Δαβίδ Σοσλάν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δαβίδ Σοσλάν
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση12ος αιώνας
Θάνατος1207
Χώρα πολιτογράφησηςΙράν
ΘρησκείαΓεωργιανή Ορθόδοξη Εκκλησία
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΤάμαρ της Γεωργίας[1]
ΤέκναΓεώργιος Δ΄ της Γεωργίας
Ρουσουντάν της Γεωργίας
ΓονείςJadaron Alanian
ΟικογένειαΔυναστεία των Μπαγκρατιόνι
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Δαβίδ Σοσλάν, γεωργιανά: დავით სოსლანი David Soslan, (απεβ. το 1207) ήταν πρίγκιπας από την Αλανία και ο δεύτερος σύζυγος της βασίλισσας Τάμαρ της Γεωργίας, την οποία παντρεύτηκε περί το 1189. Είναι κυρίως γνωστός για τα στρατιωτικά του κατορθώματα, κατά τη διάρκεια των πολέμων της Γεωργίας εναντίον των Μουσουλμάνων γειτόνων της.

Προέλευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η γενεαλογία του Δαβίδ Σοσλάν, που πρότεινε ο πρίγκιπας Βαχούστι. [2]

Ο Δαβίδ Σοσλάν ήταν μέλος του βασιλικού οίκου, που κυβερνούσε την Αλανία (Οβσέτι ή Οσέτι στις Γεωργιανές πηγές, εξ ου και η σύγχρονη ονομασία Οσετία), [3] ένα Ορθόδοξο Χριστιανικό βασίλειο στον Βόρειο Καύκασο, που συχνά έκανε επιγαμίες με τη δυναστεία των Βαγρατιδών-Ιβηρίας. Ένας ανώνυμος χρονικογράφος, που έγραψε κατά τη βασιλεία του Γεωργίου Δ΄ Λάσα (γιου της Τάμαρ και του Δαβίδ Σοσλάν, 1212–1223), αποδίδει στον Σοσλάν μία καταγωγή από τους Βαγρατίδες-Ιβηρίας. [4] Μία εκδοχή της Βαγκρατιδο-Ιβηρικής καταγωγής του βρήκε περαιτέρω ανάπτυξη στα έργα του Γεωργιανού λόγιου του 18ου αι. πρίγκιπα Βαχούστι Μπαγκρατιόνι: θεωρούσε ότι ο Σοσλάν ήταν απόγονος του Γεωργίου Α΄ της Γεωργίας (1014–1027) και της συζύγου του Άλντε της Αλανίας, που ήταν γονείς του Δημητρίου, ενός άτυχου διεκδικητή του Γεωργιανού στέμματος, του οποίου ο γιος Δαβίδ αναγκάστηκε από τον Βαγράτιος Δ΄ της Γεωργίας να καταφύγει στην Αλανία. Σύμφωνα με τον Βαχούστι, ο Δαβίδ και οι απόγονοί του -ο γιος του Άτον και ο γιος αυτού Τζαντάρον- νυμφεύτηκαν με μέλη από την άρχουσα οικογένεια των Aλανών και έγιναν "βασιλείς των Όσι" [Αλανών]. Αυτός ο Τζαντάρον λέγεται ότι ήταν ο πατέρας τού Σοσλάν. [2] Ενώ αυτή η αφήγηση θεωρείται αξιόπιστη από τους σύγχρονους μελετητές, όπως η Mάριαμ Λορντκιπανίντζε [5] και ο Κύριλ Τουμάνοφ, το ζήτημα της καταγωγής του Σοσλάν εξακολουθεί να παραμένει αβέβαιο.

Ένα απόσπασμα από τις ανώνυμες Ιστορίες και ευλογίες των βασιλέων της Γεωργίας του 13ου αι. αναφέρει, ότι ο Δαβίδ ήταν υπό την προστασία της εκ πατρός θείας τής Τάμαρ, της Ρουσουντάν και προερχόταν από «τους απογόνους [ძენი· κυριολεκτικά γιους] του Eφραΐμ, που είναι Όσι, όμορφοι και δυνατοί στη μάχη». Ο Γεωργιανός λόγιος Kορνέλι Κεκελίντζε πρότεινε ότι η οικογένεια του Δαβίδ Σοσλάν –οι «Εφραϊμίδες»– θα μπορούσε να ισχυριζόταν ότι κατάγονταν από τον βιβλικό Εφραΐμ και συνέκρινε αυτόν τον οικογενειακό μύθο με εκείνον των Βαγκρατιδών-Ιβηρίας, που θεωρούσαν τους εαυτούς τους απόγονους του Δαβίδ, του δεύτερου βασιλιά των Ισραηλιτών.

Το 1946 η αρχαιολόγος από τη Βόρεια Οσετία Eβγκενίγια Πχελίνα ανακοίνωσε ότι, κατά τη διάρκεια των ανασκαφών στο παρεκκλήσιο Nουζάλ στο φαράγγι Aρντόν στη Βόρεια Οσετιακή ΕΣΣΔ ανακάλυψε τον τάφο, που φέρεται να ανήκε σε έναν Δαβίδ Σοσλάν, τον οποίο ταύτισε με τον συγκεκριμένο Σοσλάν, που αναφέρεται στη Γεωργιανή επιγραφή στην πριγκιπική (asomtavruli) γραφή στο παρεκκλήσιο, και πρότεινε ότι ο Δαβίδ Σοσλάν θα μπορούσε να ήταν ένα μέλος της οικογένειας Tσαραζόν (Oσετιανά: Цæразонтæ), μίας ηρωικής φυλής από το Νουζάλ, γνωστή στην Οσετική προφορική λαϊκή παράδοση. Η υπόθεση δεν έχει γίνει αποδεκτή από τους περισσότερους Γεωργιανούς μελετητές, αλλά απολαμβάνει μεγάλη ανταπόκριση μεταξύ των Οσετιανών ιστορικών.

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Χάλκινο fals (φόλλις). Αριστερά: στη μέση στρατιωτικό λάβαρο, γύρω Τ Δ (Τάμαρ, Δαβίδ) και γύρω ο Πασχάλιος κύκλος 420 (έτος 1200). Δεξιά: Αραβικά malka al-mulkat, jalal al-dunya wa al-din, Tamar ibint Giorgi, zahir al-massih, δηλ. βασίλισσα των βασιλισσών, δόξα του κόσμου και της πίστης, Τάμαρ, κόρη του Γεωργίου, υπέρμαχος του Μεσσία. 26 χλστ., 6,7 γραμ.

Η Τάμαρ παντρεύτηκε τον Δαβίδ Σοσλάν στο παλάτι Ντιντούμπε κοντά στην Τιφλίδα μεταξύ 1187 και 1189, αφού είχε χωρίσει από τον πρώτο της σύζυγο, τον Γιούρι Μπογκολιούμπσκι πρίγκιπα των Ρως. Όπως αναφέρει ο Αρμένιος χρονικογράφος Μχίταρ Γκος στις Αναμνήσεις (Ishatarakan) του, η Tάμαρ "παντρεύτηκε έναν άνδρα από το βασίλειο των Aλανών, τον συγγενή της από την πλευρά της μητέρας της, ο οποίος ονομαζόταν Σοσλάν και έλαβε το όνομα Δαβίδ κατά την άνοδό του στον [Γεωργιανό] θρόνο". [6]

Σε αντίθεση με τον Γιούρι, που ήταν υποψήφιος του ισχυρού κόμματος των ευγενών, ο Δαβίδ ήταν η προσωπική επιλογή της Τάμαρ. Ο Δαβίδ, ένας ικανός στρατιωτικός διοικητής, έγινε ο κύριος υποστηρικτής της Τάμαρ και συνέβαλε στην ήττα των επαναστατημένων ευγενών, που συσπειρώθηκαν πίσω από ένα πραξικόπημα με τον Γιούρι, που απέτυχε. Η Tάμαρ και ο Δαβίδ είχαν δύο παιδιά: το 1191 η βασίλισσα γέννησε έναν γιο, τον Γεώργιο, τον μελλοντικό βασιλιά Γεώργιο Δ΄ Λάσα (Φωτιστή), ένα γεγονός που εορτάστηκε ευρέως στο βασίλειο. Μετά γεννήθηκε η κόρη Ρουσουντάν περί το 1193 και θα διαδεχόταν τον αδελφό της στην εξουσία της Γεωργίας.

Η ιδιότητα του Δαβίδ Σοσλάν ως βασιλικού συζύγου της Τάμαρ, καθώς και η παρουσία του στην τέχνη, σε καταστατικά και νομίσματα, υπαγορευόταν αυστηρά από την αναγκαιότητα της ανδρικής πτυχής της βασιλείας, αλλά παρέμεινε ένας δευτερεύων ηγεμόνας, που μοιραζόταν τον θρόνο με την Τάμαρ, που δεν είχε ανεξάρτητη εξουσία: η δύναμή του προέρχεται από τη βασίλισσα σύζυγό του. [7]

Ο Δαβίδ υποστήριξε δυναμικά την επεκτατική πολιτική της Τάμαρ και ήταν υπεύθυνος για τις στρατιωτικές επιτυχίες της Γεωργίας σε μία σειρά συγκρούσεων εκείνων των χρόνων. [8] Οι μεσαιωνικές Γεωργιανές πηγές επαινούν την ομορφιά, τα στρατιωτικά ταλέντα, την ανδρεία και την αφοσίωσή του στην Tάμαρ. Στη δεκαετία του 1190 ο Δαβίδ Σοσλάν οδήγησε τις Γεωργιανές επιδρομές εναντίον της Μπαρντά, του Ερζερούμ, του Γκεγκαρκούνικ, του Μπεϊλακάν και της Γκαντζά. Οι νίκες του επί των Ελντιγκουζιδών του Αζερμπαϊτζάν στο Σαμκόρ (1195) και επί των Σελτζουκιδών του Ρουμ/Ικονίου στο Μπασιάν (1202) εξασφάλισαν τις Γεωργιανές θέσεις στις ανατολικές και δυτικές επαρχίες του Καυκάσου αντίστοιχα. Απεβίωσε λίγο αργότερα, περί το 1207. [9]

Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Alexander Khakhanov: «Тамара» (Ρωσικά)
  2. ↑ 2,0 2,1 Alemany, Agustí (2000), Sources on the Alans: A Critical Compilation, p. 321. Brill Academic Publishers, (ISBN 90-04-11442-4).
  3. ↑ Duchesne-Guillemin, Jacques (1974). Hommage universel: actes du congrès de Shiraz 1971, et autres études rédigées à l'occasion du 2500e anniversaire de la fondation de l'empire perse (στα Αγγλικά). Bibliothèque Pahlavi. σελ. 294. ISBN 9789004039025. 
  4. ↑ Gippert, Jost (2005). «Onomastica Nartica: Soslan – Sozyryqo». Στο: Haug, Dag. Haptacahaptaitis: Festschrift for Fridrik Thordarson on the Occasion of His 77th Birthday. Oslo: Novus Forlag. σελ. 77. ISBN 82-7099-403-0. 
  5. ↑ Lordkipanidze, Mariam (1987), Georgia in the XI-XII Centuries, p. 155. Tbilisi: Ganatleba
  6. ↑ David, like other biblical names, was favored by the Bagratids because of their Davidic claim. As for Soslan, this is the name of one of the main heroes of the Nart epic, but alternative, though tentative, explanations have also been proposed; for example, Nikolay Marr regards it as being derived from the ethnonym "Os-Alani", while Vasily Abaev suggests a possible Turco-Mongol origin from Nogai suslan – "to have a threatening look".
  7. ↑ Eastmond, Antony (1998), Royal Imagery in Medieval Georgia, pp. 135-7. Penn State Press, (ISBN 0-271-01628-0).
  8. ↑ Vasiliev, A. A. The Foundation of the Empire of Trebizond (1204-1222). Speculum, Vol. 11, No. 1. (Jan., 1936), p. 13.
  9. ↑ Commire, Anne· Klezmer, Deborah (2002). Women in World History: Sul-Vica (στα Αγγλικά). Yorkin Publications. σελ. 144. ISBN 9780787640743. 
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Γιούρι Μπογκολιούμπσκι 		βασιλικός σύζυγος της Γεωργίας
π.1188 - π.1207 		Διάδοχος
Γκίας αντ-ντιν
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δαβίδ_Σοσλάν&oldid=10254188"