Δαίδαλα Ινδίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Η πόλη Δαίδαλα ήταν αρχαία ελληνική στρατιωτική αποικία στην Ινδία ή, κατ' άλλη αρχαία πηγή, στο σημερινό Πακιστάν.

Κατά τον Κλαύδιο Πτολεμαίο, βρισκόταν μεταξύ του Ινδού ποταμού και του όρους Βίνδυος (σημ. Vindhya) και ανήκε στο ελληνοϊνδικό βασίλειο του Μενάνδρου[1]. Από τις πληροφορίες του Πτολεμαίου και του Στεφάνου του Βυζαντίου (ο οποίος αναφέρει την ύπαρξη τέτοιας πόλης στην Ινδία), φαίνεται πιο πιθανό πως ήταν αποικία Κρητών μισθοφόρων του Μεγάλου Αλεξάνδρου, αν και υπάρχει το ενδεχόμενο αυτοί να προέρχονταν από τη Λυκία. Δεν είναι βέβαιο αν ο οικισμός απέκτησε ποτέ τα χαρακτηριστικά πόλεως.[2]

Σύμφωνα με μαρτυρία του Ρωμαίου ιστορικού Κουρτίου, οικισμός με αυτό το όνομα βρισκόταν δυτικά του Ινδού, στους Παροπαμισάδες, στη θέση της σημερινής Bajaur του Πακιστάν. Κατά τον Ιουστίνο, ο οποίος φαίνεται να αντλεί πληροφορίες από τον Κούρτιο, από την πόλη ονομάστηκε και η γύρω περιοχή των Παροπαμισαδών Δαίδαλα και το κοντινά όρη Δαιδάλια.[2]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. «Dictionary of Greek and Roman Geography (1854), DAAE, DAAE, DAE DALA». www.perseus.tufts.edu. Ανακτήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 2016. 
  2. 2,0 2,1 Tarn 2010, σελ. 249-250

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]