Εθνική Ενότητα Ρωσίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Εθνική Ενότητα Ρωσίας
Русское национальное единство
ΠρόεδροςΑλεξάντρ Μπαρκάσοφ
Ίδρυση1990
Διάλυση2000
ΈδραΜόσχα, Ρωσία
ΙδεολογίαΝεοναζισμός
Ρωσικός εθνικισμός
Αντισημιτισμός
Ισλαμοφοβία
Αντίθεση στη μετανάστευση
Αντικομμουνισμός
Τρίτη Θέση
Πολιτικό φάσμαΑκροδεξιά
ΘρησκείαΡωσική Ορθόδοξη Εκκλησία
Διεθνής προσχώρησηΠαγκόσμια Ένωση Εθνικών Σοσιαλιστών
Ιστότοπος
soratnik.com
Πολιτικό σύστημα Ρωσία
Πολιτικά κόμματα
Εκλογές

Η Εθνική Ενότητα Ρωσίας ή Παν-Ρωσικό πολιτικό πατριωτικό κίνημα "Ρωσική Εθνική Ενότητα" (ρωσικά: Всероссийское общественное патриотическое движение, "Русское национальное единство"), είναι ένα νεοναζιστικό πολιτικό κόμμα[1][2][3][4][5] και παραστρατιωτική οργάνωση με έδρα τη Ρωσία και που παλαιότερα δραστηριοποιούταν σε κράτη με ρωσόφωνους πληθυσμούς.[6][7] και ιδρύθηκε από τον υπερ-εθνικιστή Αλεξάντρ Μπαρκάσοφ.[6] Το κίνημα υποστηρίζει την απέλαση των μη Ρώσων καθώς και έναν αυξημένο ρόλο για τους παραδοσιακούς ρωσικούς θεσμούς, όπως η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Το κίνημα επί του παρόντος δεν είναι εγγεγραμμένο ως πολιτική κίνηση σε ολόκληρη την Ομοσπονδιακή Ρωσία.

Ιδεολογία, τακτική και δραστηριότητες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προωθώντας την έννοια της «Ρωσίας για τους Ρώσους και τους συμπατριώτες», τα μέλη του κόμματος (που μερικές φορές ονομάζονται Μπαρκασοβίτες) υποστηρίζουν πολιτικές, συμπεριλαμβανομένης της απέλασης μειονοτήτων που «έχουν την πατρίδα τους εκτός Ρωσίας», ειδικά των Εβραίων και των μεταναστών από τον Νότιο Καύκασο, όπως οι Αζέροι, οι Γεωργιανοί και οι Αρμένιοι, καθώς και εθνότητες της Κεντρικής Ασίας, όπως από το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Τατζικιστάν και άλλες. Το όραμά τους για τη Ρωσία χωρίζεται σε προνομιούχους εθνοτικούς Ρώσους και «συμπατριώτες», δηλαδή τους μη Ρώσους που ζουν στη Ρωσία και έχουν την εθνική τους πατρίδα εκεί, συμπεριλαμβανομένων των αυτόχθονων πληθυσμών της Ρωσικής Άπω Ανατολής και μερικές άλλες μειονότητες. Ενώ θεωρούν ότι αυτοί οι «συμπατριώτες» δικαιούνται να ζήσουν στη Ρωσία, το κόμμα καταδικάζει ωστόσο τυχόν διαφυλετικούς και διαφυλετικούς γάμους, υποστηρίζοντας ότι «δημιουργούν ψυχολογικά προβλήματα αυτοπροσδιορισμού για παιδιά από τέτοιους γάμους».

Σύμφωνα με την εφημερίδα Saint Petersburg Times, οι νέες εγγραφές μελών στο πολιτικό κίνημα ήταν παραδοσιακά υποχρεωμένοι να υπηρετούν ως λειτουργοί χαμηλού επιπέδου, ενεργώντας ως οδηγοί και μοιράζοντας φυλλάδια καθώς επίσης παρακολούθησαν και εκπαιδευτικές συνεδρίες για τη φιλοσοφία και τις πεποιθήσεις του κόμματος, πολλές από τις οποίες προέρχονται από ένα βιβλίο που γράφτηκε από τον Μπαρκάσοφ. Καθώς τα μέλη προχωρούν προς την ιεραρχία, μπορεί να αποκτήσουν το επίπεδο του "συναδέλφου" ή του "συνεργάτη" και έχουν το δικαίωμα να φορούν τα διακριτικά σήματα και να συμμετέχουν σε παραστρατιωτική εκπαίδευση. Τα πιο αφοσιωμένα μέλη προχωρούν στις ανώτατες τάξεις της ιεραρχίας οι οποίοι χρησιμεύουν ως ηγεσία της ομάδας.

Το κόμμα συνεργάστηκε επίσης με επιχειρήσεις, κρατικούς αξιωματούχους, στρατιωτικές και μυστικές υπηρεσίες. Στους υποστηρικτές επιχειρηματίες απονεμήθηκαν πιστοποιητικά αξίας και άλλες διακρίσεις. Η οργάνωση αποφεύγει προς το παρόν άμεσες παραβιάσεις του νόμου. Ορισμένοι αξιωματούχοι επέτρεψαν στο κίνημα να συμμετάσχει σε περιπολίες στους δρόμους και σε άλλες συνεργασίες με την αστυνομία και έχουν διατεθεί εγκαταστάσεις στρατιωτικής εκπαίδευσης. Ορισμένοι κρατικοί και βιομηχανικοί αξιωματούχοι που εκφράζουν την συμπάθεια τους προς το κίνημα δανείστηκαν χώρους για συναντήσεις, παρείχαν εγκαταστάσεις για εκτύπωση βιβλιογραφίας, δημιουργία στολών καθώς και αντιγραφή CD και βίντεο και άλλου υλικού. Επίσης παρέδωσαν αρκετά μαθήματα πολεμικών τεχνών με εκπαιδευτές από το κόμμα που σχετίζονται με κρατικά σχολεία.

Μέλη ορισμένων τοπικών ομάδων του κόμματος έχουν καταδικαστεί για σοβαρά ρατσιστικά εγκλήματα, όπως η υπόθεση με την ομάδα της Εθνικής Ενότητας Ρωσίας στο Τβερ, η οποία βεβήλωνε εβραϊκούς και μουσουλμανικούς τάφους, δολοφόνησε και επιτέθηκε σε άτομα που ανήκαν σε εθνοτικές μειονότητες, καθώς και την διάδοση φυλετικού μίσος, μεταξύ άλλων εγκλημάτων.[1][8] Τα μέλη του του κινήματος έχουν απειλήσει κατά καιρούς περιοδικά και εκδότες, όπως είναι οι απειλές εναντίον της εφημερίδας Vitebsky Courier επειδή επέκριναν τον Πρόεδρο της Λευκορωσίας το 2006.[9]

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1989, ο Μπαρκάσοφ ήταν ο δεύτερος διοικητής στο ρωσικό εθνικό-πατριωτικό μέτωπο Παμιάτ. Η σύγκρουσή του με τον Ντμίτρι Βασιλίεφ οδήγησε τον Μπαρκάσοφ να ηγηθεί, μιας νέας κίνησης, με «τα πιο πειθαρχημένα και δραστήρια μέλη, δυσαρεστημένα από τις κενές συνομιλίες και τους θεατρικούς ακροβατισμούς, από το Παμιάτ». Το 1990, η Εθνική Ενότητα Ρωσίας αναπτύχθηκε περαιτέρω ενόψει των οικονομικών και κοινωνικών δυσκολιών που αντιμετώπισαν οι Ρώσοι κατά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης.

Το κίνημα της Εθνικής Ενότητας Ρωσίας ιδρύθηκε στις 16 Οκτωβρίου 1990 από μια αποσχισμένη ομάδα του Εθνικού Πατριωτικού Μετώπου "Μνήμη" (Παμιάτ") και αναπτύχθηκε από το 1990 έως το 1991. Οι βουλευτές του έχουν αναφερθεί να φορούν μαύρες στολές και να είναι καμουφλαρισμένοι. Η ομάδα υιοθέτησε επίσης ένα κόκκινο και άσπρο έμβλημα σβάστικας και εξέφρασε ανοιχτά τον θαυμασμό του για τον γερμανικό εθνικό σοσιαλισμό και τους δημόσιους εορτασμούς για την άνοδο των Ναζί, αν και η οργάνωση αρνήθηκε επίσημα οποιαδήποτε υποστήριξη για τη ναζιστική ιδεολογία. Η ομάδα δραστηριοποιήθηκε όχι μόνο στη Ρωσία, αλλά και στην Εσθονία, τη Λετονία, τη Λιθουανία και την Ουκρανία. Η Εθνική Ενότητα Ρωσίας προσπάθησε να ενώσει εθνικιστικές ομάδες οργανώνοντας τους Σλαβικούς πληθυσμούς. Συναντήθηκαν με διάφορες ομάδες για να επιδιώξουν κοινούς στόχους, αλλά είδαν λίγη ανταπόκριση.

Μέχρι τα μέσα του 1993, η Εθνική Ενότητα Ρωσίας είχε γίνει το πιο εξέχον ρωσικό εθνικιστικό κίνημα, με ένα ευρύ δίκτυο περιφερειακών ομάδων. Εκτός από την ανάληψη πολιτικής δράσης, το κόμμα πραγματοποίησε στρατιωτικές ασκήσεις και εκπαίδευση τακτικών. Καθώς ξεδιπλώθηκε η συνταγματική κρίση του 1993 στη Ρωσία, η Εθνική Ενότητα υποστήριξε μαχητικά το ρωσικό κοινοβούλιο έναντι του Προέδρου Μπόρις Γέλτσιν. Το 1993, συμμετείχε επίσης στην υπεράσπιση και περιπολία του Λευκού Οίκου, της κατοικίας του Ανώτατου Συμβουλίου της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ενάντια στα στρατεύματα του Προέδρου. Μετά τη νίκη του Γέλτσιν, το κόμμα λειτούργησε παράνομα για αρκετούς μήνες. Ενώ ήταν υπόγειο, το κίνημα συνέχισε να δημοσιεύει άρθρα στην εφημερίδα τους, την Russian Order.

Την ίδια χρονιά, η οργάνωση καταχωρήθηκε ως «σύλλογος στρατιωτικής και πατριωτικής ανατροφής» και αργότερα αναγνωρίστηκε από τοπικούς αξιωματούχους ως «μονάδα αυτοπροστασίας εθελοντών». Για να βοηθήσει στην επίτευξη των στόχων της, η Εθνική Ενότητα ανέπτυξε μια ομάδα ένοπλων παραστρατιωτικών, γνωστών ως Ρώσων Βιτάζι, οι οποίοι εκπαιδεύτηκαν στη χρήση φορητών όπλων και εκρηκτικών.

Στις 15 Οκτωβρίου 1995, 304 εκπρόσωποι από 37 περιφερειακά τμήματα παρακολούθησαν ένα συνέδριο της Εθνικής Ενότητας στη Μόσχα. Το 1999, ο δήμαρχος της Μόσχας Γιούρι Λουζκόφ, με την υποστήριξη ανώτερων κυβερνητικών αξιωματούχων, απαγόρευσε τη διεξαγωγή της δεύτερης περιφερειακής διάσκεψης στη Μόσχα. Ωστόσο, το κίνημα συνέχισε να οργανώνεται.

Το 1999, τα κεντρικά γραφεία της ομάδας στη Μόσχα έκλεισαν. Κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Τσετσενικού Πολέμου, η Εθνική Ενότητα υποστήριξε αρκετούς Ρώσους αξιωματικούς που κατηγορούνται για εγκλήματα στην Τσετσενία. Στο αποκορύφωμα της δημοτικότητάς του το 1999, εκτιμάται ότι είχε 100.000 ενεργά μέλη σε όλη τη Ρωσία από κρατικούς αξιωματούχους. Σήμερα είναι μόνο μια σκιά αυτού που κάποτε και κάπως αδρανή για πολλά χρόνια τώρα.[10]

Το 2014, τα μέλη της Εθνικής Ενότητας προσχώρησαν στις φιλο-ρωσικές δυνάμεις στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Ντόνμπας [11] υπό τη διοίκηση του Πάβελ Γκουμπάρεφ.[12]

Στην Ουκρανία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην Ουκρανία, η Εθνική Ενότητα Ρωσίας εκπροσωπείται από διάφορα μέρη, όπως το Σλαβικό κόμμα και το Κόμμα της σλαβικής ενότητας της Ουκρανίας.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 https://www.interfax.ru/russia/146964
  2. Canada: Immigration and Refugee Board of Canada, Russia: Information on the Russian National Unity (RNU or RNE) political party, including size, influence, activities, relations with government. Document dated 9 June 2004. Document: RUS42684.E
  3. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2021. 
  4. https://lifos.migrationsverket.se/dokument?documentSummaryId=33772
  5. https://lifos.migrationsverket.se/dokument?documentSummaryId=36381
  6. 6,0 6,1 Simonsen, Sven Gunnar (December 1996). «Aleksandr Barkashov and Russian National Unity: Blackshirt friends of the nation». Nationalities Papers 24 (4): 625–639. doi:10.1080/00905999608408473. https://archive.org/details/sim_nationalities-papers_1996-12_24_4/page/625. 
  7. https://www.ecoi.net/en/document/1277869.html
  8. https://tvernews.ru/news/80518/
  9. «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2021. 
  10. «RESPONSES TO INFORMATION REQUESTS (RIRs)» (PDF). Immigration and Refugee Board of Canada. 7 Νοεμβρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Φεβρουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2021. 
  11. «Neo-Nazi Russian National Unity in Eastern Ukraine». 14 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2018. 
  12. «Putin's Neo-Nazi Helpers». KHPG. 10 Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 13 Μαΐου 2018. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]