Διονύσιος Β΄ Αθηνών
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Διονύσιος Β΄ Αθηνών | |
|---|---|
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ιερέας |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Φιλικός |
Ο Διονύσιος Β΄ ήταν επίσκοπος Αθηνών (1820-1823), Φιλικός, που συμμετείχε και ως αγωνιστής στη Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Διονύσιος καταγόταν από τη Δημητσάνα και ήταν ανεψιός του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄. Φέρεται να είχε μυηθεί στη Φιλική Εταιρεία. Ανέλαβε επίσκοπος Αθηνών το 1820. Στις 1 Απριλίου του 1821 μαζί με τον επίσκοπο Σαλώνων Ησαΐα και Ταλαντίου Νεόφυτο ευλόγησε τα όπλα των επαναστατών Ελλήνων στον ναό της Αγίας Παρασκευής κοντά στη Λιβαδειά. Περί το τέλος του Απριλίου, μετά τον απαγχονισμό του θείου του, στη προσπάθεια των Ελλήνων να καταλάβουν την Ακρόπολη συμμετείχε ενεργά.
Βλέποντας όμως τις φιλονικίες που είχαν ξεσπάσει μεταξύ των οπλαρχηγών της Στερεάς εισηγήθηκε την ανάληψη της αρχηγίας από ξένο της περιοχής κλίνοντας περισσότερο υπέρ του Νικηταρά.
Την εποχή εκείνη η κατοικία του μητροπολίτη της Αθήνας ήταν το μεγάλο οικόπεδο στο οποίο σήμερα βρίσκεται ο μητροπολιτικός ναός Αθηνών μαζί με την γύρω πλατεία προς την Ακρόπολη. Εκεί επί Διονυσίου Β΄ μεταφέρθηκε όλη η βιβλιοθήκη της Μονής Καισαριανής. Όταν δε κατελήφθη η Ακρόπολη μετά την παράδοσή της από τους Τούρκους στις 10 Ιουνίου 1822 στην οικία του μητροπολίτη μεταφέρθηκαν και οι βιβλιοθήκες της Μονής Πεντέλης καθώς και της Σχολής Ντέκα. Δυστυχώς όμως με την επιστροφή των Τούρκων η υπέροχη εκείνη βιβλιοθήκη της μητρόπολης Αθηνών καταστράφηκε.
Ο Διονύσιος Β΄ πέθανε στη Τήνο στις 23 Μαΐου του 1823 από λοιμό.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Larousse Britannica" τομ.21ος, σελ.141.
- "Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια" τομ.ΙΒ΄, σελ.400.