Λεονάρδος Γ΄ Τόκκος: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας |
||
| Γραμμή 1: | Γραμμή 1: | ||
Ο '''Λεονάρδος Γ’ Τόκκος''' ([[1448]] – [[1479]]) ήταν [[Παλατινοί Κόμητες|Κόμης Παλατινός]] [[Κεφαλονιά|Κεφαλληνίας]], [[Ζάκυνθος| Ζακύνθου]] και [[Ιθάκη|Ιθάκης]], Δούκας [[Λευκάδα|Λευκάδας]] και Κύριος [[Άρτα|Άρτας]]. |
Ο '''Λεονάρδος Γ’ Τόκκος''' ([[1448]] – [[1479]]) ήταν [[Παλατινοί Κόμητες|Κόμης Παλατινός]] [[Κεφαλονιά|Κεφαλληνίας]], [[Ζάκυνθος| Ζακύνθου]] και [[Ιθάκη|Ιθάκης]], Δούκας [[Λευκάδα|Λευκάδας]] και Δεσπότης της Ηπείρου ως Λεονάδρος Α' (Κύριος της[[Άρτα|Άρτας]]). |
||
Διαδέχτηκε τον αποθανόντα πατέρα του [[Κάρολος Β’ Τόκκος|Κάρολο Β’ Τόκκο]] το 1448 και επειδή ήταν ανήλικος την διακυβέρνηση του κράτους ανέλαβε σαν επίτροπος η μητέρα του Ramondina Ventimiglia η οποία δεν μπόρεσε να εμποδίσει την κατάληψη της Άρτας στις 24 Μαρτίου 1449 από τους Τούρκους. Ο Λεονάρδος που βρέθηκε όμηρος στην Θεσσαλονίκη κατόρθωσε να δραπετεύσει και αφού έφθασε στην Λευκάδα ανέλαβε την διοίκηση του Κράτους του το 1451 σαν υποτελής στον Βασιλιά της Νεάπολης Αλφόνσου. Λόγω της συνεχιζόμενης προέλασης των Τούρκων ο Λεονάρδος θέλοντας να έχει με το μέρος του τους Ορθόδοξους υπηκόους του, επανίδρυσε τον καταργηθέντα από τον [[Ματθαίος Α΄ Ορσίνι|Ματθαίο ή Μάιο Ορσίνι]] επισκοπικό θρόνο Κεφαλληνίας Ζακύνθου και ανέδειξε επίσκοπο τον Γεράσιμο Λοβέρδο το 1454. Στην συνέχεια έθεσε τον εαυτό του και τους αδελφούς του στην προστασία της Βενετίας όπου ο [[Δόγης]] Πασχάλης Μαριπέτρος εξέδωσε διάταγμα το 1458 αποδεχόμενος την προστασία του Λεονάρδου και του κράτους του. |
Διαδέχτηκε τον αποθανόντα πατέρα του [[Κάρολος Β’ Τόκκος|Κάρολο Β’ Τόκκο]] το 1448 και επειδή ήταν ανήλικος την διακυβέρνηση του κράτους ανέλαβε σαν επίτροπος η μητέρα του Ramondina Ventimiglia η οποία δεν μπόρεσε να εμποδίσει την κατάληψη της Άρτας στις 24 Μαρτίου 1449 από τους Τούρκους. Ο Λεονάρδος που βρέθηκε όμηρος στην Θεσσαλονίκη κατόρθωσε να δραπετεύσει και αφού έφθασε στην Λευκάδα ανέλαβε την διοίκηση του Κράτους του το 1451 σαν υποτελής στον Βασιλιά της Νεάπολης Αλφόνσου. Λόγω της συνεχιζόμενης προέλασης των Τούρκων ο Λεονάρδος θέλοντας να έχει με το μέρος του τους Ορθόδοξους υπηκόους του, επανίδρυσε τον καταργηθέντα από τον [[Ματθαίος Α΄ Ορσίνι|Ματθαίο ή Μάιο Ορσίνι]] επισκοπικό θρόνο Κεφαλληνίας Ζακύνθου και ανέδειξε επίσκοπο τον Γεράσιμο Λοβέρδο το 1454. Στην συνέχεια έθεσε τον εαυτό του και τους αδελφούς του στην προστασία της Βενετίας όπου ο [[Δόγης]] Πασχάλης Μαριπέτρος εξέδωσε διάταγμα το 1458 αποδεχόμενος την προστασία του Λεονάρδου και του κράτους του. |
||
Έκδοση από την 19:09, 3 Νοεμβρίου 2008
Ο Λεονάρδος Γ’ Τόκκος (1448 – 1479) ήταν Κόμης Παλατινός Κεφαλληνίας, Ζακύνθου και Ιθάκης, Δούκας Λευκάδας και Δεσπότης της Ηπείρου ως Λεονάδρος Α' (Κύριος τηςΆρτας).
Διαδέχτηκε τον αποθανόντα πατέρα του Κάρολο Β’ Τόκκο το 1448 και επειδή ήταν ανήλικος την διακυβέρνηση του κράτους ανέλαβε σαν επίτροπος η μητέρα του Ramondina Ventimiglia η οποία δεν μπόρεσε να εμποδίσει την κατάληψη της Άρτας στις 24 Μαρτίου 1449 από τους Τούρκους. Ο Λεονάρδος που βρέθηκε όμηρος στην Θεσσαλονίκη κατόρθωσε να δραπετεύσει και αφού έφθασε στην Λευκάδα ανέλαβε την διοίκηση του Κράτους του το 1451 σαν υποτελής στον Βασιλιά της Νεάπολης Αλφόνσου. Λόγω της συνεχιζόμενης προέλασης των Τούρκων ο Λεονάρδος θέλοντας να έχει με το μέρος του τους Ορθόδοξους υπηκόους του, επανίδρυσε τον καταργηθέντα από τον Ματθαίο ή Μάιο Ορσίνι επισκοπικό θρόνο Κεφαλληνίας Ζακύνθου και ανέδειξε επίσκοπο τον Γεράσιμο Λοβέρδο το 1454. Στην συνέχεια έθεσε τον εαυτό του και τους αδελφούς του στην προστασία της Βενετίας όπου ο Δόγης Πασχάλης Μαριπέτρος εξέδωσε διάταγμα το 1458 αποδεχόμενος την προστασία του Λεονάρδου και του κράτους του.
Ο Σουλτάνος στο μεταξύ κυρίευσε την Αθήνα και την Πελοπόννησο εκτός από μερικά κάστρα της που έμειναν στους Παλαιολόγους. Τότε περίπου δέκα χιλιάδες Πελοποννήσιοι και πολλοί Βενετοί στρατιώτες με τις οικογένειές τους κατέφυγαν στην Ζάκυνθο με την συγκατάθεση του Λεονάρδου όπου τους παραχωρήθηκαν κτήματα για καλλιέργεια. Ο Λεονάρδος παντρεύτηκε την Μελίτσα της Σερβίας η οποία πέθανε το 1464. Στην συνέχεια το 1477 παντρεύεται την Francesca Marzano, ανεψιά του Βασιλιά της Νεάπολης, γεγονός που δυσαρέστησε τους Βενετούς οι οποίοι φοβήθηκαν μην περάσει και πάλι η Παλατινή Κομητεία Κεφαλληνίας Ζακύνθου στην επιρροή του Βασιλείου της Νεάπολης.
Έτσι με το τέλος του Βενετο-Τουρκικού πολέμου το 1478 η Ζάκυνθος έμεινε εκτός της ειρηνευτικής συνθήκης των εμπολέμων. Συμφωνήθηκε μόνον να αναχωρήσουν από το νησί οι Βενετοί υπήκοοι και όσοι από τους κατοίκους ήθελαν. Ο Λεονάρδος πούλησε σε Βενετούς για 70,000 δουκάτα διάφορα κτήματά του και έφυγε με την οικογένειά του για την Νεάπολη. Στις 8 Σεπτεμβρίου 1479 οι Τούρκοι αποβιβάστηκαν στο νησί και το λεηλάτησαν για τρεις μέρες σφάζοντας πολλούς από τους εναπομείναντες κατοίκους του έπεφταν στα χέρια τους. Τους υπόλοιπους τους πουλούσαν στους Βενετούς προς 40 άσπρα τον καθένα. Στην συνέχεια οι Τούρκοι αναχώρησαν με τον στόλο τους αφήνοντας στο νησί μικρή φρουρά την οποία έδιωξαν οι Βενετοί το 1483 καταλαμβάνοντας το νησί στο όνομα της Γαληνότατης Δημοκρατίας του Αγίου Μάρκου. Με την συνθήκη της Κωνσταντινούπολης στις 22 Απριλίου 1484 η μεν Κεφαλλονιά παραχωρήθηκε στους Τούρκους η δε Ζάκυνθος τέθηκε υπό την κυριαρχία της Βενετίας. Ο Λεονάρδος προσπάθησε στο μεταξύ να ανακαταλάβει τις κτήσεις του με την βοήθεια του Πάπα και του Βασιλιά της Νεάπολης αλλά δεν τα κατάφερε. Πέθανε γύρω στα 1499.
Οικογένεια
Από τον πρώτο γάμο του με την Μελίτσα κόρη του Λάζαρου Βούκοβιτς Δεσπότη Σερβίας απόκτησε δύο θυγατέρες την Μαρία και την Ειρήνη καθώς και ένα γιο τον Κάρολο Γ’. Από τον δεύτερο γάμο του με την Φραγκίσκη Μαρτζάνο απόκτησε μια θυγατέρα την Κλεώπη.
| Προηγούμενος Κάρολος Β’ Τόκκος |
Παλατινός Κόμης Κεφαλληνίας 1429 – 1448 |
Επόμενος -- |
| |||||||||||||||||