Γουσταύος Αδόλφος Ρέιτερχολμ
| Βαρόνος Γουσταύος Αδόλφος Ρέιτερχολμ | |
|---|---|
 | |
Αντιβασιλέας της Σουηδίας (1792-1796) | |
| Γέννηση | 7 Ιουλίου 1756 Σιουντίο, Φινλανδία |
| Θάνατος | 27 Δεκεμβρίου 1813 (57 ετών) Σλέσβιχ, Σουηδία |
| Τόπος ταφής | Καθεδρικός Ναός του Στράνγκας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ο Βαρόνος Γουσταύος Αδόλφος Ρέιτερχολμ (σουηδικά: Gustaf Adolf Reuterholm) (7 Ιουλίου 1756 – 27 Δεκεμβρίου 1813), ήταν Σουηδός πολιτικός. Έδρασε ως δεύτερος αντιβασιλέας της Σουηδίας, μαζί με τον Δούκα του Σόντερμανλαντ, μεταξύ των ετών 1792 και 1796, μέχρι να ενηλικιωθεί ο Γουσταύος Δ’ Αδόλφος της Σουηδίας.
Αρχική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά από τη σύντομη στρατιωτική του σταδιοδρομία, διορίστηκε Αρχιθαλαμηπόλος της Βασίλισσας Σοφίας Μαγδαληνής, της συζύγου του Γουσταύου Γ΄ της Σουηδίας. Αργότερα όμως, συνδέθηκε στενά με τον αδελφό του βασιλιά, τον Κάρολο ΙΓ’, και τότε Δούκα του Σόντερμανλαντ. Παρέμεινε στο παρασκήνιο καθ 'όλη τη διάρκεια της βασιλείας του Γουσταύου Γ’, στον οποίο εναντιώθηκε επανειλημμένα, ιδίως μέσω της παράνομης τάξης «Walhalla», η οποία συν-ιδρύθηκε στη Σουομενλίνα.
Το όνομα του συνδέθηκε με την συνωμοσία του 1789. Συγκεκριμένα, το φθινόπωρο εκείνου του έτους, η πριγκίπισσα Χεδβίγη Ελισάβετ Καρλόττα προσπάθησε να εκθρονίσει τον Γουσταύο Γ’ και να τοποθετήσει τον σύζυγο της, Δούκα Κάρολο στο θρόνο.[1] Το ιδεώδες της ήταν το Σουηδικό Σύνταγμα του 1772, το οποίο θεωρούσε ως ένα καλό εργαλείο για μια φωτισμένη αριστοκρατία. Επιπλέον, ο πόλεμος και η προσπάθεια για Ένωση των αντίπαλων πολιτικών παρατάξεων, καθώς και ο Νόμος για την Ασφάλεια, την έκαναν ηγετικό μέρος της αντιπολίτευσης. Συνεργάστηκε με τον πρίγκιπα Φρειδερίκο Αδόλφο, τον μικρότερο αδελφό του συζύγου της, αλλά και με τον Γουσταύο Αδόλφο Ρέιτερχολμ. Το σχέδιο ήταν να αναγκάσει τον σύζυγο της να γίνει εκπρόσωπος της αντιπολίτευσης στην Ένωση των πολιτικών κομμάτων και στον Νόμο για την Ασφάλεια. Όταν έφτασε η ώρα για να κάνει τον Κάρολο να ενεργήσει, εκείνος αρνήθηκε και έκανε πίσω, πράγμα που διέκοψε ουσιαστικά το πραξικόπημα.
Ο Γουσταύος Αδόλφος Ρέιτερχολμ, μαζί με τους άλλους δυσαρεστημένους αριστοκράτες, φυλακίστηκε από τον Γουσταύο Γ’ το 1789
Κυβερνήτης της Σουηδίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ήταν στο εξωτερικό κατά τη στιγμή του θανάτου του Βασιλιά. Αλλά μια κλήτευση από τον φίλο του, και πλέον αντιβασιλέα Δούκα Κάρολο, τον έκανε να επιστρέψει στη Σουηδία. Μετά από μερικούς μήνες, το έτος 1793, έγινε μέλος των Βασιλικών Συμβούλων και ένας από τους «άρχοντες του παλατιού». Αρχικά, ως αντιβασιλέας, φαινόταν ότι έτεινε στο να υιοθετήσει ένα φιλελεύθερο σύστημα και να επαναφέρει την ελευθερία του τύπου. Εντούτοις ενεργούσε έτσι μόνο επειδή ήθελε να εξαφανίσει το νομικό σύστημα του Γουσταύου. Έτσι διώξε τους φανατικούς οπαδούς του αείμνηστου βασιλιά (π.χ. τον Βαρόνο Άρμφελτ και Τολ) με μια επαίσχυντη εκδικητικότητα, η οποία έφερε προς το πρόσωπο του, την απέχθεια του λαού. Το 1794 η αποτυχημένη συνωμοσία του Άρμφελτ, αποκάλυψε ότι υπήρχε ακόμα η αντιπολίτευση των οπαδών του Γουσταύου Γ’.
Προς το τέλος της αντιβασιλείας του, ο Ρέιτερχολμ προσπάθησε να συμμαχήσει με τη Ρωσία βάσει ενός γάμου, ανάμεσα στον Γουσταύο Δ’ Αδόλφου της Σουηδίας, και στην εγγονή της αυτοκράτειρας Μεγάλης Αικατερίνης, Αλεξάνδρα Πάβλοβνα. Ωστόσο αυτή η συμμαχία του γκρεμίστηκε από τη μισαλλοδοξία του νεαρού Σουηδού μονάρχη. Αργότερα, η σουηδική κυβέρνηση έληξε ως εξαιρετικά αντιδραστική, λόγω μιας ασήμαντης ταραχής στη Στοκχόλμη, η οποία όμως ανησύχησε πολύ τον Ρέιτερχολμ. Εκείνος τότε απείλησε σε όλους τους τυπογράφους, που τύπωναν οτιδήποτε σχετίζεται με τα συντάγματα της Γαλλικής Δημοκρατίας ή των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, ότι κινδύνευαν να χάσουν τα προνόμια τους. Τον Μάρτιο του 1795 έκλεισε τη Σουηδική Ακαδημία επειδή ο A. Γ. Σίλφβερστολπ στην εναρκτήρια ομιλία του είχε αποτολμήσει να απορρίψει το πραξικόπημα του 1789.
Το 1796 εξελέγη μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας Επιστημών της Σουηδίας.
Κατά την ενθρόνιση του Γουσταύου Δ΄ της Σουηδίας, την 1η Νοεμβρίου του 1796, ο Ρέιτερχολμ απελάθηκε από τη Στοκχόλμη. Για τα επόμενα δώδεκα χρόνια έζησε στο εξωτερικό με το όνομα Τέμπελκροιτς. Μετά την επανάσταση όμως του 1809, επέστρεψε στη Σουηδία, αλλά του αρνήθηκαν κάθε πρόσβαση στον Κάρολο ΙΓ’, και εγκατέλειψε τη χώρα του για πάντα. Πέθανε στο Σλέσβιχ στις 27 Δεκεμβρίου 1813 και θάφτηκε στον καθεδρικό ναό του Στράνγκας στη Σουηδία.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ My Hellsing (2013). Hovpolitik. Hedvig Elisabeth Charlotte som politisk aktör vid det gustavianska hovet (Court Politics. Hedvig Elisabeth Charlotte as a political actor at the Gustavian court) Örebro: Örebro universitet. (ISBN 978-91-7668-964-6) (in Swedish)
|