τις αυθαίρετες εκμεταλεύσεις των ισχυρών. Άσκησε μια επιτυχή επιροή στον νότο σε πείσμα του αυταρχικού και φιλάργυρου χαρακτήρα του. Στο Πουατιέ ([[1249]]) πραγματοποίησε την πρώτη '''έξωση των Ιουδαίων'''.
Με το θάνατο της μητέρας τους Λευκής της Καστίλλης (1252), ανέλαβε την αντιβασιλεία με τον μικρότερο αδελφό του Κάρολο τον Ανδεγαυό μέχρι την επιστροφή του αδελφού τους Λουδοβίκου από εκστρατεία. Εκεί με διαπραγματεύσεις με τον Γάλλο βασιλιά Ερρίκο τον 3ο κατέληξε στη Συνθήκη των Παρισίων (1249) σύμφωνα με την οποία όφειλε ο Άγγλος βασιλιάς να αποσυρθεί από περιοχές της Γαλλικής γης (π.χ. Νορμανδία, Ανζού, Πουατιέ) και αυτοί με την σειρά τους θα απέσυραν την υποστήριξη τους στους Άγγλους επαναστάτες.


Πέθανε στην [[Ιταλία]] κατά την επιστροφή του από την αποτυχημένη 8η Σταυροφορία, χωρίς απογόνους, παραχωρώντας τις εκτάσεις του στον [[Πάπας|Πάπα]].
Το κύριο έργο του ήταν η οργάνωση των επαρχιών με νόμους και κεντρική διοίκηση με απώτερο στόχο αργότερα την ένωση τους με το Γαλλικό στέμμα. Με τον «'''Αλφονσίνιο'''» κώδικα νόμων προστάτευε τις μεσαίες τάξεις απο τις αυθαίρετες εκμεταλεύσεις των ισχυρών. Άσκησε μια επιτυχή επιροή στον νότο σε πείσμα του αυταρχικού και φιλάργυρου χαρακτήρα του. Στο Πουατιέ (1249) πραγματοποίησε την πρώτη '''έξωση των Ιουδαίων'''.

Πέθανε στην Ιταλία κατά την επιστροφή του από την αποτυχημένη 8η Σταυροφορία, χωρίς απογόνους, παραχωρώντας τις εκτάσεις του στον [[Πάπας|Πάπα]].


==Πηγές==
==Πηγές==

Έκδοση από την 05:14, 6 Δεκεμβρίου 2008

Αλφόνσος κόμης του Πουατιέ (1220 - 1271) κόμης του Πουατιέ και της Τουλούζης γιός του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου H' του Λέοντα και της Λευκής της Καστίλης, αδελφός του βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκου Θ' του Αγίου και του Καρόλου του Ανδεγαυού. Έγινε κόμης του Πουατιέ το 1225. Προσάρτησε στην επικράτειά του και την Τουλούζη μετά το θάνατο (1249) του κόμη της Τουλούζης Ραϋμόνδου του 7ου, του οποίου τη θυγατέρα Ιωάννα είχε παντρευτεί το 1237. Συμμετείχε και στις δύο Σταυροφορίες (1247, 1270) στο πλευρό του αδελφού του βασιλιά Λουδοβίκου του Αγίου.

Με το θάνατο της μητέρας τους Λευκής της Καστίλλης (1252), ανέλαβε την αντιβασιλεία με τον μικρότερο αδελφό του Κάρολο τον Ανδεγαυό μέχρι την επιστροφή του αδελφού τους Λουδοβίκου από εκστρατεία. Εκεί με διαπραγματεύσεις με τον Γάλλο βασιλιά Ερρίκο τον 3ο κατέληξε στη Συνθήκη των Παρισίων (1249) σύμφωνα με την οποία όφειλε ο Άγγλος βασιλιάς να αποσυρθεί από περιοχές της Γαλλικής γης (π.χ. Νορμανδία, Ανζού, Πουατιέ) και αυτοί με την σειρά τους θα απέσυραν την υποστήριξη τους στους Άγγλους επαναστάτες.

Το κύριο έργο του ήταν η οργάνωση των επαρχιών με νόμους και κεντρική διοίκηση με απώτερο στόχο αργότερα την ένωση τους με το Γαλλικό στέμμα. Με τον «Αλφονσίνιο» κώδικα νόμων προστάτευε τις μεσαίες τάξεις απο τις αυθαίρετες εκμεταλεύσεις των ισχυρών. Άσκησε μια επιτυχή επιροή στον νότο σε πείσμα του αυταρχικού και φιλάργυρου χαρακτήρα του. Στο Πουατιέ (1249) πραγματοποίησε την πρώτη έξωση των Ιουδαίων.

Πέθανε στην Ιταλία κατά την επιστροφή του από την αποτυχημένη 8η Σταυροφορία, χωρίς απογόνους, παραχωρώντας τις εκτάσεις του στον Πάπα.

Πηγές

  • Αγγλική Wikipedia
  • B. Ledain, Histoire d'Alphonse, frère de S. Louis et du comte de Poitou sous son administration (1241-1271) (Poitou, 1869)
  • E. Bourarie, Saint Louis et Alphonse de Poitiers (Paris, 1870)
  • A. Molinier, Etude sur l'administration de S. Louis et d'Alphonse de Poitiers (Toulouse, 1880)