Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα (Ταϊβάν)

Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα
民主進步黨
Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα; 民主進步黨; Mínzhǔ Jìnbù Dǎng
Συντομογραφία	民進黨
Προεδρεύων	Λάι Τσινγκ-τε
Ίδρυση	28 Σεπτεμβρίου 1986
Έδρα	10F-30, Beiping East Rd., Zhongzheng District, Ταϊπέι, Ταϊβάν, 10049
Μέλη (2014)	335.643
Ιδεολογία	Προοδευτισμός; Κοινωνικός φιλελευθερισμός; Ταϊβανέζικος εθνικισμός
Πολιτικό φάσμα	Κέντρο προς κεντροαριστερά;
Εθνική προσχώρηση	Παμπράσινος Συνασπισμός
Διεθνής προσχώρηση	Φιλελεύθερη Διεθνής
Χρώματα	Πράσινο
Νομοθετικό Γιουάν	61 / 113
Δήμοι	2 / 6
Δήμοι και κομητείες	4 / 16
Τοπικοί Σύμβουλοι	238 / 912
Δήμαρχοι	40 / 204
Ιστότοπος
	dpp.org.tw
	Πολιτικό σύστημα Δημοκρατία της Κίνας; Πολιτικά κόμματα; Εκλογές

Το Δημοκρατικό Προοδευτικό Κόμμα (ΔΠΚ) είναι ένα εθνικιστικό και φιλελεύθερο πολιτικό κόμμα της Ταϊβάν.^[3]^[4]^[5] Είναι το κυβερνών κόμμα της πλειοψηφίας και ελέγχει τόσο την προεδρία όσο και τη μονοθάλαμη Γιουάν.

Ιδρύθηκε το 1986 και είναι ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα της Ταϊβάν, μαζί με το ιστορικά κυρίαρχο Κουομιντάνγκ. Παραδοσιακά έχει συνδεθεί με τα ανθρώπινα δικαιώματα, τον αντικομμουνισμό και την ταϊβανέζικη ταυτότητα. Η κάτοχος της προεδρίας και πρώην αρχηγός του ΔΠΚ, Τσάι Ινγκ Γουέν, είναι το δεύτερο μέλος του ΔΠΚ που κατέχει τη θέση.^[6]

Το ΔΠΚ είναι επί μακρόν μέλος της Διεθνούς των Φιλελευθέρων και ιδρυτικό μέλος του Συμβουλίου των Ασιατών Φιλελευθέρων και Δημοκρατών.

Εκλογικά αποτελέσματα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Προεδρικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκλογές	Υποψήφιος/α	Υποψήφιος/α αντιπρόεδρος	Σύνολο ψήφων	Ποσοστό ψήφων	Αποτέλεσμα
2020	Τσάι Ινγκ Γουέν	Ουίλιαμ Λάι	8.170.231	57,1%	Εξελέγη
2016	Τσάι Ινγκ Γουέν	Τσεν Τσιεν-γιέν ( Ανεξ.)	6.894.744	56,3%	Εξελέγη
2012	Τσάι Ινγκ Γουέν	Σου Τζια-τσιουάν	6.093.578	45,6%	Ηττήθηκε
2008	Φρανκ Χσιέχ	Σου Τσεν Τσαν	5.445.239	41,5%	Ηττήθηκε
2004	Τσεν Σουί Μπιαν	Ανέτ Λου	6.446.900	50,1%	Εξελέγη
2000	Τσεν Σουί Μπιαν	Ανέτ Λου	4.977.737	39,3%	Εξελέγη
1996	Πεν Μιν-μίν	Φρανκ Χσιέχ	2.274.586	21,1%	Ηττήθηκε

Βουλευτικές εκλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Εκλογές	Σύνολο κερδισμένων εδρών	Σύνολο ψήφων	Ποσοστό ψήφων	Μεταβολές	Αρχηγός κόμματος	Κατάσταση	Πρόεδρος
2020	61 / 113	4.811.241	33,98%	7 έδρες	Τσο Γιουνγκ-τάι	Πλειοψηφία	Τσάι Ινγκ Γουέν (ΔΠΚ)
2016	68 / 113	5.370.953	44,1%	28 έδρες	Τσάι Ινγκ Γουέν	Πλειοψηφία	Τσάι Ινγκ Γουέν (ΔΠΚ)
2012	40 / 113	4.556.526	34,6%	13 έδρες	Τσάι Ινγκ Γουέν	Μειοψηφία	Μα Γινγκ-Τζέου (ΚΜΤ)
2008	27 / 113	3.775.352	38,2%	62 έδρες	Τσεν Σουί-μπιαν	Μειοψηφία	Τσεν Σουί-μπιαν (ΔΠΚ)
2004	89 / 225	3.471.429	37,9%	2 έδρες	Τσεν Σουί-μπιαν	Μειονότητα	Τσεν Σουί-μπιαν (ΔΠΚ)
2001	87 / 225	3.447.740	36,6%	21 έδρες	Τσεν Σουί-μπιαν (DPP)	Μειονότητα	Τσεν Σουί-μπιαν (ΔΠΚ)
1998	70 / 225	2.966.834	29,6%	16 έδρες	Λιν Γι-χσιουν	Μειονότητα	Λι Τενγκ-χουί (ΚΜΤ)
1995	54 / 164	3.132.156	33,2%	3 έδρες	Σι Μινγκ-τε	Μειοψηφία	Λι Τενγκ-χουί (ΚΜΤ)
1992	51 / 161	2.944.195	31,0%	30 έδρες	Χσου Χσιν-λιαν	Μειοψηφία	Λι Τενγκ-χουί (ΚΜΤ)

Εκλογές Εθνοσυνέλευσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εκλογές	Σύνολο κερδισμένων εδρών	Σύνολο ψήφων	Ποσοστό ψήφων	Μεταβολές	Αρχηγός κόμματος	Κατάσταση	Πρόεδρος
2005	127 / 300	1.647.791	42,52%	28 έδρες	Ανέτ Λου	Πλειοψηφία	Τσεν Σουί-μπιαν (ΔΠΚ)
1996	127 / 334	3.121.423	29,9%	33 έδρες	Σιχ Μινγκ-τεχ	Μειοψηφία	Λι Τενγκ Χουί (ΚΜΤ)
1991	66 / 325	2.036.271	23,3%	66 έδρες	Χουάν Σιν-τσιέ	Μειονότητα

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

↑
- Derbyshire, J. Denis· Derbyshire, Ian (15 Απριλίου 2016). Encyclopedia of World Political Systems. 1. Routledge. σελ. 108. ISBN 978-1-3174-7156-1.
- The Economist. Economist Newspaper Limited. 2011. σελ. 58.
- Business Asia. Business International Corporation. 2001. σελ. 40.
- «Taiwan». Freedom in the World 2002. Freedom House. 13 Ιανουαρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2020.
↑
- Qi, Dongtao (November 11, 2013). «Globalization, Social Justice Issues, Political and Economic Nationalism in Taiwan: An Explanation of the Limited Resurgence of the DPP during 2008–2012». The China Quarterly 216: 1018–1044. doi:10.1017/S0305741013001124. «Furthermore, the studies also suggest that the DPP, as a centre-left party opposed to the centre-right KMT, has been the leading force in addressing Taiwan's various social justice issues.».
- Chou, Hsuan-Yi. «Celebrity Political Endorsement Effects: A Perspective on the Social Distance of Political Parties». International Journal of Communication 9. ISSN 1932-8036. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-12-26. https://web.archive.org/web/20191226031653/https://ijoc.org/index.php/ijoc/article/view/2820. Ανακτήθηκε στις 2020-01-23.
- Huang, Li-Li. «Taiwanese consciousness vs. Chinese consciousness: The national identity and the dilemma of polarizing society in Taiwan». Societal and Political Psychology International Review 1 (1): 119–132. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-02-16. https://web.archive.org/web/20200216001942/http://www.sppir.uav.ro/?p=53. Ανακτήθηκε στις 2020-01-23.
↑ ^3,0 ^3,1 «Hurry up: Taiwan's president has upset both business and workers». The Economist. 26 Μαΐου 2018. https://www.economist.com/asia/2018/05/26/taiwans-president-has-upset-both-business-and-workers. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2018.
↑ «解嚴後臺灣政黨的競爭策略：Downs 理論的再檢視» (PDF). Soochow University. 5 Ιουνίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 31 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2019.
↑ «藍與綠台灣選民的意識型態初探» (PDF). Election Study Center National Chengchi University. Μάιος 2003. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2019.
↑ "Tsai steps down as DPP chair after defeat in presidential poll" Αρχειοθετήθηκε 2017-04-30 στο Wayback Machine. (14 Ιανουαρίου 2012). The China Post. Retrieved 6 Απριλίου 2018.

[1] 
Derbyshire, J. Denis· Derbyshire, Ian (15 Απριλίου 2016). Encyclopedia of World Political Systems. 1. Routledge. σελ. 108. ISBN 978-1-3174-7156-1.
The Economist. Economist Newspaper Limited. 2011. σελ. 58.
Business Asia. Business International Corporation. 2001. σελ. 40.
«Taiwan». Freedom in the World 2002. Freedom House. 13 Ιανουαρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2020.

[2] Derbyshire, J. Denis· Derbyshire, Ian (15 Απριλίου 2016). Encyclopedia of World Political Systems. 1. Routledge. σελ. 108. ISBN 978-1-3174-7156-1.

[3] The Economist. Economist Newspaper Limited. 2011. σελ. 58.

[4] Business Asia. Business International Corporation. 2001. σελ. 40.

[5] «Taiwan». Freedom in the World 2002. Freedom House. 13 Ιανουαρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Δεκεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2020.

[2] 
Qi, Dongtao (November 11, 2013). «Globalization, Social Justice Issues, Political and Economic Nationalism in Taiwan: An Explanation of the Limited Resurgence of the DPP during 2008–2012». The China Quarterly 216: 1018–1044. doi:10.1017/S0305741013001124. «Furthermore, the studies also suggest that the DPP, as a centre-left party opposed to the centre-right KMT, has been the leading force in addressing Taiwan's various social justice issues.».
Chou, Hsuan-Yi. «Celebrity Political Endorsement Effects: A Perspective on the Social Distance of Political Parties». International Journal of Communication 9. ISSN 1932-8036. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-12-26. https://web.archive.org/web/20191226031653/https://ijoc.org/index.php/ijoc/article/view/2820. Ανακτήθηκε στις 2020-01-23.
Huang, Li-Li. «Taiwanese consciousness vs. Chinese consciousness: The national identity and the dilemma of polarizing society in Taiwan». Societal and Political Psychology International Review 1 (1): 119–132. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-02-16. https://web.archive.org/web/20200216001942/http://www.sppir.uav.ro/?p=53. Ανακτήθηκε στις 2020-01-23.

[7] Qi, Dongtao (November 11, 2013). «Globalization, Social Justice Issues, Political and Economic Nationalism in Taiwan: An Explanation of the Limited Resurgence of the DPP during 2008–2012». The China Quarterly 216: 1018–1044. doi:10.1017/S0305741013001124. «Furthermore, the studies also suggest that the DPP, as a centre-left party opposed to the centre-right KMT, has been the leading force in addressing Taiwan's various social justice issues.».

[8] Chou, Hsuan-Yi. «Celebrity Political Endorsement Effects: A Perspective on the Social Distance of Political Parties». International Journal of Communication 9. ISSN 1932-8036. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2019-12-26. https://web.archive.org/web/20191226031653/https://ijoc.org/index.php/ijoc/article/view/2820. Ανακτήθηκε στις 2020-01-23.

[9] Huang, Li-Li. «Taiwanese consciousness vs. Chinese consciousness: The national identity and the dilemma of polarizing society in Taiwan». Societal and Political Psychology International Review 1 (1): 119–132. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-02-16. https://web.archive.org/web/20200216001942/http://www.sppir.uav.ro/?p=53. Ανακτήθηκε στις 2020-01-23.

[economist-3] 3,0 ^3,1 «Hurry up: Taiwan's president has upset both business and workers». The Economist. 26 Μαΐου 2018. https://www.economist.com/asia/2018/05/26/taiwans-president-has-upset-both-business-and-workers. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2018.

[4] «解嚴後臺灣政黨的競爭策略：Downs 理論的再檢視» (PDF). Soochow University. 5 Ιουνίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 31 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2019.

[5] «藍與綠台灣選民的意識型態初探» (PDF). Election Study Center National Chengchi University. Μάιος 2003. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 29 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2019.

[chinapost.com.tw-6] "Tsai steps down as DPP chair after defeat in presidential poll" Αρχειοθετήθηκε 2017-04-30 στο Wayback Machine. (14 Ιανουαρίου 2012). The China Post. Retrieved 6 Απριλίου 2018.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]