Γρηγόριος Ναζιανζηνός ο Πρεσβύτερος

Γρηγόριος Ναζιανζηνός
Γρηγόριος ο Πρεσβύτερος
Γρηγόριος Ναζιανζηνός; Γρηγόριος ο Πρεσβύτερος
Επίσκοπος Ναζιανζού, Άγιος
Γέννηση	π. 276; Ναζιανζός
Κοίμηση	374; Ναζιανζός
Εορτασμός	1η Ιανουαρίου
	δεδομένα (π • σ • ε )

Γρηγόριος Ναζιανζηνός ο πρεσβύτερος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	276; Ναζιανζός
Θάνατος	374;
Χώρα πολιτογράφησης	Αρχαία Ρώμη; Βυζαντινή Αυτοκρατορία
Eορτασμός αγίου	1 Ιανουαρίου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πρεσβύτερος
Οικογένεια
Σύζυγος	Νόννα η Ναζιανζηνή
Τέκνα	Γρηγόριος Ναζιανζηνός; Αγία Γοργονία; Καισάριος Ναζιανζηνός
Οικογένεια	d:Q125706639
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	επίσκοπος (Ναζιανζός)
	δεδομένα

Ο Γρηγόριος ο Πρεσβύτερος ή Γρηγόριος Ναζιανζηνός ο Πρεσβύτερος (276-374) ήταν χριστιανός επίσκοπος της Ναζιανζού, εντός της ρωμαϊκής επαρχίας της Καππαδοκίας. Ήταν πατέρας του Αγίου Γρηγορίου Ναζιανζηνού.

Βιογραφία

Ο Γρηγόριος ο Πρεσβύτερος ήταν Καππαδόκης προύχοντας ο οποίος πιθανολογείται πως ανήκε σε αίρεση Υψιστάριων^[2] - θρησκευτικής ομάδας η οποία συνδύαζε ιουδαϊστικά, χριστιανικά και ζωροαστρικά στοιχεία^{[A 1]} - προτού μεταστραφεί στον Χριστιανισμό και, στην συνέχεια, βαπτιστεί το έτος 325, έτος διεξαγωγής της Πρώτης Συνόδου της Νίκαιας^[3]. Η παράδοση αναφέρει πως ο Γρηγόριος έγινε μάρτυρας εμφάνισης κατά την διάρκεια της βάπτισής του^{[Note 1]}.

Χειροτονήθηκε επίσκοπος, το 329, στη Ναζιανζό^[4], πόλη της οποίας και παρέμεινε επίσκοπος για το υπόλοιπο της ζωής του. Παντρεύτηκε τη Νόννα^[5]. Διέθετε οικία στην Καρβάλι, ενώ ο ίδιος ήταν εύπορος γαιοκτήμονας. Ο Γρηγόριος ο Πρεσβύτερος μελέτησε και υπερασπίστηκε την αντίληψη της Εκκλησίας η οποία υποστηρίχθηκε από την Πρώτη Σύνοδο της Νίκαιας^[6]. Προχώρησε στην ανέγερση εκκλησίας στη Ναζιανζό με χρηματοδότηση από την προσωπική του περιουσία^[7]. Ο επικήδειος λόγος του Γρηγορίου Ναζιανζηνού τον περιγράφει ως δυναμικό^[8].

Γνωστή είναι σύγκρουση η οποία έλαβε χώρα εντός της επισκοπής του, για σύντομο χρονικό διάστημα, μεταξύ του ιδίου και μοναχών αναφορικά με το ζήτημα του Αρειανισμού, καθώς ο Γρηγόριος ο Πρεσβύτερος είχε βάλει την υπογραφή του σε αρειανή πράξη πίστεως του 360^[9]. Ο επίσκοπος Γρηγόριος ο Πρεσβύτερος, προκάλεσε, τότε, την αντίδραση του, υπαγόμενου στον ίδιο, κλήρου^[10]^[9]. Ο υιός του, Γρηγόριος Ναζιανζηνός πέτυχε να κατευνάσει τις ταραχές, καταδεικνύοντας την ορθότητα της πίστεως του Γρηγορίου του Πρεσβύτερου^[9].

Διαδραμάτισε, σε αριθμό περιπτώσεων, ρόλο ειρηνοποιού κατά τον ορισμό των επισκόπων, ενώ διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στον ορισμό του Βασιλείου Καισαρείας ως επικεφαλής της επισκοπής του, το 370^[11]. Αντάλλασσε αλληλογραφία με τον Άγιο Βασίλειο, επίσης επίσκοπο, αναφορικά με το ζήτημα της υπεράσπισης κάποιου Γλυκερίου, ο οποίος περιτριγυριζόταν από γυναίκες, τις οποίες ο Βασίλειος επιθυμούσε να σταλούν εκ νέου στις οικογένειές τους^[12].

Αυτός ήταν εκείνος ο οποίος ώθησε τον υιό του, Γρηγόριο Ναζιανζηνό, ενάντια στην θέλησή του, να γίνει, αρχικώς, ιερέας, και, στην συνέχεια, επίσκοπος^[9]. Προς το 370 δεν διέθετε, πλέον, κάποιον ενεργό ρόλο ως επίσκοπος της Ναζιανζού^[13].

Απόγονοι

Μέσω του γάμου του με τη Νόννα, απέκτησε τρία τέκνα, τον Καισάριο Ναζιανζηνό, ο οποίος κατέστη ιατρός του Κωνσταντίνου Β΄, τον Γρηγόριο Ναζιανζηνό, ο οποίος κατέστη ένας εκ των Πατέρων της Εκκλησίας και Άγιος και την Αγία Γοργονία.

Σημειώσεις και παραπομπές

Σημειώσεις

↑ Δύο μεταξύ τους αντίθετες θέσεις αντιπαρατίθενται, η πρώτη υποστηριζόμενη από τον E. Fleury εντός του έργου του υπό τον τίτλο Hellénisme et christianisme, του 1880, η οποία θεωρεί την συγκεκριμένη εμφάνιση ως το προϊόν υστερόχρονου θρύλου και περιορισμένης σημασίας, ενώ η δεύτερη, του P. Gallay, εκδοθείσα το 1943 εντός του έργου του υπό τον τίτλο La vie de Saint Grégoire de Nazianze, η οποία υποστηρίζει πως η συγκεκριμένη εμφάνιση είναι καταγεγραμμένη εντός των πηγών της εποχής.

Κύριες παραπομπές

(Γαλλικά) Marie-Françoise Baslez (2004). Les premiers temps de l'Église. Folio Histoire. Paris: Gallimard Le Monde de la Bible. σελ. 843. ISBN 978-2-07-030204-8.

↑ p.761

Παραπομπές

↑ Μέγας Συναξαριστής: Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος. 1η Ιανουαρίου. ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ.
↑ Nazianze et les Grégoires, Réflexions d'un helléniste retraité, Justin Mossay, Éditions Safran, 2009, (ISBN 978-2-87457-028-5), p. 12 - 14
↑ Nazianze et les Grégoires, Réflexions d'un helléniste retraité, Justin Mossay, Éditions Safran, 2009, (ISBN 978-2-87457-028-5), p.10
↑ Nazianze et les Grégoires, Réflexions d'un helléniste retraité, Justin Mossay, Éditions Safran, 2009, (ISBN 978-2-87457-028-5), p.44
↑ Nazianze et les Grégoires, Réflexions d'un helléniste retraité, Justin Mossay, Éditions Safran, 2009, (ISBN 978-2-87457-028-5), p.41
↑ Nazianze et les Grégoires, Réflexions d'un helléniste retraité, Justin Mossay, Éditions Safran, 2009, (ISBN 978-2-87457-028-5), p.42
↑ Nazianze et les Grégoires, Réflexions d'un helléniste retraité, Justin Mossay, Éditions Safran, 2009, (ISBN 978-2-87457-028-5), p.22, 43
↑ Nazianze et les Grégoires, Réflexions d'un helléniste retraité, Justin Mossay, Éditions Safran, 2009, (ISBN 978-2-87457-028-5), p.22
↑ ^9,0 ^9,1 ^9,2 ^9,3 (Γαλλικά) Dr. Wetzer & Dr. Welte (trad. I. Goschler) (1870), Dictionnaire encyclopédique de la Théologie Catholique, Tome X (3η έκδοση), Paris: Gaume Frères et J. Duprey Editeurs, σελ. 115
↑ Cf Oraison funèbre de Grégoire de Nazianze analysé dans Justin Mossay p 45-46
↑ Nazianze et les Grégoires, Réflexions d'un helléniste retraité, Justin Mossay, Éditions Safran, 2009, (ISBN 978-2-87457-028-5), p.52-53
↑ Nazianze et les Grégoires, Réflexions d'un helléniste retraité, Justin Mossay, Éditions Safran, 2009, (ISBN 978-2-87457-028-5), p.47-48
↑ Nazianze et les Grégoires, Réflexions d'un helléniste retraité, Justin Mossay, Éditions Safran, 2009, (ISBN 978-2-87457-028-5), p.58

[5] Δύο μεταξύ τους αντίθετες θέσεις αντιπαρατίθενται, η πρώτη υποστηριζόμενη από τον E. Fleury εντός του έργου του υπό τον τίτλο Hellénisme et christianisme, του 1880, η οποία θεωρεί την συγκεκριμένη εμφάνιση ως το προϊόν υστερόχρονου θρύλου και περιορισμένης σημασίας, ενώ η δεύτερη, του P. Gallay, εκδοθείσα το 1943 εντός του έργου του υπό τον τίτλο La vie de Saint Grégoire de Nazianze, η οποία υποστηρίζει πως η συγκεκριμένη εμφάνιση είναι καταγεγραμμένη εντός των πηγών της εποχής.

[p.761-3] .761

[1] Μέγας Συναξαριστής: Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος. 1η Ιανουαρίου. ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ.

[2] Nazianze et les Grégoires, Réflexions d'un helléniste retraité, Justin Mossay, Éditions Safran, 2009, (ISBN 978-2-87457-028-5), p. 12 - 14

[4] Nazianze et les Grégoires, Réflexions d'un helléniste retraité, Justin Mossay, Éditions Safran, 2009, (ISBN 978-2-87457-028-5), p.10

[6] Nazianze et les Grégoires, Réflexions d'un helléniste retraité, Justin Mossay, Éditions Safran, 2009, (ISBN 978-2-87457-028-5), p.44

[7] Nazianze et les Grégoires, Réflexions d'un helléniste retraité, Justin Mossay, Éditions Safran, 2009, (ISBN 978-2-87457-028-5), p.41

[8] Nazianze et les Grégoires, Réflexions d'un helléniste retraité, Justin Mossay, Éditions Safran, 2009, (ISBN 978-2-87457-028-5), p.42

[9] Nazianze et les Grégoires, Réflexions d'un helléniste retraité, Justin Mossay, Éditions Safran, 2009, (ISBN 978-2-87457-028-5), p.22, 43

[10] Nazianze et les Grégoires, Réflexions d'un helléniste retraité, Justin Mossay, Éditions Safran, 2009, (ISBN 978-2-87457-028-5), p.22

[WETZ_X.115-11] 9,0 ^9,1 ^9,2 ^9,3 (Γαλλικά) Dr. Wetzer & Dr. Welte (trad. I. Goschler) (1870), Dictionnaire encyclopédique de la Théologie Catholique, Tome X (3η έκδοση), Paris: Gaume Frères et J. Duprey Editeurs, σελ. 115

[12] Cf Oraison funèbre de Grégoire de Nazianze analysé dans Justin Mossay p 45-46

[13] Nazianze et les Grégoires, Réflexions d'un helléniste retraité, Justin Mossay, Éditions Safran, 2009, (ISBN 978-2-87457-028-5), p.52-53

[14] Nazianze et les Grégoires, Réflexions d'un helléniste retraité, Justin Mossay, Éditions Safran, 2009, (ISBN 978-2-87457-028-5), p.47-48

[15] Nazianze et les Grégoires, Réflexions d'un helléniste retraité, Justin Mossay, Éditions Safran, 2009, (ISBN 978-2-87457-028-5), p.58

[1]

[2]

[A 1]

[3]

[Note 1]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]