Δέκιμος Βαλέριος Ασιατικός
| Δέκιμος Βαλέριος Ασιατικός | |
|---|---|
 Ο Αυτοκράτορας Κλαύδιος δολοφονεί τον λεγάτο του Δ. Β. Ασιατικό. | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 5 π.Χ. (περίπου) Βιέν |
| Θάνατος | 47 Ρώμη |
| Αιτία θανάτου | απώλεια αίματος |
| Συνθήκες θανάτου | αυτοκτονία |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Λατινικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Δέκιμος Βαλέριος Ασιατικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός Ύπατος στην αρχαία Ρώμη |
Ο Δέκιμος Βαλέριος Ασιατικός, λατιν.: Decimus Valerius Asiaticus (γύρω στο 5 π.Χ. – 47 μ.Χ. ) ή Δέκιμος Ουαλέριος Ασιατικός[1], ήταν ένας εξέχων Ρωμαίος συγκλητικός επαρχιακής καταγωγής.[2] Ο Ασιατικός ήταν δύο φορές ύπατος: για πρώτη φορά το 35 ως αντικαταστάτης ύπατος με συνάδελφό του τον Aύλο Γαβίνιο Σεκούνδο, δεύτερη το 46 ως τακτικός ύπατος με συνάδελφο τον Mάρκο Ιούνιο Σιλανό. Ήταν ο πρώτος Γαλατικής καταγωγής που έγινε δεκτός στη Ρωμαϊκή Σύγκλητο, καθώς και ο πρώτος Γαλατικής καταγωγής που απέκτησε το αξίωμα του υπάτου.
Καταγωγή και πρώιμη ζωή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι πληροφορίες για την οικογένειά του είναι ελλιπείς. Ο Ασιατικός ήταν Αλλοβρογιανής καταγωγής· σύμφωνα με τα λόγια του Ρόναλντ Σάυμ, «γηγενούς δυναστικής καταγωγής». Ένας πρόγονος του Ασιατικού έλαβε τη ρωμαϊκή υπηκοότητα από τον Γάιο Βαλέριο Φλάκκο, ο οποίος ήταν κυβερνήτης της Πέραν των Άλπεων Γαλατίας (Ναρβωνικής) το 80 π.Χ. και φαίνεται να κληρονόμησε το επώνυμο (nomen) του Γ. Βαλέριου Φλάκκου. [3] Τα ονόματα κανενός από τους γονείς του δεν είναι γνωστά. Ο Ασιατικός είχε έναν αδελφό, αλλά το όνομά του δεν είναι γνωστό.
Ο Aσιατικός γεννήθηκε στη Βιένα στη Ναρβωνική Γαλατία. Σε νεαρή ηλικία μπορεί να στάλθηκε στη Ρώμη για να κάνει σταδιοδορμία. Ήταν ένας καλλιεργημένος άνθρωπος, φημισμένος για τον αθλητισμό του και συνδέθηκε στενά με τη δυναστεία των Ιουλιο-Κλαυδίων. Πήγαινε τακτικά στο σπίτι της Αντωνίας της Νεότερης, μητέρας του Αυτοκράτορα Κλαύδιου και γιαγιάς του Αυτοκράτορα Καλιγούλα.[3]
Πολιτική σταδιοδορμία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πολλές από τις λεπτομέρειες της σταδιοδορμίας του δεν είναι γνωστές, πέρα από το γεγονός ότι ο Ασιατικός ήταν στενός φίλος του αυτοκρατορικού οίκου. Ανέλαβε την πρώτη του υπατεία κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Τιβέριου, ένα αξίωμα που θα μπορούσε να είχε επιτύχει μόνο με τη συναίνεση, αν όχι με διάταγμα, του Αυτοκράτορα. Ο διάδοχος του Τιβέριου, Καλιγούλας, ήταν επίσης φίλος του Ασιατικού και πιθανόν να του παραχώρησε κτήματα στην Αίγυπτο. Παρά ταύτα, υπήρχαν και μειονεκτήματα σε αυτή τη σχέση. Ο Καλιγούλας ομολόγησε ότι διέπραξε μοιχεία με τη σύζυγο τού Ασιάτικου σε έναν δημόσιο αγώνα ποτών, παραπονούμενος μπροστά στον Ασιατικό για την απόδοσή της στο κρεβάτι. Φανερά θιγμένος και προσβεβλημένος, ανέπτυξε μίσος για τον Καλιγούλα.
Παρά ταύτα, ο Ασιατικός προσκλήθηκε να καθίσει με τον Καλιγούλα στις 24 Ιανουαρίου 41 στο θέατρο, μία ώρα πριν από τη δολοφονία του. Όταν η είδηση της πράξης σάρωσε τη Ρώμη και η ταυτότητα των φονέων δεν ήταν ακόμη γνωστή, με βάση την προσβολή του Καλιγούλα προς αυτόν, ο Ασιατικός κατηγορήθηκε ότι συμμετείχε στον θάνατο του Καλιγούλα. Αυτός απάντησε: «Μακάρι να ήμουν εγώ αυτός ο άνθρωπος». Παρ' όλα αυτά, ορισμένοι σύγχρονοι ιστορικοί υποψιάζονται ότι ο Ασιατικός ήταν συνεργός στη δολοφονία του Καλιγούλα. Ωστόσο, ο Μάικλ Σουάν έχει επισημάνει αρκετούς λόγους, για να μην υποψιάζεται κάποιος ότι ήταν εμπλεκόμενος στην πράξη, όπως η ίδια η άρνηση του Ασιατικού. Ένα σημείο που θίγει ο Σουάν είναι, ότι μετά το τέλος του Καλιγούλα, όταν ο Ασιατικός πρότεινε το όνομά του στη Σύγκλητο για να διαδεχθεί τον Καλιγούλα, η υποψηφιότητά του αντιτάχθηκε από έναν από τους γνωστούς συμμετέχοντες στη δολοφονία, τον Λεύκιο Άννιο Βινικιανό.
Είτε ο Ασιατικός είχε εμπλοκή στον θάνατο του Καλιγούλα, είτε όχι, σύγχρονοι όπως ο Σωσίβιος υποψιάζονταν ότι είχε εμπλακεί. Αυτή ήταν αναμφίβολα η βάση της αντιπάθειας του Κλαύδιου προς τον Ασιατικό. Αν και ο Ασιατικός συνόδευσε τον Κλαύδιο το 43 στην εκστρατεία του στη Βρετανία, αυτό οφειλόταν πιθανώς στο ότι ο Κλαύδιος δεν τον εμπιστευόταν, και ήθελε τον Ασιατικό σε ένα μέρος, όπου θα μπορούσε να τον παρακολουθεί. Σε μία ομιλία του στη Σύγκλητο, όπου ο Κλαύδιος υπερασπίστηκε την ένταξη Γαλατών ανδρών ως συγκλητικών, υποτίμησε έμμεσα τον Ασατικό, αρνούμενος να αναφέρει το όνομά του: ut dírum nomen latronis taceam et odi illud palaestricum pródigium quod ante in domum consulatum intulit quam colonia sua solidum cívitatis romanae benificium cónsecuta est Για να μην αναφέρουμε το άθλιο όνομα εκείνου του ληστή, εκείνου του δυσοίωνου μίσους από τη σχολή πάλης, που έφερε στο σπίτι του τον βαθμό του υπάτου, προτού η αποικία του αποκτήσει το πλήρες δικαίωμα της ρωμαϊκής υπηκοότητας.
Αγορά των Κήπων του Λούκουλλου και πτώση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Λίγο καιρό μετά τη δεύτερη θητεία του ως υπάτου, καθώς ο Ασιατικός ήταν ένας άνθρωπος με ισχυρές διασυνδέσεις και τεράστιο πλούτο, χρησιμοποίησε μέρος της περιουσίας του για να αποκτήσει και να ανακατασκευάσει μία από τις πιο μεγαλοπρεπείς ιδιωτικές ιδιοκτησίες της Ρώμης, τους κήπους αναψυχής του Λεύκιου Λικίνιου Λούκουλλου, ενός διάσημου στρατηγού, πολιτικού και καλοφαγά του 1ου αι. π.Χ.[4] Το 47 ο διαβόητος συγκλητικός Πόπλιος Σύλιος Ρούφος άσκησε κατηγορίες για θανατική ποινή εναντίον του Ασιατικού ενώπιον της Συγκλήτου. Μεταξύ αυτών των κατηγοριών ήταν η μοιχεία με την Ποπαία Σαβίνα την Πρεσβύτερη, μητέρα της αυτοκράτειρας Ποπαίας Σαβίνας.
Οι κατηγορίες που απαγγέλθηκαν εναντίον του Ασιατικού ήταν αποτέλεσμα μίας περίπλοκης ερωτικής συνωμοσίας που σχεδίασε η τρίτη σύζυγος του Κλαύδιου, η αυτοκράτειρα Βαλερία Μεσσαλίνα, ώστε να μπορέσει να καταλάβει τους κήπους του Ασιατικού. Με τη συνενοχή της Μεσσαλίνας, ο Κλαύδιος καταδίκασε τον Ασιαατικό σε θάνατο. Αν και ο Ασιατικός απολάμβανε την εύνοια του κοινού, δεν μπορούσε εύκολα να θεωρηθεί απειλή για τον Κλαύδιο ή τη Μεσσαλίνα. [2] Ο Ασιατικός έφυγε ήρεμα από τη ζωή, κάνοντας τις απαραίτητες διευθετήσεις για την κηδεία του. Αυτοκτόνησε ανοίγοντας τις φλέβες του, [1] αλλά όχι πριν επιθεωρήσει την νεκρική πυρά του, και δώσει εντολή να μεταφερθεί σε άλλο σημείο, για να μην πληγώσει ο καπνός το πυκνό φύλλωμα των δέντρων. Τού Ασιατικού επέζησαν η σύζυγός του και ο γιος του.
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μερικοί ιστορικοί έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Ασιατικός νυμφεύτηκε τη Λολλία Σατουρνίνα, μία γυναίκα που εικάζεται ότι ήταν αδελφή της Λολλίας Παυλίνας, της τρίτης συζύγου του Αυτοκράτορα Καλιγούλα. Ωστόσο ο Μπέρναρντ Καβάνα έχει υποστηρίξει, όχι μόνο ότι είναι πιο πιθανό η Σατουρνίνα να μην ήταν σύζυγος του Ασιατικού, αλλά σύζυγος του γιου του, αλλά και ότι, κατά συνέπεια, η Λολλία Σατουρνίνα ήταν πιθανώς ανιψιά της Λολλίας Παυλίνας.
Ανεξάρτητα από την ταυτότητα της συζύγου του, μία επιγραφή που βρέθηκε στο Tίβουρ παρέχει πληροφορίες για την ταυτότητα τού γιου του, Δέκιμου Βαλέριου Ασιατικού, και του εγγονού, Mάρκου Λόλλιου Παυλίνου Δέκιμου Βαλέριου Ασιατικού Σατουρνίνου. Είναι πιθανό ο Ασιατικός να είχε και άλλα παιδιά.
Γη, περιουσία και ευεργεσίες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο Ασιατικός επένδυσε το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων του σε ακίνητα. Σύμφωνα με επιγραφικές μαρτυρίες, κατείχε ακίνητα στη Γαλατία,[3] στην Αίγυπτο και στην Ιταλία. [1] Γνωρίζουμε ότι κατείχε συγκεκριμένα κτήματα στις αιγυπτιακές πόλεις Ευημέρια και Φιλαδέλφεια. [1]
Μέσα σε τρία χρόνια από το τέλος του, οι περιουσίες του Ασιατικού κατασχέθηκαν από το κράτος.
Στη Βιένα, ο Ασιατικός και ο αδελφός του χρηματοδότησαν κατασκευές, που είχαν σκοπό να ομορφύνουν την πόλη.[3] Μία επιγραφή που βρέθηκε στη Βόρεια Βιένα σηματοδοτεί τον τάφο των Παικτών του Ασιατικού (Scaenici Asiaticiani), ενός κωμικού θιάσου που όφειλε την ύπαρξή του σε κάποιον Aσιατικό, ίσως τον Δέκιμο Βαλέριο Ασιατικό ή τον πατέρα του. Σύμφωνα με μία άλλη επιγραφή, ένας από τους απελεύθερους του Ασιατικού ήταν γνωστό ότι είχε γίνει πολύ πλούσιος άνθρωπος, και πιθανώς κατείχε ακίνητα στο Λούγδουνον.
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 P.J. Sijpesteijn, "Another οὐσία of Decimus Valerius Asiaticus in Egypt", Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik, 79 (1989), p. 193
- ↑ 2,0 2,1 Alston, Aspects of Roman History AD 14-117, p. 92
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Decimus Valerius Asiaticus: A notable Gallo-Roman from Vienna in the 1st century, translated from French to English». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2019.
- ↑ Freisenbruch, The First Ladies of Rome: The Women Behind the Caesars, p. 131
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Τάκιτος, Τα Χρονικά της Αυτοκρατορικής Ρώμης
- Σουητώνιος, Οι Δώδεκα Καίσαρες, Κλαύδιος
- Σενέκας ο νεότερος, De Constantia sapientis
- TP Wiseman, Μιλώντας με τον Βίργιλιο: Μια Ανάμειξη, University of Exeter Press, 1992
- R. Alston, Όψεις της Ρωμαϊκής Ιστορίας 14-117 μ.Χ., Routledge, 2002
- A. Freisenbruch, Οι Πρώτες Κυρίες της Ρώμης: Οι Γυναίκες Πίσω από τους Καίσαρες (Google eBook), Random House, 2011
- Decimus Valerius Asiaticus, Un Notable Gallo-Romain de Vienna au Ier Siecle Apres JC (Αντίγραφο αρχείου Διαδικτύου· η αρχική σελίδα δεν είναι διαθέσιμη) "Decimus Valerius Asiaticus: Ένας αξιοσημείωτος Γαλλο-Ρωμαίος από τη Βιέννη τον 1ο αιώνα" (στα γαλλικά)
- The Roman World: Gallia Narbonensis's Urbs of Vienna