Γύμνια στη μάχη
Η πρακτική της συμμετοχής σε μάχη χωρίς τη χρήση ενδυμάτων και πανοπλιών έχει τεκμηριωθεί σε πολλές περιπτώσεις στην ιστορία. Η καλλιτεχνική παράδοση της ηρωικής γύμνιας καθιερώθηκε στην αρχαία ελληνική τέχνη από την Αρχαϊκή περίοδο.
Ιστορικές περιπτώσεις γύμνιας στη μάχη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Ιστορίαι του Πολύβιου περιγράφουν πώς οι Γαισάτιοι, που προσλήφθηκαν από άλλους κελτικούς λαούς, τους Βόιους και τους Ίνσουβρους, ως μισθοφόροι για να πολεμήσουν τους Ρωμαίους, στάθηκαν γυμνοί επικεφαλής του στρατού τους στη Μάχη του Τελαμόνα το 225 π.Χ.[1] Οι Βόιοι και οι Ίνσουβροι σε αυτήν ακριβώς τη μάχη περιγράφονται να πολεμούν ξυπόλητοι, κρατώντας μόνο το παντελόνι, τα παπούτσια και τους μανδύες τους.[2]
Ο Διόδωρος Σικελιώτης ανέφερε και άλλες περιπτώσεις τέτοιας μάχης: «Μερικοί χρησιμοποιούν σιδερένιο θώρακα στη μάχη, ενώ άλλοι πολεμούν γυμνοί, εμπιστευόμενοι μόνο στην προστασία που δίνει η φύση».[3]
Ο Τίτος Λίβιος διηγείται πώς οι Τολιστοβόγιοι της Γαλατίας πολέμησαν γυμνοί, περήφανοι για το χυμένο αίμα τους και ακόμη και για τις πληγές που έλαβαν οι ίδιοι.[4]
Στη Μάχη των Καννών, ο Αννίβας χρησιμοποίησε μάζες από Ίνσουβρους και Βόιους πολεμιστές. Ο Πολύβιος τους περιγράφει ότι πολεμούσαν γυμνοί, οπλισμένοι μόνο με τις οβάλ ασπίδες και τα μακριά ξίφη τους, αν και ο Λίβιος τους περιγράφει μόνο γυμνούς από τη μέση και πάνω.[2]
Σύγχρονες περιπτώσεις γύμνιας στη μάχη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σε ορισμένες πολεμικές τέχνες που έχουν σχεδιαστεί για χρήση για στρατιωτικούς αγώνες, εξακολουθεί να εμφανίζεται πλήρης ή μερική γύμνια. Το παραδοσιακό στυλ ντόνγκα της μάχης με ραβδιά που ασκείται από τους νεαρούς πολεμιστές, που τώρα φέρουν πυροβόλα όπλα, της φυλής Σούρμα στην Κοιλάδα του Όμο του Νοτίου Σουδάν και της δυτικής Αιθιοπίας, ασκείται συχνά σε πλήρης γύμνια. Ο σοβαρός τραυματισμός δεν είναι ασυνήθιστος και οι πληγές που προκύπτουν κατά τη διάρκεια της μάχης με ραβδιά είναι περιστασιακά θανατηφόρες.[5][6]
Στον Πόλεμο του Βιετνάμ, οι Βιετκόνγκ σκαπανείς γλιστρούσαν γυμνοί ή σχεδόν γυμνοί μέσα από συρματοπλέγματα.[7]
Στη σύγχρονη Λιβερία, οι στρατιώτες υπό τις οδηγίες του «Στρατηγού Γυμνός Πισινός» Τζόσουα Μπλάχι πολέμησαν γυμνοί για να τρομοκρατήσουν τους αντιπάλους τους.[8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Πολύβιος (1889). «Histories, book 2, The Gauls Defeated on Their Way Home». perseus.tufts.edu. Book 2 Ch 28. Ανακτήθηκε στις 3 Ιουνίου 2016.
- ↑ 2,0 2,1 Γκρέγκορι Ντέιλι (Αύγουστος 2005). Cannae: The Experience of Battle in the Second Punic War. Routledge. ISBN 978-11-345071-2-2.
- ↑ Στέφεν Άλεν 2001, σελ. 3.
- ↑ Τίτος Λίβιος, Ab urbe condita, Βιβλίο XXXVIII, Κεφάλαιο 21
- ↑ Bruce Parry Experiences the Stick Fighting Festival - Tribe (Youtube video). BBC Studios. 7 Απριλίου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ The ritual side of the donga (Youtube video). New Atlantis TRIBES. 12 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ Ντον Γουίνσλοου 2004, σελ. 367.
- ↑ Τόνι Τέιτ 2004, σελ. 26.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Στέφεν Άλεν (2001). Celtic Warrior: 300 BC-AD 100. Osprey Publishing. ISBN 978-1-84176-143-5.[νεκρός σύνδεσμος]
- Πίτερ Μασλόφσκι· Ντον Γουίνσλοου (2004). Looking for a Hero: Staff Sergeant Joe Ronnie Hooper and the Vietnam War
. U of Nebraska Press. σελ. 367. ISBN 0-8032-3244-6. - Τόνι Τέιτ (2004). Liberia, how to Fight, how to Kill: Child Soldiers in Liberia. Human Rights Watch. GGKEY:BSU0ZLGQ89F.
| |||||||||||||||||||||||