Γουόλτερ Στιούαρτ, 6ος Υψηλός Στιούαρτ της Σκωτίας

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γουόλτερ Στιούαρτ, 6ος Υψηλός Στιούαρντ της Σκωτίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1293
Θάνατος9  Απριλίου 1327
Bathgate[1][2]
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Σκωτίας
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜάρτζορι Μπρους (από 1315)[3]
Alice Erskine[3]
Isabella Graham[3]
ΤέκναΡοβέρτος Β΄ της Σκωτίας
John Stewart of Ralston[4]
Sir Andrew Stewart[4]
Egidia Stewart[4]
Jean Stewart[4]
ΓονείςΤζέιμς Στιούαρτ, 5ος Υψηλός Στιούαρτ της Σκωτίας και Egidia de Burgh
ΟικογένειαΟίκος των Στιούαρτ
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςWars of Scottish Independence
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαLord High Steward of Scotland (1309–1327)
Guardian of Scotland

Ο Γουόλτερ Στιούαρτ, 6ος Υψηλός Στιούαρτ της Αγγλίας (Walter Stewart, 6th High Steward of Scotland, 1296 - 9 Απριλίου 1327), 6ος κληρονομικός Υψηλός Στιούαρτ της Σκωτίας και πατέρας του Ροβέρτου Β΄ της Σκωτίας ήταν γιος του Τζέιμς Στιούαρτ, 5ου Υψηλού Στιούαρτ της Σκωτίας και της Ζιλ ντε Μπεργκ, κόρης του Γουόλτερ ντε Μπεργκ, 1ου κόμη του Ούλστερ.[5][6][7] Μερικές φορές αναφέρεται σαν μητέρα του η Σεσίλλη του Ντανμπάρ αλλά οι πληροφορίες είναι εσφαλμένες. Ο Γουόλτερ Στιούαρτ πολέμησε στην μάχη του Μπάνοκμπερν (1314) στην δεξιά πτέρυγα του Σκωτσέζικου στρατού.[8]

Πόλεμοι με τους Άγγλους[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γουόλτερ ήταν ο νόμιμος διοικητής σε μια από τις τέσσερις Σκωτσέζικες μεραρχίες αλλά επειδή ήταν πολύ νέος ανέλαβε την διοίκηση ο Τζέιμς Ντάγκλας, λόρδος του Ντάγκλας.[9] Υπάρχουν αμφιβολίες ωστόσο αν συμμετείχαν άλλες τρεις Σκωτσέζικες μεραρχίες στην μάχη του Μπάνοκμπερν.[10] Διορίστηκε Γουόρντεν του Δυτικού Μαρς σαν ανταμοιβή για τις υπηρεσίες του στην μάχη και του δόθηκαν τα εδάφη του Λαργκς που είχαν κατασχεθεί από τον Τζων Μπάλλιολ, παραχώρησε τα εδάφη στο αβαείο του Πέισλι.[11] Μετά την απελευθέρωση της συζύγου του Ροβέρτου Μπρους Ελισάβετ του Μπουργκ και της κόρης του Μάρτζορι Μπρους από την Αγγλική αιχμαλωσία ο Υψηλός Στιούαρτ πήγε στα σύνορα για να τους υποδεχτεί στην αυλή της Σκωτίας.[12] Παντρεύτηκε αργότερα την Μάρτζορι και δέχτηκε την βαρονία του Μπάθγκειτ στο Γουέστ Λόθιαν σαν προίκα από την σύζυγο του.[13]

Όταν ο Ροβέρτος Α΄ της Σκωτίας απουσίαζε στην Ιρλανδία ο Υψηλός Στιούαρτ και ο Σερ Τζέιμς Ντάγκλας πέρασαν τον περισσότερο χρόνο στα Σκωτσέζικα σύνορα. Ο Γουόλτερ Στιούαρτ ανέλαβε την υπεράσπιση του Μπέργουικ-απόν-Τουίντ που από το 1318 πολιορκήθηκε από τον Εδουάρδο Β΄ της Αγγλίας. Όταν ο Ροβέρτος Μπρους απουσίαζε στην Ιρλανδία ο Υψηλός Στιούαρτ και ο Σερ Τζέιμς Ντάγκλας ανέλαβαν την υπεράσπιση των συνόρων, υπερασπίστηκαν το Μπέργουικ-απόν-Τουίντ που από τις 24 Ιουλίου 1319 πολιορκήθηκε από τον Εδουάρδο Β΄, μερικά πολιορκητικά όπλα καταστράφηκαν από την φρουρά της Σκωτίας και οι Στιούαρτ αιφνίδια έδιωξαν τον εχθρό. Το 1322 ο Ντάγκλας και ο Τόμας Ράντολφ προσπάθησαν να αιφνιδιάσουν τον βασιλιά της Αγγλίας στο αβαείο του Μπάιλαντ στο Γιορκσάιρ αλλά ο Εδουάρδος Β΄ δραπέτευσε στην Γιορκ με 500 ιππείς.[14] Ο Γουόλτερ Στιούαρτ της Σκωτίας με ένα διάταγμα παραχώρησε στον Τζων του Σαιν Κλαιρ εκτάσεις στο Ρόξμπουργκσαιρ με τον τίτλο "Ροβέρτος ντε Λόντερ, δικαστής του Λόθιαν".[15]

Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με την σύζυγο του Μάρτζορι Μπρους, κόρη του Ροβέρτου Μπρους και της Ισαβέλλας ντε Μαρ απέκτησε :[16]

Με την δεύτερη σύζυγο του Ισαβέλλα ντε Γκράχαμ, κόρη του Σερ Τζων Γκράχαμ του Αβερκόρν απέκτησε :[17]

  • Τζων Στιούαρτ του Καννινγκέμ
  • Άντριου Στιούαρτ
  • Εγιδία Στιούαρτ, παντρεύτηκε τον Σερ Τζέιμς Λίντσεϊ του Κρόφορντ, τον Σερ Ούγο Έγκλιντον και τον Σερ Τζειμς Ντάγκλας του Νταλκέιθ

Πρόγονοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γουόλτερ Στιούαρτ, 6ος Υψηλός Στιούαρτ της Αγγλίας πέθανε στο κάστρο του Μπάθγκειτ στις 9 Απριλίου 1326 και τάφηκε στο αβαείο του Πέισλι μαζί με την πρώτη σύζυγο του Μάρτζορι Μπρους και τους πέντε πρώτους Υψηλούς Στιούαρτ, μια επιγραφή στο δάπεδο του αβαείου γράφει :

"Εις μνήμη των Υψηλών Στιούαρτ της Σκωτίας, τα σώματα τους βρίσκονται στο υψηλό ιερό του αβαείου της εκκλησίας του Πέισλι".[18]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. records.ancestry.com/walter_stewart_records.ashx?pid=104984.
  2. canmore.rcahms.gov.uk/en/site/47768/details/bathgate+castle/.
  3. 3,0 3,1 3,2 p10210.htm#i102096. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  5. G. W. S. Barrow, ‘Stewart family (per. c.1110–c.1350)’, Oxford Dictionary of National Biography, Oxford University Press, 2004.
  6. Anderson, William, The Scottish Nation, Edinburgh, 1867, vol.ix, p.513, states he was 21 years of age at Bannockburn.
  7. Cal.Doc Scot. vol ii, no 847
  8. Simpson, David, The Genealogical and Chronological History of the Stuarts, Edinburgh, 1713.
  9. John Prebble The Lion in the North
  10. Peter Traquair Freedom's Sword
  11. Stewart, James King (1901). The Story of the Stewarts. Edinburgh: George Stewart & Co. p. 75-76. Retrieved 12 January 2017.
  12. Anderson, William, The Scottish Nation, Edinburgh, 1867, vol.ix, p.513, states he was 21 years of age at Bannockburn.
  13. Stewart. Story. p. 75-76.
  14. Anderson, William, The Scottish Nation, Edinburgh, 1867, vol.ix, p.513, states he was 21 years of age at Bannockburn.
  15. Angus, William, editor, Miscellaneous Charters 1315-1401, in Miscellany of The Scottish History Society, vol.5, 1933, p.9.
  16. Weir, Alison (2008). Britain's Royal Families: The Complete Genealogy. London: Vintage. p. 215
  17. Weir. Britain's Royal Families. p. 215.
  18. https://www.findagrave.com/memorial/50195576/walter-stewart
  • Burke, Messrs., John and John Bernard, The Royal Families of England Scotland and Wales, with Their Descendants &c., London, 1848, volume 1, pedigree LXVIII, and volume 2 (1851) page xlvi.
  • Clay, John W., FSA., editor, The Visitation of Cambridge, 1575 and 1619 by Henery St.George, Richmond Herald, Harleian Society, London, 1897, pps: 7 - 11.
  • Dunbar, Sir Archibald H., Bt., Scottish Kings, a Revised Chronology of Scottish History, 1005 - 1625, Edinburgh, 1899, pps: 126 - 144.
  • Louda, Jiri, & Maclagan, Michael, Lines of Succession, London, 1981.
  • Weis, Frederick Lewis, et all, The Magna Charta Sureties 1215, 5th edition, Baltimore, 2002, p. 50.