Είμαι Ακόμη Εδώ (ταινία)
| Είμαι Ακόμη Εδώ | |
|---|---|
 | |
| Σκηνοθεσία | Ουόλτερ Σάλες |
| Παραγωγή | Μαρία Καρλότα Μπρούνο Ροντρίγκο Τεϊσέιρα Μαρτίν ντι Κλερμόντ-Τονέρ |
| Σενάριο | Μουρίλο Χάουζερ Χέιτορ Λορέγκα |
| Βασισμένο σε | Ainda Estou Aqui |
| Πρωταγωνιστές | Φερνάντα Τόρρες Σέλτον Μέλο Φερνάντα Μοντενέγκρο |
| Μουσική | Γουόρεν Έλις |
| Φωτογραφία | Άντριαν Τεϊτζίντο |
| Μοντάζ | Αφόνσο Γκονσάλβες |
| Εταιρεία παραγωγής | VideoFilmes RT Features MACT Productions Arte France Cinéma Conspiração Globoplay |
| Διανομή | Sony Pictures Releasing (Βραζιλία) StudioCanal |
| Πρώτη προβολή | 1 Σεπτεμβρίου 2024 (Βενετία) |
| Κυκλοφορία | 7 Νοεμβρίου 2024(Βραζιλία) 15 Ιανουαρίου 2025 (Γαλλία) |
| Διάρκεια | 138 λεπτά[1] |
| Προέλευση | Βραζιλία Γαλλία |
| Γλώσσα | Πορτογαλικά |
| Προϋπολογισμός | R$8 εκατομμύρια[2] |
| Ακαθάριστα έσοδα | US$25.7 εκατομμύρια[3][4][5] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Το Είμαι Ακόμη Εδώ (πρωτότυπος τίτλος: Ainda Estou Aqui) πολιτική βιογραφική ταινία του 2024, σε σκηνοθεσία του Ουόλτερ Σάλες και σενάριο των Μουρίλο Χάουζερ και Χέιτορ Λορέγκα, βασισμένο στο βιβλίο του 2015 του Μαρσέλο Ρούμπενς Πάιβα. Πρωταγωνιστούν οι Φερνάντα Τορρες και Φερνάντα Μοντενέγκρο ως Γιούνες Πάιβα, μία μητέρα και ακτιβίστρια που αντιμετωπίζει την απαγωγή του συζύγου της, του αντιφρονούντα πολιτικού Ρούμπενς Πάιβα, κατά την διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας στη Βραζιλια.[6] Λίγο μετά την κυκλοφορία της στους Βραζιλιάνικους κινηματογράφους στις 7 Νοεμβρίου 2024 από την Sony Pictures Releasing International, η ταινία έγινε στόχος ενός ανεπιτυχούς μποϊκοτάζ απο την Βραζιλιάνικη ακροδεξιά, η οποία αρνείται ότι το καθεστώς ήταν δικτατορία.[7][8]. Συγκέντρωσε $25,7 εκατομμύρια με προϋπολογισμό παραγωγής $1.5 εκατομμύρια και έγινε η πιο εμπορική Βραζιλιάνικη ταινία μετά την πανδημία COVID-19.[3] Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στη 1 Σεπτεμβρίου 2024 στο 81ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βενετίας[9] όπου έλαβε θετικές κριτικές με ομόφωνους επαίνους για την ερμηνεία της Τόρρες,[10] κερδίζοντας το Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου.[11] Συμπεριλήφθηκε στις 5 καλύτερες διεθνείς ταινίες του 2024 από το Εθνικό Συμβούλιο Κριτικών Κινηματογράφου.[12] Στην 82η τελετή των Χρυσών Σφαιρών, η Τόρρες κέρδισε το βραβείο Α' Γυναικείου Ρόλου σε Δράμα, ενώ η ταινία ήταν υποψήφια και για βραβείο Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας. Στα Βραβεία Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου 2024 ή ταινία ήταν υποψήφια για Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου και Καλύτερης Ταινίας, γινόμενη η πρώτη ταινία Βραζιλιάνικης παραγωγής που έλαβε υποψηφιότητα σε αυτήν την κατηγορία, και κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερης Διεθνής Ταινίας.[13][14]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «I'm Still Here (15)». British Board of Film Classification. 3 Φεβρουαρίου 2025. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2025.
- ↑ «Ainda Estou Aqui» (στα Πορτογαλικά). 7 Νοεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2025.
- ↑ 3,0 3,1 «I'm Still Here (2024)». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2025.
- ↑ Joshi, Namrata (31 Δεκεμβρίου 2024). «Walter Salles: What is happening in Brazil is the return to the collectiveness of cinema». Cinema Express. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2025.
- ↑ GABRIELA SÁ PESSOA (30 Δεκεμβρίου 2024). «Brazilian film 'I'm Still Here' tops box office, forcing nation to reckon with dictatorship trauma». AP News. Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2025.
- ↑ Wiseman, Andreas (28 Μαΐου 2024). «Walter Salles' Directorial Comeback 'I'm Still Here' Sells To Sony Classics For North America & Raft Of International Territories Out Of Cannes Market». Deadline Hollywood. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2025.
- ↑ «Boicote a 'Ainda Estou Aqui' é vergonhoso e ignorante – e não funciona». UOL (στα Πορτογαλικά). 20 Νοεμβρίου 2024. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2025.
- ↑ Phillips, Tom (4 December 2024). «Brazil film portraying notorious crime during dictatorship strikes chord: 'It hasn't been overcome'». The Guardian. https://www.theguardian.com/film/2024/dec/04/film-brazil-dictatorship-i-m-still-here.
- ↑ «Biennale Cinema 2024 | Ainda estou aqui (I'm still here)». La Biennale di Venezia. 9 Ιουλίου 2024. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2025.
- ↑ Bunbury, Stephanie (1 Σεπτεμβρίου 2024). «'I'm Still Here' Review: Walter Salles' Love Letter To Brazil Is A Powerful Warning From History – Venice Film Festival». Deadline Hollywood. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2025.
- ↑ Tartaglione, Andreas Wiseman, Nancy (7 Σεπτεμβρίου 2024). «Venice Winners: Pedro Almodóvar's 'The Room Next Door' Wins The Golden Lion; Also Wins For Nicole Kidman, Brady Corbet, 'I'm Still Here' & More». Deadline Hollywood. Ανακτήθηκε στις 7 Σεπτεμβρίου 2024.
- ↑ «2024 Archives». National Board of Review. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2025.
- ↑ «'I'm Still Here' makes history as first Brazilian film nominated for Best Picture at 2025 Oscars». The Express Tribune. 23 Ιανουαρίου 2025. Ανακτήθηκε στις 21 Φεβρουαρίου 2025.
- ↑ Leite, Marcelo (23 Ιανουαρίου 2025). «Oscars 2025: I'm Still Here's Best Picture Nomination Explained (& When You Can Watch It)». ScreenRant. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2025.
