Δολοφονία του Ντούσαν Γιοβάνοβιτς
Ο Ντούσαν Γιοβάνοβιτς (σερβικά κυριλλικά: Душан Јовановић) ήταν ένα 13χρονο αγόρι Ρομά από το Βελιγράδι της πρώην Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας, το οποίο δολοφονήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1997 από δυο 17χρονους ταραχοποιούς. Ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου στο κέντρο του Βελιγραδίου ενώ πήγαινε από το σπίτι του σε ένα κοντινό παντοπωλείο. Ο μοναδικός λόγος για την δολοφονία του ήταν επειδή ο Γιοβάνοβιτς καταγόταν από την φυλή των Ρομά.
Γεγονός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ντούσαν Γιοβάνοβιτς ήταν ένα 13χρονο αγόρι που ζούσε με την οικογένειά του κοντά στην πλατεία Σλαβίγια στο Βελιγράδι. Το βράδυ της 18ης Οκτωβρίου 1997, ο πατέρας του Αλεξάνταρ έδωσε στο αγόρι χρήματα και το έστειλε σε ένα κοντινό παντοπωλείο για να αγοράσει Κοκα-Κόλα. Καθ'οδόν προς το κατάστημα, το νεαρό αγόρι δέχτηκε επίθεση από δυο μέλη ακροδεξιού κινήματος. Μόλις αναγνώρισαν ότι ο Γιοβάνοβιτς καταγόταν από την φυλή των Ρομά, τον διέταξαν να τους δώσει ό,τι χρήματα είχε και έπειτα τον έριξαν στο έδαφος, τον κλώτσησαν με μπότες με μεταλλικές μύτες και τον χτύπησαν με ένα κομμάτι σπασμένης υδρορροής. Ο Γιοβάνοβιτς πέθανε από σπασμένο λαιμό. Ο μόνος λόγος για την επίθεση ήταν η προφανής καταγωγή του Γιοβάνοβιτς από την φυλή των Ρομά.[1]
Ο Αλεξάνταρ Γιοβάνοβιτς ξεκίνησε να αναζητά τον γιο του. Τελικά βρήκε το πτώμα του πεσμένο σε μια σκάλα και καλυμμένο με αίμα.[2]
Σύλληψη και δίκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η αστυνομία ταυτοποίησε γρήγορα τους δυο δολοφόνους ως τους 17χρονους Milan Čujić and Ištvan Fendrik από το Ζέμουν. Τον Μάρτιο 1998 το περιφερειακό δικαστήριο του Βελιγραδίου καταδίκασε και τους δυο στην ανώτατη τότε ποινή για ανήλικους : 10 χρόνια στην φυλακή ανηλίκων. Στάλθηκαν στην φυλακή ανηλίκων στο Valjevo για να εκτίσουν την ποινή τους. Ένα μετέπειτα δικαστήριο άλλαξε τις ποινές τους. Ο Fendrik αποφυλακίστηκε την 1η Απριλίου 2004 και ο Čujić στις 30 Απριλίου 2004.[3]
Ενώ βρισκόταν στην φυλακή, ο Fendrik έδωσε συνέντευξη στο εβδομαδιαίο περιοδικό ΝΙΝ. Ισχυρίστηκε ότι δεν ήταν μέλος σε κανένα πολιτικό κόμμα, ούτε ήταν νεοναζί ούτε μέλος των χούλιγκαν οι οποίοι υποστήριζαν το FK Rad (όπως εικαζόταν από τα μέσα ενημέρωσης). Ωστόσο παραδέχτηκε ότι είχε επηρεαστεί από την ακροδεξιά πολιτική κατά την στιγμή της δολοφονίας.[4] Ο Fendrik έδειξε μεταμέλεια κατά την διάρκεια της συνέντευξης αλλά και μετά την αποφυλάκισή του. Ο Čujić δήλωσε δημοσίως ότι δεν αισθάνεται καμιά μεταμέλεια.[5]
Συνέπειες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ντούσαν κηδεύτηκε δυο μέρες μετά την δολοφονία του και εκατοντάδες άνθρωποι εμφανίστηκαν για να παρακολουθήσουν την κηδεία του.[2][3] Λίγο μετά την τραγωδία, η οικογένεια Γιοβάνοβιτς μετακόμισε σε άλλο σπίτι στην περιοχή Μιρίγιεβο του Βελιγραδίου. Η μητέρα του αυτοκτόνησε με απαγχονισμό τον Ιούλιο 2015 μετά από άλλες αποτυχημένες προσπάθειες. Μια κόρη της οικογένειας, η Κριστίνα, που γεννήθηκε περίπου τρία χρόνια μετά την δολοφονία του Ντούσαν δήλωσε ότι η μητέρα τους «δεν μπόρεσε ποτέ να αποδεχτεί ότι ο γιος της είχε φύγει» και είχε εκφράσει την επιθυμία να είναι μαζί του στα γενέθλιά του (1η Αυγούστου).[2] Ο πατέρας του Αλεξάνταρ υπέστη αρκετές καρδιακές προσβολές και δυο εγκεφαλικά επεισόδια και πέθανε στις αρχές του 2016.[1]
Στην δέκατη επέτειο της δολοφονίας, στις 18 Οκτωβρίου 2007, ο τότε πρόεδρος της Σερβίας Μπόρις Τάντιτς αφιέρωσε μια αναμνηστική πλάκα για τον Γιοβάνοβιτς στο σπίτι επί της οδού Beogradska 33, μπροστά από το οποίο δολοφονήθηκε το αγόρι.[5]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 Brkic, Miroslava. «Dušana su pre 20 godina ubili skinhedsi, a to je bio početak TRAGEDIJE njegove porodice». Blic.rs (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2022.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Skinheads beat 13-year-old Dusan to death: They broke his neck kicking him with metal boots». Telegraf.rs (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2022.
- ↑ 3,0 3,1 Beta. «Ubicama dečaka Dušana Jovanovića smanjena kazna». Blic.rs (στα Σερβικά). Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2022.
- ↑ http://www.nin.co.rs/2001-09/27/19963.html
- ↑ 5,0 5,1 Telesković, J. Lucić-D. «Tadić: Naša ideja je nenasilje». Politika Online. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2022.