Εθνική Ουγγαρίας (ποδόσφαιρο ανδρών)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Μετάβαση στην πλοήγηση Πήδηση στην αναζήτηση
Ουγγαρία
Coat of arms of Hungary.svg
Χώρα/περιοχή
που εκπροσωπεί		Ουγγαρία
ΠαρατσούκλιMágikus Magyarok
(1950–1954)
(Μαγικοί Μαγιάροι)
ΟμοσπονδίαΟυγγρική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία
ΣυνομοσπονδίαΟΥΕΦΑ (Ευρώπη)
ΠροπονητήςFlag of Germany.svg Μάρκο Ρσσι
ΑρχηγόςΜπαλάς Ντζούντζακ
Περισσότερες
συμμετοχές		Γκάμπορ Κίραλι (108)
Κορυφαίος σκόρερΦέρεντς Πούσκας (84)
Στάδιο έδραςΣτάδιο Φέρεντς Πούσκας
Κωδικός ΦΙΦΑHUN
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Πρώτη εμφάνιση
Κατάταξη ΦΙΦΑ
Τρέχουσα51 (20 Δεκεμβρίου 2018)
Υψηλότερη18 (Απρίλιος-Μάιος 2016)
Χαμηλότερη87 (Ιούλιος 1996)
Πρώτος αγώνας
Flag of the Habsburg Monarchy.svg Αυστρία 5-0 Ουγγαρία Flag of Hungary 1940.svg
(Βιέννη, Αυστρία, 12 Οκτωβρίου 1902)
Ευρύτερη νίκη
Flag of Hungary 1940.svg Ουγγαρία 13–1 Γαλλία Flag of France (1794–1815, 1830–1958).svg
(Βουδαπέστη, Ουγγαρία; 12 Ιουνίου 1927)
Ευρύτερη ήττα
Flag of the Netherlands.svg Ολλανδία 8–1 Ουγγαρία Flag of Hungary 1940.svg
(Κολωνία, Γερμανία, 6 Απριλίου 1941)
Παγκόσμιο Κύπελλο
Συμμετοχές9 (Πρώτη συμ. 1934)
Καλύτερη θέσηΦιναλίστ, 1938 και 1954
Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα
Συμμετοχές3 (Πρώτη συμ. 1964)
Καλύτερη θέση3η, 1964
Commons page Πολυμέσα σχετικά με την ομάδα
δεδομένα (π • σ • ε )

Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Ουγγαρίας αντιπροσωπεύει την Ουγγαρία στις διεθνείς ποδοσφαιρικές διοργανώσεις και τελεί υπό τον έλεγχο της Ουγγρικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέχρι το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ουγγαρία ήταν η πρώτη χώρα της ηπειρωτικής Ευρώπης που ανέπτυξε το ποδόσφαιρο σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Είναι ενδεικτικό ότι στο χρονικό διάστημα 1872–1920 μόνο η Αγγλία, η Σκωτία, η Ουαλία, η Ιρλανδία και η Αργεντινή είχαν συμμετάσχει σε περισσότερες διεθνείς συναντήσεις.[1] Έτσι απέκτησε αξιοσέβαστη ποδοσφαιρική ιστορία, έχοντας κερδίσει τρεις Ολυμπιακούς τίτλους (1952, 1964, 1968), ενώ ήταν φιναλίστ στα Παγκόσμια Κύπελλα του 1938 και του 1954 και κατέκτησε την τρίτη θέση στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου του 1964.

Η πρώτη άνθηση ξεκίνησε τη δεκαετία του 1910 με την εμφάνιση του πρώτου μεγάλου ποδοσφαιριστή στην ιστορία της χώρας και της ηπειρωτικής Ευρώπης Ίμρε Σλόσσερ, που δημιούργησε τα περισσότερα ρεκόρ κόσμου στην ιστορία του αθλήματος με τις ομάδες που αγωνίστηκε και με την εθνική ομάδα (διεθνών συμμετοχών και τερμάτων), ενώ οι δεκαετίες του 1930 και 1940 υπήρξαν το προοίμιο για την εντυπωσιακή συνέχεια που θα ακολουθούσε: τόσο οι σύλλογοι της χώρας όσο και η εθνική κατέκτησαν τίτλους στις λίγες διοργανώσεις της ηπειρωτικής Ευρώπης με αποκορύφωμα τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1938, όπου ηττήθηκαν από την Ιταλία και κορυφαίο παίκτη της τον Γκιόργκι Σάροσι.[2]

Η Χρυσή Ομάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ουγγαρία έφερε επανάσταση στο άθλημα τη δεκαετία του 1950, θέτοντας τις βασικές αρχές της τακτικής ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου και κυριαρχώντας ποδοσφαιρικά με την αποκαλούμενη Χρυσή Ομάδα (ουγγρικά: Aranycsapat), η οποία συμπεριλάμβανε τον θρυλικό Φέρεντς Πούσκας, βραβευμένο ως πρώτο σκόρερ του 20ού αιώνα στο επίπεδο της πρώτης κατηγορίας πρωταθλημάτων,[3][4][5] κορυφαίο αθλητή του 20ού αιώνα στη χώρα του, προς τιμήν του οποίου η FIFA καθιέρωσε το Βραβείο Πούσκας.[6] Η εθνική ομάδα της εποχής εκείνης είχε την υψηλότερη βαθμολογία Elo ποδοσφαίρου όλων των εποχών σε παγκόσμιο επίπεδο, με 2.166 βαθμούς το 1954, και ένα από τα μεγαλύτερα αήττητα σερί στην ιστορία του ποδοσφαίρου (τότε το αριθμητικά μεγαλύτερο), παραμένοντας αήττητη σε 32 παιχνίδια, σε διάρκεια άνω των 4 ετών.[7][8] Η αγωνιστική της παρουσία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως πρόδρομος του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου, που βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στα περάσματα και την ομαδική δουλειά στον αγωνιστικό χώρο και ήταν ιστορικά ημιτελής. Για πολλούς παραμένει η καλύτερη εθνική ομάδα ποδοσφαίρου όλων των εποχών σε σειρά ετών.[9][10][11][12][13] Η πολιτική μεταβολή του 1949 στόχευε στη δημιουργία μιας πανίσχυρης ομάδας, κάτι που τελικά επετεύχθη με τους διεθνείς παίκτες να έχουν μισθό πέντε φορές την αμοιβή του μέσου Ούγγρου εργαζομένου.[14] Πολλοί πιστεύουν ότι οι Ολλανδοί των Ρίνους Μίχελς - Γιόχαν Κρόιφ δημιούργησαν το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο. Στην πραγματικότητα, η ουγγρική εθνική ομάδα ξεκίνησε να το αναπτύξει, απλά η ουγγρική έκδοση του ποδοσφαίρου της νέας εποχής θεωρείται ημιτελής, αλλά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ο πρόδρομος του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου:[15][16][17] το 2–3–5 που ήταν το σύστημα που κυριάρχησε τις προηγούμενες δεκαετίες, με τον κεντρικό επιθετικό να παίζει σε πιο οπισθοχωρημένες θέσεις και τους ποδοσφαιριστές να προτιμούν παιχνίδι με κοντινές μεταβιβάσεις, άρχισε να αποκτά διαφοροποιήσεις, τόσο στη διάταξη, όσο και στις κινήσεις των ποδοσφαιριστών, τεχνικά θεωρούμενη ως άτυπη εφαρμογή του συστήματος 4–2–4, που επικράτησε στα τέλη της εκείνης της δεκαετίας πρωτίστως από τη Βραζιλία στο επόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1958.[18][19][20] Πιο εκφραστικά ο Ρίνους Μίχελς, ο καλύτερος προπονητής σύμφωνα με τη FIFA του 20ού αιώνα, αποκάλυψε ότι η μεγάλη ουγγρική ομάδα «έθεσε τα θεμέλια» για τα δικά του επαναστατικά επιτεύγματα.[21]

Η αρχή των επίδειξης της δύναμης της ομάδας έγινε το 1952 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1952 με την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου. «Οι Μαγικοί Μαγυάροι» κέρδισαν εύκολα με 5 νίκες σε ισάριθμους αγώνες, συντελεστή τερμάτων 20–2, νικώντας στον ημιτελικό την κάτοχο του τίτλου Σουηδία με 6–0 και στον τελικό την Γιουγκοσλαβία με 2–0.[22][23][24] 400.000 φίλαθλοι υποδέχτηκαν τη νικήτρια ομάδα στη Βουδαπέστη, ενδεικτικό της δημοφιλίας της.[25] Το 1953 η Ουγγαρία έλαβε μέρος στο Διεθνές Κύπελλο Κεντρικής Ευρώπης, ένα κύπελλο εθνικών ομάδων για χώρες από την Κεντρική Ευρώπη και πρόδρομο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Οι ανταγωνιστικές ομάδες περιελάμβαναν την Αυστρία, την Τσεχοσλοβακία, την Ιταλία και την Ελβετία. Η Ουγγαρία αντιμετώπισε τον τελικό της κόντρα στην Ιταλία, την οποία κέρδισε 3–0 με γκολ του Νάντορ Χιντεγκούτι και δύο από το Πούσκας.[26]

Η Ουγγαρία όπως παρατάχθηκε στον αγώνα απέναντι στην Αγγλία. Πρώτος από αριστερά ο αρχηγός Φέρεντς Πούσκας

Ο τότε πρόεδρος της Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας της Αγγλίας (και μετέπειτα της FIFA) Στάνλεϊ Ράους ενδιαφέρθηκε να διοργανωθεί ένας φιλικός αγώνας με την Αγγλία, κάτι που τελικά υλοποιήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 1953.[24] Η Αγγλία δεν είχε ηττηθεί ποτέ εντός έδρας από ομάδα εκτός των Βρετανικών Νήσων (έχασε από τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας το 1949) και η Ομοσπονδία ήταν εφησυχασμένη - ως εφευρέτες του παιχνιδιού, ήταν σίγουροι ότι οι παίκτες τους ήταν τεχνικά και τακτικά ανώτερη από οποιαδήποτε άλλη χώρα. Εκείνη την εποχή, η Αγγλία κατατάχθηκε ως η τρίτη καλύτερη ομάδα στον κόσμο και η Ουγγαρία κατατάχθηκε ως η καλύτερη. Το παιχνίδι αναμενόταν με ανυπομονησία. ο βρετανικός Τύπος το ανέφερε ως "η συνάντηση του αιώνα". Ο αγώνας διεξήχθη μπροστά σε 105.000 θεατές στο στάδιο στάδιο Γουέμπλεϊ. Η Ουγγαρία σκόραρε μετά από 50 μόλις δευτερόλεπτα με το Χιντεγκούτι και μετά από 27 λεπτά το σκορ ήταν ήδη 4–1. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν 6–3, με χατ-τρικ του Χιντεγκούτι, δύο γκολ από τον Πούσκας και ένα από τον Γιόζεφ Μπόζικ. Όπως εξηγεί ο συγγραφέας ποδοσφαίρου Jonathan Wilson στο βιβλίο του The Names Heard Long Ago η χρυσή εποχή του ουγγρικού ποδοσφαίρου διαμόρφωσε το σύγχρονο παιχνίδι - με τα λόγια του κεντρικού μέσου της εθνικής Αγγλίας Σιντ Όουεν χαρακτηριστικά «το να παίζεις εναντίον τους ήταν σαν να παίζεις με ανθρώπους από το διάστημα». Ήταν ένα μάθημα ποδοσφαίρου που προκάλεσε σοκ στο αγγλικό ποδόσφαιρο και το οποίο τελικά έκανε τους αγγλικούς συλλόγους να προσαρμόσουν πιο σύγχρονες προπονήσεις και τακτικές.[27][28] Ο Τζίμι Χόγκαν, ο οποίος ήταν γνωστή κινητήρια δύναμη πίσω από τις εξελίξεις της εθνικής ομάδας της Ουγγαρίας, θεωρήθηκε ευρέως ως προδότης για τον καθοριστικό του ρόλο στην οικοδόμηση μιας ομάδας για να αντιμετωπίσει την Αγγλία και στην ανάπτυξη της φιλοσοφίας του για το ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο στο εξωτερικό σε αντίθεση με την εγχώρια στη Βρετανία και την Ιρλανδία. Η συνάντηση έμεινε στην ιστορία ως ο "αγώνας του αιώνα".[29][30][31][32]

Η Αγγλία ήταν ανήσυχη για εκδίκηση μετά την ήττα στο Γουέμπλεϊ και ο επαναληπτικός αγώνας είχε προγραμματιστεί στη Βουδαπέστη για τις 23 Μαΐου 1954, τρεις εβδομάδες πριν από την έναρξη του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1954. Η Ουγγαρία κέρδισε με 7–1, προκαλώντας την πιο βαριά ήττα της Αγγλίας που έχει διατηρηθεί μέχρι σήμερα.[33]

Η Ουγγαρία πήγε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954 στην Ελβετία ως σταθερά το φαβορί. Ήταν αήττητοι από το 1950 και είχαν στείλει τα μηνύματα με τις μεγάλες νίκες επί της Αγγλίας. Οι 16 φιναλίστ ανατέθηκαν σε τέσσερις ομίλους, με κάθε όμιλο να έχει τέσσερις ομάδες. Μόνο τέσσερις αγώνες ήταν προγραμματισμένοι για κάθε όμιλο. Οι δύο πρώτες ομάδες από κάθε όμιλο θα προκρίνονταν στους προημιτελικούς. Η Ουγγαρία ήταν στο δεύτερο όμιλο με την Τουρκία, τη Δυτική Γερμανία και τη Νότια Κορέα.[34][35]

Οι Μαγυάροι κέρδισαν το εναρκτήριο παιχνίδι τους απέναντι στη Νότια Κορέα με 9–0, με τον Σάντορ Κότσις να σημειώνει χατ-τρικ. Στο δεύτερο παιχνίδι νίκησε τη Δυτική Γερμανία με 8–3, με τον Κότσις να πετυχαίνει άλλα 4 γκολ. Ωστόσο, το κυνικό (και κατά πολλούς εσκεμμένο) φάουλ στον Πούσκας τον άφησε με κάταγμα στον αστράγαλο, που δεν του έδωσε τη δυνατότητα να αγωνιστεί στα προημιτελικά και ημιτελικά στάδια ήταν αξιομνημόνευτο.[36]

Η Ουγγαρία συνάντησε τη Βραζιλία σε ένα αγώνα με υψηλές προσδοκίες προημιτελικό. Και οι δύο πλευρές είχαν τη φήμη για ανοιχτό, επιθετικό ποδόσφαιρο. Οι Βραζιλιάνοι είχαν χάσει τον τελευταίο και αποφασιστικό αγώνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1950 από την Ουρουγουάη και ανυπομονούσαν να φτάσουν ξανά στον τελικό. Δυστυχώς, το παιχνίδι ήταν αξιοσημείωτο για τον αριθμό των σκληρών φάουλ που πραγματοποιήθηκαν και από τις δύο πλευρές και όχι ως έκθεση ποδοσφαιρικής τεχνικής. Η Ουγγαρία προηγήθηκε με 2–0 μετά από 7 λεπτά και μετά το παιχνίδι κατέληξε σε σειρά από φάουλ, ελεύθερα χτυπήματα και επεισόδια στο γήπεδο με αποτέλεσμα τρεις αποβολές. Ο αγώνας έληξε 4–2 για την Ουγγαρία. Οι μάχες συνεχίστηκαν εκτός γηπέδου στις σήραγγες και στα καμαρίνια των παικτών.[37][38]

Ο Άγγλος διαιτητής του παιχνιδιού Άρθουρ Έλις σχολίασε: "Νόμιζα ότι θα ήταν το καλύτερο παιχνίδι που είχα δει ποτέ. Ήμουν στην κορυφή του κόσμου. Το αν η πολιτική και η θρησκεία είχαν να κάνουν με αυτό δεν ξέρω, αλλά συμπεριφέρονταν σαν ζώα. Ήταν ένα φρικτό ματς. Στο σημερινό κλίμα τόσοι πολλοί παίκτες θα είχαν αποβληθεί, το παιχνίδι θα είχε εγκαταλειφθεί. Η μόνη μου σκέψη ήταν ότι ήμουν αποφασισμένος να το τελειώσω". Η συνάντηση έμεινε στην ιστορία ως "η μάχη της Βέρνης".[39][40][41]

Η Ουρουγουάη ήταν η πρωταθλήτρια και δεν είχε χάσει ποτέ αγώνα Παγκοσμίου Κυπέλλου στην ιστορία της, κερδίζοντας και τις δύο διοργανώσεις στις οποίες είχε συμμετάσχει προηγουμένως. Η Ουγγαρία ήταν χωρίς τον Πούσκας, αλλά κατάφερε να πάρει το προβάδισμα μέσω του Ζόλταν Τσίμπορ. Η Ουρουγουάη συγκεντρώθηκε αλλά δεν μπόρεσε να ισοφαρίσει ακόμη και πριν από το ημίχρονο. Σχεδόν αμέσως μετά την επανεκκίνηση, ο Νάντορ Χιντεγκούτι πέτυχε δεύτερο γκολ για την Ουγγαρία. Το αήττητο ρεκόρ του Παγκοσμίου Κυπέλλου της Ουρουγουάης φαινόταν να έχει τελειώσει, αλλά είχαν ακόμα το μεγαλύτερο μέρος του δεύτερου ημιχρόνου για να ανακάμψουν. Οι πρωταθλητές δεν επρόκειτο να τα παρατήσουν χωρίς αγώνα και πέρασαν μεγάλο μέρος του υπόλοιπου αγώνα ξεκινώντας επίθεση μετά από επίθεση στην άμυνα της Ουγγαρίας. Με ένα τέταρτο της ώρας να παίξει ο Χουάν Χόμπεργκ σκόραρε για την Ουρουγουάη. Η Ουγγαρία υπερασπίστηκε απελπιστικά μέχρι το 86ο λεπτό, όταν ο Χόμπεργκ σημείωσε το δεύτερο για να επιβάλει την παράταση. Εμφανιζόμενη ότι είχε πολύ περισσότερη ενέργεια από τους αντιπάλους της, η Ουγγαρία πήρε το προβάδισμα στα μέσα της δεύτερης περιόδου της παράτασης, όταν ο Σάντορ Κότσις σκόραρε από κοντά με κεφαλιά. Ο Κότσις σκόραρε ξανά τέσσερα λεπτά πριν από τη λήξη, με μία ακόμα κεφαλιά. Η Ουρουγουάη ηττήθηκε με 4–2, την πρώτη της ήττα στο Παγκόσμιο Κύπελλο, ενώ η Ουγγαρία πήγε στον δεύτερο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου μετά το 1938.[42][43]

Το παιχνίδι ήταν σε άμεση αντίθεση με τον προημιτελικό μεταξύ Ουγγαρίας και Βραζιλίας. Τόσο η Ουγγαρία όσο και η Ουρουγουάη είχαν παίξει ελκυστικό, επιθετικό ποδόσφαιρο σε αυτό που ήταν αναμφισβήτητα μία από τις καλύτερες συναντήσεις ποδοσφαίρου σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο.[44]

Οι συνθέσεις των ομάδων του τελικού του 1954

Ο τελικός ήταν μεταξύ Ουγγαρίας και Δυτικής Γερμανίας. Η Ουγγαρία ήταν στον δεύτερο τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου (η ομάδα του 1938 είχε χάσει από την Ιταλία 4–2 στο Παρίσι). Επιπλέον, είχαν ρεκόρ 34 νικών, 6 ισοπαλιών και 1 ήττας από τον Αύγουστο του 1949, και ήταν αήττητοι στους τελευταίους 32 αγώνες τους. Η Ουγγαρία είχε συντρίψει τη Δυτική Γερμανία στον αγώνα του πρώτου γύρου. Το μόνο πρόβλημα που αντιμετώπισαν οι Ούγγροι ήταν ο τραυματισμός στον αστράγαλο που υπέστη στον Πούσκας στο ίδιο παιχνίδι, από τον οποίο δεν είχε αναρρώσει πλήρως - ο Σέμπες με τη σύμφωνη γνώμη του παίκτη πήρε την απόφαση να παίξει. Η Ουγγαρία προηγήθηκε νωρίς στο 6ο λεπτό, με γκολ του Πούσκας. Δύο λεπτά αργότερα, ο Τσίμπορ έκανε το 2–0 στην Ουγγαρία. Ωστόσο, οι Γερμανοί συσπειρώθηκαν και πήραν γρήγορα το σκορ πίσω στο 2–1 μέσω του Μαξ Μόρλοκ. Στο 18ο λεπτό, οι Γερμανοί ισοφάρισαν από το κόρνερ με το γκολ που πέτυχε ο Χέλμουτ Ραν. Στο δεύτερο ημίχρονο, η Ουγγαρία έτρεξε μπροστά προσπαθώντας να ανακτήσει το προβάδισμα, αλλά οι προσπάθειές τους ματαιώθηκαν επανειλημμένα από τη γερμανική άμυνα, με τον τερματοφύλακα Τόνι Τουρέκ να κάνει αρκετές καλές αποκρούσεις. Με έξι λεπτά να απομένουν και το σκορ 2–2, ο Ραν πέτυχε το τρίτο γκολ της Δυτικής Γερμανίας. Δύο λεπτά πριν από το τέλος, ο Πούσκας φάνηκε να ισοφαρίζει, αλλά το γκολ ακυρώθηκε εσφαλμένα ως οφ- σάιντ. Ο αγώνας έληξε το αήττητο της Ουγγαρίας σε μία από τις μεγαλύτερες ανατροπές στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Η Δυτική Γερμανία κέρδισε 3–2 στο «Θαύμα της Βέρνης».[45][46]

Υπήρξαν τρία αμφιλεγόμενα περιστατικά στον τελικό, το καθένα ευνοώντας τους Γερμανούς. Ο Ούγγρος τερματοφύλακας Γκρόσιτς εμποδίστηκε στο δεύτερο γκολ της Γερμανίας, ο Πούσκας προφανώς ισοφάρισε στο 89ο λεπτό, αλλά θεωρήθηκε οφσάιντ και υπήρξε ανατροπή στον Κότσις στην περιοχή του πέναλτι στο τελευταίο λεπτό του παιχνιδιού. Η εμφάνιση της ομάδας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1954 δημιούργησε πολλά ρεκόρ που παραμένουν ακατάρριπτο, με πιο εντυπωσιακό αυτό των 27 τερμάτων σε μία διοργάνωση σε πέντε μόνο αγώνες που δεν έχει ξεπεραστεί και από πρωταθλήτριες κόσμου σε διοργανώσεις των επτά αγωνιστικών.[47][48] Το ποδόσφαιρο που έπαιζε η ομάδα ήταν τέτοιο που συμμετείχε σε τρεις από τους 10 κορυφαίους αγώνες στην ιστορία με την υψηλότερη βαθμολογία: στη 2η θέση ο τελικός της Βέρνης, στην 7η θέση ο προημιτελικός με τη Βραζιλία (4–2) και στην 8η θέση ο ημιτελικός με την Ουρουγουάη (4–2). Συνολικά σε 50 αγώνες η ομάδα είχε 43 νίκες, 6 ισοπαλίες και μία ήττα, τα γκολ που σημείωσε ήταν 219 (κατά μέσο όρο 4,38 ανά αγώνα), αυτά που δέχτηκε 57 (1,14). Μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο η εθνική συνέχισε την εντυπωσιακή της πορεία και το 1956 έγινε η πρώτη που κέρδισε μεταπολεμικά την Σοβιετική Ένωση μέσα στη Μόσχα με 1–0. Αλλά περισσότερο από τα αποτελέσματα, είναι το παιχνίδι της που μάγεψε. [7][8][49] Μετά τις πολιτικές εξελίξεις το 1956 στη χώρα, η ομάδα διαλύθηκε με τους σημαντικότερους ποδοσφαιριστές να ακολουθούν διαφορετική πορεία, άλλοι αγωνιζόμενοι σε μεγάλους συλλόγους της Δυτικής Ευρώπης και άλλοι παραμένοντας στις προ γεγονότων εγχώριες ομάδες. [2]

Η Χρυσή Ομάδα της δεκαετίας του 1950

Νεότερη ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τις επόμενες δεκαετίες επήλθε σταδιακή αποδυνάμωση της εθνικής Ουγγαρίας. Ήταν παρούσα σε ευρωπαϊκά και παγκόσμια πρωταθλήματα χωρίς να φτάσει σε κανένα τελικό, διακρινόμενη στις δεκαετίες του 1970 και 1980 χάριν της παρουσίας κυρίως σπουδαίων επιθετικών όπως οι Φλόριαν Άλμπερτ, Λάγιος Τίχι, Φέρεντς Μπένε αλλά στα τέλη του 20ού αιώνα η παρουσία της στις τελικές φάσεις μεγάλων διοργανώσεων ήταν ελλιπής έως ανύπαρκτη.[50] Στον 21ο αιώνα πραγματοποιήθηκε ανανέωση σε όλα τα επίπεδα. Το 2008 ιδρύθηκε η Ουγγρική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία Παίδων με σκοπό την ανάδειξη και προώθηση νέων ταλέντων. Επίσης, το 2010 η Ουγγαρία φιλοξένησε το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου σάλας στη Βουδαπέστη και το Ντέμπρετσεν. Ήταν η πρώτη φορά που μία διοργάνωση της UEFA έλαβε χώρα σε ουγγρικό έδαφος, υπό την αιγίδα της Ουγγρικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Ακόμη, η εθνική ομάδα των ανδρών έχει καταφέρει να αποσπάσει αποτελέσματα τα οποία μπορούν να χαρακτηριστούν ως εκπλήξεις, όπως η νίκη με 3–2 επί της εθνικής Ελλάδας στο μεταξύ τους αγώνα για τα προκριματικά του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου του 2008 και η επικράτηση με 3–1 με αντίπαλο την Ιταλία για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006. Παρά το γεγονός ότι η εθνική ανδρών δεν έχει καταφέρει να προκριθεί στα τελικά κάποιας μεγάλης διοργάνωσης από το 1986 και μετά, η εθνική ελπίδων έφτασε μέχρι να ημιτελικά του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος νέων (κάτω των 19 ετών), ενώ αντίστοιχα η εθνική Κ-20 κατέλαβε την τρίτη θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο κάτω των 20 ετών, φέρνοντας στην Ουγγαρία το πρώτο μετάλλιο στο ποδόσφαιρο μετά από σχεδόν μισό αιώνα και μαζί με αυτό την ελπίδα για μια μελλοντική αναγέννηση της χώρας σε ποδοσφαιρικό επίπεδο. Ήδη νέα ταλέντα όπως ο Μπάλας Τζούτζακ, ο Βλάντιμιρ Κόμαν και ο Άνταμ Σάλαϊ, αφού πέρασαν από τις εθνικές ομάδες παίδων, νέων και ελπίδων, τώρα αγωνίζονται στην εθνική ανδρών.

Αντιπαλότητα με Ρουμανία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ουγγαρία έχει μια ιστορική αντιπαλότητα με την Ρουμανία. Η αντιπαλότητα αυτή ξεκίνησε λόγω της υπογραφής του Τριανόν, όπου η Ουγγαρία εξαναγκάστηκε να παραχωρήσει τα 2/3 των εδαφών της. Την Τρανσυλβανία την παρέδωσε στη Ρουμανία. Έκτοτε, οι οπαδοί μεταξύ των δύο χωρών, δεν διστάζουν να δείξουν το κοινό αίσθημα αντιπάθειας που τρέφουν ο ένας για τον άλλον, στους αγώνες μεταξύ Ουγγαρίας και Ρουμανίας. Τέτοια περιστατικά υπήρξαν:

Διοργανώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παγκόσμιο Κύπελλο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

To εθνόσημο της Ουγγαρίας χρησιμοποιείται από την εθνική ομάδα ως σήμα (παραλλαγμένο)
Έτος Γύρος Θέση Π Ν Ι Η ΓΥ ΓΚ
Flag of Uruguay.svg 1930 Δεν συμμετείχε
Flag of Italy.svg 1934 Προημιτελικοί 6 2 1 0 1 5 4
Flag of France.svg 1938 Φιναλίστ 2 4 3 0 1 15 5
Flag of Brazil.svg 1950 Δεν συμμετείχε
Flag of Switzerland.svg 1954 Φιναλίστ 2 5 4 0 1 27 10
Flag of Sweden.svg 1958 Φάση των ομίλων 10 4 1 1 2 7 5
Flag of Chile.svg 1962 Προημιτελικά 5 4 2 1 1 8 3
Flag of England.svg 1966 6 4 2 0 2 8 7
Flag of Mexico.svg 1970 Δεν προκρίθηκε
Flag of Germany.svg 1974
Flag of Argentina.svg 1978 φάση των ομίλων 15 3 0 0 3 3 8
Flag of Spain.svg 1982 14 3 1 1 1 12 6
Flag of Mexico.svg 1986 18 3 1 0 2 2 9
Flag of Italy.svg 1990 Δεν προκρίθηκε
Flag of the United States.svg 1994
Flag of France.svg 1998
Flag of South Korea.svgFlag of Japan.svg 2002
Flag of Germany.svg 2006
Flag of South Africa.svg 2010
Flag of Brazil.svg 2014
Flag of Russia.svg 2018
Σύνολο 9/22 - 32 15 3 14 87 57

Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έτος Γύρος Θέση Π Ν Ι Η ΓΥ ΓΚ
Flag of France.svg 1960 Δεν προκρίθηκε
Flag of Spain.svg 1964 3η θέση 3 2 1 0 1 4 3
Flag of Italy.svg 1968 Δεν προκρίθηκε
Flag of Belgium.svg 1972 4η θέση 4 2 0 0 2 1 3
Flag of SFR Yugoslavia.svg 1976 Δεν προκρίθηκε
Flag of Italy.svg 1980
Flag of France.svg 1984
Flag of Germany.svg 1988
Flag of Sweden.svg 1992
Flag of England.svg 1996
Flag of Belgium.svgFlag of the Netherlands.svg 2000
Flag of Portugal.svg 2004
Flag of Austria.svgFlag of Switzerland.svg 2008
Flag of Poland.svgFlag of Ukraine.svg 2012
Flag of France.svg 2016 Φάση των 16 13 3 0 1 2 1 3
Σύνολο 3/15 - 8 2 2 4 11 14

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «55 OFFICIAL INTERNATIONAL WORLD RECORDS 1872 – 1920 (10)». Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2021. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «When will Puskas stop the haunting? The sad and prolonged decline of Hungarian football». Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2021. 
  3. ↑ «FIFA President: FIFA to help the Galloping Major». FIFA. 12 Οκτωβρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Οκτωβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2006. 
  4. ↑ «Coronel Puskas, el zurdo de oro». 17 Νοεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2006. 
  5. ↑ Mackay, Duncan (13 Οκτωβρίου 2005). «Lineker tees up another nice little earner». http://sport.guardian.co.uk/golf/story/0,10069,1590809,00.html. Ανακτήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 2006. 
  6. ↑ «Blatter unveils FIFA Puskas Award». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Απριλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2013. 
  7. ↑ 7,0 7,1 «BRITANNICA : Magical Magyars». Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2020. 
  8. ↑ 8,0 8,1 «MÁGICOS MAGIARES: A GERAÇÃO DE OURO DA HUNGRIA». Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2021. 
  9. ↑ «When Hungary taught the world to play football». Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2020. 
  10. ↑ «Hungarian Golden Team». Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2020. 
  11. ↑ «Football By Decade: 1950s». Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2020. 
  12. ↑ «Magical Magyars». Ανακτήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 2020. 
  13. ↑ «Tactics Through Time: The Mighty Magyars». Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2021. 
  14. ↑ «The Magical Magyars» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2020. 
  15. ↑ «What is Total Football? Famous tactics explained: the clubs, countries & players to use it». Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2020. 
  16. ↑ «El equipo mágico que revolucionó el fútbol mundial, pero se mancó en el final». Ανακτήθηκε στις 21 Νοεμβρίου 2020. 
  17. ↑ «The "Miracle of Bern" of 1954». Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  18. ↑ «Gustav Sebes and the Magical Magyars». Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2020. 
  19. ↑ «Ferenc Puskás : one of the all-time greats returns to Melbourne». Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2020. 
  20. ↑ «The Miracle of Bern: the end of one era, the start of another». Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  21. ↑ «FIFA : Hungarians facing future with confidence». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2021. 
  22. ↑ «INTERNATIONAL OLYMPIC COMMITTEE : The legend of the Hungarian Golden Team was born at the Helsinki Games in 1952». Ανακτήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 2020. 
  23. ↑ «How Hungary's stars left their football mark with Olympic success». Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  24. ↑ 24,0 24,1 «60 years ago, Puskas and Co. lit up the Olympics». Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2021. 
  25. ↑ «The Most Important Soccer Game Ever Played». Ανακτήθηκε στις 9 Νοεμβρίου 2020. 
  26. ↑ «5th International Cup» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Μαΐου 2020. 
  27. ↑ «The Magical Magyars and their considerable influence on European football». Ανακτήθηκε στις 23 Αυγούστου 2020. 
  28. ↑ «The Hungarian disasters - England v Hungary, 1953-4». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Απριλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2019. 
  29. ↑ ««Ο αγώνας του αιώνα» (video)». Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2020. 
  30. ↑ «1953 : Hongrie bat Angleterre match of the century». Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2020. 
  31. ↑ «6-3 Victory Against England 'Match of the Century' Broadcast in Color». Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2021. 
  32. ↑ «FIFA : The day magic wowed Wembley». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2020. 
  33. ↑ «Η ομάδα που θα γινόταν βασίλισσα: Ουγγαρία 1954 εναντίον Ολλανδίας 1974». Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2020. 
  34. ↑ «The Miracle of Bern». Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  35. ↑ «WORLD CUP REWIND: 1954 – THE MIRACLE OF BERN». Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  36. ↑ «Five Injuries That Changed Football History». Ανακτήθηκε στις 30 Αυγούστου 2020. 
  37. ↑ «Historical Football #2 – Das Wunder von Bern». Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2021. 
  38. ↑ «Football's Biggest Controversies – The battle of Berne». Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2021. 
  39. ↑ «FIFA : THE BATTLE OF BERN». Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2021. 
  40. ↑ «On this Day, in 1954: Hungary's Golden Generation won the "Battle of Berne" against Brazil». Ανακτήθηκε στις 28 Αυγούστου 2021. 
  41. ↑ «Football: Ellis a knockout during the Battle of Berne». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2021. 
  42. ↑ «Greatest World Cup team performances». Ανακτήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 2020. 
  43. ↑ «The Invincibles vs The Invincibles: Hungary and Uruguay in the 1954 World Cup». Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2021. 
  44. ↑ «World Cup memorable matches: Uruguay v Hungary 1954». Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2021. 
  45. ↑ «FIFA : The Miracle of Berne». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Οκτωβρίου 2020. 
  46. ↑ «LE MONDE Mondial 1954 : le miracle allemand». Ανακτήθηκε στις 15 Ιουνίου 2020. 
  47. ↑ «Story of the Magyars: The Real Miracle». Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2021. 
  48. ↑ «Ferenc Puskas and the kick that won the 1954 World Cup for Germany against Hungary». Ανακτήθηκε στις 4 Αυγούστου 2020. 
  49. ↑ «INTERNATIONAL OLYMPIC COMMITTEE : The last charge of Hungary's Magical Magyars». Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2021. 
  50. ↑ «The last Magyars – Hungary's 1960s revival». Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2021. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

π • σ • ε Εθνικές ομάδες ποδοσφαίρου ανδρών Ευρώπης (UEFA)
Ενεργές
Δεν υφίστανται πλέον
Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Hungary national football team της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0. (ιστορικό/συντάκτες).
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Εθνική_Ουγγαρίας_(ποδόσφαιρο_ανδρών)&oldid=9025282"