Δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ανεξαρτητοποίηση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στις 11 Νοεμβρίου του 1990 διεξήχθησαν οι πρώτες ελεύθερες πολυκομματικές εκλογές στην τότε ΣΔΜ της σοσιαλιστικής Γιουγκοσλαβίας με τη συμμετοχή 18 κομμάτων για τις 120 θέσεις της Συνέλευσης (Собрание), δηλαδή του κοινοβουλίου. Μια απο τις πρώτες ενέργειες της νέας πολυκομματικής Συνέλευσης ήταν να προβεί σε μία διακήρυξη κυριαρχίας της ΣΔΜ και στη συνέχεια, στις 7 Ιουνίου 1991, αποφάσισε το σβήσιμο (бришење) του όρου Σοσιαλιστική από την ονομασία της χώρας.

Το δημοψήφισμα του 1991[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με απόφαση της Συνέλευσης, στις 8 Σεπτεμβρίου 1991 διεξήχθη δημοψήφισμα με το ερώτημα:

  • "Μήπως είστε για ένα κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος της «Μακεδονίας» με το δικαίωμα να εισέλθει σε μια ένωση των κυρίαρχων κρατών της Γιουγκοσλαβίας;"
ΝΑΙ----ΟΧΙ
"Дали сте за суверена и самостојна држава Македонија со право да стапи во иден сојуз на суверените држави на Југославија?"[1]
ЗА----ПРОТИВ

Το δημοψήφισμα, το οποίο χαρακτηρίστηκε από την αποχή των Αλβανών της Βόρειας Μακεδονίας, ήταν θετικό με πολύ μεγάλη πλειοψηφία.

Τα τελικά αποτελέσματα του δημοψηφίσματος είχαν:

Έλαβαν Ψήφοι %
Ναι 1.079.308 96,4
Όχι 39.639 3,6
Άκυρα/λευκά 13.648
Σύνολο 1.132.595 100,0
Εγγεγραμμένοι 1.495.807 75,7
Πηγή: Nohlen / Stöver[2]

Η απόσχιση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με βάση τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος η Συνέλευση στις 17 Νοεμβρίου 1991 ανακηρύσσει το Σύνταγμα της χώρας ως την ανώτατη κρατικο-νομική πράξη του κράτους, ολοκληρώνοντας έτσι διαδικασία της απόσχισης από τη Γιουγκοσλαβία και τη δημιουργία ξεχωριστού κράτους. Το Βελιγράδι συνεργάστηκε και απέσυρε όλες τις ομοσπονδιακές γιουγκοσλαβικές δυνάμεις από τη χώρα και η απόσχιση ήταν ειρηνική και αναίμακτη.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ИСТОРИЈА НА ПАРЛАМЕНТАРИЗМОТ ВО МАКЕДОНИЈА Парламентарен институт на Собранието на РМ, Април 2014. sobranie.mk
  2. Nohlen & Stöver 2010, σελ. 1283.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]