Μετάβαση στο περιεχόμενο

Δεκατρείς Αποικίες

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δεκατρείς Αποικίες
14  Μαΐου 16074  Ιουλίου 1776

Σημαία
ΧώραΒασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας
Διοικητική υπαγωγήΒασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας
Ίδρυση14  Μαΐου 1607
ΓλώσσεςΑγγλικά
Πληθυσμός2.400.000 (1775)
Γεωγραφικές συντεταγμένες39°17′2″N 76°36′36″W
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Οι δεκατρείς αποικίες το 1775

Οι Δεκατρείς Αποικίες ήταν μία σειρά από βρετανικές αποικίες στην ατλαντική ακτή της Βόρειας Αμερικής, οι οποίες αποσχίστηκαν από το Βρετανικό Στέμμα κατά τη διάρκεια του Πολέμου της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας (1775–1783) και ενώθηκαν σχηματίζοντας τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής.

Οι Δεκατρείς Αποικίες, στις παραδοσιακές τους ομαδοποιήσεις, ήταν οι Αποικίες της Νέας Αγγλίας (Νιου Χάμσαϊρ, Μασαχουσέτη, Ρόουντ Άιλαντ και Κονέκτικατ), οι Μεσαίες Αποικίες (Νέα Υόρκη, Νιου Τζέρσεϊ, Πενσυλβάνια και Ντελαγουέρ) και οι Νότιες Αποικίες (Μέριλαντ, Βιρτζίνια, Βόρεια Καρολίνα, Νότια Καρολίνα και Τζόρτζια).[1] Αυτές οι αποικίες αποτελούσαν μέρος της Βρετανικής Αμερικής, η οποία περιλάμβανε επίσης εδάφη στις Φλόριντες, την Καραϊβική και στον σημερινό Καναδά.[2]

Οι Δεκατρείς Αποικίες διοικούνταν η κάθε μία ξεχωριστά από το Στέμμα, αλλά είχαν παρόμοια πολιτικά, συνταγματικά και νομικά συστήματα. Όλες τους διέθεταν στις διοικητικές τους δομές αγγλόφωνους Προτεστάντες. Η πρώτη από τις αποικίες, η Βιρτζίνια, ιδρύθηκε στο Τζέιμσταουν το 1607. Οι Αποικίες της Νέας Αγγλίας, το Μέριλαντ και η Πενσυλβάνια ιδρύθηκαν σε μεγάλο βαθμό από ανθρώπους που επιδίωκαν θρησκευτική ελευθερία ή ένα περιβάλλον όπου θα μπορούσαν να ασκήσουν τη θρησκεία τους χωρίς διώξεις. Οι υπόλοιπες αποικίες ιδρύθηκαν κυρίως με σκοπό την οικονομική ανάπτυξη και την επίτευξη κερδών μέσω του εμπορίου, της γεωργίας ή άλλων οικονομικών δραστηριοτήτων. Οι Μεσαίες Αποικίες εγκαθιδρύθηκαν στην πρώην ολλανδική αποικία της Νέας Ολλανδίας.

Ανάμεσα στο 1625 και το 1775, ο πληθυσμός των αποικιών αυξήθηκε από περίπου 2.000 σε 2,4 εκατομμύρια κατοίκους, εκτοπίζοντας σε μεγάλο βαθμό ιθαγενείς πληθυσμούς. Ο πληθυσμός περιλάμβανε σε ένα ποσοστό ανθρώπους που ήταν υπό το καθεστώς της δουλείας, η οποία την εποχή εκείνη ήταν νόμιμη σε όλες τις αποικίες. Κατά τον 18ο αιώνα, η βρετανική κυβέρνηση ακολουθούσε μια πολιτική μερκαντιλισμού, σύμφωνα με τον οποίο η κεντρική κυβέρνηση διοικούσε τις αποικίες προς όφελος της βρετανικής οικονομίας.

Οι Δεκατρείς Αποικίες είχαν έναν βαθμό αυτοδιοίκησης και τοπικές εκλογές[3] και αντιστάθηκαν στην απαίτηση του Λονδίνου για μεγαλύτερο έλεγχό τους. Ο Γαλλοϊνδιανικός πόλεμος (1754–1763), ενάντια στη Γαλλία και στους Ινδιάνους συμμάχους της, οδήγησε σε κρίση τις σχέσεις Βρετανίας και Δεκατριών Αποικιών. Στη δεκαετία του 1750 οι αποικίες άρχισαν να συνεργάζονται μεταξύ τους αντί να συναλλάσσονται απευθείας με τη Βρετανία. Με τη βοήθεια αποικιακών τυπογράφων και εφημερίδων, αυτές οι δραστηριότητες και ανησυχίες μεταξύ των αποικιών έγιναν γνωστές και οδήγησαν σε εκκλήσεις για την προστασία των δικαιωμάτων των αποίκων ως Άγγλων πολιτών και προώθησαν την αρχή καμία φορολογία χωρίς αντιπροσώπευση.

Κατά τα τέλη του 18ου αιώνα οι συγκρούσεις με την βρετανική κυβέρνηση σχετικά με τους φόρους και τα δικαιώματα οδήγησαν στην Αμερικανική Επανάσταση, κατά την οποία οι Δεκατρείς Αποικίες ενώθηκαν για πρώτη φορά σχηματίζοντας το Ηπειρωτικό Κογκρέσο, τον Ηπειρωτικό Στρατό Ξηράς, ενώ το 1776 κήρυξαν την ανεξαρτησία τους. Διεξήγαγαν τον Πόλεμο της Αμερικανικής Επανάστασης με την βοήθεια του Βασιλείου της Γαλλίας και, σε πολύ μικρότερο βαθμό, με τη συνδρομή της Ολλανδικής Δημοκρατίας και του Βασιλείου της Ισπανίας.[4]

Βρετανικές αποικίες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι Δεκατρείς Αποικίες της Βρετανικής Αμερικής:

Το 1606 ο βασιλιάς Ιάκωβος Α΄ της Αγγλίας εξουσιοδότησε την Εταιρεία του Πλίμουθ και την Εταιρεία του Λονδίνου να ιδρύσουν μόνιμες εγκαταστάσεις στην Αμερική. Η Εταιρεία του Λονδίνου ίδρυσε την Αποικία της Βιρτζίνια το 1607, την πρώτη μόνιμη αγγλική εγκατάσταση στην ήπειρο. Η Εταιρεία του Πλίμουθ ίδρυσε την Αποικία του Πόφαμ στον ποταμό Κένεμπεκ, όμως εγκαταλήφθηκε έπειτα από κάποιους μήνες.

Το Συμβούλιο για τη Νέα Αγγλία χρηματοδότησε αρκετά έργα αποίκισης, με σημαντικότερο την Αποικία του Πλίμουθ το 1620, στην οποία εγκαταστάθηκαν Άγγλοι Πουριτανοί.[5] Ολλανδοί, Σουηδοί και Γάλλοι ίδρυσαν και εκείνοι αποικίες στην βόρεια Αμερική με επιτυχία, περίπου την ίδια περίοδο με τους Άγγλους. Οι αποικίες τους όμως υπήχθησαν σταδιακά στη βρετανική κυριαρχία. Η τελευταία από τις Δεκατρείς Αποικίες που ιδρύθηκε από τους Άγγλους ήταν η Επαρχία της Τζόρτζια, το 1732. Ο όρος «Δεκατρείς Αποικίες» άρχισε να χρησιμοποιείται κατά κόρον μετά την Αμερικανική Επανάσταση.[6]

Στο Λονδίνο, από το 1660 και έπειτα, όλες οι αποικίες διοικούνταν μέσω μιας κυβερνητικής υπηρεσίας, γνωστής ως Υπουργείο του Νότου, και μιας επιτροπής του Συμβουλίου του Στέμματος, που ονομαζόταν Λόρδοι του Εμπορίου και των Αποικιών. Το 1768 δημιουργήθηκε το Υπουργείο Αποικιών, το οποίο είχε αποκλειστικά ως αρμοδιότητα την Αμερική, αλλά διαλύθηκε το 1782, όταν οι αρμοδιότητές του πέρασαν στο Υπουργείο Εσωτερικών.[7]

Αποικίες της Νέας Αγγλίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Χάρτης του 1584 που παρουσιάζει την ανατολική ακτή, από τον Κόλπο Τσέσαπικ μέχρι το Ακρωτήριο Λουκ Άουτ, σχεδιασμένος από τον Άγγλο Τζον Γουάιτ.
  1. Επαρχία του Κόλπου της Μασαχουσέτης. Ονομάστηκε βασιλική αποικία το 1691.
  2. Επαρχία του Νέου Χάμσαϊρ. Ιδρύθηκε το 1629 και συγχωνεύτηκε με την Αποικία του Κόλπου της Μασαχουσέτης το 1641. Το 1679 ονομάστηκε βασιλική αποικία.
  3. Αποικία του Κονέκτικατ. Ιδρύθηκε το 1636 και ονομάστηκε βασιλική αποικία το 1662.
  4. Αποικία του Ρόουντ Άιλαντ και των Φυτειών του Πρόβιντενς. Ονομάστηκε βασιλική αποικία το 1663.
Κύριο λήμμα: Μεσαίες Αποικίες
  1. Αποικία του Ντελαγουέρ (πριν το 1776 γνωστή ως Κάτω Κομητείες του Ντελαγουέρ). Ιδρύθηκε το 1664 ως ιδιοκτησιακή αποικία.
  2. Επαρχία της Νέας Υόρκης. Ιδρύθηκε ως ιδιοκτησιακή αποικία το 1664 και ονομάστηκε βασιλική αποικία το 1686.
  3. Επαρχία του Νιου Τζέρσεϊ. Ιδρύθηκε ως ιδιοκτησιακή αποικία το 1664 και ονομάστηκε βασιλική αποικία το 1702.
  4. Επαρχία της Πενσυλβάνια. Ιδρύθηκε το 1681 ως ιδιοκτησιακή αποικία.
Κύριο λήμμα: Νότιες Αποικίες
  1. Αποικία της Βιρτζίνια. Ιδρύθηκε το 1607 ως ιδιοκτησιακή αποικία και ονομάστηκε βασιλική αποικία το 1624.
  2. Επαρχία του Μέριλαντ, ιδρύθηκε το 1632 ως ιδιοκτησιακή αποικία.
  3. Επαρχία της Βόρειας Καρολίνας. Ονομάστηκε βασιλική αποικία το 1729.
  4. Επαρχία της Νότιας Καρολίνας. Ονομάστηκε βασιλική αποικία το 1729.
  5. Επαρχία της Τζόρτζια. Ιδρύθηκε ως ιδιοκτησιακή αποικία το 1732 και ονομάστηκε βασιλική αποικία το 1752.
  1. «The 13 Colonies». History.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2020. 
  2. Fradera, Josep M. (2020). «1780–1880: A Century of Imperial Transformation». Στο: Tomich, Dale W., επιμ. Atlantic Transformations: Empire, Politics, and Slavery during the Nineteenth Century. SUNY Series: Fernand Braudel Center Studies in Historical Social Science. Όλμπανι, Νέα Υόρκη: SUNY Press. σελίδες 1–19. ISBN 9781438477848. LCCN 2019049099. 
  3. Mintz Steven. «Winning the Vote: A History of Voting Rights – Gilder Lehrman Institute of American History». www.gilderlehrman.org. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2023. 
  4. Middleton, Richard· Lombard, Anne (2011). Colonial America: A History to 1763 (4th έκδοση). Chichester, England: Wiley-Blackwell. ISBN 978-1-4051-9004-6. OCLC 682892448. 
  5. Richter (2011), σελίδες 152–153.
  6. Boyer, Abel (1720). The Political State of Great Britain. 19. London. σελ. 376. so in this Country we have Thirteen Colonies at least severally govern'd by their respective Commanders in Chief, according to their peculiar Laws and Constitutions 
  7. Foulds, Nancy Brown. «Colonial Office» (στα αγγλικά). The Canadian Encyclopedia. https://www.thecanadianencyclopedia.ca/en/article/colonial-office. Ανακτήθηκε στις July 7, 2018. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Thirteen Colonies στο Wikimedia Commons