Γουλιέλμος της Υπρ
Γουλιέλμος της Υπρ | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Guillaume d'Ypres (Γαλλικά) και William of Ypres (Αγγλικά) |
Γέννηση | Δεκαετία του 1090[1] |
Θάνατος | Δεκαετία του 1160[1] Lo |
Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Αγγλίας |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός |
Οικογένεια | |
Γονείς | Filips van Lo |
Ο Γουλιέλμος της Υπρ (Dutch: Willem van Yper, περί το 1090 - 24 Ιανουαρίου 1165 [2]) ήταν Φλαμανδός ευγενής και ένας από τους κορυφαίους αρχηγούς μισθοφορικών στρατευμάτων στον Μεσαίωνα,[3] νόθος γιος του Φιλίππου του Λου μικρότερου γιου του Ροβέρτου της Φριζίας. [4] Ύστερα από δυο σκληρές αλλά αποτυχημένες προσπάθειες να γίνει κόμης της Φλάνδρας ο Γουλιέλμος έγινε αρχηγός του μισθοφορικού στρατού του βασιλιά της Αγγλίας Στέφανου του Μπλουά στον εμφύλιο πόλεμο (1139 - 1154), κατέκτησε το Κεντ αλλά πήρε τον τίτλο του κόμη στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Ερρίκου Β΄ Πλανταγενέτη όταν επέστρεψε στην Φλάνδρα. Η μητέρα του ήταν υφάντρια μαλλιού κάτι εξαιρετικά υποτιμητικό για την εποχή του για ένα πρόσωπο που προερχόταν από βασιλική οικογένεια όπως τόνιζε ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ΣΤ΄ ο Παχύς, ο οποίος δεν του επέτρεψε ποτέ να πάρει την εξουσία στην Φλάνδρα. Ο Γουλιέλμος της Υπρ είχε έναν αδελφό τον Οεοβάλδο Σορέλ.[5]
Αποτυχημένες απόπειρες του Γουλιέλμου του Υπρ να διεκδικήσει την κομητεία της Φλάνδρας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η πρώτη κρίση διαδοχής της Φλάνδρας ξέσπασε με τον θάνατο του ξαδέλφου του και άτεκνου κόμη της Φλάνδρας Βαλδουίνου Ζ΄, λόγω του ότι ήταν νόθος ο Γουλιέλμος ήταν ο πιο υποτιμημένος από τους αρσενικούς απογόνους του Ροβέρτου της Φριζίας, την μόνη υποστήριξη που είχε ήταν από την μητέρα του Ροβέρτου, την πανίσχυρη κόμισσα Κλημεντία της Βουργουνδίας.[6] Ο τίτλος πέρασε τελικά στον ξάδελφο του Δανό πρίγκηπα Κάρολο τον Καλό ο οποίος ήταν γιος του βασιλιά της Δανίας Αγίου Κνούτου και της Αδέλας της Φλάνδρας, μεγαλύτερης αδελφής του πατέρα του, ο ίδιος απορρίφθη επειδή ήταν νόθος. Ο Κάρολος δολοφονήθηκε τον Μάρτιο του 1227, οι δολοφόνοι πρόσφεραν το στέμμα στον Γουλιέλμο της Υπρ αλλά ο ίδιος επειδή είχε αγαπήσει τον Κάρολο δεν ήθελε να συσχετιστεί μαζί τους και αποφάσισε πως αυτή την φορά πρέπει να διεκδικήσει δυναμικά τα δικαιώματα του στην κομητεία. Ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ο Παχύς σαν ανώτατος κυρίαρχος της Φλάνδρας με την κατηγορία της καταγωγής της μητέρας του το αρνήθηκε κατηγορηματικά, έτσι ο Γουλιέλμος αποφάσισε να τον αντιμετωπίσει με την βία συγκεντρώνοντας 300 οπλισμένους στρατιώτες που τους είχε δώσει ο βασιλιάς της Αγγλίας Ερρίκος Α΄,[5] πολιόρκησε την Υπρ πιέζοντας τους ευγενείς της πόλης να τον αναγνωρίσουν σαν κόμη. Ο εκλεκτός του Γάλλου βασιλιά ήταν ο Γουλιέλμος Κλίτο ανιψιός του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου Α αλλά βρισκόταν σε εμφύλιο πόλεμο με τον θείο του, την υποστήριξη στον Γουλιέλμο παρήχε εκτός από τον Ερρίκο Α΄ και ο επόμενος βασιλιάς της Αγγλίας Στέφανος του Μπλουά. Ο Λουδοβίκος ΣΤ΄ της Γαλλίας μαζί με τον Γουλιέλμο Κλίτο μετά από έναν μήνα πολιορκίας κατάφεραν να ανοίξουν τις πύλες της Υπρ και να συλλάβουν τον Γουλιέλμο μαζί με τον αδελφό του στις 10 Σεπτεμβρίου 1127 ο Γουλιέλμος της Υπρ φυλακίστηκε αλλά ο Γάλλος βασιλιάς τον απελευθέρωσε σύντομα. Η βασιλεία του Γουλιέλμου Κλίτο στην κομητεία ήταν σύντομη επειδή πέθανε γρήγορα από τα τραύματα του σε μονομαχία (1128) και ο Γουλιέλμος της Υπρ αποφάσισε να διεκδικήσει ξανά τα δικαιώματα του αλλά ηττήθηκε από τον στρατό του άλλου μεγάλου διεκδικητή της κομητείας Τιερί της Αλσατίας γιο της θείας του Γερτρούδης της Φλάνδρας ο οποίος τον έστειλε εξορία (1133).[3]
Στην υπηρεσία του βασιλιά της Αγγλίας Στέφανου του Μπλουά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά την οριστική του αποτυχία να πάρει την κομητεία της Φλάνδρας κατέφυγε στην Αγγλία, μετά τον θάνατο του Ερρίκου Α΄ ο Στέφανος του Μπλουά ήταν εξαιρετικά ευνοϊκός μαζί του και τον έκανε αρχηγό του στρατού του. Στην συνέχεια, πολιόρκησε την Νορμανδία από την Αυτοκράτειρα Ματθίλδη, αλλά οι περισσότεροι μισθοφόροι στον στρατό του ήταν Φλαμανδοί αλλά απέτυχε επειδή οι ντόπιοι ευγενείς αρνήθηκαν να τον υποστηρίξουν.[5] Ο Γουλιέλμος ήταν αρχηγός των στρατευμάτων του Στεφάνου στην μάχη του Λίνκολν (1141) όπου είχε να αντιμετωπίσει ισχυρότατες δυνάμεις των ισχυρότατων κομήτων του Γκλόστερ και Τσέστερ, μαζί τους πολέμησαν και οι Σκωτσέζοι με τον ίδιο τον βασιλιά τους Δαυίδ Α΄, ο βασιλιάς Στέφανος συνελήφθη από κάποιον ευγενή τον Γουλιέλμο του Κέυνς που τον έφερε στα πόδια της ξαδέλφη του Αυτοκράτειρας Ματθίλδης. Ακολούθησε ο πόλεμος που έμεινε γνωστός ως Αναρχία, η αυτοκράτειρα έχασε την στήριξη του κόμητος του Γκλόστερ ο οποίος αποφάσισε να ελευθερώσει τον Στέφανο και να τον τοποθετήσει ξανά στον θρόνο. Τον Δεκέμβριο του 1142 η Αυτοκράτειρα Ματθίλδης πολιορκήθηκε από τα στρατεύματα του Γουλιέλμου της Υπρ, ηττήθηκε στην Οξφόρδη΄αλλά κατόρθωσε να δραπετεύσει,[3] ο Στέφανος τοποθετήθηκε ξανά στον θρόνο της Αγγλίας. Ο Στέφανος όρισε στην συνέχεια διάδοχο του στον Αγγλικό θρόνο τον Ερρίκο Πλανταγενέτη γιο της αυτοκράτειρας Ματθίλδης, ο Γουλιέλμος άρχισε να γίνεται όλο και περισσότερο αντιπαθής στους Άγγλους επειδή δεν συμπαθούσαν τους ξένους ιδιαίτερα τους Φλαμανδούς.[7] Ο Στέφανος αντάμειψε τον Γουλιέλμο για τις υπηρεσίες του προσφέροντας του την κομητεία της Κεντ αλλά δεν υπάρχει τίποτα γνωστό σχετικά με τον τρόπο διακυβέρνησης του, από ότι ακούγεται δεν έδειξε να ασχολήθηκε ιδιαίτερα. Με την άνοδο στον θρόνο του αυτοκράτορα Ερρίκου Β΄ ο Γουλιέλμος της Υπρ ηλικιωμένος και τυφλός αποφάσισε να μην ασχοληθεί περισσότερο, εγκατέλειψε την Αγγλία και επέστρεψε στην πατρίδα του την Φλάνδρα όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του.[7]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Oxford Dictionary of National Biography». (Αγγλικά) Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press. Οξφόρδη. 2004.
- ↑ 24 January 1164 O.S., 1165 N.S.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Isaac, Steven (2010). William of Ypres. The Oxford Encyclopedia of Medieval Warfare and Military Technology. 3. Oxford University Press. pp. 451–452.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Νοεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Απριλίου 2017.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Isaac, Steven (1999). "The Problem with Mercenaries". The Circle of War in the Middle Ages: Essays on Medieval Military and Naval History. 6. Boydell & Brewer. pp. 103–104, 122.
- ↑ Nicholas, David M. (2014). Medieval Flanders. Routledge. p. 62.
- ↑ 7,0 7,1 Amt, Emilie (1993). The Accession of Henry II in England: Royal Government Restored, 1149-1159. Boydell & Brewer. p. 88.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Amt, Emilie (1993). The Accession of Henry II in England: Royal Government Restored, 1149-1159. Boydell & Brewer.
- Isaac, Steven (1999). "The Problem with Mercenaries". The Circle of War in the Middle Ages: Essays on Medieval Military and Naval History. 6. Boydell & Brewer.
- Isaac, Steven (2010). William of Ypres. The Oxford Encyclopedia of Medieval Warfare and Military Technology. 3. Oxford University Press.
- Nicholas, David M. (2014). Medieval Flanders. Routledge.
- Richard Eales, "William of Ypres, styled count of Flanders (d. 1164/5)"
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα William of Ypres της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |