Βιλφρέδος Α΄ της Βαρκελώνης

Βιλφρέδος ο Δασύτριχος
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος	11  Αυγούστου 897 la Valldora
Αιτία θανάτου	πεσών σε μάχη
Τόπος ταφής	Σάντα Μαρία δε Ριπόλ
Παρατσούκλι	El velloso και el Pilós
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	κόμης
Οικογένεια
Σύζυγος	Γκουινεδίλδα του Εμπούριας
Τέκνα	Μιρό Β΄ της Σερδάνια Σουνιφρέδος Β΄ του Ουρζέλ Έμμα της Βαρκελώνης Ροδόλφος της Βαρκελώνης Κιξιλόνα της Βαρκελώνης Ερμενσίνδε της Βαρκελώνης Σουνυέρ της Βαρκελώνης Βιλφρέδος Β΄ της Βαρκελώνης
Γονείς	Σουνιφρέδος Α΄ της Βαρκελώνης και Ερμεσένδα
Αδέλφια	Μιρό ο Πρεσβύτερος Ραδούλφ της Μπεσαλού Quíxol Sunifred de Barcelone
Συγγενείς	Γκουινιδίλδα (ίσως είναι τέκνο)
Οικογένεια	Οίκος της Βαρκελώνης
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Κόμης της Βαρκελώνης (878–897) Count of Girona (878–897) count of Osona (877–897) Κόμης του Ουρζέλ (870–897) count of Conflent (896–897) count of Cerdagne (870–897)
Σχετικά πολυμέσα

Ο Βιλφρέδος Α΄ της Βαρκελώνης ή Βιλφρέδος ο Δασύτριχος (Καταλανικά : Guifre el Pilos, 840 - 11 Αυγούστου 897) ήταν Κόμης της Ουρζέλ, Κόμης της Σερδάνια (870 - 897), Κόμης της Βαρκελώνης, της Ζιρόνα και της Μπεζαλού (878 - 897) της Οσόνας (886 - 897) και του Κονφλάν (896-897). Με τον θάνατο του ο γιος του Βιλφρέδος Β΄ της Βαρκελώνης κληρονόμησε τις Καταλανικές κομητείες. Ο Βιλφρέδος Α΄ εποίκισε μεγάλες εκτάσεις γύρω από την Μπικ, ίδρυσε τον Καθεδρικό Ναό του Μπικ και τον Καθεδρικό Ναό Σάντα Μαρία δε Ριπόλ που τάφηκε και ο ίδιος. Μετέτρεψε την Κομητεία της Βαρκελώνης σε κληρονομική για τον ίδιο και τους απογόνους του, μετά τον θάνατο του ο γιος του Βιλφρέδος Β΄ της Βαρκελώνης κληρονόμησε τα εδάφη του χωρίς συγκρούσεις ή εμφύλιο και τα κυβέρνησε την περίοδο 897 - 911 συνεχώς.

Τον 9ο αιώνα δημιουργήθηκε μια μεγάλη σειρά από κρατικές οντότητες στην Ισπανική Μαρκιωνία, κυβερνήθηκαν ανεξάρτητα η κάθε μία από μία ισχυρή στρατιωτική ομάδα, το υπόβαθρο στην Καταλονία ήταν παρόμοιο με πολλές συνοριακές περιοχές στην Ευρώπη την ίδια εποχή. Η Δυναστεία των Καρολιδών κυβερνούσε μέχρι τότε παραδοσιακά την Κομητεία της Βαρκελώνης, διόριζε τους κυβερνήτες που η εξουσία τους δεν ήταν κληρονομική. Τον 9ο αιώνα με την εξασθένιση της δυναστείας των Καρολιδών εμφανίστηκαν ισχυροί άντρες όπως ο Σουνιφρέδος Α΄ της Βαρκελώνης και ο Βιλφρέδος που κυβέρνησαν για πολύ χρόνο ανεξάρτητα χωρίς να παίρνουν εντολές από τους Καρολίδες. Η πλήρης ανεξαρτησία του Οίκου της Βαρκελώνης από τους Καρολίδες ολοκληρώθηκε με τον Μπορέλ Β΄ της Βαρκελώνης (985).

Οικογενειακή καταγωγή

Η παρουσία του Βιλφρέδου του Δασύτριχου παρέμεινε πολλά χρόνια ιστορικά στην αφάνεια μέχρι την εποχή που τον ανέδειξε ο ιστορικός Σερ Ρίτσαρντ Σάουθερν στο έργο του "Δημιουργία του Μεσαίωνα" (1953). Η Οικογένεια του Βιλφρέδου Α΄ ήταν Γότθοι από την περιοχή του Καρκασσόν, γεννήθηκε σύμφωνα με την παράδοση στη Γαλικιανή ακτή της Ρουσιγιόν. Η ταυτότητα του πατέρα του αμφισβητείται, σύμφωνα με την παράδοση ήταν γιος του κόμητος Βιλφρέδου του Αρρί, ο πατέρας του δολοφονήθηκε από τον Σάλομον και ο Βιλφρέδος ο Δασύτριχος εκδικήθηκε σκοτώνοντας τον δολοφόνο του πατέρα του. Η έρευνα επιφανών Γάλλων μοναχών όπως ο Κλόντ ντι Βικ (1670 - 1734) που έγραψαν τη "Γενική Ιστορία του Λανγκντόκ" ανακάλυψε ότι πατέρας του ήταν ο Σουνιφρέδος Α΄ της Βαρκελώνης που διορίστηκε κυβερνήτης σε πολλές κομητείες από τους αυτοκράτορες Λουδοβίκο τον Ευσεβή και Κάρολο τον Φαλακρό, η μητέρα του ονομαζόταν Ερμενσίνδη. Ο Σουνιφρέδος Α΄ της Βαρκελώνης ήταν γιος του Μπέλλο του Καρκασσόν που ήταν ευγενής του Καρλομάγνου, πιθανότατα ήταν γαμπρός του. Ο Βιλφρέδος Α΄ σαν απόγονος του Σουνιφρέδου Α΄ και του αδελφού του Σούνιερ Α΄ του Εμπούριες θεωρείται σύμφωνα με τους ιστορικούς μέλος της Οικογένειας των Μπελλονιδών. Ο Οίκος των Μπελλονιδών έχασε την εξουσία με τον θάνατο του Σούνιερ Α΄ (848) αλλά επανήλθε με τους γιους του Δελά και Σούνιερ Β΄ του Εμπούριες που ανέλαβαν την εξουσία στην Κομητεία της Ενπούριες (862).

Διορισμένος κόμης της Βαρκελώνης

Με τον θάνατο του Σόλομον κόμη της της Ουρζέλ και της Σερδάνια τον Ιούνιο του 870 ο Κάρολος ο Φαλακρός διόρισε τα ξαδέλφια του Βιλφρέδο και Μιρό αντίστοιχα κόμητες της Ουρζέλ και της Σερδάνια. Ο Λουδοβίκος ο Τραυλός στη συνέχεια διόρισε επιπλέον τον Βιλφρέδο τον Δασύτριχο κόμη της Βαρκελώνης, της Ζιρόνας και του Μπεζαλού (878). Η διακυβέρνηση των Καρολιδών εξασθένησε σημαντικά, ο Βιλφρέδος ήταν ο τελευταίος κόμης στην Ισπανική Μαρκιωνία που διορίστηκε από Καρολίδη αυτοκράτορα, από τότε η κομητεία έγινε κληρονομική από πατέρα σε γιο. Ο Βιλφρέδος Α΄ απέκτησε την κομητεία της Βαρκελώνης χάρη στις υπηρεσίες που είχε προσφέρει στον Κάρολο τον Φαλακρό απέναντι στον προκάτοχο του Μπέρναρντ των Γότθων που είχε επαναστατήσει εναντίον του βασιλιά. Ο ίδιος και οι αδελφοί του Μιρό Α΄ και Σουνιφρέδος, επίσκοπος της Αρλ βάδισαν μαζί με τον Κάρολο και τον γιο του Λουδοβίκο τον Τραυλό εναντίον του Μπέρναρντ, τον νίκησαν την άνοιξη του 878 και έδιωξαν όλους τους οπαδούς του όπως τον επίσκοπο τον Ναρμπόν.

Σε συμβούλιο που ακολούθησε υπό την προεδρία του πάπα Ιωάννη Η΄ και του Λουδοβίκου του Τραυλού τον Αύγουστο του 878 στο Τρουά ο Βιλφρέδος διορίστηκε κόμης του Ουρζέλ και της Σερδάνια, ο Μιρό κόμης του Κονφλέντ, ο Σούνιες κόμης του Εμπούριες και ο Ολίβα Β΄ κόμης του Καρκασσόν. Ο Μπέρναρντ έχασε όλους τους τίτλους του και τα εδάφη του, παραχωρήθηκαν στον Βιλφρέδο με επίκεντρο τη Βαρκελώνη και στον Μιρό με επίκεντρο τη Ρουσιγιόν (11 Σεπτεμβρίου 878). Οι κομητείες του Ναρμπόν, του Μπεζιέ και του Αγκντ χωρίστηκαν από την Κομητεία της Βαρκελώνης, ο Σουνιφρέδος έγινε ηγούμενος του Αρλ και οι επίσκοποι της Βαρκελώνης, του Ουρζέλ και της Ζιρόνας παρέμειναν στη θέση τους. Ο Βιλφρέδος ο Δασύτριχος παρέδωσε στον αδελφό του Ραδούλφ της Μπεζαλού την κομητεία του Μπεζαλού. Τα εδάφη του Βιλφρέδου μετά τη στέψη του έφταναν από την Ουρζέλ και τη Σερδάνια στα Πυρηναία μέχρι τη Βαρκελώνη και τη Ζιρόνα στις Μεσογειακές ακτές, ενώθηκαν για πρώτη φορά με έναν κυβερνήτη. Τα εδάφη ανήκαν από το 820 στην Κομητεία της Βαρκελώνης αλλά είχαν ερημώσει λόγω επανάστασης (827), με τον θάνατο του Μπορέλ δόθηκαν στον Ραμπόν, τον πρώτο κόμη της Ουρζέλ και του Σερδάνια.

Διοικητικές μεταρρυθμίσεις

Ανδριάντας του Βιλφρέδου Α΄ της Βαρκελώνης στη Μαδρίτη, έργο του Λουί Σαλβαδόρ Καρμόνα (1750 - 1753)

Ο πρώτος στόχος του Βιλφρέδου ήταν να εποικίσει τις ακατοίκητες περιοχές με μεταφορά κατοίκων από τις πυκνοκατοικημένες όπως την Κομητεία του Παλιάρς, την Ουρζέλ και τη Σερδάνια, οι κάτοικοι τις εγκατέλειψαν τους δυο περασμένους αιώνες όταν κατέρρευσαν οι Βησιγότθοι και οι Καρολίδες. Το σχέδιο του κόμητος ήταν μετά τον εποικισμό να έχει τον απόλυτο έλεγχο στις περιοχές, η Μπεργεδά έγινε τμήμα της Σερδάνια. Ο Βιλφρέδος Α΄ δημιούργησε ξανά την κομητεία του Οζονά ενώνωντας πολλές έρημες κομητείες γύρω από την περιοχή της πόλης της Οζονά που στον παρελθόν κατοικούσε εκεί ο αρχαίος Ιβηρικός λαός των Αουσετανί. Η Μοϊά και οι Μπάζες και η παραδοσιακή τους πρωτεύουσα Μανρέζα, περιοχές όπου ζούσε στο παρελθόν ο αρχαίος Ιβηρικός λαός των Λασετανί προσαρτήθηκαν στην Οζονά. Ο Βιλφρέδος Α΄ σχεδίασε μια νέα υποκομητεία στα σύνορα της Οζονά με τους Μαυριτανούς για να προστατεύσει την κομητεία από τις επιθέσεις τους την περίοδο της απουσίας του. Η Μανρέζα δέχτηκε ειδικά προνόμια από τον βασιλιά Εύδη Α΄ της Γαλλίας ώστε να μπορεί να κατασκευάσει φρούρια για την προστασία της (889, 890), προσαρτήθηκε στην Οζονά.

Εκκλησιαστικές μεταρρυθμίσεις

Το εκκλησιαστικό καθεστός στην περιοχή δεν ήταν ανεξάρτητο από το πολιτικό, ο Βιλφρέδος κατάφερε να μεταφέρει την ενορία την ενορία του Μπεργεδά στη δικαιοδοσία της κοντινής επισκοπής του Ουρζέλ. Δημιούργησε ξανά την κατεστραμμένη επισκοπή του Μπικ στην Οζονά, συναντήθηκε με τον αρχιεπίσκοπο της Ναρμπόν (886) και συμφώνησε να τοποθετήσει έναν ιερέα τον Γκότμαρ επίσκοπο του Μπικ. Ο νέος επίσκοπος έβαλε αμέσως στόχο να εποικίσει την περιοχή και να ανοικοδομήσει ξανά τον Καθεδρικό ναό που είχε καταστραφεί από τις επιδρομές των Μαυριτανών και την επανάσταση του 827. Οι εκκλησίες στην εποχή του Βιλφρέδου απέκτησαν περισσότερες εξουσίες και προνόμια, οι ιερείς μπορούσαν να εκλέξουν οι ίδιοι τον ηγούμενο. Ο Βιλφρέδος ο Δασύτριχος οικοδόμησε άλλα δυο μεγάλα αβαεία : το Σάντα Μαρία δε Ριπόλ (880) και το Σάντα Ιωάννα δε Λες Αμπαντές (885). Το αβαείο Σάντα Ιωάννα δε Λες Αμπαντές ιδρύθηκε από τον Βιλφρέδο και τη σύζυγο του Γκουινιντίλντα της Φλάνδρας στην επισκοπή του Μπικ με στόχο να δοθεί στην κόρη τους Έμμα που έγινε η πρώτη ηγουμένη με την άδεια του βασιλιά Καρόλου του Απλού (899)

Η κρίση των Καρολιδών

Ο ασθενής Λουδοβίκος ο Τραυλός πέθανε ύστερα από δυο χρόνια βασιλείας (879) και το βασίλειο μοιράστηκε ανάμεσα στους δυο γιους του. Ο μεγαλύτερος Λουδοβίκος Γ΄ της Γαλλίας δέχτηκε τα βόρεια τμήματα των Μεροβίγγειων όπως τη Νευστρία και την Αυστρασία μαζί με τη Λωρραίνη. Ο δεύτερος Καρλομάνος Β΄ δέχτηκε τα νότια τμήματα όπως τη Βουργουνδία και την Ακουιτανία μαζί με τις περιοχές της Ιβηρικής. Τα προβλήματα δημιουργήθηκαν όταν τα δυο μικρά αδέλφια πέθαναν αμέσως μετά, οι ευγενείς δεν ήθελαν να στέψουν νέο βασιλιά τον τρίτο γιο του Λουδοβίκου του Τραυλού Κάρολο τον Απλό επειδή ήταν μόλις πέντε ετών. Οι ευγενείς ήθελαν έναν ισχυρό και ενήλικο βασιλιά για να τους προστατέψει επαρκώς από τις επιδρομές των Βίκινγκ από τη Μάγχη και τις ακτές του Ατλαντικού.

Στη "Συνέλευση του Ποντιόν" εξελέγη Αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ο βασιλιάς τη Ιταλίας και Γερμανίας Κάρολος ο Παχύς γιος του Λουδοβίκου του Γερμανικού. Ο Κάρολος ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας μετά τον Λουδοβίκο τον Ευσεβή που κυβέρνησε σε όλα τα εδάφη του πανίσχυρου προπάππου του Καρλομάγνου αλλά θα είναι και ο τελευταίος. Ο Κάρολος ήταν ωστόσο άρρωστος και ανίκανος, είχε συχνές κρίσεις αμνησίας και έπασχε από Επιληψία. Τον Νοέμβριο του 885 ένας μεγάλος στρατός από Βίκινγκ έκανε επίθεση στο Παρίσι ως προσκεκλημένοι της Φραγκικής αριστοκρατίας. Ο Κάρολος τους δωροδόκησε και τους οδήγησε σε επίθεση στη Βουργουνδία αλλά απέτυχε να έρθει σε συμφωνία με τους επαναστάτες στη Σουηβία, στη Σαξονία, στη Θουριγγία, στη Φραγκονία και στη Βαυαρία. Οι ευγενείς εκθρόνισαν τον Κάρολο τον Παχύ (887) που πέθανε δύο μήνες μετά (888). Τον Κάρολο διαδέχθηκε στη Γερμανία ο ανεψιός του Αρνούλφος της Καρινθίας, στην Ιταλία ο Βερεγγάριος Α΄ της Ιταλίας και στη Γαλλία ο βασιλιάς Εύδης Α΄, νέα βασίλεια δημιουργήθηκαν στη Βουργουνδία και την Ακουιτανία. Η διάσπαση της κεντρικής αυτοκρατορικής εξουσίας έφερε μεγάλες αλλαγές στην Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και το βασίλειο των Φράγκων. Οι Καρολίδες που βρέθηκαν σε τεράστια άνοδο στις αρχές του αιώνα και είχαν υπό τον έλεγχο τους όλες τις κομητείες είδαν στα τέλη του αιώνα την εξουσία τους στην Ισπανική Μαρκιωνία να καταρρέει.

Εξασθένιση της εξουσίας των Φράγκων

Ανδριάντας του Βιλφρέδου του Δασύτριχου που καταστράφηκε στην Ισπανική Επανάσταση του 1936.

O Βιλφρέδος ο Δασύτριχος και τα αδέλφια του διατήρησαν την πίστη τους στους Καρολίδες μονάρχες μέχρι τον θάνατο του Καρόλου του Παχύ (888), μετά τον θάνατο του Λουδοβίκου του Τραυλού η υποταγή τους εξασθένισε. Οι γιοι του Λουδοβίκου του Τραυλού Λουδοβίκος και Καρλομάνος έκαναν επίθεση εναντίον του Μπόζο της Προβηγκίας, οι κόμητες της Καταλονίας τον υποστήριξαν αλλά σε καμιά περίπτωση δεν είχαν στρατιωτική συμμετοχή όπως παλιότερα με τον Μπέρναρντ της Γοτθίας. Οι κόμητες δεν ενδιαφέρθηκαν ούτε για τις επιδρομές των Βίκινγκ εναντίον των Φράγκων, επισκέφτηκαν ωστόσο τη βασιλική αυλή (886) για να ζητήσουν τα προνόμια τους και τη νομιμοποίηση του Τεοτάριο, επισκόπου της Ζιρόνας. Οι Μπελλονίδες αμφισβήτησαν τον διάδοχο του Καρόλου του Παχύ Εύδη Α΄ αλλά δεν έκαναν τίποτα από την άλλη για να βοηθήσουν τον τρίτο γιο του Λουδοβίκου του Τραυλού Κάρολο τον Απλό να διεκδικήσει τα δικαιώματα του.

Ο Εύδης Α΄ έστρεψε την προσοχή του ευγενείς που υποστήριζαν τον Κάρολο τον Απλό και δεν ασχολήθηκε μαζί τους. Ο Έσκλουα ένας πρεσβύτερος εκμεταλλεύτηκε την απουσία του Τεοτάρντο, αρχιεπισκόπου του Ναρμπόν και ανακυρήχτηκε επίσκοπος της Ουρζέλ, έστειλε εξορία τον επίσκοπο Ινγκομπέρτο με τη σύμφωνη γνώμη των Μποσσωνιδών και του Ραυμόνδου Α΄ κόμη του Παλιάρς-Ριβαγόρθα. Ο Έσκλουα εκμεταλλεύτηκε τη θέση του για να ανακυρηχτεί μητροπολίτης στην Ταρρακωνησία που διαχωρίστηκε από την αρχιεπισκοπή της Ναρμπόν, στη συνέχεια καθαίρεσε τον Σέρβους από την επισκοπή της Ζιρόνας. Ο Σέρβους που τον είχε στέψει ο Τεοτάρντο αλλά τον είχαν απορρίψει ο Βιλφρέδος Α΄ και τα αδέλφια του κατέφυγε στο μοναστήρι του Μπανιόλες και ο Έσκλουα με τη βοήθεια των επισκόπων της Βαρκελώνης και του Μπικ έστεψε νέο επίσκοπο της Ζιρόνας τον Ερμεμίρο. Ο Έσκλουα δημιούργησε ξανά τις επισκοπές του Παλιάρς και του Εμπόριου για να ευχαριστήσει τους Μποσσωνίδες για την υποστήριξη τους. Ο Βιλφρέδος Α΄ αν και δέχτηκε την ανατροπή του Ινγκομπέρτο λόγω των κακών σχέσεων που είχε μαζί του δεν μπορούσε να ανεχθεί περισσότερο τις μεγάλες φιλοδοξίες του Έσκλουα στην εκκλησία χάρη στη φιλία που είχε με τον Τεοτάρντο. Η δημιουργία ανεξάρτητων επισκοπών ήταν μια μέθοδος που δεν συμπαθούσε ο Βιλφρέδος και έδειξε αποφασισμένος να μην του επιτρέψει να συνεχίσει, δεν φαίνεται ωστόσο να προχώρησε σε μέτρα εναντίον του.

Θάνατος σε μάχη

Οι Μουσουλμάνοι ανησυχούσαν έντονα για την εξάπλωση των χριστιανικών κομητειών στον βορά, ο Βιλφέδος έκτισε πολλά κάστρα στην Οζόνα νότια του ποταμού Λιοβρεγάτ αλλά τα όρια της κομητείας του είχαν επεκταθεί σημαντικά. Ο Μουσουλμάνος κυβερνήτης Ισμαήλ οχύρωσε τη Λιέιδα, ο Βιλφρέδος ο Δασύτριχος επιτέθηκε αλλά ο στρατός του γνώρισε τη συντριβή. Ο διάδοχος του Ισμαήλ επιτέθηκε στη Βαρκελώνη, ο Βιλφρέδος Α΄ ηττήθηκε για άλλη μια φορά και έπεσε σε μάχη (11 Αυγούστου 897), τάφηκε στη Σάντα Μαρία δε Ριπόλ. Η εξασθένιση της εξουσίας των Φράγκων στην Ισπανική Μαρκιωνία φαίνεται καθαρά με την εγκατάσταση κληρονομικής διαδοχής στις διοίκηση των κομητειών της περιοχής που μέχρι τότε ήταν διορισμένοι από τον βασιλιά των Φράγκων. Ο Μιρό Α΄ ο Πρεσβύτερος πέθανε και τον διαδέχθηκε ο Σούνιερ Α΄ του Εμπούριες χωρίς να παρέμβει ο Εύδης Α΄. Η μετατροπή της διαδοχής από αιρετή σαν επιλογή του Φράγκου βασιλιά σε κληρονομική δείχνει ότι οι κόμητες άρχισαν να γίνονται οι μοναδικοί κυρίαρχοι στις κομητείες τους. Η μετατροπή έγινε όμως χωρίς προετοιμασία και χωρίς νομική βάση με αποτέλεσμα μετά τον θάνατο του Βιλφρέδου του Δασύτριχου να κατακερματιστεί η κομητεία ανάμεσα στους γιους του. Ο μεγαλύτερος Βιλφρέδος Β΄ της Βαρκελώνης και ο δεύτερος Σουνυέρ της Βαρκελώνης κυβέρνησαν στη Βαρκελώνη, τη Ζιρόνα και την Αουσόνα, ο Μιρό Β΄ της Σερδάνια κυβέρνησε τη Σερδάνια και ο Σουνιφρέδος Β΄ του Ουρζέλ την Ουρζέλ. Δεν είναι γνωστό αν η συγκεκριμένη διαδοχή αποτελούσε επιθυμία του πατέρα τους στη διαθήκη του ή αν τα αδέλφια την έκαναν μεταξύ τους για να αποφύγουν τον εμφύλιο.

Θρύλοι

Η "Σενιέρα", σύμφωνα με τον θρύλο ήταν τα σύμβολα του Βιλφρέδου Α΄ της Βαρκελώνης

Ο Βιλφρέδος ο Δασύτριχος έγινε η σημαντικότερη φυσιογνωμία στους σύγχρονους Καταλανούς εθνικιστές και είναι αναμφισβήτητα ο γενάρχης του Οίκου της Βαρκελώνης. Τα εθνικιστικά κινήματα που ξέσπασαν τον 19ο αιώνα είχαν σαν πρότυπο τον Βιλφρέδο και την Καταλονία στην εποχή του, με την ίδια βάση εξέτασαν οι ιστορικοί την εξέλιξη των εθνικιστικών κινημάτων με αφετηρία των Βιλφρέδο έναν από τους προπάτορες της Καταλονίας. Ένας θρύλος γύρω από το όνομα του σχετίζεται με τα σύμβολα του που αργότερα εμφανίζονται στη "Σενιέρα", τη σημαία της Καταλονίας, ο Κάρολος ο Φαλακρός επισκέφτηκε τον Βιλφρέδο στη σκηνή του μετά τον τραυματισμό του σε μια μάχη για να τον επιβραβεύσει για την ανδρεία του. Ο Φράγκος βασιλιάς τον είδε ξαπλωμένο με μια χρυσή ασπίδα δίπλα του χωρίς καμιά διακόσμηση, βάζει τα δάκτυλα του στην πληγή του Βιλφρέδου και με το αίμα θα δημιουργήσει τέσσερις κόκκινες λωρίδες πάνω στη χρυσή ασπίδα. Ο θρύλος αυτός αν και έγινε εξαιρετικά δημοφιλής δεν είναι ιστορικά επιβεβαιωμένος. Το μεγαλύτερο κατόρθωμα του θεωρείται ωστόσο η ανεξαρτησία της Καταλονίας από την εξουσία των Φράγκων, ανέβηκε στην κομητεία σαν διορισμένος ή υποτελής και πέθανε σαν ανεξάρτητος κληρονομικός ηγεμόνας που ίδρυσε την επισκοπή του Μπικ. Ο Βιλφρέδος σχετίζεται με τη δημιουργία της Καταλονίας αν και καμιά πηγή στην εποχή του δεν τον παρουσιάζει ανεξάρτητο, οι πρώτες πληροφορίες για το θέμα εμφανίζονται σε έπη του 12ου αιώνα που περιγράφουν επιδρομές Καταλανών και Πιζανών στη Μαγιόρκα.

Οικογένεια

Ο τάφος του Βιλφρέδου Α΄ της Βαρκελώνης

Με τη σύζυγο του Γκουινεδίλντα, κόρη τού Βαλδουίνου Α΄ της Φλάνδρας απέκτησε :

• Έμμα απεβ. 942, ηγουμένη τού αββαείου Σαν Χουάν ντε λες Αβαδέσσες.
• Βιλφρέδος Β΄ της Βαρκελώνης άκμασε 897-911, κόμης της Βαρκελώνης, Ζιρόνα, Οζόνα.
• Σουνιφρέδος Β΄ του Ουρζέλ π. 870-948, κόμης του Ουρζέλ.
• Σουνυέρ της Βαρκελώνης π. 870-950, κόμης της Βαρκελώνης, Ζιρόνα, Οζόνα.
• Μιρό Β΄ της Σερδάνια 878;-927, κόμης της Σερδάνια, Μπεζαλού.
• Ροδόλφο απεβ. 940, επίσκοπος τού Ουρζέλ, ηγουμένου τού Ριπόλλ.
• Ρικίγια.
• Ερμενσίνδε απεβ. μετά το 925.
• Κιξιλόνα απεβ. 945, μοναχή.
• (;) Γκουινιδίλδα, παντρεύτηκε τον Ραϋμόνδο Β΄ της Τουλούζης

Πηγές

• A. Lewis, The Development of Southern French and Catalan Society, 718-1050 (1965)
• La família catalana dels comtes de Carcassona. Genealogia de Guifré el Pilós dins d’Els primers comtes Catalans. Barcelona, Ediciones Vicens Vives, 1958.
• Collins, Roger. "Charles the Bald and Wifred the Hairy". Charles the Bald: Court and Kingdom. edd. M. T. Gibson and Janet N. Nelson. Oxford: Oxford University Press, 1981. pp. 169–189. Reprinted in Law, Culture and Regionalism in Early Medieval Spain. Variorum, 1992.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Wilfred I, Count of Barcelona στο Wikimedia Commons