Γναίος Πομπήιος Λογγίνος

Γναίος Πομπήιος Λογγίνος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1ος αιώνας;
Θάνατος	106; Δακία
Συνθήκες θανάτου	αυτοκτονία
Χώρα πολιτογράφησης	Αρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Λατινικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Λεγάτος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Ρωμαίος συγκλητικός
	δεδομένα

Ο Γναίος Πομπήιος Λογγίνος, λατιν.: Gnaeus Pompeius Longinus (απεβ. το 105) ήταν Ρωμαίος συγκλητικός και στρατηγός. Ήταν ο 5ος λεγάτος της Ιουδαίας από το 85 έως το 89, και κατείχε την υπατεία στο διάστημα (nundinium) του Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου 90, ως συνάδελφος του Λεύκιου Άλβιου Πουλαιηνού Πολίωνα. Παραπλανήθηκε και έπεσε σε παγίδα από τον Δεκέβαλο κατά τη διάρκεια του Β΄ Δακικού Πολέμου του Τραϊανού, και αντί να προσφέρει πλεονέκτημα στον Δάκα βασιλιά, αυτοκτόνησε.

Βιογραφία

Το πλήρες όνομά του ήταν Γναίος Πινάριος Αιμίλιος Κικατρικούλα Πομπήιος Λαογγίνος. Ο Άρθουρ Στάιν πρότεινε για πρώτη φορά ότι ο βιολογικός πατέρας του ήταν ο Πομπήιος Λογγίνος, στρατιωτικός τριβούνος της πραιτωριανής φρουράς το 69, που αναφέρεται από τον Τάκιτο. Αυτή η ταύτιση προτάθηκε επίσης από τον Ρόναλντ Σάυμ. Η Όλλι Σαλόμιες συμφωνεί σε αυτή την ταύτιση, ενώ προτείνει ότι ο θετός γονέας του ήταν ο Γναίος Πινάριος Αιμίλιος Κικατρικούλα, κυβερνήτης της Αφρικής το 80. Ο Σάυμ προτείνει επίσης, ότι με βάση το όνομα γένους (gentilicium) αυτού, ο Λογγίνος μπορεί να κατάγεται από τη Ναρβωνική Γαλατία, αλλά ο Έντουαρντ Νταμρπόβα σημειώνει, ότι το ίδιο κριτήριο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί, για να υποστηριχθεί ότι ο Λογγίνος καταγόταν από την Ισπανία.

Ο Λογγίνος υπηρέτησε ως λεγάτος της Ρωμαϊκής Ιουδαίας από το 85 έως το 89. Αυτή η θέση συνδυάστηκε με την ιδιότητα του διοικητή της Λεγεώνας X Fretensis, η οποία εκείνη την εποχή βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ. Μετά την υπατική του θητεία, κατείχε δύο ακόμη κυβερνητικές θέσεις: της Άνω Μοισίας, στα σύνορα του Δούναβη, από το 93 έως το 96. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Παννονία, μία κοντινή επαρχία, την οποία διοικούσε ο Λογγίνος μέχρι το έτος 99.

Ο Πομπήιος Λογγίνος και ο Δακικός Πόλεμος

Κατά τη διάρκεια του Β' Δακικού Πολέμου, ο Τραϊανός είχε διορίσει τον Λογγίνο ως έναν από τους στρατηγούς του. Μέχρι το έτος 105, παρά τις αρχικές νίκες, ο πόλεμος πήγαινε άσχημα για τον Δεκέβαλο. «Παρ' όλα αυτά», γράφει ο Δίων Κάσσιος, «με πανουργία και δόλο παραλίγο να οδηγήσει τον Τραϊανό στον θάνατο». Μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες, ο Δεκέβαλος αποφάσισε να προσκαλέσει τον Λογγίνο να τον συναντήσει, υποσχόμενος ότι θα έκανε ό,τι του ζητηθεί. Ωστόσο, όταν ο Λογγίνος παρουσιάστηκε στον Δεκέβαλο, ο βασιλιάς των Δακών διέταξε τη σύλληψή του, και την ανάκριση σχετικά με τα σχέδια του Τραϊανού. Όταν ο Λογγίνος αρνήθηκε να απαντήσει, ο Δεκέβαλος τον φυλάκισε. Ο βασιλιάς έστειλε στη συνέχεια έναν αγγελιοφόρο στον Τραϊανό, προσφέροντας να ανταλλάξει τον Λογγίνο με την περιοχή που είχε κατακτήσει ο Τραϊανός, και τα χρήματα που είχε ξοδέψει ο Δεκέβαλος για τον πόλεμο. Ο Δίων Κάσσιος περιγράφει την απάντηση του Ρωμαίου Αυτοκράτορα: «Απεστάλη μία διφορούμενη απάντηση, τέτοιας φύσης που δεν έκανε τον Δεκέβαλο να πιστέψει, ότι ο Τραϊανός θεωρούσε τον Λογγίνο είτε μεγάλης είτε μικρής σημασίας, με στόχο να αποτρέψει την καταστροφή του, αφενός, ή τη διατήρησή του σε αυτούς με υπερβολικούς όρους, αφετέρου».

Ενώ ο Δεκέβαλος σκεφτόταν το επόμενο βήμα του, ο Λογγίνος υλοποίησε τα δικά του σχέδια. Έχοντας προμηθευτεί κάποιο δηλητήριο για να αυτοκτονήσει, προσπάθησε πρώτα να βοηθήσει τον απελεύθερό του να εξασφαλίσει ασφάλεια, γι' αυτό έγραψε μία επιστολή στον Τραϊανό παρακαλώντας τον να εξετάσει τους όρους της προσφοράς, και έπεισε τον βασιλιά να επιτρέψει στον άνθρωπό του να παραδώσει αυτήν την επιστολή. Αφού ο απελεύθερος έφυγε, ο Λογγίνος ήπιε το δηλητήριο εκείνο το βράδυ, και αυτοκτόνησε. Ο Δεκέβαλος έστειλε στη συνέχεια έναν εκατόνταρχο που είχε αιχμαλωτιστεί μαζί με τον Λογγίνο στον Τραϊανό, προσφέροντας να ανταλλάξει το σώμα του Λογγίνου και δέκα άλλους αιχμαλώτους με τον απελεύθερο του Λογγίνου. Ο Δίων Κάσσιος καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «ο Τραϊανός ούτε τον έστειλε πίσω, ούτε παρέδωσε τον απελεύθερο, θεωρώντας την ασφάλειά του πιο σημαντική για την αξιοπρέπεια της Αυτοκρατορίας από την ταφή του Λογγίνου».

Δείτε επίσης

Σημειώσεις