Εθνικό Ανάκτορο Σίντρα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Αυτό το λήμμα αποτελεί προσεγγιστική μετάφραση. Μπορεί να συντάχθηκε αυτόματα από υπολογιστή ή από μεταφραστή με περιορισμένη γνώση της ελληνικής ή της γλώσσας προέλευσης. Παρακαλούμε βοηθήστε στην βελτίωση της μετάφρασής του. Ενδεικτικά, το αρχικό λήμμα μπορεί να εμφανίζεται στη λίστα «άλλες γλώσσες».

Το Ανάκτορο της Σίντρα, πορτογαλικά: Palácio Nacional de Sintra‎, που ονομάζεται επίσης Παλάτι της Πόλης (Palácio da Vila), βρίσκεται στην πόλη Sintra, στην περιοχή της Λισαβόνας της Πορτογαλίας . Τώρα λειτουργεί ως μουσείο.


Εθνικό Ανάκτορο Σίντρα
Palacio Nacional, Sintra, Portugal, 2019-05-25, DD 89.jpg
Map
Είδοςπαλάτι και πολιτιστική κληρονομιά[1]
Αρχιτεκτονικήαρχιτεκτονική των Μαυριτανών, Manueline, γοτθική αρχιτεκτονική και Mudéjar architecture
Γεωγραφικές συντεταγμένες38°47′52″N 9°23′27″W
Διοικητική υπαγωγήΣίντρα[1]
ΤοποθεσίαSão Martinho
ΧώραΠορτογαλία[1]
ΙδιοκτήτηςΠορτογαλία
Προστασίαεθνικό μνημείο της Πορτογαλίας
Ιστότοπος
Επίσημος ιστότοπος
Commons page Πολυμέσα
δεδομένα (π)

Είναι η καλύτερα διατηρημένη μεσαιωνική βασιλική κατοικία στην Πορτογαλία, που κατοικείται λίγο ή πολύ συνεχώς από τις αρχές τουλάχιστον του 15ου αι., έως τα τέλη του 19ου αι. Αποτελεί σημαντικό τουριστικό αξιοθέατο και αποτελεί μέρος του πολιτιστικού τοπίου της Σίντρα, που έχει χαρακτηριστεί ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεσαίωνας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το παλάτι της Σίντρα σχεδιάστηκε από τον Ντουάρτε Ντ' Αρμάς γύρω στο 1509. Η πτέρυγα Mανουελίνο δεν είχε ακόμη κατασκευαστεί. Σε αντίθεση με τη σημερινή, η μπροστινή αυλή του Παλατιού περικλειόταν από έναν τοίχο και πολλά κτίρια. Ξεκάθαρα ορατή είναι η κύρια πρόσοψη της Πτέρυγας του Ιωάννη με τη στοά της εισόδου, καθώς και οι κωνικές καμινάδες της κουζίνας.

Ήταν ένα από τα δύο κάστρα στη σημερινή Σίντρα στη μαυριτανική εποχή της Αλ-Ανταλούς, που ξεκίνησε με την κατάκτηση της Ισπανίας από τους Ομεϋάδες τον 8ο αι. Το άλλο, γνωστό τώρα ως Castelo dos Mouros (Κάστρο των Μαυριτανών), που βρίσκεται στην κορυφή ενός υψηλού λόφου με θέα στη σύγχρονη Σίντρα, είναι τώρα ένα ρομαντικού στυλ ερείπιο.

Το κάστρο που σήμερα είναι γνωστό ως Εθνικό Παλάτι της Σίντρα, που βρίσκεται στην κατηφόρα από το Castelo dos Mouros, ήταν η κατοικία των ισλαμιστών Μαυριτανών Tαϊφά της Λισαβόνας ηγεμόνων της περιοχής. Η παλαιότερη αναφορά σε μια πηγή είναι από τον Άραβα γεωγράφο Aλ-Μπακρ. Τον 12ο αι. το χωριό κατακτήθηκε από τον βασιλιά Aλφόνσο Α΄, ο οποίος πήρε το κάστρο «Sintra Palace» για χρήση. [2] Ωστόσο, ο συνδυασμός γοτθικών, μανουελίνο, μαυριτανικών και μουδέχαρ στυλ στο σημερινό παλάτι είναι, ωστόσο, κυρίως το αποτέλεσμα οικοδομικών εργασιών τον 15ο και στις αρχές του 16ου αι.

Παρεκκλήσιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το παρεκκλήσιο του Ανακτόρου Σίντρα.

Δεν σώζεται τίποτε, που κτίστηκε κατά τη μαυριτανική κυριαρχία ή κατά τη διάρκεια της βασιλείας των πρώτων Πορτογάλων βασιλιέων. Το παλαιότερο σωζόμενο τμήμα του παλατιού είναι το Βασιλικό Παρεκκλήσιο, που πιθανώς κτίστηκε κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ντίνις Α' στις αρχές του 14ου αι. Το παρεκκλήσιο του παλατιού έχει δάπεδο με πλακάκια, που μοιάζουν με χαλί. Οι τοίχοι είναι ζωγραφισμένοι σε τετράγωνα με σχέδια, που μοιάζουν με πλακάκια και απεικονίζουν το Άγιο Πνεύμα να κατεβαίνει με τη μορφή περιστεριού. Η ξύλινη οροφή είναι διακοσμημένη με γεωμετρικά σχέδια μαυριτανικού πλέγματος.

Πρώιμο παλάτι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεγάλο μέρος του παλατιού χρονολογείται από την εποχή του βασιλιά Ιωάννη Α', ο οποίος χρηματοδότησε μια μεγάλη οικοδομική επιχείρηση, που ξεκίνησε γύρω στο 1415. [3]

Τα περισσότερα κτίρια γύρω από την κεντρική αυλή -που ονομάζεται Πτέρυγα του Ιωάννη (Ala Joanina)- χρονολογούνται από αυτήν την επιχείρηση, συμπεριλαμβανομένου του κεντρικού κτιρίου της πρόσοψης, με τις καμάρες εισόδου και τα παράθυρα σε στυλ μανουελίνο και μαυριτανικό, που ονομάζονται δίλοβα, τις κωνικές καμινάδες της κουζίνας που κυριαρχούν στον ορίζοντα της πόλης, και πολλά δωμάτια, όπως:

  • η αίθουσα των κύκνων (Sala dos Cisnes) σε στυλ μανουελίνο, ονομάστηκε έτσι λόγω των κύκνων ζωγραφισμένων στην οροφή. Ο αριθμός των ζωγραφισμένων κύκνων, το σύμβολο του οίκου του γαμπρού Φιλίππου Γ΄ δούκα της Βουργουνδίας, ισούται με την ηλικία της νύφης ινφάντας Ισαβέλλας, δηλ. 30. [4]
  • η αίθουσα με τις Καρακάξες (Sala das Pegas); οι καρακάξες (pegas) ζωγραφισμένες στην οροφή και στη ζωφόρο, κρατούν το έμβλημα por bem (για τιμή) στο ράμφος τους. Αυτό σχετίζεται με την εξής ιστορία: ο βασιλιάς Ιωάννης Α΄ πιάστηκε στα πράσα να φιλάει μια κυρία των τιμών της βασίλισσάς του Φιλίππης του Λάνκαστερ. Για να σταματήσει όλα τα κουτσομπολιά, έβαλε να ζωγραφίσουν στο δωμάτιο τόσες καρακάξες, όσες υπήρχαν γυναίκες στην Αυλή (136).
  • τα αίθρια (atriums): η πρώιμη πτέρυγα του παλατιού διαθέτει αυλές διακοσμημένες με πλακάκια και πισίνες νερού ισλαμικού στυλ.

Ο γιος του Ιωάννη Α', ο βασιλιάς Ντουάρτε Α', αγαπούσε πολύ το Παλάτι και έμεινε εδώ για μεγάλες περιόδους. Άφησε μία γραπτή περιγραφή του παλατιού, που είναι πολύ πολύτιμη για την κατανόηση της ανάπτυξης και της χρήσης του κτιρίου, και επιβεβαιώνει ότι μεγάλο μέρος του παλατιού, που έκτισε ο πατέρας του, δεν έχει αλλάξει πολύ από την κατασκευή του. Ένα άλλο σημάδι της προτίμησης γι' αυτό το Παλάτι είναι ότι ο διάδοχος του Ντουάρτε A΄, ο βασιλιάς Aφόνσο Ε΄ γεννήθηκε (1432) και απεβίωσε (1481) στο Παλάτι. Ο διάδοχος του Aφόνσου Ε΄, ο βασιλιάς Ιωάννης Β΄, ανακηρύχθηκε βασιλιάς της Πορτογαλίας εδώ.

Μεσαιωνικό παλάτι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το υπνοδωμάτιο-φυλακή του βασιλιά Aφόνσου ΣΤ΄. Αυτό το δωμάτιο στο μεσαιωνικό τμήμα του ανακτόρου, με το αρχικό του δάπεδο με πλακάκια, ήταν η φυλακή του Αφόνσου ΣΤ΄ μέχρι το τέλος του το 1683.

16ος αιώνας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Η Aραβική αίθουσα (Sala dos Árabes) είναι ένα δωμάτιο με πλακάκια με ένα αναβρυτήριο μαυριτανικού στυλ στο κέντρο.
  • Κουζίνες. Το ζευγάρι των εξαιρετικών κουζινών είναι δύο μεγάλα δωμάτια, το καθένα με έναν τοίχο με φούρνους και εστίες μαγειρέματος, επάνω από τις οποίες ως οροφή, υψώνεται ένα τεράστιο ζευγάρι κωνικών καμινάδων, που λεπταίνουν, καθώς φτάνουν προς τον ουρανό.
  • Το δωμάτιο με τα Οικόσημα, σε στυλ μανουελίνο, είναι το πιο όμορφα διακοσμημένο δωμάτιο στο παλάτι. Διαθέτει τα εραλδικά σύμβολα των πορτογαλικών ευγενών οικογενειών και είναι ένα από τα πιο σημαντικά καλλιτεχνικά εραλδικά δωμάτια στην Ευρώπη.
Η Πτέρυγα Μανουελίνο.
Η κύρια αυλή με παράθυρα σε στιλ μουδέχαρ και πύλη και γεωμετρική διακόσμηση από πλακάκια του 16ου αι.
Η αίθουσα με τα Οικόσημα (Sala dos Brasões [Μπραζόης]) του 16ου αι. Τα πλακάκια (azulejos [αζουλέζους]) είναι του 18ου αι. [5]
Η αίθουσα με τις Καρακάξες, Sala das Pegas.

Η άλλη μεγάλη οικοδομική εκστρατεία που καθόρισε τη δομή και τη διακόσμηση του παλατιού, χρηματοδοτήθηκε από τον βασιλιά Μανουέλ Α' μεταξύ 1497 και 1530, χρησιμοποιώντας τον πλούτο που προέκυψε από τις εξερευνητικές αποστολές σε αυτήν την Εποχή των Ανακαλύψεων. Η βασιλεία αυτού του ηγεμόνα είδε την ανάπτυξη ενός μεταβατικού γοτθικού - αναγεννησιακού στυλ τέχνης, που ονομάστηκε μανουελίνο, καθώς και ένα είδος αναβίωσης της ισλαμικής καλλιτεχνικής επιρροής (μουδέχαρ), που αντικατοπτρίζεται στην επιλογή των πολύχρωμων κεραμικών πλακιδίων (azulejos [αζουλέζους]) ως προτιμώμενη μορφή διακοσμητικής τέχνης.

Ο βασιλιάς Μανουέλ Α΄ διέταξε την κατασκευή της λεγόμενης Πτέρυγας του Μανουήλ (Ala Manuelina), στα δεξιά της κύριας πρόσοψης, διακοσμημένης με τυπικά παράθυρα με στυλ μανουλίνο. Κατασκεύασε επίσης την Αίθουσα των Οικοσήμων (Sala dos Brasões [Μπραζόης]) (1515–1518), με έναν υπέροχο ξύλινο τρούλο ως οροφή, διακοσμημένο με 72 οικόσημα του βασιλιά και των κύριων πορτογαλικών ευγενών οικογενειών. Ωστόσο, το οικόσημο της οικογένειας Tάβορα αφαιρέθηκε, μετά τη συνωμοσία τους εναντίον του βασιλιά Ιωσήφ Α΄. Σύμφωνα με μια πηγή, «αυτό το νέο έμπιστο στυλ περιλάμβανε επιρροές γοτθικού, αναγεννησιακού και μουδέχαρ, που αργότερα ονομάστηκε από τον βασιλιά μανουελίνο». [6]

Ο βασιλιάς Μανουέλ Α΄ αναδιακόσμησε επίσης τα περισσότερα δωμάτια με πολύχρωμα πλακάκια, ειδικά κατασκευασμένα γι' αυτόν στη Σεβίλλη. Αυτά τα πλαίσια πολύχρωμων πλακιδίων (azulejo) φέρουν μοτίβα μουσουλμανικά (mudéjar). [7]

Μοντέρνοι καιροί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Ανάκτορο από ψηλά.
Το Εθνικό Ανάκτορο της Σίντρα δεσπόζει στη θέα της Σίντρα. φωτογραφία από το Κάστρο των Μαυριτανών.

Στους επόμενους αιώνες το παλάτι συνέχισε να κατοικείται από βασιλείς κατά καιρούς, αποκτώντας νέα διακόσμηση με τη μορφή ζωγραφικής, πλακιδίων και επίπλων. Μια θλιβερή ιστορία που συνδέεται με το παλάτι, είναι αυτή του διανοητικά ασταθούς βασιλιά Aφόνσο ΣΤ΄, ο οποίος καθαιρέθηκε από τον αδελφό του Πέδρο Β΄ και αναγκάστηκε να ζήσει χωρίς να μπορεί να εγκαταλείψει την κατοικία, από το 1676 μέχρι το τέλος του το 1683.

Το σύνολο υπέστη ζημιές μετά τον σεισμό της Λισαβόνας του 1755, αλλά αποκαταστάθηκε με την «παλαιά μόδα», σύμφωνα με τις σύγχρονες μαρτυρίες. Η μεγαλύτερη απώλεια από τον μεγάλο σεισμό ήταν ο πύργος επάνω από την Αραβική αίθουσα, ο οποίος κατέρρευσε. Στα τέλη του 18ου αι., η βασίλισσα Μαρία Α΄ διακόσμησε και ξαναχώρισε τα δωμάτια της Πτέρυγας Μανουελίνο.

Κατά τον 19ο αιώ. η Σίντρα έγινε και πάλι αγαπημένο σημείο για τους βασιλείς και το Ανάκτορο της Σίντρα κατοικούνταν συχνά. Η βασίλισσα Αμαλία, συγκεκριμένα, αγαπούσε πολύ το ανάκτορο και έκανε πολλά σχέδιά του. Με την ίδρυση της Δημοκρατίας το 1910, έγινε εθνικό μνημείο. Στη δεκαετία του 1940 αναστηλώθηκε από τον αρχιτέκτονα Ράουλ Λίνο, ο οποίος προσπάθησε να το επαναφέρει στην παλαιά του αίγλη, προσθέτοντας παλαιά έπιπλα από άλλα ανάκτορα και αποκαθιστώντας τα πλακάκια. Αποτελεί έκτοτε σημαντικό ιστορικό τουριστικό αξιοθέατο.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 www.wikilovesmonuments.org.pt.
  2. ↑ The National Palace of Sintra Guide, 1.
  3. ↑ The National Palace of Sintra Guide, 1.
  4. ↑ Art & History : Lisbon. Casa Editrice Bonechi. 2000, p. 110. (ISBN 88-8029-394-X)
  5. ↑ Government of the Republic of Portugal, Palácio Nacional de Sintra – detalhe, http://www.patrimoniocultural.gov.pt/pt/patrimonio/patrimonio-imovel/pesquisa-do-patrimonio/classificado-ou-em-vias-de-classificacao/geral/view/69856 
  6. ↑ NATIONAL PALACE OF SINTRA
  7. ↑ NATIONAL PALACE OF SINTRA

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • José Custodio Vieira da Silva. O Palácio Nacional de Sintra . IPPAR-Scala Publishers, 2002 (στα Πορτογαλικά).
  • Turner, J. Grove Dictionary of Art . Macmillan Publishers Ltd., 1996;(ISBN 1-884446-00-0)
  • The Rough Guide to Portugal, 11η έκδ. Μάρτιος 2005;(ISBN 1-84353-438-X)
  • Ιστορίας της τέχνης : Λισαβόνα. Casa Editrice Bonechi. 2000, σελ. 110.(ISBN 88-8029-394-X)ISBN 88-8029-394-Χ

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Εθνικό_Ανάκτορο_Σίντρα&oldid=9943118"