Μετάβαση στο περιεχόμενο

Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 35°N 117°W / 35°N 117°W / 35; -117

Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες
ΧώραΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Διοικητική υπαγωγήΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
Γεωγραφικές συντεταγμένες40°0′0″N 113°0′0″W
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Οι Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες (αγγλικά: Western United States‎‎, γνωστές επίσης ως Αμερικανική Δύση, Δυτικές Πολιτείες, Φαρ Ουέστ και Δύση) είναι μία από τις τέσσερις διοικητικές περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, όπως αυτές έχουν καθοριστεί από το Γραφείο Απογραφής των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής.

Καθώς η αμερικανική οικιστική ανάπτυξη στις ΗΠΑ επεκτεινόταν προς τα δυτικά, η έννοια του όρου Δύση άλλαξε. Πριν από το 1800 περίπου, η κορυφή των Απαλαχίων Ορέων θεωρούνταν το όριο της αμερικανικής Δύσης. Έκτοτε, τα σύνορα κινήθηκαν δυτικά και εν τέλει τα εδάφη στα δυτικά του ποταμού Μισισιπή θεωρήθηκαν η Δύση.[1]

Ο ορισμός του Γραφείου Απογραφής των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής για τις 13 δυτικότερες πολιτείες περιλαμβάνει τα Βραχώδη Όρη και τη Μεγάλη Λεκάνη προς την Ακτή του Ειρηνικού και τη Χαβάη, τη νησιωτική πολιτεία η οποία βρίσκεται στο μέσον του Ειρηνικού Ωκεανού. Στα ανατολικά των Δυτικών Ηνωμένων Πολιτειών βρίσκονται οι Μεσοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες και οι Νότιες Ηνωμένες Πολιτείες, με τον Καναδά στα βόρεια και το Μεξικό στα νότια.

Οι Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες περιέχουν πολλά σημαντικά μεγαοικοσυστήματα, ανάμεσα στα οποία είναι άνυδρα και ημίξηρα οροπεδίων και πεδιάδες, ιδιαίτερα στα νοτιοδυτικά της χώρας, δασώδη βουνά, μετανύ των οποίων είναι οι τρεις μεγάλες οροσειρές της Σιέρα Νεβάδα, των Κασκέιντ και των Βραχωδών Ορέων, η μεγάλη ακτογραμμή του Ειρηνικού Ωκεανού και τα δάση της βροχής του Βορειοδυτικού Ειρηνικού Ωκεανού.

Γεωγραφικός ορισμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ενώ η Δύση ορίζεται από πολλά επαγγέλματα, ο Αμερικανός καουμπόι χρησιμοποιείται συχνά ως έμβλημα της περιοχής. Εδώ έχει απεικονιστεί από τον ζωγράφο Σ. Μ. Ράσελ.
Η Δύση, ως το πιο πρόσφατα κατοικηθέν τμήμα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, συχνά είναι συχνά γνωστή για τους μεγάλους αυτοκινητοδρόμους της και τον ανοιχτό της χώρο. Στη φωτογραφία, ένας δρόμος στη Γιούτα προς την Κοιλάδα των Μνημείων στη φυλή Ναβάχο.

Οι Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες είναι η μεγαλύτερη περιοχή της χώρας, καλύπτοντας σχεδόν τη μισή χερσαία έκταση των ηπειρωτικών Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Είναι επίσης η πιο ποικιλόμορφη γεωγραφικά περιοχή, αφού ενσωματώνει γεωγραφικές περιοχές όπως τα εύκρατα δάση της βροχής στα βορειοδυτικά, τις υψηλότερες οροσειρές, μεταξύ των οποίων και τα Βραχώδη Όρη, η Σιέρα Νεβάδα και τα Κασκέιντ, πολυάριθμους παγετώνες καθώς και το δυτικό άκρο των Μεγάλων Πεδιάδων. Περιέχει επίσης την πλειονότητα των περιοχών της ερήμου οι οποίες βρίσκονται στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι έρημοι Μοχάβι και the Μεγάλη Λεκάνη βρίσκονται εξ ολοκλήρου στη δυτική περιοχή, μαζί με τμήματα των ερήμων Σονόρα και Τσιουάχαν (μεγάλο τμήμα της τελευταίας βρίσκεται στο Τέξας, ενώ και οι άλλες δύο εκτείνονται στο Μεξικό). Δεδομένης αυτής της εκτεταμένης και ποικιλόμορφης γεωγραφίας, δεν είναι περίεργο ότι είναι δύσκολο να οριστεί η περιοχή με ακρίβεια. Αισθανόμενος μια πιθανή αλλαγή στη λαϊκή αντίληψη της Δύσης ως περιοχής κατά τις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο ιστορικός Γουόλτερ Νάτζεντ διεξήγαγε μια έρευνα σε τρεις ομάδες επαγγελματιών που έχουν δεσμούς με την περιοχή αυτή: μια μεγάλη ομάδα δυτικών ιστορικών (187 ερωτηθέντες) και δύο μικρότερες ομάδες, η μία 25 δημοσιογράφων και εκδοτών και η άλλη 39 δυτικών συγγραφέων.[2] Η πλειονότητα των ερωτηθέντων ιστορικών τοποθέτησε το ανατολικό όριο των δυτικών ΗΠΑ στα ανατολικά του ορισμού του Γραφείου Απογραφής, στην ανατολική άκρη των Μεγάλων Πεδιάδων ή στον ποταμό Μισισιπή. Οι ερωτηθέντες στο σύνολό τους έδειξαν πόσο μικρή συμφωνία υπήρχε για τα όρια της Δύσης.

Υποπεριοχές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η περιοχή χωρίζεται σε δύο μικρότερες υποπεριοχές ή τμήματα, από το Γραφείο Απογραφής των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής:[3]

Ορεινές πολιτείες
Μοντάνα, Ουαϊόμινγκ, Κολοράντο, Νιου Μέξικο, Άινταχο, Γιούτα, Αριζόνα και Νεβάδα
Πολιτείες του Ειρηνικού
Ουάσινγκτον, Όρεγκον, Καλιφόρνια, Αλάσκα και Χαβάη

Άλλες ταξινομήσεις κάνουν διάκριση μεταξύ Νοτιοδυτικών και Βορειοδυτικών πολιτειών. Η Αριζόνα, το Νιου Μέξικο, το Δυτικό Τέξας και η Οκλαχόμα θεωρούνται συνήθως οι νοτιοδυτικές πολιτείες. Αντίστοιχα, οι πολιτείες Μοντάνα, Αϊντάχο, Όρεγκον και Ουάσιγκτον μπορούν να θεωρηθούν μέρος του βορειοδυτικού ή του βορειοδυτικού Ειρηνικού Ωκεανού.

Ο όρος Δυτική Ακτή χρησιμοποιείται συνήθως για να αναφερθεί κανείς μόνο στην Καλιφόρνια, το Όρεγκον, την Ουάσιγκτον και την Αλάσκα, ενώ η Χαβάη είναι γεωγραφικά πιο απομονωμένη από τις ηπειρωτικές ΗΠΑ και δεν ταιριάζει απαραίτητα σε καμία από αυτές τις υποπεριοχές.

Πολιτεία Απογραφή 2020 Απογραφή 2010 Μεταβολή Εμβαδόν Πυκνότητα
Άινταχο 1,839,106 1,567,582 +17.32% 82,643.12 τετραγωνικά μίλια (214,044.7 τετραγωνικά χιλιόμετρα) 22 τετραγωνικά μίλια (9 τετραγωνικά χιλιόμετρα)
Αλάσκα 733,391 710,231 +3.26% 570,640.95 τετραγωνικά μίλια (1,477,953.3 τετραγωνικά χιλιόμετρα) 1 τετραγωνικά μίλια (0 τετραγωνικά χιλιόμετρα)
Αριζόνα 7,151,502 6,392,017 +11.88% 113,594.08 τετραγωνικά μίλια (294,207.3 τετραγωνικά χιλιόμετρα) 63 τετραγωνικά μίλια (24 τετραγωνικά χιλιόμετρα)
Γιούτα 3,271,616 2,763,885 +18.37% 82,169.62 τετραγωνικά μίλια (212,818.3 τετραγωνικά χιλιόμετρα) 40 τετραγωνικά μίλια (15 τετραγωνικά χιλιόμετρα)
Γουαϊόμινγκ 576,851 563,626 +2.35% 97,093.14 τετραγωνικά μίλια (251,470.1 τετραγωνικά χιλιόμετρα) 6 τετραγωνικά μίλια (2 τετραγωνικά χιλιόμετρα)
Καλιφόρνια 39,538,223 37,254,523 +6.13% 155,779.22 τετραγωνικά μίλια (403,466.3 τετραγωνικά χιλιόμετρα) 254 τετραγωνικά μίλια (98 τετραγωνικά χιλιόμετρα)
Κολοράντο 5,773,714 5,029,196 +14.80% 103,641.89 τετραγωνικά μίλια (268,431.3 τετραγωνικά χιλιόμετρα) 56 τετραγωνικά μίλια (22 τετραγωνικά χιλιόμετρα)
Μοντάνα 1,084,225 989,415 +9.58% 145,545.80 τετραγωνικά μίλια (376,961.9 τετραγωνικά χιλιόμετρα) 7 τετραγωνικά μίλια (3 τετραγωνικά χιλιόμετρα)
Νεβάδα 3,104,614 2,700,551 +14.96% 109,781.18 τετραγωνικά μίλια (284,332.0 τετραγωνικά χιλιόμετρα) 28 τετραγωνικά μίλια (11 τετραγωνικά χιλιόμετρα)
Νιου Μέξικο 2,117,522 2,059,179 +2.83% 121,298.15 τετραγωνικά μίλια (314,160.8 τετραγωνικά χιλιόμετρα) 17 τετραγωνικά μίλια (7 τετραγωνικά χιλιόμετρα)
Ουάσινγκτον (πολιτεία) 7,705,281 6,724,540 +14.58% 66,455.52 τετραγωνικά μίλια (172,119.0 τετραγωνικά χιλιόμετρα) 116 τετραγωνικά μίλια (45 τετραγωνικά χιλιόμετρα)
Όρεγκον 4,237,256 3,831,074 +10.60% 95,988.01 τετραγωνικά μίλια (248,607.8 τετραγωνικά χιλιόμετρα) 44 τετραγωνικά μίλια (17 τετραγωνικά χιλιόμετρα)
Χαβάη 1,455,271 1,360,301 +6.98% 6,422.63 τετραγωνικά μίλια (16,634.5 τετραγωνικά χιλιόμετρα) 227 τετραγωνικά μίλια (87 τετραγωνικά χιλιόμετρα)

Απομακρυσμένες περιοχές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η παραλία Όφου στο ομώνυμο νησί στην Αμερικανική Σαμόα

Τα τρία κατοικημένα εδάφη του Ειρηνικού που ανήκουν στις ΗΠΑ (η Αμερικανική Σαμόα, το Γκουάμ και οι Βόρειες Μαριάνες Νήσοι) θεωρούνται μερικές φορές μέρος των Δυτικών Ηνωμένων Πολιτειών. Η Αμερικανική Σαμόα βρίσκεται στην Πολυνησία στον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό, ενώ το Γκουάμ και οι Βόρειες Μαριάνες Νήσοι βρίσκονται στις Μαριάνες Νήσους, στο δυτικό τμήμα του Βορείου Ειρηνικού Ωκεανού. Το Γκουάμ και οι Βόρειες Μαριάνες Νήσοι έχουν περιφερειακά δικαστήρια στην ίδια δικαστική περιφέρεια όπου ανήκουν δυτικές πολιτείες όπως η Καλιφόρνια και η Νεβάδα.[4] Η Αμερικανική Σαμόα, το Γκουάμ και οι Βόρειες Μαριάνες Νήσοι θεωρούνται επίσης μέρος των δυτικών ΗΠΑ από άλλους φορείς όπως η Υπηρεσία Εθνικών Πάρκων των ΗΠΑ,[5] το σύστημα της Federal Reserve Bank,[6] FEMA,[7] και το USGS.[8]

Περιοχή Εκτίμηση πληθυσμού 2020

[9][10][11]

Απογραφή 2010 Μεταβολή Έκταση
[9][10][11] 		Πυκνότητα
Αμερικανική Σαμόα 49,437 55,519 −10.95% 224 τετραγωνικά χιλιόμετρα (86 τετραγωνικά μίλια) 221 τετραγωνικά χιλιόμετρα (572 τετραγωνικά μίλια)
Βόρειες Μαριάνες Νήσοι 51,433 53,833 −4.46% 464 τετραγωνικά χιλιόμετρα (179 τετραγωνικά μίλια) 310 τετραγωνικά χιλιόμετρα (802 τετραγωνικά μίλια)
Γκουάμ 168,485 159,358 +5.73% 544 τετραγωνικά χιλιόμετρα (210 τετραγωνικά μίλια) 310 τετραγωνικά χιλιόμετρα (802 τετραγωνικά μίλια)

Δημογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Εθνοτική καταγωγή στις δυτικές ΗΠΑ

Η κατανομή του πληθυσμού ανά φυλή στις Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες (2022):[12][13]

Όπως ορίζεται από το Γραφείο Απογραφής των Ηνωμένων Πολιτειών, η Δυτική περιοχή των Ηνωμένων Πολιτειών περιλαμβάνει 13 πολιτείες,[3] με συνολικό πληθυσμό 78.588.572 κατοίκους το 2020.

Η Δύση είναι μια από τις πιο αραιοκατοικημένες περιοχές στις Ηνωμένες Πολιτείες με 19,1 κατοίκους ανά τετραγωνικό χλμ. Μόνο το Τέξας με 30,1 κατοίκους ανά τετραγωνικό χλμ,η Ουάσιγκτον με 33,2 κατοίκους ανά τετραγωνικό χλμ. και η Καλιφόρνια με 33,2 κατοίκους ανά τετραγωνικό χλμ. υπερβαίνουν τον εθνικό μέσο όρο των 30,11 κατοίκων ανά τετραγωνικό χλμ. Μάλιστα, από το 2022, λίγο λιγότεροι από τους μισούς από τους 78,7 εκατομμύρια κατοίκους της Δύσης ζουν στην Καλιφόρνια.[14]

Αυτοί οι χάρτες από την απογραφή πληθυσμού του 2000 στις ΗΠΑ τονίζουν τις διαφορές από πολιτεία σε πολιτεία στον πληθυσμό τριών μειονοτικών ομάδων. Το μεγαλύτερο μέρος των Ιθαγενών πληθυσμών της Αμερικής, του Ισπανόφωνου και Ασιατικού πληθυσμού βρίσκεται στη Δύση.

Ολόκληρη η δυτική περιοχή έχει επίσης επηρεαστεί έντονα από Ευρωπαίους, Ισπανόφωνους, Ασιάτες και Ιθαγενείς Αμερικανούς. Περιέχει τον μεγαλύτερο αριθμό μειονοτήτων στις ΗΠΑ, ενώ οι περισσότερες μελέτες για τη φυλετική δυναμική στην Αμερική, όπως οι ταραχές στο Λος Άντζελες, έχουν γραφτεί για Ευρωπαίους και Αφροαμερικανούς, σε πολλές πόλεις στη Δύση και την Καλιφόρνια, οι λευκοί και οι μαύροι μαζί είναι λιγότερο από το ήμισυ του πληθυσμού λόγω της προτίμησης για την περιοχή από Ισπανόφωνους και Ασιάτες. Οι Αφροαμερικανοί και οι Ευρωπαίοι Αμερικανοί, ωστόσο, συνεχίζουν να ασκούν ισχυρότερη πολιτική επιρροή λόγω των χαμηλότερων ποσοστών των ατόμων που έχουν αμερικανική υπηκοότητα και δικαίωμα ψήφου μεταξύ των Ασιωτών και των Ισπανόφωνων.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2022 από το Γραφείο Απογραφής, τα μεγαλύτερα ποσοστά εθνοτικής καταγωγής που αναφέρθηκαν στη Δύση είναι Μεξικανοί (24,2%), Γερμανοί (10,1%), Άγγλοι (9,5%), Ιρλανδοί (7,2%), Ιταλοί (3,5%), Φιλιππινέζοι (3,4%) και Κινέζοι (3,3%).[15][16][17]

Η Δύση περιέχει επίσης μεγάλο μέρος του πληθυσμού των ιθαγενών της Αμερικής στις Ηνωμένες Πολιτείες, ιδιαίτερα στις πολιτείες των βουνών και της ερήμου. Από το 2022, η Δύση φιλοξενεί 365.351 άτομα Ναβάχο και 109.208 Απάτσι, καθώς και 276.082 άτομα που αναγνωρίζονται ως Ιθαγενείς Μεξικανοί.[18]

Οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις Αφροαμερικανών στη Δύση βρίσκονται στις πόλεις Σαν Ντιέγκο, Λος Άντζελες, Όκλαντ, Σακραμέντο, Φρέσνο, Σαν Φρανσίσκο Σιάτλ, Τακόμα, Φοίνιξ, Λας Βέγκας, Ντένβερ και Κολοράντο Σπρινγκς.

Οι Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υψηλότερη αναλογία φύλων (περισσότεροι άνδρες παρά γυναίκες) από οποιαδήποτε άλλη περιοχή στις Ηνωμένες Πολιτείες.[19]

Επειδή το κύμα της ανάπτυξης δεν είχε φτάσει ακόμη στο μεγαλύτερο μέρος της Δύσης όταν έγινε εθνικό ζήτημα η προστασία του περιβάλλοντος, οι υπηρεσίες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης των ΗΠΑ κατέχουν και διαχειρίζονται τεράστιες εκτάσεις γης. Οι πιο σημαντικές από αυτές τις υπηρεσίες είναι η Υπηρεσία Εθνικού Πάρκου και το Γραφείο Διαχείρισης Γης που ανήκουν στο Υπουργείο Εσωτερικών και η Δασική Υπηρεσία των ΗΠΑ η οποία ανήκει στο Υπουργείο Γεωργίας. Τα εθνικά πάρκα προορίζονται για ψυχαγωγικές δραστηριότητες όπως ψάρεμα, κατασκήνωση, πεζοπορία και βαρκάδα, αλλά άλλες κυβερνητικές εκτάσεις επιτρέπουν σε αυτά και εμπορικές δραστηριότητες όπως τα ράντσα, η υλοτομία και η εξόρυξη. Τα τελευταία χρόνια, ορισμένοι κάτοικοι της περιοχής που κερδίζουν τα προς το ζην από την ομοσπονδιακή γη έχουν έρθει σε σύγκρουση με τους διαχειριστές της γης αυτής, οι οποίοι καλούν για τη διατήρηση της χρήσης γης εντός περιβαλλοντικά αποδεκτών ορίων.

Η μεγαλύτερη πόλη της περιοχής είναι το Λος Άντζελες, το οποίο βρίσκεται στη δυτική ακτή. Άλλες πόλεις της δυτικής ακτής είναι το Σαν Ντιέγκο, το Σαν Μπερναρντίνο, το Σαν Χοσέ, το Σαν Φρανσίσκο, το Όκλαντ, το Μπέικερσφιλντ, το Φρέσνο, το Σακραμέντο, το Σιάτλ, η Τακόμα, το Άνκορεϊτζ και το Πόρτλαντ - μερικές από τις οποίες βρίσκονται δεκάδες μίλια πρις την ενδοχώρα. Σημαντικές πόλεις στις ορεινές Πολιτείες είναι το Ντένβερ, το Κολοράντο Σπρινγκς, το Φοίνιξ, η Τούσον, η Αλμπουκέρκη, το Λας Βέγκας, το Ρίνο, το Σολτ Λέικ Σίτι, το Μπόισι, το Ελ Πάσο και το Μπίλινγκς.

Φυσική γεωγραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες υποδιαιρούνται σε τρεις μεγάλες φυσιογραφικές περιοχές: τα Βραχώδη Όρη (16-19), τα Ψηλά Οροπέδια (20-22) και τα Όρη του Ειρηνικού (23-25).

Κατά μήκος της ακτής του Ειρηνικού Ωκεανού βρίσκονται οι παράκτιες οροσειρές, οι οποίες, αν και δεν πλησιάζουν την κλίμακα των Βραχωδών Ορέων, είναι ωστόσο εντυπωσιακές. Τα βουνά τους συλλέγουν ένα μεγάλο μέρος της ατμοσφαιρικής υγρασίας που εισέρχεται από τον ωκεανό. Στα αΑνατολικά των παράκτιων οροσειρών βρίσκονται αρκετές εύφορες καλλιεργούμενες κοιλάδες, ιδιαίτερα οι κοιλάδες του Σαν Χοακίν και του Σακραμέντο στην Καλιφόρνια και η κοιλάδα Βίλαμετ στο Όρεγκον.

Το εθνικό πάρκο Ζάιον στη νότια Γιούτα είναι ένα από τα πέντε εθνικά πάρκα της πολιτείας.
Το Μπινγκ Σουρ στην Καλιφόρνια
Η έρημος Μοχάβι καλύπτει μεγάλο μέρος των νοτιοδυτικών Ηνωμένων Πολιτειών.
Το φαράγγι Γκραν Κάνιον στην Αριζόνα

Πέρα από τις κοιλάδες, βρίσκονται η Σιέρα Νεβάδα στον Νότο και η οροσειρά Κασκέιντ στον Βορρά. Το Όρος Χουίτνι, με ύψος που φτάνει στα 14.505 πόδια (4.421 μέτρα) και αποτελεί την ψηλότερη κορυφή στις 48 ηπειρωτικές 48 πολιτείες, βρίσκεται στη Σιέρα Νεβάδα. Η οροσειρά Κασκέιντ είναι επίσης ηφαιστειογενής. Το Όρος Ρενιέρ, ένα ηφαίστειο στην Ουάσιγκτον, έχει επίσης ύψος πάνω από 14.000 πόδια (4.300 μέτρα). Το Όρος της Αγίας Ελένης, ένα ηφαίστειο στην οροσειρά Κασκέιντ, εξερράγη το 1980. Μια μεγάλη ηφαιστειακή έκρηξη στο Όρος Μαζάμα γύρω στο 4860 π.Χ. σχημάτισε τη Λίμνη Κρέιτερ. Αυτές οι οροσειρές έχουν έντονες βροχοπτώσεις, αιχμαλωτίζοντας το μεγαλύτερο μέρος της υγρασίας που έχει διαπεράσει τις παράκτιες οροσειρές και δημιουργώντας μια σκιά βροχής στα ανατολικά η οποία σχηματίζει τεράστιες εκτάσεις άγονης γης. Αυτές οι ξηρές περιοχές καλύπτουν μεγάλο μέρος της Νεβάδας, της Γιούτας και της Αριζόνας. Η έρημος Μοχάβι και η έρημος Σονόρα μαζί με άλλες ερήμους βρίσκονται επίσης εδώ.

Κόκκινο λυκόφως ηλιοβασιλέματος στο Λάντερς της ερμήμου της Καλιφόρνιας
Η περιοχή της ερήμου στο Όρεγκον
Άγρια άλογα στα Όρη Πράιορ της νοτιοανατολικής Μοντάνας
Το εθνικό πάρκο Great Sand Dunes στο Κολοράντο

Πέρα από τις ερήμους βρίσκονται τα Βραχώδη Όρη. Στον Βορρά, εκτείνονται σχεδόν αμέσως ανατολικά της οροσειράς Κασκέιντ, με αποτέλεσμα η περιοχή της ερήμου να είναι μόλις λίγα μίλια σε πλάτος μέχρι να φτάσει κανείς στα σύνορα Καναδά - ΗΠΑ. Τα Βραχώδη Όρη έχουν πλάτος εκατοντάδες μίλια και τρέχουν αδιάκοπα από το Νιού Μέξικο μέχρι την Αλάσκα . Η περιοχή Ρόκι Μάουντεν είναι η υψηλότερη ενιαία περιοχή των Ηνωμένων Πολιτειών, με μέσο υψόμετρο πάνω από 4.000 πόδια (1.200 μέτρα). Οι ψηλότερες κορυφές των Βραχωδών Ορέων, 54 από τις οποίες είναι πάνω από 14.000 πόδια (4.300 μέτρα) σε ύψος, βρίσκονται στο κεντρικό και δυτικό Κολοράντο. Ανατολικά των Βραχωδών Ορέων βρίσκονται οι Μεγάλες Πεδιάδες, των οποίων τα δυτικά τμήματα (για παράδειγμα, το ανατολικό τμήμα του Κολοράντο) θεωρούνται γενικά μέρος των δυτικών Ηνωμένων Πολιτειών.

Η Δύση έχει πολλούς μεγάλους ποταμούς που χύνονται στον Ειρηνικό Ωκεανό, ενώ οι ανατολικοί ποταμοί χύνονται στον Κόλπο του Μεξικού. Ο ποταμός Μισισιπής αποτελεί το ανατολικότερο όριο της Δύσης σήμερα. Ο ποταμός Μιζούρι, που είναι ένας παραπόταμος του Μισισιπή, πηγάζει από τις κορυφές των Βραχωρών Ορέων και κατευθύνεται ανατολικά κατά μήκος των Μεγάλων Πεδιάδων, σε ένα απέραντο εύφορο οροπέδιο, κατεβαίνοντας στη συνέχεια σταδιακά προς τα δάση και από εκεί προς τον Μισισιπή. Ο ποταμός Κολοράντο διασχίζει τις ορεινές πολιτείες, ενώ σε ένα του σημείο σχηματίζει το φαράγγι Γκραν Κάνιον.

Ο ποταμός Κολοράντο είναι μια σημαντική πηγή νερού στα νοτιοδυτικά. Πολλά φράγματα, όπως το φράγμα Χούβερ, σχηματίζουν δεξαμενές κατά μήκος του. Τόσο πολύ νερό αντλείται ως πόσιμο σε όλη τη Δύση και για άρδευση στην Καλιφόρνια ώστε τα περισσότερα χρόνια, το νερό από τον ποταμό Κολοράντο δεν φτάνει πλέον στον Κόλπο της Καλιφόρνιας. Ο ποταμός Κολούμπια, ο μεγαλύτερος σε όγκο ποταμός που χύνεται στον Ειρηνικό Ωκεανό από τη Βόρεια Αμερική, και ο παραπόταμός του, ο ποταμός Σνέικ, εκβάλλει στον Βορειοδυτικό Ειρηνικό. Το Πλατ διασχίζει τη Νεμπράσκα και ήταν γνωστό ότι είχε πλάτος ένα μίλι (2 χλμ) αλλά βάθος μόνο μισή ίντσα (1 εκατοστό). Ο ποταμός Ρίο Γκράντε σχηματίζει τα σύνορα μεταξύ Τέξας και Μεξικού για να στρίψει αργότερα προς τον Βορρά χωρίζοντας στη μέση το Νιου Μέξικο.

Σύμφωνα με την Ακτοφυλακή των Ηνωμένων Πολιτειών, "Το Δυτικό Ποτάμιο Σύστημα αποτελείται από τους ποταμούς Μισισιπή, Οχάιο, Μιζούρι, Ιλινόις, Τενεσί, Κάμπερλαντ, Άρκανσο και Γουάιτ, τους παραποτάμους τους και ορισμένους άλλους ποταμούς που εκβάλλουν στον Κόλπο του Μεξικού".[20] Το τμήμα του ποταμού Οχάιο που ανήκει στο σύστημα αυτό περιλαμβάνει τμήματα αρκετών παράκτιων πολιτειών του Ατλαντικού Ωκεανού, από την Τζόρτζια έως τη Νέα Υόρκη.[21]

Κλίμα και γεωργία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το μεγαλύτερο μέρος της δημόσιας γης το οποίο κατέχουν η Εθνική Δασική Υπηρεσία των ΗΠΑ και το Γραφείο Διαχείρισης Γης βρίσκεται στις δυτικές πολιτείες. Οι δημόσιες εκτάσεις αντιπροσωπεύουν το 25 έως 75 τοις εκατό της συνολικής έκτασης σε αυτές τις πολιτείες.[22]

Το κλίμα της Δύσης είναι ημίξηρο, ωστόσο τμήματα της περιοχής έχουν μεγάλες ποσότητες βροχής ή χιονιού. Άλλα μέρη είναι έρημοι και δέχονται λιγότερο από 5 ίντσες (130 χιλιοστά) βροχή ανά έτος. Το κλίμα γίνεται όλο και πιο ασταθές και υπόκειται σε περιόδους έντονης ξηρασίας.[23]

Οι θερμοκρασίες ποικίλλουν πολύ σε όλη τη Δύση. Τα χαμηλά υψόμετρα στη δυτική ακτή έχουν ζεστά καλοκαίρια και ήπιους χειμώνες με ελάχιστο έως καθόλου χιόνι. Η έρημος νοτιοδυτικά έχει πολύ ζεστά καλοκαίρια και ήπιους χειμώνες, ενώ τα βουνά στα νοτιοδυτικά δέχονται γενικά μεγάλες ποσότητες χιονιού. Η βορειοδυτική ενδοχώρα έχει ένα ηπειρωτικό κλίμα με ζεστά έως πολύ ζεστά καλοκαίρια και κρύους έως πολύ κρύους χειμώνες.

Οι ετήσιες βροχοπτώσεις είναι μεγαλύτερες στα ανατολικά τμήματα, ενώ σταδιακά μειώνονται μέχρι να φτάσουν στην ακτή του Ειρηνικού όπου αυξάνονται και πάλι. Για την ακρίβεια, η περισσότερη ετήσια βροχόπτωση στις Ηνωμένες Πολιτείες σημειώνεται στις παράκτιες περιοχές του Βορειοδυτικού Ειρηνικού. Η ξηρασία είναι πολύ πιο συχνή στη Δύση από ό,τι στις υπόλοιπες Ηνωμένες Πολιτείες. Το πιο ξηρό μέρος που έχει καταγραφεί στις ΗΠΑ είναι η Κοιλάδα του Θανάτου στην Καλιφόρνια.[24] Στις δυτικές πολιτείες, η ξηρασία συνδέεται στενά με τον κίνδυνο εκδήλωσης πυρκαγιάς και έχει σημειωθεί ένας αριθμός αξιοσημείωτων δασικών πυρκαγιών που προκάλεσαν εκτεταμένες υλικές ζημιές και καταστροφή βιότοπων άγριας ζωής. Οι δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες προβλέπεται να βιώσουν συνθήκες ξηρασίας για μεγάλο μέρος του 21ου αιώνα.[23]

Βίαιες καταιγίδες σημειώνονται ανατολικά των Βραχωδών Ορέων. Ανεμοστρόβιλοι εμφανίζονται κάθε άνοιξη στις νότιες πεδιάδες, με τους πιο συνηθισμένους και πιο καταστροφικούς να επικεντρώνονται στο Μονοπάτι των Σιφώνων, το οποίο καλύπτει ανατολικά τμήματα της Δύσης (από το Τέξας έως τη Βόρεια Ντακότα) και όλες τις πολιτείες που βρίσκονται ενδιάμεσα και ανατολικά.

Η γεωργία ποικίλλει ανάλογα με τις βροχοπτώσεις, την άρδευση, το έδαφος, το υψόμετρο και τις θερμοκρασίες. Οι άνυδρες περιοχές γενικά υποστηρίζουν μόνο τη βοσκή ζώων, κυρίως βοοειδών. Ένας σιτοβολώνας εκτείνεται από το Τέξας μέσω της Ντακότας, παράγοντας το μεγαλύτερο μέρος του σιταριού και της σόγιας στις ΗΠΑ, ενώ περισσότερο εξάγεται στον υπόλοιπο κόσμο. Η άρδευση στα νοτιοδυτικά επιτρέπει την ανάπτυξη μεγάλων ποσοτήτων φρούτων, ξηρών καρπών και λαχανικών καθώς και δημητριακών, σανού και ανθέων. Το Τέξας είναι μια σημαντική περιοχή εκτροφής βοοειδών και προβάτων, καθώς και ο μεγαλύτερος παραγωγός βαμβακιού της χώρας. Η Ουάσιγκτον φημίζεται για τα μήλα της και το Άινταχο για τις πατάτες του. Η Καλιφόρνια και η Αριζόνα είναι σημαντικοί παραγωγοί εσπεριδοειδών, ωστόσο, η μείωση των αποθεμάτων νερού, καθώς και η αστική εξάπλωση έχουν συμβάλει στην απότομη μείωση της παραγωγής εσπεριδοειδών στην Αριζόνα.[25] Πολλές ποικιλίες πιπεριών τσίλι καλλιεργούνται στις κοιλάδες του Νιου Μέξικο.[26][27]

Αρχίζοντας από το 1902, το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών ψήφισε μια σειρά από κανονισμούς που εξουσιοδοτούσαν την ίδρυση του Γραφείου Αποκατάστασης των Ηνωμένων Πολιτειών με στόχο την επίβλεψη έργων ανάπτυξης νερού σε δεκαεπτά δυτικές πολιτείες.

Κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα, τα φράγματα και τα έργα άρδευσης παρείχαν νερό για ταχεία αγροτική ανάπτυξη σε όλη τη Δύση και έφεραν ευημερία σε πολλές πολιτείες, στις οποίες η γεωργία προηγουμένως υπήρχε μόνο σε επίπεδο επιβίωσης. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι πόλεις της Δύσης γνώρισαν οικονομική και πληθυσμιακή άνθηση. Η αύξηση του πληθυσμού, κυρίως στις νοτιοδυτικές πολιτείες του Νιου Μέξικο, της Γιούτας, του Κολοράντο, της Αριζόνας και της Νεβάδας, έχει καταπονήσει τους πόρους νερού και ενέργειας, με το νερό να εκτρέπεται για γεωργικές χρήσεις σε μεγάλα πληθυσμιακά κέντρα, όπως είναι η κοιλάδα του Λας Βέγκας και το Λος Άντζελες.

Γεωλογία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι πεδιάδες αποτελούν μεγάλο μέρος του ανατολικού τμήματος της Δύσης, με ένα υπέδαφος γεμάτο από ιζηματογενή πετρώματα από την Παλαιοζωική, Μεσοζωική και Καινοζωική εποχή. Τα Βραχώδη Όρη περιέχουν πυριγενή και μεταμορφωσιγενή πετρώματα τόσο από το Προκάμβριο όσο και από τον Φανεροζωικό αιώνα. Οι ορεινές πολιτείες και οι πολιτείες του Βορειοδυτικού Ειρηνικού έχουν τεράστιες εκτάσεις ηφαιστειογενών πετρωμάτων από την Καινοζωική εποχή.

Οι πολιτείες του Ειρηνικού είναι οι πιο ενεργές γεωλογικά περιοχές στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι σεισμοί προκαλούν ζημιές κάθε λίγα έως αρκετά χρόνια στην Καλιφόρνια, ενώ οι πολιτείες του Ειρηνικού είναι οι πιο ηφαιστειακά ενεργές περιοχές, με μη ενεργά ηφαίστεια να βρίσκονται στο μεγαλύτερο μέρος της Δύσης.

Αγρια ζωή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το ρακούν είναι ευρέως διαδεδομένο στις 48 ηπειρωτικές πολιτείες.

Οι οικοπεριοχές και η οικολογία που υπάρχει στις Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες είναι εξαιρετικά ποικιλόμορφες. Για παράδειγμα, μεγάλες εκτάσεις γης αποτελούνται από διάφορα είδη. Οι περιοχές με πυκνά δάση στη βόρεια Καλιφόρνια, στο Όρεγκον, στην Ουάσινγκτον στο Άινταχο και στη Μοντάνα έχουν κυρίως είδη τα οποία ζουν σε εύκρατα κλίματα, ενώ η νότια Καλιφόρνια, η Νεβάδα, η Αριζόνα, η νότια Γιούτα και το Νιου Μέξικο έχουν πανίδα που μοιάζει σε αυτήν των ξηρών ερήμων με ακραίες θερμοκρασίες.

Λιοντάρια του βουνού ζουν σε όλες τις δυτικές Η.Π.Α.

Η δυτική ηπειρωτική ακτή των ΗΠΑ, όπως και η ανατολική ακτή, ποικίλλει από ψυχρότερο έως θερμότερο κλίμα από Βορρά προς Νότο. Λίγα είδη ζουν σε ολόκληρη τη Δυτική Ακτή, ωστόσο, υπάρχουν μερικά, ανάμεσα στα οποία και ο φαλακρός αετός ο οποίος κατοικεί τόσο στιςΑλεούτιες Νήσους της Αλάσκας όσο και στις Νήσους του Καναδλιού της Καλιφόρνιας. Στις περισσότερες από τις ηπειρωτικές δυτικές ΗΠΑ υπάρχουν ελάφια των νοτιοδυτικών ΗΠΑ, σκίουροι με λευκή ουρά, πούμα, αμερικανικοί ασβοί, κογιότ, γεράκια και πολλά είδη φιδιών και σαυρών.

Ενώ η αμερικανική μαύρη αρκούδα ζει σε όλες τις ΗΠΑ, οι καφέ αρκούδες και οι αρκούδες γκρίζλι είναι πιο κοινές στα βορειοδυτικά και στην Αλάσκα. Κατά μήκος της Δυτικής Ακτής υπάρχουν πολλά είδη φαλαινών, θαλάσσιες ενυδρίδες, θαλάσσιοι λέοντας Καλιφόρνιας, και φώκιες. Στις ξηρές, εσωτερικές ερημικές περιοχές πολιτειών όπως η Καλιφόρνια, η Νεβάδα, η Αριζόνα και το Νιου Μέξικο, υπάρχουν μερικές από τις πιο δηλητηριώδεις σαύρες, φίδια και σκορπιούς στον κόσμο. Η έρημος Σονόρα έχει έντεκα είδη κροταλιών - περισσότερα από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο.[28]

Κατά μήκος των νοτιοδυτικών συνόρων υπάρχουν ιαγουράροι και οσελότοι. Άλλα θηλαστικά είναι το οπόσουμ της Βιρτζίνιας, το οποίο εμφανίζεται σε όλη την Καλιφόρνια και τις παράκτιες περιοχές στο Όρεγκον και την Ουάσιγκτον. Ο κάστορας της Βόρειας Αμερικής και ο κάστορας του βουνού ζουν σε δασικές περιοχές της Ουάσιγκτον, του Όρεγκον και της βόρειας Καλιφόρνιας. Η αλεπού ζει σε όλη την Αριζόνα, το Νιου Μέξικο και τη Γιούτα, ενώ η γκρίζα αλεπού εμφανίζεται σε όλες τις δυτικές Η.Π.Α.

Η κόκκινη αλεπού εμφανίζεται κυρίως στο Όρεγκον και την Ουάσιγκτον, ενώ η νησιώτικη αλεπού είναι εγγενής σε έξι από τα οκτώ νησιά του Καναλιού στη νότια Καλιφόρνια. Αυτά τα νησιά είναι επίσης διάσημα για τη θαλάσσια ζωή τους και τα ενδημικά τους είδη, όπως ο φαλακρός αετός και ο βίσονας του νησιού Καταλίνα. Το ρακούν και οι στικτές νυφίτσες εμφανίζονται σε όλες τις δυτικές ΗΠΑ. Η αμερικανική μαύρη αρκούδα εμφανίζεται στις περισσότερες δυτικές πολιτείες, όπως η Ουάσιγκτον, το Όρεγκον, η Καλιφόρνια, η Αριζόνα και το Κολοράντο.

Ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι πρώτες περιοχές κατοικίας των ιθαγενών πληθυσμών της Αμερικής

Οι Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες κατοικούνται από ιθαγενείς Αμερικανούς εδώ και τουλάχιστον 11.000 χρόνια, όταν έφτασαν οι πρώτοι Παλαιοϊνδιάνοι. Παλαιοί εμπορικοί δρόμοι προς ξένα βασίλεια και αυτοκρατορίες υπήρχαν σε μέρη όπως το Εθνικό Πάρκο Γιέλοουστοουν περίπου από το 1000 μ.Χ. Σημαντική εποίκηση των δυτικών περιοχών αναπτύχθηκε γρήγορα κατά τη δεκαετία του 1840, κυρίως μέσω του μονοπατιού του Όρεγκον και του χρυσού στην Καλιφόρνια του 1849. Η Καλιφόρνια γνώρισε μια τέτοια ταχεία ανάπτυξη μέσα σε λίγους μήνες, που έγινε δεκτή ως πολιτεία το 1850 χωρίς την κανονική μεταβατική φάση από την οποία περνούσε μια περιοχή για να γίνει επίσημη επικράτεια.[29]

Μία από τις μεγαλύτερες μεταναστεύσεις στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής συνέβη τη δεκαετία του 1840, καθώς οι μορμόνοι εγκατέλειψαν τη μεσοδυτική περιοχή για να οικοδομήσουν μια θρησκευτική κοινότητα στη Γιούτα.

Τόσο η Ομάχα στη Νεμπράσκα όσο και το Σεντ Λούις στο Μιζούρι διεκδίκησαν τον τίτλο "Πύλη προς τη Δύση" κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Η Ομάχα, η έδρα του σιδηροδρομικού δικτύου Union Pacific και του Μονοπατιού των Μορμόνων, αναπτύχθηκε οικονομικά εξυπηρετώντας τους εποίκους. Το Σεντ Λούις χτίστηκε με τα χρήματα από το εξαιρετικά προσοδοφόρο εμπόριο γούνας στη Δύση πριν από την εποίκησή της.

Η δεκαετία του 1850 σημαδεύτηκε από πολιτικές διαμάχες μετά την επέκταση της δουλείας στα δυτικά εδάφη, ζητήματα τα οποία στη συνέχεια οδήγησαν στον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο.

Ανάμεσα στο 1863 και το 1869, κατασκευάστηκε ο πρώτος διηπειρωτικός σιδηρόδρομος της Βόρειας Αμερικής για να συνδέσει τις ανατολικές ΗΠΑ με την ακτή του Ειρηνικού. Το σιδηροδρομικό δίκτυο που προέκυψε έφερε την επανάσταση στον εποικισμό και την οικονομία της αμερικανικής Δύσης, κάνοντας τη μεταφορά επιβατών και εμπορευμάτων ταχύτερη, ασφαλέστερη και φθηνότερη.

Ο πρώτος διηπειρωτικός σιδηρόδρομος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ιστορία των Δυτικών Ηνωμένων Πολιτειών.

Η ιστορία της αμερικανικής Δύσης κατά τα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ού αι. έχει αναχθεί σε πολιτισμικό μύθο στη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο των Ηνωμένων Πολιτειών. Η εικόνα του καουμπόη και η εξάπλωση της χώρας προς τα δυτικά οδήγησαν σε πραγματικά γεγονότα τα οποία μετατράπηκαν σε έναν μύθο της Δύσης που έχει διαμορφώσει ένααι. μεγάλο μέρος της αμερικανικής λαϊκής κουλτούρας από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι τις μέρες μας.[30]

Συγγραφείς πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, όπως ο Μπρετ Χαρτ και ο Ζέιν Γκρέι, τίμησαν ή χλεύασαν την κουλτούρα του καουμπόη, ενώ καλλιτέχνες όπως ο Φρέντερικ Ρέμινγκτον δημιούργησαν την τέχνη της Δύσης ως μια μέθοδο καταγραφής της επέκτασης της χώρας προς τη Δύση. Ο αμερικανικός κινηματογράφος, ειδικότερα, δημιούργησε το είδος της ταινίας γουέστερν, η οποία, σε πολλές περιπτώσεις, χρησιμοποιεί τη Δύση ως μεταφορά για την αρετή της αυτοδυναμίας και του αμερικανικού ήθους. Η αντίθεση μεταξύ του ρομαντισμού της κουλτούρας για τη Δύση και της επικαιρότητας της ιστορίας της επέκτασης της χώρας προς τα δυτικά ήταν ένα επιστημονικό θέμα του τέλους του 20ού και των αρχών του 21ου αι. για τη Δύση. Η κουλτούρα των καουμπόηδων έχει ενσωματωθεί στην αμερικανική εμπειρία ως μια κοινή πολιτιστική λίθος και οι σύγχρονες μορφές της όπως η κάντρι μουσική έχουν αναδείξει την αίσθηση της απομόνωσης και της ανεξαρτησίας του πνεύματος αντλώντας έμπνευση από τους συνοριοφύλακες στην «παρθένα γη».

20ός αιώνας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες το 1908 στην έκδοση The Harmsworth Atlas and Gazetter
Ο αυτοκινητόδρομος Route 66 επιτάχυνε την ανάπτυξη των Δυτικών Ηνωμένων Πολιτειών.

Η έλευση του αυτοκινήτου έδωσε τη δυνατότητα στον μέσο Αμερικανό να ταξιδέψει στη Δύση. Δυτικοί επιχειρηματίες προώθησαν τον αυτοκινητόδρομο Route 66 ως μέσο για να φέρει τον τουρισμό και τη βιομηχανία στη Δύση. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950, εκπρόσωποι από όλες τις δυτικές πολιτείες έχτισαν το Cowboy Hall of Fame και το Κέντρο Δυτικής Κληρονομιάς με στόχο να αναδείξουν την κουλτούρα της Δύσης και να υποδεχτούν ταξιδιώτες από τα ανατολικά. Κατά το δεύτερο μισό του 20ύ αι., αρκετοί διηπειρωτικοί διαπολιτειακοί αυτοκινητόδρομοι διέσχιζαν τη Δύση φέρνοντας περισσότερο εμπόριο και τουρίστες από τις ανατολικές ΗΠΑ. Πόλεις με άνθηση λόγω του πετρελαίου στο Τέξας και την Οκλαχόμα συναγωνίζονταν τα παλιά για ορυχεία και τον πλούτο τους. Οι αμμοθύελλες του Νταστ Μπόουλ ανάγκασε τα παιδιά των αρχικών εποίκων να φύγουν ακόμα πιο δυτικά.[31]

Οι κινηματογραφικές ταινίες έγιναν η κύρια πηγή ψυχαγωγίας της Αμερικής προβάλλοντας κυρίως τη γουέστερν μυθοπλασία, ενώ αργότερα η κοινότητα του Χόλιγουντ στο Λος Άντζελες έγινε η έδρα των μέσων μαζικής ενημέρωσης, όπως το ραδιόφωνο και η τηλεόραση.[32]

Η Καλιφόρνια έχει αναδειχθεί ως η πολυπληθέστερη πολιτεία και μία από τις 10 κορυφαίες οικονομίες στον κόσμο. Τεράστια έκρηξη πληθυσμού και εποικισμού κατά τα τέλη του 19ου-20ου αι. δημιούργησαν δύο μητροπολιτικές περιοχές: αυτήν του Ευρύτερου Λος Άντζελες στη νότια Καλιφόρνια και αυτήν του Κόλπου του Σαν Φρανσίσκο στη βόρεια Καλιφόρνια, μια από τις μεγαλύτερες μητροπολιτικές περιοχές της χώρας και μία από τις 25 μεγαλύτερες αστικές περιοχές στον κόσμο. Πέντε ακόμη μητροπολιτικές περιοχές στο Σαν Μπερναντίνο, του Ριβερσάιντ, του Σαν Ντιέγκο, του Ντένβερ, του Φοίνιξ και του Σιάτλ έχουν πάνω από ένα εκατομμύριο κατοίκους, ενώ οι τρεις ταχύτερα αναπτυσσόμενες μητροπολιτικές περιοχές ήταν η μητροπολιτική περιοχή Σολτ Λέικ Σίτι, η μητροπολιτική περιοχή του Λας Βέγκας και τη μητροπολιτική περιοχή του Πόρτλαντ.[33][34]

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1970, οι ιστορικοί της Δύσης υπογράμμισαν ότι τα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου αποτέλεσαν σημαντικό ορόσημο, καθώς η περιοχή γνώρισε τεράστιες κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές και αναδείχθηκε σε ρυθμιστή κοινωνικών εξελίξεων. Ο πληθυσμός εκτινάχθηκε στα ύψη, ιδιαίτερα στις μητροπολιτικές περιοχές, ως αποτέλεσμα της μαζικής επέκτασης των τομέων της κατασκευής αεροπλάνων, πλοίων και πυρομαχικών και της ίδρυσης στρατιωτικών και ναυτικών βάσεων εκπαίδευσης. Η Καλιφόρνια αναβάθμισε τα πανεπιστήμιά της σε ιδρύματα παγκόσμιας κλάσης, ενίσχυσε την επιστημονική έρευνα και διεύρυνε τις υποδομές. Μετά τον πόλεμο, εκατομμύρια άλλοι μετανάστευσαν χρησιμοποιώντας ως βετεράνοι πολέμου τον νόμο GI Bill για να αγοράσουν σπίτια στα προάστια. Η περιοχή ήταν πάντα πιο δημοκρατική με μεγαλύτερη ισότητα μεταξύ φυλών και φύλων και συνέχισε να αποτελεί πρωτοπόρο κέντρο για τον εκσυγχρονισμό. Προέκυψαν νέα προβλήματα, ειδικά περιβαλλοντικά ζητήματα όπου οι κάτοικοι της Δύσης πρωτοστάτησαν σε τομείς όπως η κατανομή των σπάνιων υδάτινων πόρων καθώς και η αντιμετώπιση της αιθαλομίχλης και της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Πιο πρόσφατα οι ιστορικοί εξέτασαν πιο λεπτομερώς τα θέματα αυτά, επισημαίνοντας ότι ορισμένες από τις τάσεις αυτές ξεκίνησαν πριν από το 1941.[35]

Το Λος Άντζελες είναι η πόλη με τον μεγαλύτερο μεξικανικό πληθυσμό εκτός του Μεξικού, ενώ το Σαν Φρανσίσκο έχει τη μεγαλύτερη κινεζική κοινότητα στη Βόρεια Αμερική καθώς και μια μεγάλη ΛΟΑΤ+ κοινότητα, ενώ το Όκλαντ της Καλιφόρνιας έχει μεγάλο ποσοστό Αφροαμερικανών κατοίκων, καθώς και το Λονγκ Μπιτς της Καλιφόρνιας, που έχει επίσης σημαντική κοινότητα μαύρων. Η πολιτεία της Γιούτας έχει την πλειοψηφία των μορμόνων (υπολογίζονταν στο 62,4% το 2004),[36] ενώ ορισμένες πόλεις όπως η Αλμπουκέρκη στο Νιου Μέξικο, το Μπίλινγκς στη Μοντάνα, το Σποκάν στην Ουάσινγκτον και η Τούσον στην Αριζόνα βρίσκονται κοντά σε ινδιάνικους οικισμούς. Σε απομακρυσμένες περιοχές υπάρχουν οικισμοί ιθαγενών της Αλάσκας και της Χαβάης.

Πολιτισμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το ιστορικό μνημείο Rock State στη Γιούτα περιέχει βραχογραφίες που άφησαν οι πρώτοι κάτοικοι των νοτιοδυτικών περιοχών.
Οι πρώτοι Ευρωπαίοι Αμερικανοί εγκαθίσταται στη Δύση.

Ιστορικά, η παραδοσιακή κουλτούρα των Δυτικών Ηνωμένων Πολιτειών έχει καθοριστεί από τους καουμπόηδες, τους πρωτοπόρους και τους ιθαγενείς Αμερικανούς που κατοικούσαν κατά το παρελθόν στην Άγρια Δύση.[37][38] Η αραιή γεωγραφία των δυτικών ερήμων, όπως η έρημος Μοχάβι, και οι απομονωμένες μικρές κωμοπόλεις, σε συνδυασμό με τους μεγάλους αυτοκινητόδρομους, όπως ο Route 66, και τους μεγάλους σιδηροδρόμους, όπως ο πρώτος διηπειρωτικός σιδηρόδρομος, συνέβαλαν στη συνηθισμένη εικόνα της Δύσης ως ενός πλήρως ανοιχτού τοπίου με έρημους δρόμους.[2]

Με θέση ανάμεσα στον Ειρηνικό Ωκεανό και τα μεξικανικά σύνορα, η Δύση έχει διαμορφωθεί από μια ποικιλία εθνοτικών ομάδων. Η Χαβάη είναι η μόνη πολιτεία των ΗΠΑ στην οποία οι Ασιάτες Αμερικανοί είναι περισσότεροι από τους λευκούς κατοίκους. Άνθρωποι από πολλές χώρες της Ασίας εγκαταστάθηκαν στην Καλιφόρνια αλλά και σε άλλες παράκτιες πολιτείες κατά τη διάρκεια διαφόρων μεταναστευτικών κυμάτων από τον 19ο αι., συμβάλλοντας στην εξόρυξη του χρυσού, στην κατασκευή του διηπειρωτικού σιδηροδρόμου, στη γεωργία και πιο πρόσφατα στην υψηλή τεχνολογία.

Οι πολιτείες των συνόρων, δηλαδή η Καλιφόρνια, η Αριζόνα, το Νιου Μέξικο και το Τέξας, καθώς και άλλες νοτιοδυτικές πολιτείες όπως το Κολοράντο, η Γιούτα και η Νεβάδα έχουν μεγάλους ισπανόφωνους πληθυσμούς και τα πολλά ισπανικά τοπωνύμια πιστοποιούν την ιστορία τους ως πρώην ισπανικά και μεξικανικά εδάφη. Οι Μεξικανοαμερικανοί αποτελούσαν επίσης αυξανόμενο πληθυσμό στις βορειοδυτικές πολιτείες του Όρεγκον και της Ουάσιγκτον, καθώς και στις νότιες πολιτείες του Τέξας και της Οκλαχόμας.

Η πινακίδα του Χόλιγουντ στους λόφους του Χόλιγουντ έγινε το σύμβολο της αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας.

Στις Πολιτείες του Ειρηνικού, οι μεγάλες περιοχές που είναι γεμάτες από κωμοπόλεις, αγροκτήματα και δάση συμπληρώνονται από μερικές μεγάλες πόλεις και λιμάνια που έχουν εξελιχθεί σε παγκόσμια κέντρα για τις βιομηχανίες των μέσων ενημέρωσης και της τεχνολογίας. Η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας σήμερα, το Λος Άντζελες, είναι περισσότερο γνωστό ως η πατρίδα της κινηματογραφικής βιομηχανίας του Χόλιγουντ. Η περιοχή γύρω από το Λος Άντζελες ήταν επίσης ένα σημαντικό κέντρο για την αεροδιαστημική βιομηχανία κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αν και η εταιρεία Boeing, που βρίσκεται στην πολιτεία της Ουάσιγκτον, θα ηγείτο της αεροδιαστημικής βιομηχανίας. Τροφοδοτούμενη από την ανάπτυξη του Λος Άντζελες, καθώς και της περιοχής του κόλπου του Σαν Φρανσίσκο, και ιδίως της Σίλικον Βάλεϊ, του κέντρου της βιομηχανίας υψηλής τεχνολογίας της Αμερικής, η Καλιφόρνια έχει αναδειχθεί ως η πολυπληθέστερη από τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ. Το Όρεγκον και η Ουάσιγκτον γνώρισαν επίσης ταχεία ανάπτυξη με την άνοδο της Boeing και της Microsoft μαζί με τις βιομηχανίες που βασίζονται στη γεωργία και τους φυσικούς πόρους.

Η Αλάσκα, η οποία είναι και η βορειότερη πολιτεία των ΗΠΑ, είναι μια τεράστια έκταση με λίγους κατοίκους, πολλούς από αυτούς αυτόχθονες, καθώς και μεγάλες εκτάσεις άγριας ζωής, που προστατεύεται σε εθνικά πάρκα και καταφύγια άγριας ζωής. Η θέση της Χαβάης την καθιστά μια σημαντική πύλη μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ασίας, καθώς και κέντρο τουρισμού.

Η υποπεριοχή των ορεινών πολιτειών περιλαμβάνει την Αριζόνα, το Κολοράντο, το Άινταχο, τη Μοντάνα, τη Νεβάδα, το Νιου Μέξικο, τη Γιούτα και το Ουαϊόμινγκ. Οι ορεινές πολιτείες έχουν σχετικά χαμηλή πληθυσμιακή πυκνότητα και αναπτύχθηκαν ως περιοχές κτηνοτροφίας και εξόρυξης οι οποίες μόλις πρόσφατα αστικοποιήθηκαν. Οι περισσότερες από αυτές τις περιοχές έχουν άκρως ατομικιστικές κουλτούρες και έχουν προσπαθήσει να εξισορροπήσουν τα συμφέροντα της αστικής ανάπτυξης, της αναψυχής και του περιβάλλοντος.

Κάποια από τα χαρακτηριστικά στοιχεία του πολιτισμούς των ορεινών πολιτειών περιλαμβάνουν τον μεγάλο πληθυσμό των μορμόνων στον λεγόμενο Διάδρομο των Μορμόνων, ο οποίος περιλαμβάνει το νοτιοανατολικό Άνταχο, τη Γιούτα, τη βόρειας Αριζόνα και τη Νεβάδα τα φαντασμαγορικά καζίνο θέρετρα του Λας Βέγκας και του Ρίνο στη Νεβάδα, καθώς και τους πολυάριθμους οικισμούς ιθαγενών πληθυσμών της Αμερικής.

Αθλητισμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επαγγελματικά αθλητικά πρωταθλήματα όπως το National Football League (NFL), το Major League Baseball (MLB), το National Basketball Association (NBA), το Women's National Basketball Association (WNBA), το National Hockey League (NHL), το Major League Soccer (MLS) και το National Women's Soccer League (NWSL), έχουν franchise ομάδων στις ακόλουθες πόλεις ή μητροπολιτικές περιοχές της περιοχής:

Μεγάλες μητροπολιτικές περιοχές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρακάτω είναι οι μεγαλύτερες μητροπολιτικές περιοχές οι οποίες συγκεντρώνουνς πληθυσμό άνω των 500.000 κατοίκων στις 13 δυτικές πολιτείες. Τα πληθυσμιακά στοιχεία είναι από την 1η Απριλίου 2020, με τη σειρά που τους έχει δοθεί από το Γραφείο Απογραφής των Ηνωμένων Πολιτειών.[39]

Σειρά (Δύση) Σειρά (ΗΠΑ)[39]
 Μητροπολιτική περιοχή Πληθυσμός Πολιτεία -ες Φωτογραφία
1 2 Λος Άντζελες, Λονγκ Μπιτς, Άναχαϊμ 13,200,998 Καλιφόρνια Los Angeles skyline
2 11 Φοίνιξ, Μέισα, Τσάντλερ 4,845,832 Αριζόνα Phoenix cityscape
3 12 Σαν Φρανσίσκο,Όουκλαντ, Μπέρκλεϊ 4,749,008 Καλιφόρνια San Francisco cityscape
4 13 Ρίβερσαϊντ, Μπερναντίνο, Οντάριο 4,599,839 Καλιφόρνια San Bernardino skyline
5 15 Σιάτλ, Τακόμα, Μπελέβιου 4,018,762 Ουάσινγκτον Seattle skyline
6 17 Σαν Ντιέγκο, Τσούλα Βίστα, Κάρλσμπαντ 3,298,634 Καλιφόρνια Downtown San Diego
7 19 Ντένβερ, Ορόρα, Λέικγουντ 2,963,821 Κολοράντο Downtown Denver
8 25 Πόρτλαντ, Βανκούβερ, Χίλσμπορο 2,512,859 Όρεγκον,Ουάσινγκτον Portland, Oregon, from the east
9 26 Σακραμέντο, Ρόουζβιλ, Φόλσομ 2,397,382 Καλιφόρνια The Sacramento Riverfront
10 29 Λας Βέγκας, Χέντερσον, Παραντάιζ 2,265,461 Νεβάδα The Las Vegas Strip
11 35 Σαν Χοσέ, Σάνιβεϊλ, Σάντα Κλάρα 2,000,468 Καλιφόρνια Downtown San Jose
12 47 Σολτ Λέικ Σίτι 1,257,936 Γιούτα Salt Lake City
13 53 Τούσον 1,043,433 Αριζόνα Tucson, Arizona
14 54 Χονολουλού 1,016,508 Χαβάη Downtown Honolulu
15 56 Φρέσνο 1,008,654 Καλιφόρνια Downtown Fresno
16 61 Αλμπουκέρκη 916,528 Νιου Μέξικο Downtown Albuquerque
17 62 Μπέικερσφιλντ 909,235 Καλιφόρνια Downtown Bakersfield
18 70 Όξναρντ, Θάουζαντ Όακς, Βεντούρα 843,843 Καλιφόρνια Aerial view of Ventura
19 75 Στόκτον 779,233 Καλιφόρνια The University of the Pacific in Stockton
20 77 Μπόιζ 764,718 Άινταχο Idaho State Capitol building in Boise
21 79 Κολοράντο Σπρινγκς 755,105 Κολοράντο Downtown Colorado Springs
22 86 Όγκντεν, Κλίαρφιλντ 694,863 Γιούτα Downtown Ogden
23 89 Πρόβο, Όρεμ 671,185 Γιούτα Downtown Provo
24 99 Σποκάν, Σποκάν Βάλεϊ 585,784 Ουάσιγκτον Downtown Spokane
25 103 Μοντέστο 552,878 Καλιφόρνια The Modesto Arch

Άλλα μητροπολιτικά κέντρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Το μητροπολιτικό κέντρο του Ελ Πάσο, αν και ανήκει στο Τέξας, το οποίο θεωρείται μέρος των Νοτίων Ηνωμένων Πολιτειών, μερικές φορές θεωρείται επίσης μέρος των Δυτικών Ηνωμένων Πολιτειών. Ο καταμετρηθείς πληθυσμός του τον Απρίλιο του 2020 ήταν 868.859.[39]
  • Το μεγαλύτερο μητροπολιτικό κέντρο στην Αλάσκα είναι το Άνκορεϊτζ, καθώς έχει καταμετρηθέντα πληθυσμό 398.328 κατοίκους, με στοιχεία που συλλέχθηκαν τον Απρίλιο του 2020.[39]
  • Στις απομακρυσμένες περιοχές των Δυτικών Ηνωμένων Πολιτειών, τα μεγαλύτερα μητροπολιτικά κέντρα είναι η Ταφούνα στην Αμερικανική Σαμόα,[40] το Ντεντέντο στο Γκουάμ και η Σαϊπάν στις Βόρειες Μαριάνες Νήσους.

Πολιτική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολιτείες με πολιτειακούς νόμους που επέτρεπαν τη φαρμακευτική μαριχουάνα πριν από το 2005
Πολιτείες χωρίς φορολογία εισοδήματος σε πολιτειακό επίπεδο

Η απόσταση της περιοχής από τα ιστορικά κέντρα ισχύος στην ανατολική χώρα και το περίφημο «πνεύμα» των αποίκων των δυτικών ΗΠΑ προσφέρουν δύο κλισέ για να εξηγήσουν την ανεξάρτητη, ετερογενή πολιτική κατάσταση της περιοχής. Ιστορικά, η αμερικανική Δύση ήταν η πρώτη περιοχή της χώρας που είχε ευρέως διαδεδομένο δικαίωμα ψήφου των γυναικών, με τις γυναίκες να ψηφίζουν στη Γιούτα και στο Ουαϊόμινγκ ήδη από το 1870, πέντε δεκαετίες πριν επικυρωθεί η 19η Τροποποίηση σε κρατικό επίπεδο. Η Καλιφόρνια γέννησε τόσο το δκαίωμα στην ιδιοκτησία όσο και τα οικολογικά κινήματα, ενώ προκάλεσε και φαινόμενα όπως η Εξέγερση των Φορολογούμενων και το Κίνημα Ελευθερίας του Λόγου του Πανεπιστημίου του Μπέρκλεϊ. Έχει επίσης δώσει τρεις προέδρους: τον Χέρμπερτ Χούβερ, τον Ρίτσαρντ Νίξον και τον Ρόναλντ Ρίγκαν.

Η επικράτηση των φιλελεύθερων πολιτικών συμπεριφορών είναι ευρέως διαδεδομένη. Για παράδειγμα, η πλειονότητα των δυτικών πολιτειών έχει νομιμοποιήσει τη φαρμακευτική μαριχουάνα (όλες οι πολιτείες εκτός από το Άινταχο και το Ουαϊόμινγκ) και ορισμένες μορφές τζόγου (εκτός από τη Γιούτα). Το Κολοράντο, το Όρεγκον, η Ουάσινγκτον και η Μοντάνα έχουν νομιμοποιήσει την αυτοκτονία με τη βοήθεια γιατρού. Οι περισσότερες επαρχιακές κομητείες στη Νεβάδα επιτρέπουν τη λειτουργία οίκων ανοχής με άδεια και οι ψηφοφόροι στην Αλάσκα, το Κολοράντο, τη Νεβάδα, την Καλιφόρνια, το Όρεγκον και την Ουάσινγκτον έχουν νομιμοποιήσει τη χρήση μαριχουάνας για ψυχαγωγικούς λόγους.[41]

Η Καλιφόρνια, το Όρεγκον, η Ουάσινγκτον, η Νεβάδα, το Κολοράντο, η Χαβάη και το Νιου Μέξικο κλίνουν προς το Δημοκρατικό Κόμμα. Τον τελευταίο καιρό, όπως φαίνεται από τις προεδρικές εκλογές των Ηνωμένων Πολιτειών του 2020 και στις εκλογές για κυβερνήτη της Αριζόνας το 2022, η Αριζόνα αρχίζει επίσης να κλίνει προς το Δημοκρατικό Κόμμα. Τα δύο κύρια πολιτικά κόμματα στο Σαν Φρανσίσκο είναι το Πράσινο Κόμμα και το Δημοκρατικό Κόμμα. Ένας από τους μακροβιότερους δημοκρατικούς ηγέτες του Κογκρέσου είναι από την περιοχή αυτή: η πρώην Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών Νάνσι Πελόζι από την Καλιφόρνια.

Η Αλάσκα και οι περισσότερες ορεινές πολιτείες είναι περισσότερο ρεπουμπλικανικές, με την Αλάσκα, το Άινταχο, τη Μοντάνα, τη Γιούτα και το Ουαϊόμινγκ να αποτελούν προπύργια των Ρεπουμπλικανών. Στην πολιτεία της Αριζόνας ρεπουμπλικανός υποψήφιος για την προεδρία έχει κερδίσει σε όλες τις εκλογές εκτός από τρεις φορές από το 1948, αλλά το 2020 η Αριζόνα ψήφισε το Δημοκρατικό Κόμμα. Επίσης, το 2018 και το 2020, οι Ρεπουμπλικανοί έχασα και τις δύο έδρες της Γερουσίας των ΗΠΑ στην Αριζόνα από τους Δημοκρατικούς. Στις πολιτείες του Άινταχο, της Γιούτας και του Ουαϊόμινγκ έχουν κερδίσει όλοι οι ρεπουμπλικανοί υποψήφιοι για την προεδρία από το 1964.

Η πολιτεία της Νεβάδας θεωρείται πολιτικός δείκτης, αφού έχει ψήφισε κάθε πρόεδρο που έχει κερδίσει τελικά τις εκλογές εκτός από δύο φορές (το 1976 και το 2016) από το 1912. Το Νιου Μέξικο θεωρείται επίσης δείκτης, έχοντας προβλέψει τον νικητή της λαϊκής ψήφου σε όλες τις προεδρικές εκλογές της πολιτείας, εκτός από τις εκλογές του 1976.

Ως η ταχύτερα αναπτυσσόμενη δημογραφική ομάδα, μετά τους Ασιάτες, οι Λατίνοι διεκδικώνται έντονα και από τα δύο μεγάλα κόμματα. Η μετανάστευση είναι ένα σημαντικό πολιτικό ζήτημα για αυτήν την ομάδα. Η αντίδραση στους μετανάστες που δεν έχουν επίσημα έγγραφα οδήγησε στην ψήφιση της Πρότασης 187 της Καλιφόρνιας το 1994, μια πρωτοβουλία που θα τους είχε στερήσει πολλά δημόσια αγαθά. Η συσχέτιση αυτής της πρότασης με τους ρεπουμπλικάνους της Καλιφόρνιας, και ιδιαίτερα με τον εν ενεργεία κυβερνήτη Πιτ Γουίλσον, οδήγησε πολλούς Ισπανόφωνους ψηφοφόρους να ψηφίσουν τους Δημοκρατικούς.[42]

Ο παρακάτω πίνακας δείχνει το κόμμα από το οποίο υποστηριζόταν κάθε κυβερνήτης, γενικός εισαγγελέας, πολιτειακό νομοθετικό σώμα και αντιπροσωπεία στο Κογκρέσο των ΗΠΑ για τις δυτικές πολιτείες το 2019.

Πολιτεία Κυβερνήτης Γενικός εισαγγελέας Πλειοψηφία στην Άνω Βουλή Πλειοψηφία στην Κάτω Βουλή Πρώτος γερουσιαστής των ΗΠΑ Τελευταίος Γερουσιαστής των ΗΠΑ Βουλή των Αντιπροσώπων
Αλάσκα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
13–7 		Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
23–16–1 		Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα
1–0
Αριζόνα Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
16–14 		Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
31–29 		Ανεξάρτητος Δημοκρατικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
6–3
Καλιφόρνια Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα
29–11 		Δημοκρατικό Κόμμα
61–19 		Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα
42–11
Κολοράντο Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα
19–16 		Δημοκρατικό Κόμμα
41–24 		Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα
4–3
Χαβάη Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα
24–1 		Δημοκρατικό Κόμμα
46–5 		Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα
2–0
Άινταχο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
28–7 		Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
56–14 		Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
2–0
Μοντάνα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
30–20 		Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
58–42 		Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
1–0
Νεβάδα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα
13–8 		Δημοκρατικό Κόμμα
29–13 		Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα
3–1
Νιου Μέξικο Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα
26–16 		Δημοκρατικό Κόμμα
46–24 		Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα
2–1
Όρεγκον Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα
19–11 		Δημοκρατικό Κόμμα
38–22 		Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα
4–1
Γιούτα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
23–6 		Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
59–16 		Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
4–0
Ουάσινγκτον Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα
28–21 		Δημοκρατικό Κόμμα
57–41 		Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα Δημοκρατικό Κόμμα
7–3
Ουαϊόμινγκ Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
28–2 		Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
51–7–2 		Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Ρεπουμπλικανικό Κόμμα
1–0

Ο παρακάτω πίνακας δείχνει το κόμμα από το οποίο υποστηριζόταν κάθε κυβερνήτης, γενικός εισαγγελέας, πολιτειακό νομοθετικό σώμα και αντιπροσωπεία στο Κογκρέσο των ΗΠΑ για τις απομακρυσμένες περιοχές των δυτικών πολιτειών το 2020.[43][44][45]

Περιοχή Κυβερνήτης Γενικός εισαγγελέας Πλειοψηφία στην Άνω Βουλή Πλειοψηφία στην Κάτω Βουλή Πρώτος γερουσιαστής των ΗΠΑ Τελευταίος Γερουσιαστής των ΗΠΑ Βουλή των Αντιπροσώπων
Αμερικανική Σαμόα Δημοκρατικός [note 1] Ανεξάρτητος 18–0 Ανεξάρτητος 21–0 Κανένας Κανένας Δημοκρατικός 1–0
Γκουάμ Δημοκρατικός Ανεξάρτητος Δημοκρατικός 10–5 Κανένας Κανένας Δημοκρατικός 1–0
Βόρειες Μαριάνες Νήσοι Δημοκρατικός Δημοκρατικός Δημοκρατικός 6–0–3 Δημοκρατικός 13–0–7 Κανένας Κανένας Ανεξάρτητος 1–0

Υγεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες έχουν σταθερά καλή θέση στις στατιστικές υγείας. Το ποσοστό δυνητικά αποτρέψιμων νοσηλειών στις Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες ήταν σταθερά χαμηλότερο από άλλες περιοχές από το 2005 έως το 2011.[46] Ενώ το ποσοστό των παραμονών σε μαιευτήρια ήταν υψηλότερο στις Δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες σε σχέση με άλλες περιοχές, το ποσοστό των νοσηλευτικών παραμονών σε νοσοκομεία ήταν χαμηλότερο από ό,τι σε άλλες περιοχές το 2012.[47]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Jody Halsted (31 Ιουλίου 2014). «On the road along the Mississippi River». Foxnews (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2015. 
  2. ↑ 2,0 2,1 Nugent, Walter (Summer 1992). «Where Is the American West? Report on a Survey». Montana The Magazine of Western History 42 (3): 2–23. https://archive.org/details/sim_montana-the-magazine-of-western-history_summer-1992_42_3/page/n3. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «Census Regions and Divisions of the United States» (PDF). U.S. Census Bureau. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 21 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2024. 
  4. ↑ «What Is The Ninth Circuit?». United States Courts for the Ninth Circuit. ca9.uscourts.gov. 
  5. ↑ «Contact Us». U.S. National Park Service. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2019. 
  6. ↑ «Federal Reserve Banks». United States Federal Reserve. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2019. 
  7. ↑ «FEMA Region IX: Recovery Division». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2020. 
  8. ↑ «Proceedings of a Coastal and Marine Spatial Planning Workshop for the Western United States». United States Geological Survey. Ανακτήθηκε στις 6 Ιουλίου 2020. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «American Samoa» (στα αγγλικά). The World Factbook (Central Intelligence Agency). 2025-02-12. https://www.cia.gov/the-world-factbook/countries/american-samoa/. 
  10. ↑ 10,0 10,1 «Guam» (στα αγγλικά). The World Factbook (Central Intelligence Agency). 2025-02-12. https://www.cia.gov/the-world-factbook/countries/guam/. 
  11. ↑ 11,0 11,1 «Northern Mariana Islands» (στα αγγλικά). The World Factbook (Central Intelligence Agency). 2025-02-12. https://www.cia.gov/the-world-factbook/countries/northern-mariana-islands/. 
  12. ↑ «Grid View: Table B02001 - Census Reporter». censusreporter.org. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2024. 
  13. ↑ «Grid View: Table B03002 - Census Reporter». censusreporter.org. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2024. 
  14. ↑ «Census profile: California». Census Reporter (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2024. 
  15. ↑ «Grid View: Table B03001 - Census Reporter». censusreporter.org. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2024. 
  16. ↑ «Grid View: Table B04006 - Census Reporter». censusreporter.org. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2024. 
  17. ↑ «Grid View: Table B02018 - Census Reporter». censusreporter.org. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2024. 
  18. ↑ «Grid View: Table B02017 - Census Reporter». censusreporter.org. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2024. 
  19. ↑ «Gender in the United States». nationalatlas.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 18 Οκτωβρίου 2005. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2010. 
  20. ↑ «Inland Aids to Navigation» (PDF). Coast Guard Auxiliary: National ATON-CU study guide (Section XIV). United States Coast Guard. σελίδες 14–2. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 25 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 21 Μαρτίου 2009. 
  21. ↑ «Assessment of Ohio River Water Quality Conditions» (PDF). Ohio River Valley Water Sanitation Commission. σελ. 10. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2020. 
  22. ↑ «Western States Data Public Land Acreage». www.wildlandfire.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2008. 
  23. ↑ 23,0 23,1 Climate Change on Wildfire Activity: Hearing Before the Committee on Energy and Natural Resources, United States Senate, One Hundred Tenth Congress, First Session, to Consider Scientific Assessments of the Impacts of Global Climate Change on Wildfire Activity in the United States, September 24, 2007. U.S. Government Printing Office. 2007. σελ. 13. ISBN 978-0-16-080173-0. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2023. 
  24. ↑ «Death Valley: Hottest, Driest, Lowest (SpotHopping.com)». spothopping.com. 
  25. ↑ Henne, Sarabeth (25 Μαΐου 2019). «Arizona citrus squeeze: Pushed by development, costs, citrus shrinks». azcentral.com and The Arizona Republic. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2023. 
  26. ↑ «Chile Pepper Institute | New Mexico State University». cpi.nmsu.edu. 
  27. ↑ «New Mexico: Chile Capital of the World». www.newmexico.org. 
  28. ↑ «Rattlesnake facts». web.archive.org. 21 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 2025. 
  29. ↑ H. W. Brands, The Age of Gold: The California Gold Rush and the New American Dream (2002)
  30. ↑ Gary J. Hausladen, Western Places, American Myths: How We Think About The West (U. of Nevada Press, 2006)
  31. ↑ Donald Worster, Dust bowl: the southern plains in the 1930s (Oxford University Press, 1982)
  32. ↑ Allen John Scott, On Hollywood: The place, the industry (Princeton University Press, 2005)
  33. ↑ Larsen, Lawrence H. (1978). The Urban West at the End of the Frontier. Univ Pr of Kansas. ISBN 978-0700601684. 
  34. ↑ Earl Pomeroy, American Far West in the Twentieth Century (Yale University Press, 2008)
  35. ↑ Mark Brilliant, and David M. Kennedy, eds., World War II and the West It Wrought (Stanford University Press, 2020) pp 1–3, 179–180. excerpt.
  36. ↑ Canham, Matt (July 24, 2005). «Mormon Portion of Utah Population Steadily Shrinking». The Salt Lake Tribune. http://www.sltrib.com/ci_2886596. Ανακτήθηκε στις February 23, 2012. 
  37. ↑ Turner, Frederick Jackson (1920). «The Significance of the Frontier in American History». The Frontier in American History. 
  38. ↑ Dary, David (1989). Cowboy Culture: A Saga of Five Centuries (second έκδοση). Lawrence, Kansas: University Press of Kansas. σελ. xi. ISBN 978-0-7006-0390-9. 
  39. ↑ 39,0 39,1 39,2 39,3 «Census QuickFacts: 2020 Census». United States Census Bureau, Population Division. Αυγούστου 2021. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2022. 
  40. ↑ «American Samoa». Citypopulation.de. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2019. 
  41. ↑ Fischer, Jonathan L. (5 Νοεμβρίου 2014). «Marijuana Legalization Passes in Oregon, Alaska, D.C.». Slate. 
  42. ↑ Stephen D. Cummings and Patrick B. Reddy, California after Arnold (2009) pp. 165–170
  43. ↑ «Home». Americansamoa.gov. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2020. 
  44. ↑ «Northern Mariana Islands Commonwealth Legislature». Ballotpedia.org. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2020. 
  45. ↑ «The 36th Guam Legislature». guamlegislature.com. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουνίου 2020. 
  46. ↑ Torio CM, Andrews RM (September 2014). «Geographic Variation in Potentially Preventable Hospitalizations for Acute and Chronic Conditions, 2005–2011». HCUP Statistical Brief No. 178 (Rockville, MD: Agency for Healthcare Research and Quality). PMID 25411684. https://www.hcup-us.ahrq.gov/reports/statbriefs/sb178-Preventable-Hospitalizations-by-Region.jsp. 
  47. ↑ Wiess, AJ and Elixhauser A (Οκτωβρίου 2014). «Overview of Hospital Utilization, 2012». HCUP Statistical Brief No. 180. Rockville, MD: Agency for Healthcare Research and Quality. 

Σημειώσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ In 2020 Mitzie Jessop Taase was the acting attorney general of American Samoa. It is unclear which political party she belongs to.

Περαιτέρω ανάγνωση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έρευνες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Deutsch, Sarah. Making a Modern U.S. West: The Contested Terrain of a Region and Its Borders 1898–1940. Lincoln: University of Nebraska Press, 2022.
  • Doig, Ivan. This House of Sky: Landscapes of a Western Mind. New York. 1978.
  • Findlay, John M. The Mobilized American West, 1940–2000. Lincoln, NE: University of Nebraska Press, 2023. Comprehensive history online review of this book
  • Malone, Michael P., and Richard W. Etulain. The American West: A Twentieth-Century History. Lincoln: University of Nebraska Press, 1989.
  • Milner II, Clyde A; O'Connor, Carol A.; Sandweiss, Martha A. The Oxford History of the American West. Oxford University Press, 1994.
  • Morgan, Neil Bowen. Westward Tilt: The American West Today. New York: Random House, 1963.
  • Pomeroy, Earl. The American Far West in the Twentieth Century. New Haven, CT: Yale University Press, 2009.

Οικονομία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  •  Graham, Don.  ''Kings of Texas: The 150-Year Saga of an American Ranching Empire.''  Hoboken, NJ: John Wiley and Sons, 2003.
  • Nash, Gerald D. ''A.P. Giannini and the Bank of America.'' Norman: University of Oklahoma Press, 1992.
  • Nash, Gerald D. ''The Federal Landscape: An Economic History of the Twentieth-Century West.'' Tucson: University of Arizona Press. 1999.
  • O'Mara, Margaret.  ''The Code: Silicon Valley and the Remaking of America.'' New York: Penguin Press, 2019.
  • Robbins, William G. ''Colony and Empire: The Capitalist Transformation of the American West.'' Lawrence: University Press of Kansas, 1994.

Περιβάλλον

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Abbey, Edward. Desert Solitaire : A Season in the Wilderness. New York: McGraw-Hill, 1968.
  • Castaneda, Christopher J., and Lee M. A. Simpson, eds. River City and Valley Life: An Environmental History of the Sacramento region. Pittsburgh, PA: University of Pittsburgh Press, 2013. In California; online
  • Cawley, R. McGreggor. Federal Land, Western Anger: The Sagebrush Rebellion and Environmental Politics. Lawrence: University Press of Kansas, 1993. On conservatives.
  • Cunfer, Geoff, and Bill Waiser, eds. Bison and People on the North American Great Plains: A Deep Environmental History. College Station, TX: Texas A&M University Press, 2016. online.
  • Dant, Sara. Losing Eden: An Environmental History of the American West. Lincoln, NE: University of Nebraska Press, 2023. online, also see online book review
  • DeBuys, William. Enchantment and Exploitation: The Life and Hard Times of a New Mexico Mountain Range. Albuquerque: University of New Mexico Press, 1985.
  • DeVoto, Bernard. "The West: A Plundered Province." Harper's Magazine 169 (1934): 355–364.
  • Dobie, J. Frank. The Longhorns. Boston: Little, Brown, 1941.
  • Dobie, J. Frank. The Mustangs. Boston: Little, Brown, 1952.
  • Dobie. J. Frank. The Voice of the Coyote. Boston: Little, Brown, 1949.
  • Flores, Dan. The Natural West: Environmental History in the Great Plains and Rocky Mountains. Norman, OK: University of Oklahoma Press, 2003. online.
  • Fradkin, Philip. A River No More: The Colorado River and the West, 2nd ed. Berkeley: University of California Press, 1996.
  • Frehner, Brian, and Kathleen A. Brosnan, eds. The Greater Plains: Rethinking a Region's Environmental Histories. Lincoln, NE: University of Nebraska Press, 2021. online.
  • Harvey, Mark W. T. "Echo Park, Glen Canyon, and the Postwar Wilderness Movement." Pacific Historical Review (1991): 43–67. online Colorado River region
  • Hollon, W. Eugene. The Great American Desert, Then and Now. Lincoln: University of Nebraska Press, 1975.
  • Huggard, Christopher, and Arthur R. Gómez. Forests under Fire: A Century of Ecosystem Mismanagement in the Southwest. Tucson: University of Arizona Press, 2001.
  • Hundley Jr., Norris. Water and the West: The Colorado River Compact and the Politics of Water in the American West. 2nd ed. University of California Press, 2009.
  • Krutch, Joseph Wood. The Voice of the Desert: A Naturalist's Interpretation. New York: William Sloane Associates, 1954.
  • Lamm, Richard D., and Michael McCarthy. The Angry West: A Vulnerable Land and Its Future. Boston, MA: Houghton Mifflin Harcourt, 1982.
  • Logan, Michael F. Desert Cities: The Environmental History of Phoenix and Tucson. Pittsburgh, PA; University of Pittsburgh Press, 2006.
  • Needham, Andrew. Power Lines: Phoenix and the Making of the Modern Southwest. Princeton, NJ: University of Princeton Press, 2014.
  • Pisani, Donald J. Water, Land, and Law in the West: The Limits of Public Policy, 1850-1920. Lawrence: University Press of Kansas, 1996.
  • Pyne, Stephen J. Fire: A Brief History. Seattle: University of Washington Press, 2001.
  • Pyne, Stephen J. Fire on the Rim: A Firefighter's Season at the Grand Canyon. New York: Grove Press, 1989.
  • Reisner, Marc. Cadillac Desert: The American West and its Disappearing Water. Penguin, 1993. Says the villain was the federal Bureau of Reclamation see [1]; also see online copy.
  • Rowley, William D. Reclaiming the Arid West: The Career of Francis G. Newlands. Bloomington: Indiana University Press, 1996.
  • Rundell Jr., Walter. Oil in West Texas and New Mexico: A Pictorial History of the Permian Basin. College Station: Texas A & M University Press, 1982.
  • Stegner, Wallace. The American West As Living Space. Ann Arbor: University of Michigan Press, 1987.
  • Sturgeon, Stephen Craig. The Politics of Western Water: The Congressional Career of Wayne Aspinall. Tucson, AZ: University of Arizona Press, 2002.
  • Vogel, David. California Greenin': How the Golden State became an Environmental Leader Princeton, NJ: Princeton University Press, 2019).
  • White, Richard. The Organic Machine: The Remaking of the Columbia River. New York: Hill and Wang, 1995.
  • Wild, Peter. Pioneer Conservationists of Western America (1979) online
  • Worster, Donald. Under Western Skies: Nature and History in the American West Oxford University Press, 1992. online
  • Worster, Donald. Dust Bowl: The Southern Plains in the 1930s. New York: Oxford University Press, 1979.
  • Worster, Donald. Rivers of Empire: Water, Aridity, and the Growth of the American West. New York: Pantheon Books, 1987.

Ιστοριογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Billington, Ray Allen. ''America's Frontier Heritage.'' Albuquerque, University of New Mexico Press, 1984.
  • Etulain, Richard W., "Clio's Disciples on the Rio Grande: Western History at the University of New Mexico", ''New Mexico Historical Review'' 87 (Summer 2012): 277–298.
  • Etulain, Richard W. ''Telling Western Stories: From Buffalo Bill to Larry McMurtry.''  Albuquerque:  University of New Mexico Press, 1999.
  • Etulain, Richard W. ''The American West and Its Interpreters.''  Albuquerque:  University of New Mexico Press, 2023.
  • Etulain, Richard W. ''Writing Western History: Essays On Major Western Historians'' Reno, NV: University of Nevada Press, 2002.
  • Faragher, John Mack, ed. ''Rereading Frederick Jackson Turner: The Significance of the Frontier in American History and Other Essays.'' New York: Holt, 1994.
  • Frantz, Joe B. ''Aspects of the American West: Three Essays.'' College Station: Texas A&M University Press, 1976.
  • Gressley, Gene.  "Whither Western American History? Speculations on a Direction," ''Pacific Historical Review'' 53, no. 4 (1984): 483–501.
  • Malone, Michael P. "Beyond the Last Frontier: Toward a New Approach to Western American History." ''The Western Historical Quarterly'' 20, no. 4 (1989): 409–27.
  • Malone, Michael P., ed. ''Historians and the American West.'' Lincoln:  University of Nebraska Press, 1983.
  • Nash, Gerald D.  ''Creating the West: Historical Interpretations, 1890–1990.''  Albuquerque:  University of New Mexico Press, 1991.
  • Nash, Gerald D., and Richard W. Etulain. ''The Twentieth-Century West:  Historical Interpretations.'' Albuquerque: University of New Mexico Press, 1989.
  • Norris Jr., Hundley, and John A. Schutz, ed. ''The American West: Frontier and Region--Interpretations by John Walton Caughey.'' Los Angeles, CA: Ward Ritchie Press, 1969.
  • Pomeroy, Earl. "Toward a Reorientation of Western History: Continuity and Environment." ''The Mississippi Valley Historical Review'' 41, no. 4 (1955): 579–600.
  • Prince, Gregory A.  ''Leonard Arrington and the Writing of Mormon History.''  Salt Lake City:  University of Utah Press, 2016.
  • Rensink, Brenden W., ed. ''The North American West in the Twenty-First Century.'' Lincoln:  University of Nebraska Press, 2022.
  • Ridge, Martin. "The Life of an Idea: The Significance of Frederick Jackson Turner’s Frontier Thesis." ''Montana: The Magazine of Western History'' 41, no. 1 (1991): 2–13.
  • Sonnichsen, C. L. ''The Ambidextrous Historian: Historical Writers and Writing in the American West.'' Norman: University of Oklahoma Press, 1981.
  • Stegner, Wallace and Richard W. Etulain. ''Stegner: Conversations on History and Literature.'' Salt Lake City:  University of Utah Press, 1983.

Εργατικό δυναμικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Andrews, Thomas G. ''Killing for Coal:  America’s Deadliest Labor War.''  Cambridge, MA: Harvard University Press, 2008.
  • Brykit, James W. ''Forging the Copper Collar: Arizona's Labor-Management War of 1901-1921.''  Tucson, University of Arizona Press, 1982.
  • Lukas, J. Anthony. ''Big Trouble: A Murder in a Small Western Town Sets Off a Struggle for the Soul of America.'' New York: Simon and Schuster, 1997.
  • Schwantes, Carlos Arnaldo. ''Radical Heritage: Labor, Socialism, and Reform in Washington and British Columbia, 1885-1917.''  Seattle:  University of Washington Press, 1979.

Στρατιωτική ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Amundson, Michael A. Yellowcake Towns : Uranium Mining Communities in the American West. Boulder: University Press of Colorado, 2002.
  • Bolton, Roger E. Defense Purchases and Regional Growth. Washington, D.C. 1966.
  • Brilliant, Mark and David M. Kennedy, eds. World War II and the West It Wrought. Redwood City, CA: Stanford University Press. 2020. excerpt
  • Clayton, James L. "Impact of the Cold War on the Economies of California and Utah." Pacific Historical Review, 36 (1967): 449–473.
  • Fernlund, Kevin J., ed. The Cold War American West, 1945–1989. Albuquerque: University of New Mexico Press, 1998.
  • Findlay, John M. and Hevley, Bruce W. Atomic Frontier Days : Hanford and the American West. Center for the Study of the Pacific Northwest in Association with Seattle: University of Washington Press, 2011.
  • Heefner, Gretchen. The Missile Next Door: The Minuteman in the American Heartland. Cambridge, MA: Harvard University Press, 2012.
  • Hevly, Bruce W. and John M. Findlay, ed. The Atomic West. Seattle: University of Washington Press, 1998.
  • Hull, McAllister, with Amy Bianco. Rider of the Pale Horse: A Memoir of Los Alamos and Beyond. Albuquerque: University of New Mexico Press, 2005.
  • Hunner, Jon. J. Robert Oppenheimer, the Cold War, and the Atomic West. Norman: University of Oklahoma Press, 2009.
  • Larson, T.A. Wyoming's War Years, 1941–1945. Laramie: University of Wyoming, 1954.
  • Lotchin, Roger. Japanese American Relocation in World War II: A Reconsideration. Cambridge, UK: Cambridge University Press, 2018.
  • Lotchin, Roger W. "The Metropolitan-Military Complex in Comparative Perspective: San Francisco, Los Angeles, and San Diego, 1919–1941." Journal of the West, 20 (July 1979): 19–30.
  • Martini, Edwin A. Proving Grounds: Militarized Landscapes, Weapons Testing, and the Environmental Impact of U.S. Bases. Seattle: University of Washington Press, 2015.
  • Nash, Gerald D. The American West Transformed: The Impact of the Second World War. Bloomington: Indiana University Press, 1985.
  • Nash, Gerald D. World War II and the West: Reshaping the Economy. Lincoln: University of Nebraska Press. 1990.
  • Rosier, Paul C. "'They Are Ancestral Homelands': Race, Place, and Politics in Cold War Native America, 1945-1961." The Journal of American History 92, no. 4 (2006): 1300–26.
  • Szasz, Ferenc Morton. The Day the Sun Rose Twice: The Story of the Trinity Site Nuclear Explosion, July 16, 1945. Albuquerque: University of New Mexico Press, 1984.

Μυθική Δύση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Athearn, Robert G.''The Mythic West in Twentieth-Century America.''  Lawrence: University Press of Kansas, 1986.
  • Etulain, Richard W. ''Re-Imagining the Modern American West: A Century of Fiction, History, and Art.'' Tucson: University of Arizona Press. 1996.
  • Gibson, Arrell M. ''The Santa Fe and Taos Colonies: Age of the Muses, 1900–1942.''  Norman: University of New Mexico Press, 1988.
  • Lehan, Richard. ''Quest West: American Intellectual and Cultural Transformations.'' Baton Rouge: Louisiana State University Press, 2014.
  • Savage Jr., William W. ''The Cowboy Hero: His Image in American History and Culture.''  Norman:  University of Oklahoma Press, 1979.

Ιθαγενείς Αμερικανοί

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Brown, Dee.  ''Bury My Heart at Wounded Knee: An Indian History of the American West.''  New York: Holt, Rinehart and Winston, 1970.
  • Debo, Angie. ''And Still the Waters Run: The Betrayal of the Five Civilized Tribes.''  Princeton, NJ:  University of Princeton Press, 1968.
  • Deloria Jr. Vine, and Clifford M. Lytle.  ''American Indians, American Justice.''  Austin:  University of Texas Press, 1983.
  • Fixico, Donald L. ''Termination and Relocation: Federal Indian Policy, 1945–1960.''  Albuquerque:  University of New Mexico Press, 1986.
  • Iverson, Peter. ''When Indians Became Cowboys: Native Peoples and Cattle Ranching in the American West.'' Norman:  University of Oklahoma Press, 1994.
  • Parman, Donald Lee.  ''Indians and the American West in the Twentieth Century.''  Bloomington:  Indiana University Press, 1994.

Πολιτική

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Danbom, David B. ''Bridging the Distance: Common Issues of the Rural West.'' Salt Lake City: University of Utah Press, 2015.
  • Fernlund, Kevin J. Lyndon B. Johnson and Modern America. Norman: University of Oklahoma Press, 2009.
  • Iverson, Peter. Barry Goldwater: Native Arizonan. Norman: University of Oklahoma Press, 1997.
  • Lowitt, Richard. The New Deal and the West. Bloomington: Indiana University Press, 1984 online
  • Rothman, Hal K. LBJ's Texas White House: 'Our Heart's Home.' College Station: Texas A&M University Press, 2001.
  • Smith, Thomas G. Stewart L. Udall: Steward of the Land. Albuquerque: University of New Mexico Press, 2017.
  • Stratton, David H. Tempest Over Teapot Dome: The Story of Albert B. Fall. Norman: University of Oklahoma Press, 1998.
  • Young, Nancy Beck. Two Suns of the Southwest: Lyndon Johnson, Barry Goldwater, and the 1964 Battle between Liberalism and Conservatism. Lawrence: University Press of Kansas, 2019.

Έργα αναφοράς

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Lamar, Howard. ''The New Encyclopedia of the American West.'' New Haven, CT:  Yale University Press, 1998.
  • Newark, Peter. ''The Illustrated Encyclopedia of the Old West.''  Reprint, New York:  Gallery Books, 1985.
  • Witschi, Nicolas S., ed. ''A Companion to the Literature and Culture of the American West.'' Hoboken, NJ: Wiley, 2011.

Θρησκεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Avella, Steven M.  "Catholicism in the Twentieth-Century American West:  The Next Frontier."  ''The Catholic Historical Review'' 97, no. 2 (2011): 219–49.
  • Stegner, Wallace. ''Mormon Country.''  New York: Duell, Sloan & Pearce, 1942.

Τουρισμός

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Barber, Alicia.  ''Reno’s Big Gamble: Image and Reputation in the Biggest Little City.''  Lawrence:  University Press of Kansas.  2008.
  • Cottam, Erica.  ''Hubbell Trading Post: Trade, Tourism, and the Navajo Southwest.'' Norman:  University of Oklahoma Press, 2015.
  • McCormack, Kara L. ''Imagining Tombstone: The Town Too Tough to Die.'' Lawrence, University Press of Kansas, 2016.
  • Pomeroy, Earl. ''In Search of the Golden West: The Tourist in Western America.'' New York: Knopf, 1957.
  • Rothman, Hal K. ''Devil's Bargains: Tourism and the Twentieth-Century American West.'' Lawrence: University of Kansas Press, 1998.
  • Rugh, Susan Sessions. "Branding Utah: Industrial Tourism in the Postwar American West." ''Western Historical Quarterly'' 37, no. 4 (2006): 445–472.
  • Stratton, David H. ''Tucumcari Tonite!: A Story of Railroads, Route 66, and the Waning of a Western Town.''  Albuquerque:  University of New Mexico Press, 2022.
  • Wrobel, David.  ''Promised Lands: Promotion, Memory, and the Creation of the American West.''  Lawrence:  University Press of Kansas, 2002.

Αστική Δύση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Cline, Platt.  ''Mountain Town: Flagstaff's First Century.''  Flagstaff, AZ:  Northland Publishing, 1994.
  • Davis, Mike. ''City of Quartz: Excavating the Future of Los Angeles.''  New York: Verso, 1990.
  • Findlay, John M.  ''Magic Lands: Western Cityscapes and American Culture After 1940.''  Berkeley:  University of California Press, 1992.
  • Gómez, Arthur R. ''Quest for the Golden Circle: The Four Corners and the Metropolitan West, 1945-1970.''  Albuquerque:  University of New Mexico, 1994.
  • Leonard, Stephen J., and Thomas J. Noel.  ''Denver: Mining Camp to Metropolis.''  Boulder:  University Press of Colorado, 1990.
  • Luckingham, Bradford. ''The Urban Southwest: A Profile History of Albuquerque, El Paso, Phoenix, and Tucson.'' El Paso: Texas Western Press, 1982.
  • Nash, Gerald D. ''The American West in the Twentieth Century – A Short History of an Urban Oasis.'' Hoboken, NJ: Prentice Hall, 1973.
  • Rothman, Hal. ''Neon Metropolis:  How Las Vegas Started the Twenty-First Century.''  Oxfordshire, UK: Routledge, 2003.
  • Sonnichsen, C.L. ''Tucson: The Life and Times of an American City.''  Norman:  University of Oklahoma Press, 1982.
  • Stratten, David H., ed. ''Spokane and the Inland Empire:  An Interior Pacific Northwest Anthology.'' Rev. ed.  Pullman:  Washington State University Press, 2007.
  • Wilson, Chris.  ''The Myth of Santa Fe: Creating a Modern Regional Tradition.''  Albuquerque: University of New Mexico Press, 1997.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δυτικές_Ηνωμένες_Πολιτείες&oldid=11008956"