Δρακουνκουλίαση

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δρακουνκουλίαση
Χρησιμοποιώντας ένα σπίρτο ώστε να αφαιρεθεί το σκουλήκι από το πόδι ανθρώπου
Ειδικότηταλοιμωξιολογία, ελμινθολογία και tropical medicine
Συμπτώματαμυαλγία, πυρετός, ναυτία, έμετος, Φαγούρα και urticarial allergic eruption
Ταξινόμηση
ICD-10B72
ICD-9125.7
DiseasesDB3945
eMedicineped/616
MeSHD004320

Η νόσος Δρακουνκουλίαση [1], που ονομάζεται επίσης νόσος του σκουληκιού της Γουινέας (GWD), είναι μια μόλυνση που οφείλεται στο Dracunculus medinensis.[2] Ο άνθρωπος μολύνεται όταν πιει νερό που περιέχει ψύλλους νερού μολυσμένους από την προνύμφη ή τις προνύμφες του σκουληκιού της Γουινέας.[2] Αρχικά δεν υπάρχουν συμπτώματα.[3] Περίπου έναν χρόνο μετά, το άτομο αναπτύσσει μια οδυνηρή αίσθηση καψίματος, ενώ το θηλυκό σκουλήκι έχει δημιουργήσει μια φουσκάλα στο δέρμα, συνήθως σε ένα από τα κάτω άκρα του σώματος.[2] Στη συνέχεια, το σκουλήκι εξέρχεται από το δέρμα, μέσα σε μερικές εβδομάδες.[4] Σε όλο αυτό το διάστημα, το άτομο που έχει προσβληθεί μπορεί να περπατά ή να εργάζεται με δυσκολία. [3] Ο θάνατος εξαιτίας αυτής της ασθένειας είναι πολύ σπάνιος.[2]

Οι άνθρωποι είναι οι μόνο γνωστοί ζωντανοί οργανισμοί που μολύνονται από το σκουλήκι της Γουινέας.[3] Το σκουλήκι έχει πάχος περίπου ένα έως δύο χιλιοστά, ενώ το ενήλικο θηλυκό σκουλήκι φτάνει σε μήκος τα 60 με 100 εκατοστά (τα αρσενικά είναι πολύ μικρότερα σε μήκος). [2][3] Έξω από το ανθρώπινο σώμα, τα αυγά μπορούν να επιβιώσουν έως και τρεις εβδομάδες.[5] Πιο πριν, πρέπει να φαγωθούν από τους ψύλλους του νερού.[2] Η προνύμφη που βρίσκεται εντός τους μπορεί να επιβιώσει μέχρι και τέσσερις μήνες.[5] Επομένως, για να παραμείνει η νόσος ενεργή σε κάποια περιοχή, θα πρέπει να εμφανίζεται στους ανθρώπους κάθε χρόνο.[6] Συνήθως η διάγνωση της νόσου γίνεται με βάση τα σημάδια και τα συμπτώματα της νόσου.[7]

Η πρόληψη γίνεται με την έγκαιρη διάγνωση της νόσου ενώ, στη συνέχεια, πρέπει να ληφθεί μέριμνα για να μην βουτήξει ο ασθενής την πληγή σε πόσιμο νερό.[2] Άλλες δράσεις περιλαμβάνουν: την βελτίωση της πρόσβασης σε καθαρό νερό ή, διαφορετικά, το φιλτράρισμα του νερού, εάν δεν είναι καθαρό.[2] Συχνά, είναι αρκετό το φιλτράρισμα μέσω ενός υφάσματος.[4] Το μολυσμένο νερό μπορεί να αντιμετωπιστεί με μια χημική ουσία που ονομάζεται temefos και μπορεί να σκοτώσει την προνύμφη.[2] Δεν υπάρχει εμβόλιο ή φάρμακο κατά της νόσου.[2] Το σκουλήκι αφαιρείται σταδιακά, σε διάστημα μερικών εβδομάδων κι αυτό γίνεται τυλίγοντάς το γύρω από μία βελόνα.[3] Τα έλκη που σχηματίζονται από το σκουλήκι ενδέχεται να μολυνθούν από βακτήρια.[3] Ο πόνος μπορεί να εξακολουθήσει, μήνες μετά την αφαίρεση του σκουληκιού.[3]

Το 2013 αναφέρθηκαν 148 κρούσματα της νόσου.[2] Πρόκειται για μείωση πάνω από 99%, σε σύγκριση με τα 3,5 εκατομμύρια κρούσματα που σημειώθηκαν το 1986.[3][2] Η νόσος καταγράφεται μόνο σε 4 χώρες της Αφρικής, ενώ τη δεκαετία του 1980 ενδημούσε σε 20 χώρες.[2] Η χώρα που επλήγη περισσότερο είναι το Νότιο Σουδάν.[2] Κατά πάσα πιθανότητα θα είναι η πρώτη παρασιτική ασθένεια που πρόκειται να εξαλειφθεί.[8] Η νόσος του σκουληκιού της Γουινέας ήταν γνωστή από τους αρχαίους χρόνους.[3] Αναφέρεται στον αιγυπτιακό ιατρικό πάπυρο Ebers, που χρονολογείται από το 1550 π.Χ.[9] Η ονομασία dracunculiasis προέρχεται από το λατινικό «δεινά των μικρών δράκων»,[10] ενώ η ονομασία «σκουλήκι της Γουινέας» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τον 17ο αιώνα, όταν οι Ευρωπαίοι ήρθαν σε επαφή με τη νόσο στην ακτή της Γουινέας στη Δυτική Αφρική.[9] Ένα άλλο είδος, παρόμοιο με το σκουλήκι της Γουινέας, προκαλεί την ασθένεια σε άλλα ζώα.[11] Αυτό δεν μοιάζει να είναι μολυσματικό για τους ανθρώπους.[11] Υπάγεται στην κατηγορία με τις παραμελημένες τροπικές νόσους.[12]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ο Τζίμι Κάρτερ τα βάζει με το φρικτό σκουλήκι της δρακουνκουλίασης in.gr. Ανάκτηση 27/05/2015.
  2. 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 «Dracunculiasis (guinea-worm disease) Fact sheet N°359 (Revised)». World Health Organization. Μαρτίου 2014. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2014. 
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 Greenaway, C (Feb 17, 2004). «Dracunculiasis (guinea worm disease).». CMAJ : Canadian Medical Association journal = journal de l'Association medicale canadienne 170 (4): 495–500. PMID 14970098. 
  4. 4,0 4,1 Cairncross, S; Tayeh, A; Korkor, AS (Jun 2012). «Why is dracunculiasis eradication taking so long?». Trends in parasitology 28 (6): 225–30. doi:10.1016/j.pt.2012.03.003. PMID 22520367. 
  5. 5,0 5,1 Junghanss, Jeremy Farrar, Peter J. Hotez, Thomas (2013). Manson's tropical diseases (23rd edition έκδοση). Oxford: Elsevier/Saunders. σελ. e62. ISBN 9780702053061. CS1 maint: Extra text (link)
  6. «Parasites - Dracunculiasis (also known as Guinea Worm Disease) Eradication Program». CDC. 22 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Μαρτίου 2014. 
  7. Cook, Gordon (2009). Manson's tropical diseases (22nd ed. έκδοση). [Edinburgh]: Saunders. σελ. 1506. ISBN 9781416044703. CS1 maint: Extra text (link)
  8. «Guinea Worm Eradication Program». The Carter Center. Carter Center. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2011. 
  9. 9,0 9,1 Tropical Medicine Central Resource. «Dracunculiasis». Uniformed Services University of the Health Sciences. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουνίου 2015. Ανακτήθηκε στις 15 Ιουλίου 2008. 
  10. Barry M (June 2007). «The tail end of guinea worm — global eradication without a drug or a vaccine». N. Engl. J. Med. 356 (25): 2561–4. doi:10.1056/NEJMp078089. PMID 17582064. http://content.nejm.org/cgi/content/full/356/25/2561. 
  11. 11,0 11,1 Junghanss, Jeremy Farrar, Peter J. Hotez, Thomas (2013). Manson's tropical diseases (23rd edition έκδοση). Oxford: Elsevier/Saunders. σελ. 763. ISBN 9780702053061. CS1 maint: Extra text (link)
  12. «Neglected Tropical Diseases». cdc.gov. 6 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2014.