Διακήρυξη του Πίλνιτς
Η Διακήρυξη του Πίλνιτς (Γαλλικά: La déclaration de Pillnitz) εκδόθηκε στις 27 Αυγούστου 1791 στο κάστρο του Πίλνιτς κοντά στη Δρέσδη (Σαξονία) από τον Φρειδερίκο Γουλιέλμο Β΄ της Πρωσίας και τον Λεοπόλδο Β΄ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, που ήταν αδελφός της Μαρίας Αντουανέτας. Διακήρυξε την κοινή υποστήριξη της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της Πρωσίας στον Βασιλιά Λουδοβίκο ΙΣΤ' της Γαλλίας κατά της Γαλλικής Επανάστασης.[1]
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Από την αρχή της Γαλλικής Επανάστασης του 1789, ο Λεοπόλδος Β΄ ανησυχούσε όλο και περισσότερο για την ασφάλεια της αδερφής του Μαρίας Αντουανέτας και της οικογένειάς της, αλλά θεωρούσε ότι οποιαδήποτε παρέμβαση στις γαλλικές υποθέσεις θα αύξανε μόνο τον κίνδυνο τους. Ταυτόχρονα, πολλοί Γάλλοι αριστοκράτες έφυγαν από τη Γαλλία και εγκαταστάθηκαν σε γειτονικές χώρες, διέδιδαν τον φόβο για την Επανάσταση και επιζητούσαν ξένη στρατιωτική υποστήριξη υπέρ του Λουδοβίκου ΙΣΤ'. Μετά την αποτυχημένη προσπάθεια του Λουδοβίκου και της οικογένειάς του να εγκαταλείψουν το Παρίσι με την ελπίδα να υποκινήσουν μια αντεπανάσταση, γεγονός γνωστό ως φυγή στη Βαρέν τον Ιούνιο του 1791, η βασιλική οικογένεια συνελήφθη, οδηγήθηκε πίσω στο Παρίσι και περιορίστηκε στο παλάτι του Κεραμεικού. Στις 6 Ιουλίου 1791, ο Λεοπόλδος εξέδωσε την Εγκύκλιο της Πάδοβας, καλώντας τους ηγεμόνες της Ευρώπης να συνασπισθούν απαιτώντας την αποκατάσταση της γαλλικής βασιλικής οικογένειας, πρόταση η οποία δεν έγινε δεκτή με ενθουσιασμό.[2]
Σκοπός[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ζητώντας από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις να παρέμβουν σε περίπτωση απειλής του Λουδοβίκου, η διακήρυξη προοριζόταν να χρησιμεύσει ως προειδοποίηση στους Γάλλους επαναστάτες να σταματήσουν να παραβιάζουν τα προνόμια του βασιλιά και να επιτρέψουν την επιστροφή του στην εξουσία.
Η διακήρυξη ανέφερε ότι η Αυστρία θα κήρυττε πόλεμο κατά της Γαλλίας εάν και μόνο εάν όλες οι άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις συμμετείχαν επίσης στον πόλεμο. [3]Ο Λεοπόλδος επέλεξε αυτή τη διατύπωση ώστε να μην αναγκαστεί να επέμβει, καθώς γνώριζε ότι ο Βρετανός πρωθυπουργός Γουίλιαμ Πιτ δεν υποστήριζε τον πόλεμο με τη Γαλλία.[4] Εξέδωσε αυτήν τη διακήρυξη μόνο για να ικανοποιήσει τους Γάλλους μετανάστες που είχαν καταφύγει στη χώρα του και ζητούσαν ξένη παρέμβαση στην πατρίδα τους.
(Η Διάσκεψη του Πίλνιτς ασχολήθηκε κυρίως με το Πολωνικό ζήτημα και τον πόλεμο της Αυστρίας κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.)
Συνέπειες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Εθνοσυνέλευση της Γαλλίας ερμήνευσε τη διακήρυξη ότι ο Λεοπόλδος επρόκειτο να κηρύξει τον πόλεμο. Ριζοσπάστες Γάλλοι πολιτικοί που επιζητούσαν τον πόλεμο, όπως ο Ζακ-Πιερ Μπρισώ, τη χρησιμοποίησαν ως πρόσχημα για να αποκτήσουν επιρροή και να κηρύξουν τελικά τον πόλεμο στις 20 Απριλίου 1792, οδηγώντας στις εκστρατείες του 1792 του πολέμου του Πρώτου Συνασπισμού. [5]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Διακήρυξη του Πίλνιτς (ελληνικά)