Δουκικό Παλάτι (Σασσουόλο)

Δουκικό παλάτι του Σασουόλο
Είδος	παλάτσο, palazzo museum, historical park museum, Ιταλικό εθνικό μουσείο, μουσείο τέχνης, μουσείο μοντέρνας τέχνης, θρησκευτικό μουσείο και d:Q124830411
Διεύθυνση	Piazzale della Rosa 9, 41049 Sassuolo και Piazzale Della Rosa 9, 41049 Sassuolo
Γεωγραφικές συντεταγμένες	44°32′33″N 10°46′49″E
Διοικητική υπαγωγή	Σασσουόλο
Χώρα	Ιταλία
Έναρξη κατασκευής	17ος αιώνας
Ιδιοκτήτης	Ιταλία
Όροφοι	3
Αρχιτέκτονας	Μπαρτολομέο Αβαντσίνι
Χρηματοδότης	Φραντσέσκο Α΄ των Έστε
Προστασία	ιταλικό πολιτισμικό αγαθό
Ιστότοπος
	Επίσημος ιστότοπος
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π)

Το Δουκικό Πακάτι τού Σασσουόλο, ιταλ.: Palazzo Ducale di Sassuolo, είναι μία μπαρόκ βίλα, που βρίσκεται στην πόλη Σασουόλo, τριάντα λεπτά έξω από τη Mόντενα, στη βόρεια Ιταλία.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το παλάτι κτίστηκε στη θέση ενός επάνω σε βράχο μεσαιωνικού κάστρου (ιταλ.: rocca). Αποκτήθηκε από τον Nικολό Γ΄ των Έστε από την οικογένεια ντελα Ρόζα τον 15ο αι. και μετατράπηκε σε αυλική κατοικία από τον Μπόρσο των Έστε το 1458. ^[11]

Η εξωτερική πρόσοψη φαίνεται να αναφέρεται στις βίλες της Τοσκάνης, περισσότερο από αυτές τού Βένετο. Στα μέσα τού 16ου αι. η πρώτη θερινή βίλα αναψυχής κτίστηκε στην τοποθεσία. Στις αρχές τού 17ου αι., ο δούκας Φραγκίσκος Α΄ των Έστε ανέθεσε το σημερινό κτίριο στον αρχιτέκτονα Μπαρτολομέο Αβαντσίνι. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, το παλάτι είχε πολλούς ιδιοκτήτες, αλλά τώρα ανήκει στην πόλη Σασουόλo και την Πινακοθήκη των Έστε, οι οποίοι συνεισέφεραν στις γκαλερί πινάκων τα διαμερίσματα Oρλάντο, Πριγκίπισσα και Σέκια. ^[12]

Η έκθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το παλάτι είναι περισσότερο γνωστό για τις εξαιρετικά διακοσμημένες εσωτερικές του τοιχογραφίες (1638-1656) από τον Γάλλο ζωγράφο της αυλής των Έστε, Ζαν Μπουλανζέ, καθώς και για πολλές προοπτικές οροφές των Oτάβιο Βιβάνι, Τζιάκομο Τσιαλντιέρι, Άντζελο Μικέλε Κολόνα, Aγκοστίνο Μιτέλι, Μπαλτασάρε Μπιάνκι και Τζιοβάνι Τζιάκομο Μόντι. Ο Λατάντσιο Μάσκιο και ο Λούκα Κολόμπι προσκλήθηκαν επίσης από τον Μπουλανζέ να δουλέψουν για τη διακόσμηση από γυψομάρμαρο τού παλατιού. Οι Τζιοβάνι Λατσιόνι, Nικολά Ρενιέ, Σαλβατόρ Ρόζα και Λουντοβίκο Λάνα συνέβαλαν επίσης στη συλλογή έργων τέχνης τού παλατιού.

Το παλάτι είναι επίσης γνωστό για τη θέα στον κήπο του, που θυμίζει τις Βερσαλλίες και τη φανταστική Peschiera ή δεξαμενή ψαριών του. Η τελευταία σχεδιάστηκε αρχικά από τους Aβαντσίνι και Gaspare Vigarani [de] ως μία μεγάλη ορθογώνια «πισίνα», που περιβάλλεται από έναν τοίχο οριοθέτησης με τη μορφή ενός ερειπωμένου αμφιθεάτρου, για το οποίο κέρδισε το παρωνύμιο «Fontanazzo» (Ακατέργαστη Κρήνη). ^[13] Τα κυριότερα σημεία τού συγκροτήματος περιλαμβάνουν επίσης γλυπτά από αναβρυτήρια, που βασίζονται στα σχέδια τού Τζιαν-Λορέντσο Μπερνίνι και θραύσματα νωπογραφιών της Αναγέννησης τού Nικολό ντελ' Αμπάτε, που ανακτήθηκαν από το παλάτι Σκαντιάνo στο Ρέτζιο Εμίλια.

Η αποκατάσταση τού ορόφου των ευγενών (piano nobile) το 2001, επέτρεψε στο παλάτι να χρησιμοποιηθεί εξίσου ως χώρος για εκθέσεις σύγχρονης τέχνης, συνδυάζοντας το παρελθόν και το παρόν. Τερματίζοντας την περιήγηση στα ιδιωτικά και δημόσια διαμερίσματα τού δούκα και της δούκισσας στον πρώτο όροφο, τα διαμερίσματα με γύψινες ανάγλυφες διακοσμήσεις φιλοξενούν την έκθεση «MONOCHROMATIC LIGHT» από το 2003. Τα επιχρυσωμένα ανάγλυφα, που προηγουμένως πλαισίωναν τα αγαπημένα έργα τέχνης τού δούκα, θα φιλοξενούν διάφορα μινιμαλιστικά έργα, που δωρήθηκαν από τη συλλογή Πάντσα μέχρι το 2103.

Βασικά έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

· Νωπογραφίες από το Σκαντιάνο Οι μουσικοί από το Δωμάτιο τού Παραδείσου, από τον Nικολό ντελ' Αμπάτε.

· Βάπτιση Χριστού από τον Λουίτζι Ανγκουισόλα

· Πορτρέτο τού Φραγκίσκου Β΄ των Έστε από τον Aντρέα Μπαράτα (με το παρωνύμιο "ο πίθηκος")

· Αλληγορία της Μουσικής. Δέκα αρετές του Ζαν Μπουλανζέ

· Σας ευχαριστώ. Πηγαίνω σπίτι; Οικογένεια; Κάτω από τη σκιά, του Λόρενς Κάρολ

· Θρησκευτικά ομοιώματα του Πιερφραντσέσκο Τσιταντίνι

· Σκηνή αγοράς με πωλητή ψαριών και κρέατος με τον Χριστό στο σπίτι της Μάρθας, που αποδίδεται σε Φλαμανδική σχολή.

· Ο θρήνος του νεκρού Ιησού, που αποδίδεται στον Αβραάμ Γιάνσενς

· Η Μαντόνα του Φιοράνο τού Λουδοβίκο Λάνα

· Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής τού Καμίλο Προκατσίνι

· Η Mαντόνα των μαργαριταριών, από μαθητή τού Ραφαήλ

· Ο Φραντσέσκο Α΄ με τη σύζυγό του Mαρία Φαρνέζε και τα παιδιά τους Aλφόνσo και Iσαβέλλα τού Nικολά Ρενιέ.

Εκθεσιακός χώρος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μπροστινή πρόσοψη του Δουκικού Παλατιού τού Σασουόλο.
Η Μεγάλη Κλίμακα, που σχεδιάστηκε από τον Γκασπάρε Βιγκαράνι, οδηγεί στην είσοδο της Γκαλερί.
Η οροφή των Άντζελο-Μικέλε Κολόνα και Αγκοστίνο Μιτέλι για τη Μεγάλη Αίθουσα των Φρουρών, εκτελέστηκε από το 1647 έως το 1648.
Η Μεγάλη Αίθουσα των Φρουρών: ένα μάθημα Εμίλιαν Μπαρόκ ζωγραφικής με δραματικές ιλουζιονιστικές νωπογραφίες, που καλύπτουν κάθε τετραγωνική ίντσα τοίχου και οροφής.
Η νότια πρόσοψη τού παλατιού από το πάρκο.
Άποψη τού πάρκου με θέα στην κοιλάδα Σέκια και στους κυνηγότοπους των δουκών.
Στα μέσα του 17ου αι. η Peschiera (Πισίνα) χρησιμοποιήθηκε για θεατρικές παραστάσεις που απαιτούσαν τη χρήση νερού, καθώς και για χαλαρούς περιπάτους γύρω από τη βεράντα τού Μπελβεντέρε.
Η εσωτερική αυλή των Τιμών με την ξεθωριασμένη ιλουζιονιστική προοπτική αρχιτεκτονική, και τον θεό της θάλασσας με ένα δελφίνι, σχεδιασμένα από τον Μπερνίνι
Θέα στο Δωμάτιο της Τύχης με την -με απότομη κλίση- οροφή τού Βιβιάνι.
Tο Δωμάτιο των Αρετών των Έστε με ιλουζιονιστικές τοιχογραφίες, που απεικονίζουν καρυάτιδες, τού Μπουλανζέ. Το δωμάτιο προοριζόταν να εμπνεύσει την υγιή διακυβέρνηση στον δούκα.
Λεπτομέρεια από τα λευκά και χρυσά ανάγλυφα των Δωματίων με Γύψινες Διακοσμήσεις.
Σχέδιο του Τζαν Λορέντσο Μπερνίνι για το αναβρυτήριο τού αίθριου: άγαλμα τού Ποσειδώνα, που εκτελέστηκε το 1650 από εντόπιους καλλιτέχνες γύψου.