Δωροθέα Σοφία της Σαξονίας-Άλτενμπουργκ
| Δωροθέα Σοφία της Σαξονίας-Άλτενμπουργκ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 19 Δεκεμβρίου 1587[1][2] Βαϊμάρη[3] |
| Θάνατος | 10 Φεβρουαρίου 1645[1][2] Βαϊμάρη[4] |
| Τόπος ταφής | Αβαείο του Κβέντλινμπουργκ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Θρησκεία | Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | θρησκευόμενος (καθολικισμός) |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Φρειδερίκος Γουλιέλμος Α΄ της Σαξονίας-Βαϊμάρης και Σοφία της Βυρτεμβέργης, δούκισσα της Σαξονίας-Βαϊμάρης |
| Αδέλφια | Δωροθέα της Σαξονίας-Άλτενμπουργκ Φρειδερίκος της Σαξονίας-Άλτενμπουργκ Ιωάννης Φίλιππος της Σαξονίας-Άλτενμπουργκ Φρειδερίκος Γουλιέλμος Β΄ της Σαξονίας-Άλτενμπουργκ Ιωάννης Γουλιέλμος της Σαξονίας-Άλτενμπουργκ Άννα Σοφία της Σαξονίας-Άλτενμπουργκ |
| Οικογένεια | Οίκος των Βέττιν |
 Σχετικά πολυμέσα | |
H Δωροθέα-Σοφία, γερμ. Dorothea-Sophia von Sachsen-Weimar von Wettin (19 Δεκεμβρίου 1587 - 10 Φεβρουαρίου 1645) από τον Οίκο των Βέττιν ήταν κόρη του δούκα της Σαξονίας-Βαϊμάρης. Έγινε πριγκίπισσα-ηγουμένη στο αββαείο του Κβέντλινμπουργκ.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν η πρώτη κόρη του Φρειδερίκου-Γουλιέλμου Α΄ δούκα της Σαξονίας-Βαϊμάρης και της Σοφίας, κόρης του Χριστοφόρου δούκα της Βυρτεμβέργης.
Το 1618 εκλέχθηκε διάδοχος της Δωροθέας των Βέττιν της Σαξονίας στο πριγκιπάτο-αββαείο του Κβέντλινμπουργκ. Την εκλογή επικύρωσε ο Ροδόλφος Β΄ των Αψβούργων. Κατά τη διοίκησή της το αββαείο λεηλατήθηκε στον Τριακονταετή Πόλεμο. Αντίθετα από τις προκατόχους της, η Δωροθέα-Σοφία συχνά αντιμετώπισε τον Ιωάννη-Γεώργιο Α΄ εκλέκτορα της Σαξονίας.
Η πριγκίπισσα-ηγουμένη απαγόρευσε στους ιερείς της να αρνούνται την άφεση σε κάποιον, που είχε κάνει ειλικρινή και συντετριμμένη εξομολόγηση. Ωστόσο, αν ο ίδιος ενορίτης επαναλάμβανε την αμαρτία, θα αντιμετώπιζε αυξανόμενη τιμωρία και τέλος παραπομπή στο εκκλησιαστικό συμβούλιο. Διακήρυξε ότι οι ενορίτες, που δεν ήθελαν να αναλάβουν ανάδοχοι, δεν θα ταφόταν σύμφωνα με την παράδοση ή σε καθαγιασμένο χώρο. Οι αποφάσεις ήταν αρκετά όπως οι προηγούμενες καθολικές πρακτικές. Επίσης έλαβε μέτρα για να απαγορεύσει το να μνηστεύονται μυστικά, δηλώνοντας ότι κάθε μνηστεία έπρεπε να έχει μάρτυρες τρεις άνδρες και να κοινοποιηθεί δημόσια.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Karant-Nunn, Susan C. (1997). The Reformation of ritual: an interpretation of early modern Germany. Routledge. ISBN 0-415-11337-7. Retrieved 9 July 2009.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p731.htm#i7309. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
|