Διοίκηση Δακίας

Διοίκηση Δακιών
Χώρα	Αρχαία Ρώμη
Διοικητική υπαγωγή	Υπαρχία του Ιλλυρικού
	δεδομένα (π • σ • ε )

Η Διοίκηση Δακίας (λατινικά: Dioecesis Daciae‎‎) ήταν διοίκηση της ύστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στην περιοχή της σύγχρονης δυτικής Βουλγαρίας, της κεντρικής Σερβίας, του Μαυροβουνίου, της βόρειας Αλβανίας και της βόρειας Βόρειας Μακεδονίας (Σκοπίων). Υπαγόταν στην Υπαρχία του Ιλλυρικού. Πρωτεύουσά της ήταν η Serdica (Σερδική, σημερινή Σόφια).

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προέλευση του ονόματος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αυτοκράτορας Αυρηλιανός (270-275), αντιμέτωπος με την απόσχιση της Γαλλίας και της Ισπανίας από την Αυτοκρατορία από το 260, με την προέλαση των Σασσανιδών στην Ασία και τις καταστροφές που είχαν δημιουργήσει οι Κάρπιοι και οι Γότθοι στη Μοισία και την Ιλλυρία, εγκατέλειψε την επαρχία της Δακίας, που δημιούργησε ο Τραϊανός και απέσυρε τα στρατεύματά του εντελώς, καθορίζοντας τα ρωμαϊκά σύνορα στον Δούναβη. Μία νέα Dacia Aureliana οργανώθηκε νότια του Δούναβη έξω από την κεντρική Μοισία, με πρωτεύουσα τη Σερδική.

Η εγκατάλειψη της Dacia Traiana από τους Ρωμαίους αναφέρεται από τον Ευτρόπιο στο Breviarium historiae Romanae, βιβλίο ΙΧ:

«

Την επαρχία της Δακίας, που ο Τραϊανός είχε σχηματίσει πέρα από τον Δούναβη, εγκατέλειψε ο Αυρηλιανός απελπισμένος, αφού είχε ερημωθεί όλο το Ιλλυρικό και η Μοισία, να μπορέσει να τα διατηρήσει. Οι Ρωμαίοι πολίτες, απομακρυνόμενοι από την πόλη και τα εδάφη της Δακίας, εγκαταστάθηκαν στο εσωτερικό της Μοισίας, ονομάζοντας την περιοχή Δακία, αυτή που χωρίζει τώρα τις δύο Μοισίες και που βρίσκεται στα δεξιά του Δούναβη, καθώς τρέχει το ποτάμι προς τη θάλασσα, ενώ η Δακία ήταν προηγουμένως στα αριστερά.

»

Δημιουργία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατά τις διοικητικές μεταρρυθμίσεις του Διοκλητιανού (284-305), δημιουργήθηκε η διοίκηση Μοισίας, που περιελάμβανε το μεγαλύτερο μέρος των κεντρικών Βαλκανίων και την ελληνική χερσόνησο. Αργότερα, όμως, πιθανότατα την εποχή του Κωνσταντίνου Α΄ (306-337) η διοίκηση χωρίστηκε στα δύο, σχηματίζοντας τη διοίκηση Μακεδονίας στα νότια και τη διοίκηση Δακίας στα βόρεια.

Η διοίκηση Δακίας αποτελούνταν από πέντε επαρχίες: Dacia Mediterranea (το νότιο, εσωτερικό τμήμα της Dacia Aureliana), Dacia Ripensis (Δακία Παρόχθια, το βόρειο, παραδουνάβιο τμήμα της Dacia Aureliana), Moesia Prima (το βόρειο τμήμα της Moesia Superior), Dardania (η νότιο τμήμα της Moesia Superior) και Praevalitana (το ανατολικό τμήμα της Δαλματίας).

Η πρωτεύουσα της επισκοπής ήταν η Serdica (σημερινή Σόφια). Επικεφαλής της διακυβέρνησης της διοίκησης ήταν ένας βικάριος (vicarius). Σύμφωνα με το Notitia Dignitatum (ένα έγγραφο της αυτοκρατορικής καγκελαρίας των αρχών του 5ου αι.), ο βικάριος είχε τον βαθμό του vir spectabilis (αξιοθαύμαστου ανδρός).

Η διοίκηση μεταφέρθηκε στη Δυτική Αυτοκρατορία το 384 από τον Θεοδόσιο Α', πιθανώς ως μερική αποζημίωση στην αυτοκράτειρα Ιουστίνα, για την αναγνώριση του σφετερισμού του Μάγνου Μάξιμου στη Γαλλική αυτοκρατορία. Ωστόσο με το τέλος του το 395, επανήλθε στην Ανατολική Αυτοκρατορία, σχηματίζοντας, μαζί με τη διοίκηση Μακεδονίας στα νότια, την Υπαρχία του Ιλλυρικού.

Το 535 επί Αυτοκράτορα Ιουστινιανού Α' (527-565), η εκκλησιαστική τάξη στο έδαφος της διοίκησης αναδιαμορφώθηκε και δημιουργήθηκε η νέα αρχιεπισκοπή της Ιουστινιανής Πρώτης, με κέντρο τη γενέτειρα του Αυτοκράτορα Justiniana Prima. Στον νεοδιορισθέντα αρχιεπίσκοπο δόθηκε η μητροπολιτική δικαιοδοσία σε όλες τις επαρχίες της διοίκησης Δακίας. ^[1]

Διάλυση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το έδαφος της διοίκησης λεηλατήθηκε και ερημώθηκε από τους Ούννους στα μέσα του 5ου αι. και τελικά κατακτήθηκε από τους Αβάρους και τους Σλάβους στα τέλη του 6ου και στις αρχές του 7ου αι. ^[2]