Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γναίος Κορνήλιος Λέντουλος Κλοδιανός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γναίος Κορνήλιος Λέντουλος Κλοδιανός
Αργυρό δηνάριο του 88 π.Χ. Εμπρός όψη: κεφαλή του Άρη (Mars) με κράνος. Πίσω όψη: Νίκη σε άρμα δύο ίππων, επιγρ.: GN. LENTUL. 3,83 γραμ.
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Cnaeus Cornelius Lentulus Clodianus (Λατινικά)
Γέννηση113 π.Χ. (περίπου) ή 114 π.Χ. (περίπου) ή 115 π.Χ.[1]
Αρχαία Ρώμη
Θάνατος1ος αιώνας π.Χ.
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΛατινικά
Πληροφορίες ασχολίας
ΙδιότηταΡωμαίος πολιτικός
Ρωμαίος στρατιωτικός
Οικογένεια
ΤέκναGnaeus Cornelius Lentulus Clodianus[2][3]
ΓονείςΓναίος Κορνήλιος Λέντουλος (ύπατος το 97 π.Χ.)[2][4] και Marcus Claudius Marcellus
ΑδέλφιαGnaeus Cornelius Lentulus Vatia (υιοθετημένος αδελφός)
Publius Cornelius Dolabella (ετεροθαλής αδελφός από μητέρα)
Μάρκος Κλαύδιος Μάρκελλος (αγορανόμος το 91 π.Χ.)
Publius Cornelius Lentulus Marcellinus
Marcus Claudius Marcellus Aeserninus (υιοθετημένος αδελφός)
ΣυγγενείςΓναίος Κορνήλιος Λέντουλος (ύπατος το 97 π.Χ.) (θετός πατέρας)[2][4] και Gnaeus Cornelius Lentulus Clodianus (υιοθετημένο τέκνο)[2][3]
ΟικογένειαClaudii Marcelli και Cornelii Lentuli
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΚήνσορας
Triumvir monetalis (88 π.Χ.)[5]
Ρωμαίος συγκλητικός (άγνωστη τιμή)[6]
Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (72 π.Χ.)[6]

Ο Γναίος Κορνήλιος Λέντουλος Κλοδιανός, λατινικά: Gnaeus Cornelius Lentulus Clodianus (γενν. το 115 π.Χ.) [7] ήταν Ρωμαίος πολιτικός και στρατηγός, που ήταν ένας από τους δύο υπάτους της Δημοκρατίας το 72 π.Χ. μαζί με τον Λεύκιο Γέλλιο. Στενά συνδεδεμένος με την οικογένεια του Γν. Πομπήιου Μάγνου, είναι γνωστός ως ένας από τους υπατικούς στρατηγούς που οδήγησαν τις ρωμαϊκές λεγεώνες, εναντίον των στρατών των σκλάβων του Σπάρτακου στον Γ΄ Πόλεμο των Δούλων.

Αν και γεννήθηκε στο πληβείο γένος των Κλαυδίων Μαρκέλλων, ο Κλοδιανός υιοθετήθηκε από τον πατρίκιο Κορνήλιο Λέντουλο, πιθανώς ως θετός γιος του Γναίου Κορνήλιου Λέντουλου. Ένας οπαδός του Πομπήιου, υπηρέτησε πιθανώς υπό τον Πομπήιο κατά τη διάρκεια της ειδικής αποστολής του Πομπήιου στην Ισπανία. Εξελέγη πραίτωρ γύρω στο 75 π.Χ., και οι σχέσεις του με τον Πομπήιο εξασφάλισαν την εκλογή του ως υπάτου το 72 π.Χ.

Ο Κλοδιανός σύντομα ενεπλάκη στην προστασία των συμφερόντων του Πομπήιου, προωθώντας μία νομοθεσία για την επικύρωση των χορηγήσεων υπηκοότητας από τον Πομπήιο στην Ισπανία. Αυτός και ο συνάδελφός του εξασφάλισαν επίσης, ότι κανένας Ρωμαίος πολίτης στις επαρχίες δεν θα μπορούσε να δικαστεί ερήμην με κεφαλική επιβάρυνση: μία προσπάθεια περιορισμού των καταστροφών του Γάιου Βέρρες στη Σικελία. Τέλος ο Κλοδιανός πρότεινε μία νομοθεσία για την είσπραξη της πληρωμής που ο Λεύκιος Κορνήλιος Σύλλας είχε διαγράψει, από εκείνους που είχαν αγοράσει την κατασχεθείσα περιουσία όσων υπέφεραν από τις προγραφές του Σύλλα.

Ωστόσο το σημαντικότερο γεγονός της υπατείας του ήταν η εξέγερση του Σπάρτακου και η έκρηξη του Γ΄ Πολέμου των Δούλων. Έχοντας κερδίσει πολλές νίκες ενάντια στις κακώς προετοιμασμένες ρωμαϊκές δυνάμεις, η Σύγκλητος αναγνώρισε τώρα τον Σπάρτακο ως σοβαρή απειλή, και έστειλε και τους δύο υπάτους -να αντιμετωπίσουν τους στρατούς των σκλάβων- ως επικεφαλής τεσσάρων λεγεώνων. Ο Κλοδιανός κινήθηκε για να μπλοκάρει την πορεία του Σπάρτακου προς τα βόρεια, ενώ ο συνάδελφός του Ποπλικόλας πήγε πίσω, ελπίζοντας να πιάσει τους επαναστάτες μεταξύ των δύο στρατών. Ωστόσο ο στρατός των σκλάβων του Σπάρτακου κατέστρεψε τις λεγεώνες του Κλοδιανού στα Απέννινα Όρη (κοντά στη σύγχρονη Πιστόια), στην κοιλάδα που ονομάζεται Λεντούλα, και στη συνέχεια γύρισε και νίκησε τις επερχόμενες λεγεώνες του Ποπλικόλα. Συγκεντρώνοντας τις κατεστραμμένες δυνάμεις τους, και οι δύο ύπατοι καταδίωξαν τους σκλάβους, αλλά ηττήθηκαν για άλλη μία φορά σε μάχη κοντά στο Πικηνόν.

Ταπεινωμένοι από αυτές τις ήττες, λίγο αργότερα, στις αρχές του φθινοπώρου, ο Κλοδιανός και ο Ποπλικόλας καθαιρέθηκαν ως διοικητές από τη ρωμαϊκή Σύγκλητο, και η διοίκηση του πολέμου δόθηκε στον Mάρκο Λικίνιο Κράσσο.

Αυτή η οπισθοδρόμηση στη σταδιοδρομία του Κλοδιανού ήταν μόνο προσωρινή. Με την υποστήριξη του Πομπήιου, τόσο ο Κλοδιανός όσο και ο Ποπλικόλας διορίστηκαν τιμητές (censores) το 70 π.Χ. Άρχισαν μία συστηματική εκκαθάριση της Συγκλήτου, απομακρύνοντας περίπου 64 συγκλητικούς, ανάμεσά τους ορισμένα άτομα που συνδέονταν με τη δίκη του Οππιανικού, καθώς και ορισμένα σημαντικά άτομα, όπως ο Γάιος Αντώνιος Υβρίδα και ο Πόπλιος Κορνήλιος Λέντουλος Σούρα. Ωστόσο, η πλειοψηφία των απελαθέντων αθωώθηκαν από τα δικαστήρια και επανήλθαν στην προηγούμενη θέση τους. Έκαναν επίσης 910.000 πολίτες, και πιθανώς ονόμασαν τον Mαμέρκο Αιμίλιο Λέπιδο Λιβιανό ως πρώτο της Συγκλήτου (princeps Senatus).

Το 70 π.Χ. ο Κλοδιανός συνέβαλε στη διάσημη δίωξη του διεφθαρμένου κυβερνήτη Γ. Βέρρες από τον Κικέρωνα, υποβάλλοντας στοιχεία για την υποστήριξη της υπόθεσης του Κικέρωνα.

Μέχρι το 67 π.Χ. ο Κλοδιανός υπηρετούσε ως λεγάτος με πραιτοριανή απεριόριστη εξουσία (imperium) υπό τον Πομπήιο, ο οποίος είχε λάβει μία εξαιρετική εντολή να απαλλάξει τη Μεσόγειο Θάλασσα από τους πειρατές. Ο Κλοδιανός έλαβε τη διοίκηση της ανατολικής ακτής της Ιταλίας, με τον στόλο του να περιπολεί τις ακτές της Αδριατικής Θάλασσας. Το 66 π.Χ. επέστρεψε στη Ρώμη, όπου έδωσε την υποστήριξή του στη Lex Manilia, νομοθεσία που έδωσε στον Πομπήιο τη διοίκηση του πολέμου κατά του βασιλιά Μιθριδάτη ΣΤ' του Πόντου.

Αν και ο Κλοδιανός ήταν γνωστός ρήτορας, ειπώθηκε ότι έκρυβε την έλλειψη ταλέντου του μέσω της επίδειξης και της κατοχής καλής φωνής.

  1. 1,0 1,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2064. Ανακτήθηκε στις 29  Ιουνίου 2021.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2064. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  3. 3,0 3,1 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2338. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  4. 4,0 4,1 4,2 «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 1792. Ανακτήθηκε στις 10  Ιουνίου 2021.
  5. «Digital Prosopography of the Roman Republic» (Αγγλικά) 2064. Ανακτήθηκε στις 20  Αυγούστου 2024.
  6. 6,0 6,1 Thomas Robert Shannon Broughton: «The Magistrates of the Roman Republic» (Αγγλικά) Αμερικανική Φιλολογική Εταιρεία. 1951. ISBN-10 0-89130-812-1.
  7. Sumner, σελ. 124.
  • T. Robert S. Broughton, The Magistrates of the Roman Republic, Vol II (1952).
  • Holmes, T. Rice, The Roman Republic and the Founder of the Empire, Vol. I (1923)
  • Sumner, G.V. (1973). The Orators in Cicero's Brutus: Prosopography and Chronology. University of Toronto Press. ISBN 0-8020-5281-9. 
  • Syme, Ronald, The Roman Revolution, Clarendon Press, Oxford, 1939.
  • Anthon, Charles & Smith, William, A New Classical Dictionary of Greek and Roman Biography, Mythology and Geography (1860).